Stel je voor.
Je gaat op stap de stad in. Je trekt je nieuwe shirt aan waarop met grote letters Diesel staat en je oude schoenen. Halverwege de stapavond botst je in een café tegen iemand aan, zegt sorry en stapt vrolijk verder. Tien dagen later zit je op het politiebureau, een half jaar later in zittingszaal 14 van de Groninger rechtbank. Op beschuldiging van het opzettelijk toebrengen van zwaar lichamelijk letsel. Getuigen hebben verklaard dat het een vent was met oude schoenen aan en een shirt van Diesel die in het café opzettelijk botste.
En stel je dan voor dat de officier van justitie alleen de getuigen gelooft.
Omdat zij het zeggen.
Dit voor het idee.
Het verhaal gaat anders.
Niels, Karel en Kees zijn portier bij discotheek Pruim in Zevenhuizen.
De een is dat 16 jaar, de ander 17, Kees al 22 jaar.
Een bult ervaring.
Op 10 februari gaat Simon met vrienden en vriendinnen naar de discotheek.
Ze hebben vooraf ingedronken en dat is aan Simon te merken.
Bij de ingang is hij vervelend. Toch mag hij naar binnen, omdat twee vriendinnen tegen de portiers zeggen dat ze goed op Simon zullen passen, dat ze hem wel rustig zullen houden.
Hoewel het in de zaak nog niet druk is, want net open, gaat het al snel mis.
Simon en vrienden gooien in de Skihut voor de gein met bierviltjes.
Als de lol daar van af is, gooien ze vanaf de balustrade met plastic glazen en bier daarin naar die vent die beneden alleen op dansvloer danst.
Dat is pas echt lachen.
Niels en Karel komen en spreken Simon en gezelschap aan op hun gedrag.
Ze zeggen: Niet met bier gooien. Of een leuke avond of naar buiten.
Een paar zeggen sorry en gaan voor de leuke avond.
Maar Simon blijft vervelend en gaat stoer doen.
De portiers tegen de rechters: ‘Wij werken al heel veel jaren samen. Iedere situatie vraagt om een andere afweging. De ene keer volstaat een praatje, een andere keer pak je iemand even bij de arm voor een gesprek bij de uitgang. Nee, daar komt niet veel geweld aan te pas.’
Vervelende Simon gaat door en moet na de laatste waarschuwing mee, hij moet eruit.
Via een trap.
Getuigen zullen later zeggen dat Simon werd geduwd en zo naar beneden tuimelde.
Andere zeggen dat Simon naar beneden werd geslagen.
Weer anderen: geschopt.
Simon zelf kan zich weinig herinneren, mogelijk vanwege dat indrinken.
Eenmaal buiten, op de parkeerplaats, is Simon agressief en zou hij bezoekers die naar binnen willen, lastig vallen en bedreigen. Kees grijpt in, in die zin dat hij Simon grijpt en op de grond in bedwang houdt, met een knie op de borst (getuigen: op de keel).
De twee vriendinnen melden zich weer en zeggen dat ze hun vriend mee zullen nemen.
Het vervelende gezelschap vertrekt en is het weer rustig in Zevenhuizen.
Tien dagen later moeten de portiers zich melden bij de politie.
Iemand heeft aangifte gedaan van mishandeling.
Schaafwonden, gebroken enkel.
Niels, Karel en Kees kunnen zich daar tezamen en in vereniging niets bij voorstellen.
Hij liep gewoon naar buiten.
Als je je enkel breekt, zeg je toch op z’n minst au.
Hij niet.
Ook anderen zeggen daar niets over.
Kees: ‘Niemand riep, stop, die jongen heeft pijn of zoiets.’
Niels, Karel en Kees zeggen verbaasd te zijn dat ze nu in de rechtszaal zitten.
Ze zeggen: ‘Die jongen is zonder beschadigingen van ons terrein afgegaan.’
Geduwd, geslagen geschopt?
Nee.
De drie portiers hebben als portier wel eens vaker een geintje gehad.
Karel in 2006 nog, goed voor een boete van 220 euro.
Kees is twaalf jaar geleden eens beschuldigd van mishandeling, maar werd daarvan vrijgesproken.
Verder niks.
De officier van justitie erkent dat het werk van portiers moeilijk werk is en dat er wel eens gepast geweld nodig is om vervelende bezoekers tot de orde te roepen.
Portiers hebben daar ook een diploma voor.
Maar in dit geval, vindt de aanklager, zijn Niels, Karel en Kees, ondank hun schone lei, over de schreef gegaan, hebben ze een grens overschreden.
Je duwt, of slaat of schopt niet iemand die vervelend is van de trap.
Als je dat wel doet, en iemand breekt dan ook nog zijn enkel (vijf dagen ziekenhuis, vier maanden revalidatie en nog altijd veel pijn) dan maak je je schuldig aan het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel.
Niels en Karel horen werkstraffen van 80 uur tegen zich eisen.
Ook moeten zij, vindt de officier, aan Simon 2346,60 euro betalen, waarvan 2000 euro aan smartengeld.
Kees, vanwege dat knietje op de borst (getuigen: keel), hoort een eis van 40 uur, maar die geheel voorwaardelijk.
Misschien is het anders gegaan dan de drie portiers beweren.
Maar misschien ook niet.
Nu bemoei ik mij zelden met het eindoordeel, maar in dit geval kan ik mij niet voorstellen dat die portiers worden veroordeeld.
De officier van justitie zegt dat er in het dossier voldoende bewijs is, dat er is of geduwd, of geschopt of geslagen.
Dat het ook voor de officier niet duidelijk is waar en hoe die enkel brak, doet voor hem niet ter zake.
Hij zegt: ‘De getuigen verklaren consistent. En dat ze niet allemaal dezelfde verklaring hebben, komt omdat het er ook donker was.’
Dat de getuigen allemaal tot het uitgelaten groepje van Simon behoren, brengt de officier ook niet aan het twijfelen. Evenmin dat de getuigen niet kunnen aangeven wie van de portiers ze nu hebben zien of duwen, of slaan of schoppen. De officier van justitie gelooft wel dat Simon niet heel welwillend was die avond, maar dat doet, vindt hij, niets af aan de feiten.
Stel je voor dat je kunt worden veroordeeld, niet omdat er overtuigende bewijzen zijn, maar omdat er een officier van justitie is, die gelooft dat je het hebt gedaan.
Omdat zij het zeggen.
Rob Zijlstra
UPDATE – 10 november – uitspraken
De rechtbank heeft drie portiers vrijgesproken. Er zijn volgens de rechtbank geen bewijzen voor een mishandeling. De verklaringen van de getuigen, vrienden van het slachtoffer, lopen uiteen en zijn tegenstrijdig.
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
Wat is voor een officier van justitie het verschil tussen een zaak hebben en “geloven dat jij hebt gedaan”. Dat is toch zijn/haar taak? Het al dan niet schuldig bevinden moet aan de rechter gelaten worden.
in hoeverre hebben officiers van justitie eigenlijk zeggenschap of een zaak wel of niet wordt voorgedragen? Is het wel of niet voordragen van zaken dan eigenlijk ook al niet een vorm van eigen rechter spelen?
Dronken van één nacht zat ik s’morgens vroeg, het liep al wel tegen tien uur, aan een tafel in een café, tegenover waar nu het nieuwscafé is, met een vol glas bier voor mij. Toen ik mijn mond open deed had ik daar een lege hand ervoor. Het glas lag op het vloerkleed. De inhoud ook, al zat het niet meer in het glas.
En ik had er nog zo’n zin in gehad. Don’t cry over tien verloren minuten en het vloerkleed was ook zo erg niet zeiden de twee broers aan wie ik voorstelde om de tijd terug te draaien en mij een nieuwe in te tappen, waarbij ik uiteraard wel opnieuw zou betalen. Nee dus.
Om het verhaal kort te maken werd ik naar de achterdeur verwezen en geleid. Een afgrond en een vijftredig metalen trapje voor mij. En een flinke duw in de rug met hondengeblaf vergezeld. Dankzij een ‘Johan Cruyff gevoel’ en een redelijke getraindheid kwam ik daar niet te liggen.
Kortom, het zou mij niet zo verbazen, dat portiers en zelfs deze veroordeeld zullen worden.
Sinds wanneer hebben portiers honden bij zich?
Nou Jacob, volgens mij is het toch echt zo dat er wettelijk en overtuigend bewijs moet zijn geleverd voordat iemand strafbaar kan worden gesteld. Hier lijkt me, in navolging van Rob’s conclusie, toch van beide geen enkele sprake te zijn.
Nog los van het gegeven dat er over en weer schermutselingen zijn geweest, over het hoe, door wie en zelfs waar of wanneer die enkel is gebroken is in het geheel niets vast komen te staan.
Op basis van het verhaal van Rob kom ik niet verder dan vrijspraak.
@G: er is natuurlijk meer dan genoeg wettelijk bewijs. Er ligt een aangifte, er is geconstateerd letsel en er liggen meerdere belastende verklaringen. Een van de portiers erkent zelf ook op het slachtoffer te zijn gesprongen.
De overtuiging is inderdaad een ander verhaal. Met name de vraag waar en door wie de enkel zou zijn gebroken, is een lastige.
Aan de andere kant is het verhaal van de portiers dat het slachtoffer fris en fruitig het terrein heeft verlaten, ergens anders ruzie heeft gekregen (en letsel) en vervolgens de portiers zomaar in het wilde weg aansprakelijk stelt, ook niet erg aannemelijk.
Voordeel van de twijfel, wellicht.
@Chris, niet eens met genoeg wettelijk bewijs. Aangifte en letsel ok, meerdere belastende verklaringen, wettelijk niet ok. Zie mijn voorgaande betoog.
En wat de situationele schets betreft; aangezien aan de hand van de verklaringen het zeer aannemelijk is dat het slachtoffer vanwege dronkenschap vervelend was, kan hij op weg naar huis zomaar elders zijn gram hebben gehaald danwel in zijn kennelijke staat door onachtzaamheid zijn enkel heeft gebroken.
té vaag. Ik ga voor Rob.
@Kees,
Blaffen komt niet altijd van mensen.
Of om zo maar te zeggen, sinds wanneer hebben honden mensen bij zich.
Trouwens heb ik niet gezegd, dat de twee eigenaars van het café mensen waren. Nog minder portiers.
Laten we het er maar op houden, dat het twee honden waren.
@G: volgens mij heb je de term wettig bewijs niet helemaal op het netvlies staan. Een verklaring (wat voor waarde je er ook aan toekent) is van zichzelf al wettig bewijs. Punt. Pas daarna komt de weging van de verklaring en dus ook een inschatting van de overtuiging.
Wettig bewijs is in deze niet meer of minder dan bewijs dat simpel voldoet aan de wettelijke eisen. In de praktijk kan een niet aannemelijke verklaring dan ook heel goed wettig bewijs zijn, maar niet overtuigend.
Wat je over de enkel zegt, kan best zo zijn. Maar het lijkt mij niet aannemelijk dat iemand in een dergelijk geval de moeite neemt om een valse aangifte te doen, naar Slachtofferhulp te gaan, een slachtofferverklaring op te stellen en die ook daadwerkelijk aan de rechtbank te overhandigen om in het openbaar voor te laten lezen. Enzovoort enzovoort.
@Chris,
Dank voor uw lezing, ik zal het mij ter harte nemen.
Wel de laatste alinea; neem maar van mij aan dat het zéér regelmatig gebeurt dat mensen vanuit wrok niets of niemand ontzien om maar vergelding te kunnen halen. Chris, je vult feiten en omstandigheden in die niet te verifiëren zijn. In een ander verhaal ontkent een verdachte dat hij niet weet waarom een vermeende schuldenaar het bankrekeningnummer van de verdachte gebruikt om gelden te innen. Maar hier zijn vaststaande feiten.. gebruik ip nummer van verdachte, gebruik en innen van gelden op bankrekeningnummer… ook al wordt er een andere naam gebruikt, dus meer dan zeer aannemelijk dat verdachte één en dezelfde persoon is.
Hier is juist de crux dat het gewoonweg niet aantoonbaar is dat door toedoen van gedaagden zijn enkel is gebroken. Geen consistente verklaringen van getuigen die ook nog eens allen vrienden/kennissen van het slachtoffer zijn. Niet echt overtuigend. Zelfs bedenkelijk. Geen enkele verklaring van onafhankelijke getuigen… Het is echt niet hard te maken en er is te veel ruimte om andere scenario’s aannemelijk te laten zijn.
Ik denk aan een casus waarbij iemand wordt vrijgesproken voor dood door schuld bij een shaken baby syndroom. De specialisten gaven een bepaalde tijdspanne aan waarbinnen het syndroom moest zijn ontstaan, en daardoor was het mogelijk dat het letsel was toegebracht in een periode dat de verdachte hetzij wel, hetzij aantoonbaar niet bij de baby was geweest.
M.a.w. Een ander zou het ook kunnen hebben gedaan.
We zullen zien waar de rechter voor gaat.
De meeste portiers zijn klootzakken.
In de A’damse coffeeshop de Bulldog hebben ze een keer een Duitse tourist invalide geslagen omdart hij lastig was. Ze zijn wel veroordeeld door de rechter.
Maar er zijn ook goede portiers. Toen ik in cafe de Cinemabar een keer om 9 uur ’s ochtends voor de gein de bierpomt even open deed, waardoor er wat van het vocht verloren ging, kwam er opeens een hele grote kerel aan die mij netjes vertelde dat ik de kroeg moest verlaten, waarop ik dat dan ook zonder gemor deed.
@G
U schrijft: ”Chris, je vult feiten en omstandigheden in die niet te verifiëren zijn.”
Helaas zullen we dat in veel rechtszaken nu eenmaal moeten doen. Rechters gaan ook in vonnissen uit van het al dan niet aanwezig zijn van aannemelijkheid. Kijk maar naar zedenzaken, daar is veelal geen onafhankelijke getuige bij en dan is het soms zo dat er een afweging gemaakt moet worden tussen louter en alleen verklaringen.
Verder: IP-nummer zegt niets over een persoon, slechts iets over een computer. Als het gaat om identiteitsfraude is niets onmogelijk..dus hoezo vaststaande feiten? Er zijn in de regel niet zoveel vaststaande feiten in rechtszaken.
Er was al geconstateerd dat het slachtoffer beschonken was. De portiers hebben dus iemand in beschonken toestand toegelaten tot een horeca gelegenheid waar deze met bier kon gooien dus ook drinken. Nu heeft de horeca ook een andere verantwoordelijkheid namelijk mensen mogen niet worden dronken gevoerd. Dus er is een dubbele verantwoordelijkheid zorgen dat het slachtoffer zeker ” fris en fruitig ” thuis kom zonder letsel. Dus een veroordeling tenminste als ik rechter zou zijn zit er wel in.
@Coert jazeker een ovj (officier van justitie ) heeft verschillende keuzes. Kan dus een zaak ook seponeren of vervolgen. Hij kan de zaak ook afdoen met een sanctie taakstraf boette. Dus er zijn genoeg mogelijkheden ook voor een ovj om te straffen.
Chris,
ben toch blij dat jij geen rechter bent…
@G
verklaar je nader. Met dit soort nietszeggende one-liners kan ik niet zoveel. Benoemen brengt de verantwoordelijkheid tot uitleg met zich mee.
Pardon. Ik ben ‘rechtbankverslaggever’. Blijkbaar ben je als medeblogger automatisch ingelogd als zodanig zodra je een reactie plaatst, komende vanuit je eigen blog.
@Chris en/of rechtbankverslaggever;
zie mijn voornoemde reacties. Voor jou nog maar een keer herhalen. Indien jij uitgaat van iemand mogen veroordelen op basis van iets wat gebeurd zou kunnen zijn, dan ben ik inderdaad dat jij geen rechter bent.
blij er nog tussen ergens
@g: het gaat er niet om of ik dat vind. Het gaat er om dat dit de dagelijkse praktijk is!
Het is een groot misverstand te denken dat rechters louter en alleen op feiten oordelen. Kijk bijvoorbeeld naar zedenzaken. Daar draait het veelal om verklaringen, belastende tegenover ontlastende. Meestal zijn er geen obejctieve getuigen (voor zover die al bestaan)
In dat geval zal een rechter moeten kiezen. Wie is geloofwaardig en wie niet? Soms wint het slachtoffer (veroordeling), soms de verdachte (vrijspraak)
Sterker nog, een rechtbank zal maar zeer zelden zeker weten dat iemand het heeft gedaan. Dat hoeft wettelijk ook niet niet. Het gaat om wettelijk bewijs (gewoon bewijs dat voldoet aan de regels, een aanifte sec is wettelijk bewijs: of het verhaal nu klopt of niet) PLUS overtuigend bewijs. Je kunt best de overtuiging hebben dat iemand iets heeft gedaan, zonder dat zeker te weten.
Je kritiek op mij is dus kritiek op de rechtspraak.
@ Chris,
Het is mijn kritiek op hoe jij er tegenaan kijkt, niet meer en niet minder. Jij geeft jouw beschouwing weer op hoe jij denkt dat de rechtspraak handelt. Ook omdat ik heb idee heb dat je in deze graag het laatste woord wilt schrijven. Dat mag.
Het gaat mijns inziens namelijk niet om ons gekrakeel. Wellicht discussieren wij op een manier waarbij een rechter of advocaat zijn schouders ophaalt of het nogal humoristisch vindt omdat we nu eenmaal niet geleerd hebben binnen welke wettelijke kaders we dit moeten bezien.
Desalniettemin, blijft leuk.
@G: tsja, ‘niet geleerd hebben hoe wij dit moeten zien’, dat vind ik nogal aanmatigend gesteld.
Ik mag hopen dat ik na 3507 rechtszaken een beetje kennis heb van hoe het reilt en zeilt. Kan best dat een rechter of een advocaat daar anders over denkt, maar ook deze heren of dames kunnen het mis hebben!
Ik zit dagelijks bij rechtszaken en zie en hoor dat er zelden echte harde feiten op tafel komen. Bijna alles staat open voor interpretatie. Heel veel hangt af van verklaringen en het moge inmiddels duidelijk zijn (in ieder geval voor de lezer van de vakliteratuur) dat niets zo onbetrouwbaar is als de perceptie van een getuige van een misdrijf.
Daarnaast, beste G., is het wellicht een idee je identiteit en functie weer te geven, zodat ik in kan schatten met wie ik te maken heb en vooral met welke autoriteit je spreekt. Dat praat wat makkelijker.
Een anonieme mening is geen mening.
Chris Klomp
http://rechtbankverslaggever.wordpress.com/
@Chris,
Jouw laatste zin, een anonieme menig is geen mening, laat me glimlachen. Immers; waarom ageer je telkenmale vol vuur terwijl je stelt dat mijn mening geen mening is. Een paradox in mijn optiek.
Ik concludeer uit je laatste reactie dat identiteit, autoriteit en functie voor jou van belang zijn voor het kunnen ‘waarderen’ van gegeven reacties op dit weblog. Ik vind dat in deze omgeving in het geheel niet relevant.
Ieder zijn of haar mening, anoniem of niet, toch?
Aanvulling op aanmatigend; honderdduizend keer als operatieassistent een chirurg hebben zien snijden maakt nog niet dat…
Niet aanmatigend, wel een feit waar we in Nederland niet omheen kunnen, gelukkig.
Nog eentje voor de volledigheid en dan stop ik met deze commentaarsessie; ik waardeer wel degelijk je passie.
@G: ik reageer omdat ik meen dat deze discussie op zich best wezenlijk is. Het is alleen een beetje eenrichtingsverkeer, zeker als jij er voor kiest om vanuit de veiligheid van de anonimiteit te reageren.
Bovendien verwijt je mij indirect zaken niet goed te zien of te begrijpen. Ik stel mij open door te wijzen op mijn kennis en expertise. Dat maakt mijn mening een mening. Van iemand die zomaar iets roept (en daarbij ook nog eens erg weinig argumenten gebruikt) kun je dat niet meteen zeggen. Het is roepen vanaf de zijlijn, zonder zelf iets wezenlijks bij te willen dragen.
Wat je aangehaalde voorbeeld betreft: honderdduizend keer iemand zien opereren, maakt je inderdaad geen chirurg. Maar het maakt je wel tot een serieuze gesprekspartner en het geeft je autoriteit. Bij mij is te achterhalen waarom ik denk zoals ik denk. Ik gebruik daar ook argumenten voor.
Dat kan ik niet zeggen van iemand die uit het niets reageert en eigenlijk voornamelijk kritiek geeft, zonder onderbouwing.
ik wijs je op de praktische invulling van het recht. Je reageert daar echter niet op. Dat is jammer, want daar zou het om moeten gaan.
@Chris,
Mij ging het om het door Rob beschreven geval. Jij gaat vervolgens veralgemeniseren, haalt er van alles bij, op het laatst wil je er zelfs een blogmachtsstrijd van maken, maar bovenal, je wilt zo graag je gelijk bevestigd zien in deze.
Ik moet je teleurstellen, je krijgt het niet.
Zullen we nu afwachten tot welk vonnis de rechtbank komt?
Of ben je het daar ook niet mee eens..
Neemt niet weg dat ik een item op jouw blog gelezen heb die ik volledig kan onderschrijven.
nu de grote vraag kan of gaat justitie nog in beroep?
@ mezelf..
Gezond verstand blijkt toch aan te sluiten op wat de rechtbank in deze heeft geoordeeld. Maar toch nog één kanttekening; dit heeft het OM op voorhand geweten. Waarom toch doorzetten?
Krijg er wel een beetje nare kriebels van.