– dit verhaal is overgenomen van mij oude weblog –

Hé kijk, daar heb je Ronnie.
Als hij zittingszaal 14 van de Groninger rechtbank wordt binnengeleid, geeft hij zijn vader die op de publieke tribune zit, een vette knipoog.
Zijn vader zit er voor zijn zoon.
Ronnie is zelf vader en weet hoe belangrijk vaders voor zonen zijn.

Ik heb Ronnie vaker in zaal 14 gezien.
Opnieuw verbaas ik mij.
Hij is al jaren verslaafd, maar hij oogt van lijf en leden kerngezond.

Er hadden foto’s van hem in glorie jongenskamers kunnen sieren.
Ronnie had profvoetballer kunnen worden, zo goed was hij.
Een hardnekkige blessure hield hem af van de top.
Nu siert zijn foto een muur in het hoofdbureau van politie in Groningen.
Ronnie is een lokale topcrimineel geworden.

Dunne lijn.

Als er ergens in de stad iets strafbaars in de vermogenssfeer gebeurt, is een van de eerste dingen die de politie onderneemt: kijken of Ronnie gedetineerd is of niet.
Zo niet, dan is hij bij voorbaat verdacht en wordt naar hem uitgekeken.
Een politieman zei eens tegen hem: ‘Ronnie, weet je wat? Ik ga mijn hobby van jou maken.’

Dit jaar was vier uur en tien minuten jong toen een rode Opel Kadett de gevel van drogisterij Kruidvat ramde. Een getuige zag een blanke man en donker haar.
De auto was kort daarvoor in de buurt gestolen. Het regende, maar de plek waar de Kadett had gestaan, was nog droog, stelde agenten ter plaatse vast.

Ineens zagen ze Ronnie lopen.
Misschien zeiden zij ook wel: Hé kijk, daar heb je Ronnie.
Hij maakte een ietwat zenuwachtige indruk, was bezweet.
Agenten vroegen of ze even in de sporttas mochten kijken die hij meezeulde.
De agenten stelden na een blik vast: deo van Axe en Armando, een elektrische tandenborstel in verpakking.

Of ze hem even mochten fouilleren gezien zijn opbollende jas.
Dat leverde dertien pakjes zware Van Nelle op.

Ronnie werd aangehouden.
Na drie dagen op het politiebureau, mocht hij van de rechter–commissaris weer gaan.
Zijn rechterarm zat stevig verankerd in een draagbeugel (brace) vanwege gescheurde pezen. In die omstandigheid is het lastig auto’s stelen en ramkraken, moet de ‘rc’ hebben bedacht.

De politie rechercheerde door en ontdekte dat een schoenafdruk op de auto en een schoenafdruk in de Kruidvatwinkel niet alleen overeenkwamen, maar ook pasten bij de schoenen die Ronnie die nacht droeg. Ook de maat klopte.

Bovendien, hoe kwam hij aan die spullen in de sporttas en die Van Nelles onder zijn jas? Want laten dat nou net de spullen zijn die bij de Kruidvatkraak buit waren gemaakt.
Je zou zeggen: Ronnie hangt.

Op 24 januari wordt hij in het bijzijn van zijn 12-jarig zoontje opnieuw gearresteerd.

In zittingszaal 14 mag Ronnie het allemaal uitleggen.
Onschuldig!
Hij weet raad in penibele situaties.
De officier van justitie noemde hem toch niet voor niets ervaringsdeskundige?

Ronnie zei: ‘Die spullen had ik overgenomen van een persoon.’
Rechters: Van wie?
Ronnie: ‘Laten we het houden op een persoon. Daarnaast wist ik toen niet dat de spullen van diefstal afkomstig waren.’

Hij had er dertig euro voor betaald.
Veel te weinig, zeggen de rechters die weten dat veel te weinig juridisch gezien heling heet.
Ronnie: ‘Hoe kan ik dat uitleggen? Kijk, hij maakt de prijs. Het is aan mij ja of nee te zeggen. Op straat zijn dingen altijd goedkoper. En ik ben niet rijk. Ik had er dus wel belang bij. Ik wilde er ook anderen blij mee maken.’

Rechters: Het was na vier uur ’s nachts.
Ronnie: ‘Ik leef in een ander tijdschema dan u.’
Rechters: Hoe ziet uw wereld er op straat uit?
Ronnie: ‘Er gebeurt een heleboel, maar in een andere tijdsfactor. Criminelen en gebruikers leven ’s nachts want ze willen niet gezien worden. Er gebeuren dan andere dingen.’

De rechters willen weten welke dingen.
Ronnie zegt dat hij dat niet wil zeggen.

De officier van justitie is wettig overtuigd. En hij kent Ronnie’s verleden.
‘Meneer hier heeft een behoorlijke staat van dienst. De reclassering zegt dat hij een kans moet krijgen. Hij heeft goede voornemens. Nu hoor ik dat hier vaker, maar ik wil ook niet dwarsliggen. Negen maanden, vier voorwaardelijk.’

Voor een advocaat valt er in dit soort kwesties doorgaans weinig eer te behalen.
Er zijn advocaten die er dan maar een potje van maken.
Ronnie’s advocaat niet. Hij ziet nog mogelijkheden tot recht en doet z’n best.
Artikel 27, strafvordering!
Ronnie is die nacht ten onrechte als verdachte aangemerkt. Er was op dat moment geen andere reden hem aan te spreken dan dat hij Ronnie is. Hij werd gefouilleerd, maar hij was toen nog niet aangehouden. Agenten stelden onderzoeksvragen, terwijl hem de cautie nog niet was gegeven. Ofwel, de handelswijze van de politie was niet correct en daarmee is het bewijs – de goederen – onrechtmatig verkregen.
Voeg daar nietszeggende schoensporen bij en een gefixeerde arm met gescheurde pezen. Opgeteld: vrijspraak.

Ronnie merkt nog op dat die ‘rc’ hem toch niet voor niets na drie dagen op het politiebureau naar huis stuurde.
Want dat is wat hij graag wil: naar huis.

Het tijdschema waarin hij leeft, is geen leuk leven, vertelt hij aan zijn rechters.
‘Ik heb lang genoeg lopen aankloten. Zoveel jaar ellende, ik wil er van af. Ik ben bijna 37, het kan zo niet langer. Ik heb jaren in de gevangenis gezeten en daar wordt een mens niet beter van. Toen ik voor de tweede keer, op 24 januari, werd aangehouden was ik samen met mijn zoontje. Ik zag hoeveel verdriet hij had, hoeveel impact het had. Toen dacht ik, dit kan niet langer.’

Rechters: Uw zoontje als stok achter de deur.
Ronnie: ‘Hij zei, pa, je moet veranderen. Ik wil ook voor hem een leuke woning creëren en dan werken. Ik wil alles doen. Ik weet dat ik niets te wensen heb. Ik moet maar zien wat er voor mij over is. Maar ik wil er voor mijn zoon zijn.’

Rob Zijlstra

UPDATE – uitspraak – 5 juli 2007
Rene kan vandaag beginnen met zijn voorgenomen betere leven. Dat hij met een gestolen auto de gevel van de drogisterij ramde, acht de rechtbank niet wettig en overtuigend bewezen. Het bezit van de gestolen goederen wel: opzetheling. Goed voor 180 dagen cel, waarvan 84 voorwaardelijk. Dat betekent een straf gelijk aan het voorarrest.

 

zie ook:  Scharrelaars (11 maart 2011)