De nationale pers heeft nog maar net de hielen gelicht – woensdag in verband met de hiv-zaak – of zittingszaal 14 van de Groninger rechtbank maakte zich – donderdagochtend –  al weer op voor de volgende megazaak: omvangrijke handel in harddrugs.

 

Er zijn zeventien verdachten van 19 tot 51 jaar oud.

Vier vrouwen.

De verdachten komen uit plaatsen als Onstwedde, Ommen en Onnen, Hollandscheveld, Wildervank, Zwiggelte.

Drie leden van de club zitten nog vast.

 

Capitool heet het politieonderzoek dat uitvoerig is geweest.

Achter de rechters staan de dossiermappen, een kleine meter naast elkaar.

Het zou zijn gegaan om vele kilo’s cocaïne, amfetamine, xtc, ghb, ontzettend veel geld en ook wapens

In Duitsland zitten ook boeven vast.

 

Het meest opmerkelijke, voor zover opmerkelijk: zeven van de zeventien verdachten zijn (inmiddels) voormalige medewerkers van justitie.

Penitentiaire inrichtingswerkers.

Gevangenisbewaarders.

 

Zij handelden in privé-tijd, niet in de inrichtingen.

Maar dat zegt justitie zelf.

 

Omdat het om een regiezitting gaat, zijn maar vier verdachten komen opdagen.

En elf advocaten.

Die mogen aan de rechtbank nadere onderzoekswensen kenbaar maken.

De meeste advocaten willen nog getuigen horen.

 

Omdat het om een regiezitting gaat, wordt inhoudelijk nauwelijks iets over de zaak gezegd.

Dat zal in maart volgend jaar gebeuren.

De rechtbank heeft voor het proces vier dagen uitgetrokken.

 

Na twee uur met vooral formaliteiten is de zitting ten einde.

Weinig wijzer geworden.

 

Maar dan ineens is er een foto.

Een praatfoto.

 

Hé, maar dat is…

– Ja.

Die heeft hier gewerkt.

– Klopt, een paar jaar geleden.

Als officier van justitie.

En die foto zit in het dossier?

– Ja.

Waarom?

 

Ik bel het openbaar ministerie.

Ik zeg: Er zit een foto van een voormalig officier van justitie in het dossier.

Die is verdacht geweest in die grote drugszaak.

Er was via politie-informanten van de criminele inlichtingen eenheid (cie, de afdeling stiekem van de politie) informatie binnengekomen dat de officier van justitie betrokken is bij de handel in drugs.

De vroegere officier van justitie is ook verhoord.

Later bleek dat deze ex officier van justitie er niets mee te maken had.

Toch?

 

Het openbaar ministerie zegt na ruggespraak dat dat klopt.

Dat de officier van justitie van toen er niets mee te maken bleek te hebben.

Dat er tijdens het onderzoek nogal wat namen zijn gevallen van nogal wat mensen.

En dat wij, wij van het openbaar ministerie, verkregen informatie altijd onderzoeken,  ongeacht de namen van de mensen.

 

En dat ik dat toch niet in de krant ga zetten?

 

Nou, in een politieonderzoek waarin zeven justitiemedewerkers als verdachten worden aangemerkt, is het toch tamelijk opmerkelijk dat er ook nog eens een inmiddels vertrokken officier van justitie in beeld is geweest.

En de foto zit nog steeds wel mooi in het dossier.

Daar wordt over gepraat.

 

Het openbaar ministerie weer: ‘Maar deze oud officier van justitie heeft er niets mee te maken.’

Ik zeg dat ik dat er wel bij schrijf natuurlijk.

Justitie: ‘Maar de lezers zullen vast en zeker denken dat waar rook is, ook vuur is. En dat is in dit geval dus niet zo.’

 

Kwestie voor de hoofdredactie.

Die zegt dat we ons moeten afvragen wat het belang is om de naam van deze vroegere magistraat te publiceren en dat dat belang moet worden afgezet tegen de schade die de persoon in kwestie bij publicatie zal oplopen.

Toch?

 

Even later tik ik een bericht, met in gedachten dat waar rook is, niet altijd vuur hoeft te zijn.

 

Rob Zijlstra