Ik kan nou wel altijd slechte dingen schrijven over criminelen, maar er zijn ook advocaten die er wat van kunnen.

In die zin dat ze er niks van bakken.

 

Een jaar geleden voelde ik mij genoodzaakt het pleidooi van mr. E., advocaat te Groningen, uit te roepen tot het meest belabberde van 2007.

In Groningen.

Mr. E. stond een man bij die werd verdacht van een poging tot moord. Er werd 4 jaar gevangenisstraf geëist. Mr. E. haalde in zijn pleidooi zulke merkwaardige capriolen uit, dat ik niet anders kon dan dit uit te roepen.

De rechtbank veroordeelde de man twee weken later tot 42 maanden celstraf, waarvan 6 voorwaardelijk. De verdachte ging in hoger beroep, met een andere advocaat, en werd vrijgesproken.

 

Het was destijds niet mijn bedoeling er een gewoonte van te maken, zo aan het einde van het jaar.

Maar ik ontkom er niet aan.

 

Het pleidooi dat advocaat mr. M. Vos  donderdagmiddag in zittingszaal 14 hield, is het meest belabberde pleidooi van 2008.

In Groningen.

Terwijl mr. Vos hakkelend stond te kakelen, vulde de zittingszaal zich met plaatsvervangende schaamte.

Zijn pleidooi was zo slecht, dat ik het hier niet eens goed kan beschrijven.

 

In de luttele minuten die mr. M. Vos meende nodig te hebben zijn cliënt te verdedigen, zei hij zes keer dat cliënt wel degelijk spijt had van wat hij had gedaan.

Maar dat had de verdachte cliënt zelf ook al 27 maal gezegd.

Drie maal hield hij de rechtbank voor dat de kans op herhaling (deskundigen: grote kans) te verwaarlozen is. Waarom dat zo is (of niet), zei hij er drie keer niet bij.    

 

En o ja, zo besloot hij zijn lelijke verhaal, mijn cliënt wil die schadevergoeding van 4200 en 3000 euro best wel betalen, alleen heeft hij met een maandinkomen van 1200 euro geen draagkracht. Dus…

En dat zijn cliënt het ook extra zwaar heeft, want hij zit nota bene in de gevangenis in zijn eigen woonplaats.

 

En o ja, besloot hij nog een keer, cliënt heeft ook al een hele lange tijd vastgezeten, hij zit al vast sinds 27 augustus. Ik stel een behandeling voor.

Daarna tuurde hij naar twee A-viertjes, om te zien of hij misschien nog wat was vergeten.

Rommelige stilte.

O ja, plus een uuh voorwaardelijke straf.

En toen zei de advocaat dat hij het daar maar bij wou laten.

 

De officier van justitie had een gevangenisstraf van 6 jaar geëist.

 

De verdachte cliënt van Vos heeft schuld bekend, dus daar valt zelfs voor een sluwe verdediger niet veel eer te behalen.

Maar een verdachte die 72 jaar oud is, ongeneselijk ziek, met hartkwalen, vocht achter de longen, met maagklachten en die een strafeis van 6 jaar om de oren krijgt geslingerd, die heeft een advocaat nodig die werk van de zaak maakt.

 

Op de site van het advocatenkantoor waar mr. M. Vos toe behoort, staat dat het kantoor is gespecialiseerd in personen- en familierecht en arbeidsrecht.

Misschien is mr. M. Vos binnen die rechtsgebieden wel een topadvocaat.

Dat kan best.

Nog beter lijkt mij dat mr. M. Vos verdachten in strafzaken voortaan met rust laat.

En andersom.

 

Rob Zijlstra