Zo te zien was het een gewone strafzaak, gewoon in de zin van alledaags.
Poging tot doodslag, misschien wel tot moord.
Een strafzaak zoals die wekelijks wel een of twee keer in zittingszaal 14 dient.
Ja, zegt Elvis, ik heb hem gestoken.
De rechters vragen of ze je en jij mogen zeggen, in plaats van u.
Dat praat wat gemakkelijker.
Elvis is net 19 jaar geworden.
Hij zegt dat het hem niets uitmaakt.
Het is geen gewone rechtszaak.
De toon is bijvoorbeeld anders dan anders.
De rechters zijn vriendelijker.
De officier van justitie niet minder.
De advocaat zegt dat ie al veel ellende heeft meegemaakt in de voorbije 25 jaar, maar dit…tjongejonge.
De rechters zeggen: Er is veel misgegaan in je leven. Je hebt een rotjeugd gehad. Een rotjeugd, een ander woord is er niet voor.
Elvis knikt droef.
Hij is argwanend, kijkt angstig.
De mevrouw van de reclassering had een rotrapport over hem geschreven.
En, misschien, denkt hij dat die rechters ook niet zijn te vertrouwen. Aardig of niet, het blijven volwassenen.
Elvis: ‘Ik was bang, ik werd getreiterd.’
De rechters knikken.
Ze hebben het dossier gelezen.
Ze zeggen: Toen je moeder ging verhuizen, mocht je niet mee. Je hebt in tehuizen gezeten. Je bent ernstig mishandeld. Uiteindelijk ging je alleen in Winschoten wonen, eenzaam op kamers. Je had niemand.
Elvis: ‘Mijn buurvrouw kreeg een vriendje. Toen wilden ze mijn kamer erbij. Ze wilden me wegtreiteren. Ik was bang, ik voelde me niet veilig.’
Rechters: Je was daar echt alleen, met veel vervelende mensen om je heen. Soms vluchtte je naar je neef.
Elvis: ‘Ik liep de trap af. Toen kwam ik hem ineens tegen. Toen heb ik gestoken. In een woede-uitbarsting, in een flits. Daarna ben ik weggerend, naar mijn neef. Maar die was niet thuis. Toen ben ik naar mijn tante gegaan. Die zei dat ik naar de politie moest gaan. Dat heb ik toen gedaan.’
Rechters: We hebben gelezen dat je inziet dat je hulp nodig hebt. Dat is hartstikke positief.
Elvis: ‘Ik ben nu van de drugs af. Ik heb nog een alcoholprobleem, maar ik voel me wel fitter.’
Rechters: Je hebt meer energie. Dat is goed. Die energie moet je gebruiken om hulp te accepteren. En je moet wat je hebt meegemaakt in je leven een plekje geven. Dat is heel belangrijk.
Elvis knikt nog maar eens, misschien bedoelen ze het echt wel aardig.
Hij zegt dat hij zijn leven graag wil oppakken
De officier van justitie gaat staan en zegt: ‘Elvis moet de beste hulp hebben die er is. Hulp met een hoofdletter.’
De officier van justitie denkt dat Hulp geboden kan worden in de vorm van een tbs met voorwaarden. ‘Maar dan moet er nog wel een voorwaardenrapport worden opgesteld en de reclassering heeft het druk. Kan wel even duren.’
Advocaat Erik de Mare zegt dat een tbs-setting veel te koud is, dat er lange wachttijden zijn bij de forensisch psychiatrische kliniek in Assen. Dat Elvis geen koud, maar juist een warm nest nodig heeft. Dat het jeugdstrafrecht wellicht meer mogelijkheden te bieden heeft.
Dat vindt de officier van justitie ook een goed idee.
‘Dan gaan we dat onderzoeken.’
De rechters vragen aan Elvis of hij het allemaal een beetje heeft kunnen volgen, dat de strafzaak zal worden aangehouden om een en ander uit te zoeken en dat zij, de rechters, er persoonlijk op zullen toezien dat dat voortvarend gebeurt. Dat ‘jij nu eerst weer terug moet naar de gevangenis’ en dat ‘we elkaar dan op 24 februari 2009 hier weer zien’.
Elvis zegt zachtjes dat hij het heeft begrepen.
Als hij wordt afgevoerd, kijken de rechters hem met hun vriendelijkste gezichten na.
De rechtervoorzitter: Bedankt.
Hij bedoelt vast: Zet ‘m op, wij helpen je wel.
Niet alles wat de rechters wel weten, werd tijdens de zitting uitgesproken.
Bijvoorbeeld niet dat ze op die dag samen naar de zandbak op het pleintje gingen om te spelen.
En dat hij toen iets eerder was weggegaan.
Dat het toen was gebeurd.
Dat zijn zusje ineens weg was.
Was meegenomen.
En twee weken later gruwelijk dood.
Dat heel Assen en kort daarna heel Nederland geschokt was.
Dat zijn zusje Chanel Naomi toen 7 jaar was en hij nog maar 9.
Dat hij de schuld kreeg omdat hij eerder was weggegaan, zijn zusje alleen had gelaten.
Wel dat hij, toen ze gingen verhuizen, niet mee mocht en dat hij, rotkind, toen aan zijn lot werd overgelaten.
Rob Zijlstra
UPDATE – 16 april 2009 – voortzetting
De strafzaak tegen Elvis kwam vandaag tot een einde, in die zin dat de officier van justitie een gevangenisstraf eiste van 18 maanden waarvan zeven maanden voorwaardelijk. Als de rechtbank dit overneemt, komt Elvis binnenkort vrij, omdat hij nu al tien maanden zit opgesloten. Lang is nagedacht over de vraag wat nu, hoe nu verder met Elvis, op dat het uiteindelijk goed komt.
Elvis wil geen klinische behandeling, iets dat de deskundigen eigenlijk noodzakelijk vinden.
Elvis wil pas klinisch als het ambulant niet lukt.
Elvis vertrouwt er op dat het wel lukt.
Daar wil hij zich honderd procent voor inzetten, zei hij tegen de rechters.
De officier sprak van een spagaat.
Instellingen die kunnen helpen, willen alleen helpen als de persoon in kwestie gemotiveerd is.
Anders helpt het niet.
Rest een tbs met dwangverpleging. Maar dat is nou net een stap te ver.
Want stel dat Elvis met lenteleeftijd, met zjin kindergezicht nog, daar nooit meer uitkomt?
Dan hebben ze hem niet geholpen.
En dat willen ze/we nou juist wel.
UPDATE – 29 april 2009 – uitspraak
De rechtbank heeft Elvis veroordeelt wegens een poging tot doodslag tot 24 maanden celstraf waarvan 12 maanden voorwaardelijk. Aan dat voorwaardelijke deel is gekoppeld dat hij ambulant moet worden behandeld als de reclassering dat nodig vindt. En dat vindt de reclassering. De rechtbank memoreerde in het vonnis nog aan de rotjeugd die Elvis heeft gehad.
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
Zeer indrukwekkend Rob, bijzonder goed onder woorden gebracht.
En dan tot februari wachten…..omdat de reslassering het te druk heeft.
Schandalig!!!!!! dit kind moet gelijk geholpen worden en dat gebeurt niet in de gevangenis.
Rob knap stukje werk.
sorry reclassering
Nou, als je daar niet verdrietig van word… vrolijk kerstfeest… :’-(
Knoop in mijn maag bij het lezen van het slot…
Ah jakkes. Wat een rotstuk.
Goed geschreven.
Jee,brok in mijn keel.
Ik hoop oprecht dat hij de hulp krijgt die hij zo nodig heeft.
Hij had niet mogen steken,maar…wie geeft in vredesnaam een kind van 9 de moord van zijn ( waarschijnlijk ) dierbare zusje op zijn schouders?
Dan schiet je toch als volwassene wel erg tekort.
@Sandra,
Even toppen; wie als negenjarig kind door zijn vader of moeder de schuld van de dood van zijn zusje in de schoenen geschoven krijgt..
Ik vind de schouders beter dan de schoenen. Het dragen belangrijker in deze dan lange wandelingen maken.
@jacob
Je hebt gelijk. Schouders prevaleren boven schoeisel.
Had het “rotkind” (wat een gruwelijk rotwoord is het toch) er maar wat aan.
@ G.
Zo bedoelde ik het ook.
Een beeld in woorden compliment. Kon je maar iets doen een zucht, iets.
Hartverscheurend! Wat moet die jongen zich eenzaam voelen.
Een jongen van 9 de schuld geven aan de moord op zijn zusje. De ouders hebben hier ook niet mee om kunnen gaan. Zal dit gezin wel begeleid zijn door maatschappelijk werk of jeugdzorg ofzo?
Geen wonder dat hij gevlucht is in drugs en alcohol.
Ik hoop ook van ganser harte dat er mensen zijn die deze jongen weer een beetje geluk in zijn leven kunnen geven.
En van zijn schuldgevoel afhelpen. De enige die schuldig is is die rotvent van een moordenaar en hopelijk blijft hij zijn hele leven eenzaam in de gevangenis zitten.
Het ligt me in deze ook voor op de tong om het hier alom verguisde voorvoegsel te gebruiken bij de ouders.
Ik wil hier toch maar even op reageren ik ben de oom van (elvis) joey zijn roepnaam hij heeft het weer voor elkaar gekregen.
Dat hij de schuld van de dood van zijn zusje zou hebben gekregen van zijn moeder is totaal niet waar dat is iets dat hij later zelf heeft verzonnen om maar het slachtoffer te worden van al zijn daden.
Mike de oudere broer van joey die heeft wel veel last gehad dat zijn kleine zusje was vermoord hij is door deze toestand ontspoort verkeerde vrienden drank druks maar mike zit op dit moment in een huis om weer terug in de maatschappij te komen mike wil graag, joey vond dit allemaal veel te leuk en wilde zelf ook graag net als zijn grote broer worden en zei dat hij er wel voor wilde zitten in de bak.
Er is toen door zijn moeder van alles aan gedaan om hulp voor joey te krijgen maar dan moet hij zelf wel willen en dat wilde joey beslist niet, niets was meer veilig thuis bijna alles wat een beetje waarde heeft joey gestolen en verkocht sieraden,goud, silver erfstukken en noem maar op en joey wilde nergens aan mee werken.
Op een gegeven moment wilde de moeder een nieuwe start na 9 jaar en er was een afspraak met joey gemaakt dat hij hulp zou aksepteren voor dat de familie wand zo kon hij niet mee verhuizen die hulp heeft hij geaksepteerd, zijn moeder was nog maar net verhuist en joey is weg gelopen en bij zijn tante in getrokken.
Dus al dat gezeur dat hij het slachtoffer is slaat gewoon nergens op hij heeft zijn moeder nog meer slachtoffer laten worden.
@ Wietze,
Wat er ook van zij, uiteindelijk heeft de dood van het zusje, de dochter, er mede aan bijgedragen dat een gezin totaal is ontwricht. Misschien is Elvis zelf voor een groot gedeelte zelf schuldig aan hoe hij er nu voorstaat. zoals je stelt. Misschien was het ook zonder deze verschrikkelijke gebeurtenis helemaal fout gegaan met een ieder.
Misschien is het wel zoals jij schetst.. het doen en laten ophangen aan iets of iemand anders zodat je oneigenlijk medeleven kweekt. Zelfs zo veel dat een ander letstel toebrengen met een mes daardoor ook door een veel te verzachtende bril wordt bezien.
En toch.. ook Elvis had niet mogen meemaken wat hij en zijn broer en moeder heeft moeten meemaken. Nooit meer te repareren, bij te stellen. Gaat mijn voorstellingsvermogen ver te buiten in ieder geval.
Het slot doet me denken aan “De eenzaamheid van de priemgetallen” (Paolo Giordano). Het boek is een aanrader overigens
Jammer dat ik nu pas kan reageren (we hebben 2 maanden geen internet telefoon e.d. gehad.)
Ik ben de moeder van Joey en wat er allemaal in dit stuk staat daar klopt geen 99% van.
Toen ik ging verhuizen woonde Joey al ergens anders hij wilde zelf niet mee.
Maar gewoon zelf op kamers daar ging hij voor.
Hij heeft voor duizenden € aan sierraden gestolen van mij en zelfs van zn oma met erfstukken erbij.
Hij heeft ook helemaal niet in tehuizen gezeten maar woonde gewoon thuis.
En van ernstige mishandeling daar is ook niks van waar
waar halen ze het vandaan.
En dat van zn zusje daar heeft hij zichzelf altijd de schuld van gegeven omdat hij naar huis is gegaan en haar daar achter heeft gelaten .
Niemand heeft daar de schuld van ja het monster van ASSEN , die ze gelijk na de eerste keer in de fout te zijn geweest een spuitje hadden moeten geven .
Maar nee hoor het pieterbaan centrum achte het niet mogelijk dat hij het weer zou doen.
Net zijn enkelband verlost was mijn dochter aan de beurt
Er is van alles geprobeert om Joey te helpen maar hij wilde niet mee werken.
Jammer dat ik nu zo ver weg woon,anders had ik het een en ander op de rechtbank kunnen vertellen.
Makkelijk om je moeder de schuld van alles te geven .
Als de jeugdzorg eens wat meer naar de ouders gaat luisteren en niet alleen naar het kind dan gaat het met veel kinderen veeeeeel beter en zakken ze niet verder in de stront.
Zoals nu wel het geval is.
Yvonne
@Wietze en Yvonne,
De strafzaak krijgt een vervolg. Ik zal dan met jullie kijk op de zaak in het achterhoofd, extra goed luisteren.
rob z.
Heb ik nou voor niks zitten huilen??