Ergens aan het begin van 1972 moet hij het van haar hebben gehoord.

Dat ze zwanger is.

Misschien waren ze dolgelukkig en omhelsden ze elkaar en toen het kind in augustus van dat jaar werd geboren, noemden ze hem Remi.

Misschien was er ook beschuit en stuurden ze kaartjes vol blijdschap de wereld in.

 

Ruim 36 jaar later, donderdagochtend, sjokt Remi zittingszaal 14 van de Groninger rechtbank binnen.

Met blote voeten in versleten gympies, een vaal groene petje van FC Groningen in de hand en met verdrietige ogen.

Hij is een dief.

 

Op 17 juni werd hij op heterdaad betrapt toen hij uit een koelkast vier pakjes ‘Aardappel Anders’ gapte en die in zijn jutezak wilde stoppen. Op dat moment kwam de bewoner binnen en zette Remi het op een lopen.

De rechters zeiden het anders: ‘U vluchtte met medeneming van vier pakjes Aardappel Anders’.

 

In de schuur had de boer hem te pakken.

Sindsdien zit hij vast in de gevangenis van Ter Apel.

 

Remi heeft meer diefstallen op zijn geweten.

Boerderijen genoten zijn voorkeur en bijna altijd vond hij zijn buit in koelkasten: spek, frisdrank, bier, andere etenswaren.

 

Zachtjes vertelt hij aan de rechters dat hij blij is dat hij is gepakt.

De psychiater die hem in de gevangenis bezocht, stelt vast dat er iets met hem aan de hand, maar weet niet wat.

De psycholoog komt er ook niet uit en vindt dat Remi ter observatie moet worden opgenomen in een kliniek. Om te kijken wat te behandelen en dan hoe.

Remi wil graag.

Op 11 november kan hij vanaf half twee ’s middags terecht in de forensische psychiatrische kliniek in Zuidlaren.

Dat is al geregeld.

 

Ergens heeft het blijde leven Remi in de steek gelaten.

Thuis voelde hij zich het vijfde wiel aan de wagen, nooit welkom. Toen zijn vader jarig was, had hij hem vanuit de gevangenis een kaart gestuurd. Toen hij zelf jarig was, kreeg hij niks.

Sowieso heeft hij niets van zijn familie gehoord.

Zijn zus neemt als hij belt de telefoon niet op.

Toen jaren eerder zijn vriendin overleed, was het ook zo gegaan.

 

Aanvankelijk ging het hem goed.

Hij werkte in het bedrijf van zijn oom en kocht een huis, naast dat van zijn ouders want het dorp waar hij opgroeide is maar klein.

Het ging mis toen zijn vader in het bedrijf van de oom stapte.

Remi werd daardoor overbodig en ontslagen.

Toen hij de hypotheeklasten niet meer kon dragen, liet hij de rekeningen de rekeningen en na verloop van tijd de afwas de afwas.

Het huis leverde bij de recente verkoop minder op dan de schulden groot zijn.

 

De officier van justitie concludeert dat als Remi niks meer te eten had, hij zijn jutezak pakte en met een lege maag op pad ging. Zegt uitgerekend te hebben dat een gevangenisstraf van 147 dagen gepast is. Dan komt Remi mooi op 11 november vrij en kan hij zich ’s middags om half twee melden bij de kliniek.

Remi knikt.

Als dat zou kunnen, dan zou dat mooi zijn.

 

Of hij nog wat wil zeggen, vragen de rechters vriendelijk.

Mijn inboedel, zegt hij zacht. ‘Ik weet niet waar mijn spullen zijn.’

Hij wil vooral heel graag de foto’s van zijn vriendin die dood is terug.

Als dat zou kunnen.

 

Toen Remi 12 jaar was, was elders in de provincie Groningen grote blijdschap vanwege de geboorte van Bennie.

Toen Bennie 12 jaar was, raakte hij verslaafd.

Nu is hij 25 en wil hij van de drugs af. Twee maanden geleden is zijn grote blijdschap geboren, maar hij mag zijn dochtertje pas weer zien als hij de drugszucht heeft overwonnen.

 

Ben had her en der computers gestolen uit woningen en dokterspraktijken. Toen hij de computer van zijn kleine broertje had gejat, belde zijn moeder de politie.

Ben belandde in de gevangenis, maar werd geschorst om te kunnen worden opgenomen in een verslavingskliniek. Daar hield hij zich niet aan de regels en moest weg. Hij meldde zich niet bij de gevangenispoort, bang dat hij de bevalling van zijn dochter zou mislopen.

Toen een maand daarna zijn zaak voor de rechtbank zou dienen, had hij alvast een tas met spullen meegenomen, in de overtuiging dat ze hem zouden aanhouden.

 

Maar in plaats van Ben werd de rechtszaak aangehouden en zo stond hij weer dakloos op straat.

 

Geïnspireerd door zijn grote blijdschap besloot hij dat het voor iedereen beter zou zijn dat hij zo snel mogelijk weer achter de tralies kwam te zitten.

In de eerste winkel ging het mis, want het alarm ging niet af.

In de tweede winkel jatte hij een G-star spijkerboek.

En om te voorkomen dat ze hem weer over het hoofd zouden zien, nam hij ook de etalagepop mee die die broek aanhad.

Dat viel op in de drukke winkelstraat en Ben werd tot zijn tevredenheid gearresteerd.

 

Zijn advocaat had zitten rekenen.

Als de officier nou eens 111 dagen celstraf eist, dan kan Ben op de dag van de uitspraak, op 6 november, zo door naar de afkick, waar hij weer welkom is.

 

Maar de officier van justitie wil daar in dit geval niet van weten.

Ben moet eerst een jaar zitten.

 

Met een lege maag koelkasten plunderen is van een andere orde dan stelen om de honger naar drugs te stillen.

 

Rob Zijlstra

UPDATE – 6 november – uitspraken

Remi is veroordeeld tot 297 dagen celstraf waarvan 150 voorwaardelijk. De vijf voorwaardelijke maanden celstraf legt de rechtbank niet op.

De verdiende loon van Ben is 15 maanden cel, waarvan 6 maanden voorwaardelijk.