Strafrechters hanteren een vaste formule om de hoogte van een straf te bepalen.

Er wordt gekeken naar de aard en de ernst van het gepleegde strafbare feit, naar de omstandigheden waaronder dat is gepleegd, naar de persoon van de verdachte (first offender of recidivist, gedroeg hij zich een beetje fatsoenlijk tijdens de strafzitting, is er inzicht in de zonde(n) en is de spijt eerlijk en oprecht?).

Daarna verdiepen de rechters zich in de adviezen van de reclassering en gedragswetenschappers en tot slot kijken ze naar wat de officier van justitie ook al weer had geëist.

Nico (37) heeft ingebroken in een woning aan de Goeman Borgesiuslaan in Groningen.

Buit: flessen drank, geld, flatscreen en wat schoonmaakartikelen.

Toen hij zijn laatste baan kwijtraakte, ontstonden schulden en niet lang daarna zijn eerste justitiecontacten. Een week na die inbraak ging hij nog een keer in die woning snuffelen. Ditmaal werd hij betrapt.

Hij rende weg, maar op straat werd hij gevloerd.

De bewoner ging op hem zitten en zo kwam de politie.

Op zijn donkerblauwe sokken zie ik in rode letters het woord champion staan.

De advocaat vraagt wat hij negen jaar lang heeft gedaan.

Nico: ‘Kickboksen. Ik heb negen jaar in de ring gestaan. Wedstrijden.’

Advocaat: ‘Je bedoelt te zeggen dat je zo de kop van iemand er af trekt?’

Nico: ‘Ja.’

Advocaat: ‘Maar zoiets doe jij niet.’

Nico: ‘Nee.’

Advocaat: ‘En waarom niet?’

De kampioen: ‘Discipline. Wat je leert gebruik je alleen in de ring, nooit daarbuiten. Maar als ik had gewild had ik die bewoner zo een eind op kunnen slingeren.’

Advocaat wil maar duidelijk maken dat Nico zo’n kwaaie nog niet is. Bovendien schaamt hij zich.

De officier van justitie eist achttien maanden gevangenisstraf.

Donderdag zaten Tinus (23) en Rinus (29) hun spijt te betuigen. Twintig inbraken in vooral scholen met flinke schade. Tinus zette de gestolen computers om in drugs, Rinus deed mee om af en toe iets leuks voor zijn zoontje te kunnen kopen.

Tinus verzoekt de rechtbank hem uit de gevangenis te halen. Hij voelt zich er niet thuis. Hij wil naar een verslavingskliniek om daarna een gewoon leven te kunnen leven.

Rinus is niet gedetineerd omdat hij als alleenstaande vader voor zijn zoontje moet zorgen. Hij smeekt de rechters hem niet naar de gevangenis te sturen. Hij wil nu wel duizenden uren werken, want werken had hij toch nog nooit gedaan. De laatste tien jaar was hij vooral crimineel actief geweest.

De officier van justitie: vijftien maanden gevangenisstraf p.p.

Karim is 18, kindergezicht nog.

Hij kan voetballen als de beste.

Zijn GVAV-trainer was vol lof. Hij was er altijd en altijd op tijd. FC-Prof-potentie.

Karim knikt. ‘Met voetballen wilde ik het beste uit mezelf halen.’

Rechters: ‘Maar op school niet hè.’

‘Nee, op school niet.’

Ze zagen Nathalie met haar Ipod.

‘Mijn vriend rende achter haar aan, sprong voor haar fiets, ze viel, we gaven haar klappen. Ik trok de Ipod uit haar handen, mijn vriend de mobiele telefoon.’

Rechters: Laf.

Karim: ‘Het gebeurde. We wilden snel geld pakken. Echt slecht. Het meisje was te jong. Ik heb zelf drie kleine zusjes.’

Een week later pakken ze in alle vroegte de krantenman op het krantenuitdeelpunt. Karim kent hem want hij had zelf kranten bezorgd. Ze trekken een sok over het hoofd, schoppen de man tegen de grond, zetten een mes op zijn keel en zeggen: ’Geef me je geld en telefoon.’

De krantenman herkent Karim aan zijn stem.

Vorige maand heeft Karim in de gevangenis een herstelgesprek gevoerd met de man van de kranten. ‘Hij vond het heel erg dat ik het heb gedaan.’

Rechters: En u?

‘Laf.’

Nathalie was een vrolijk meisje, maar nu is ze agressief en verdrietig. Vaak probeert ze de nacht wakker te blijven om te voorkomen dat ze weer een nachtmerrie krijgt. Op school gaat het niet goed.

In het Pieter Baancentrum hebben ze Karim bekeken.

Zorgelijk geval, zegt de Pieter Baanpsycholoog. Gespleten persoonlijkheid met stoornis, zorgzaam, maar ook berekenend slecht, kans op herhaling groot met escalatie-risico, intensieve therapie is nodig.

De officier van justitie eist achttien maanden gevangenisstraf en TBS met dwangverpleging.

Karim kan de jongste tbs’er van het land worden.

Pak nu bovenstaande formule.

U heeft twee weken de tijd uitspraak te doen.

Rob Zijlstra

dit verhaal is verplaatst van mijn oude blog naar deze plek

UPDATE – uitspraken

Nico: achttien maanden cel, waarvan zes voorwaardelijk.

Tinus en Rinus: vijftien maanden cel, waarvan vijf voorwaardelijk

Karim: achttien maanden cel en tbs met dwangverpleging

UPDATE – 29 april 2009 – verlenging  tbs

De rechtbank Groningen heeft de tbs van Karim op 29 april 2009 met twee jaar verlengd.