Het was een nare zitting.

De strafrechters doen naar tegen de verdachte en de officier van justitie wordt boos omdat de advocaat zegt te twijfelen aan de verhalen van de slachtoffers.

De tolk voelt zich ongemakkelijk omdat hij door de verdachte wordt beschuldigd van onder meer onheus vertaalwerk.

De advocaat houdt stand.

Tegen de officier van justitie die zich aan hem stoort, zegt hij: ‘Ik ben geen advocaat die pleit voor kwade zaken.’

Als hij dat zegt, legt hij heel even de rechterhand op de schouder van Nzosaba.

Nzosaba is 26 jaar, ernstig getraumatiseerd en eerder veroordeeld in zittingszaal 14 van de Groninger rechtbank.

Vorig jaar oktober nog, 42 maanden celstraf, voor een gewelddadige diefstal.

Als hij niet voor straf in de gevangenis zit, zit hij wel als ongewenst mens in de vreemdelingenbewaring.

Pogingen om hem dit land uit te krijgen, lukken niet.

De IND sleurde Nzosaba al eens langs diverse ambassades, maar niemand wil helpen. Laat staan hem hebben.

Toen de Hutu’s en Tutsi’s elkaar afslachtten, spraken wij van genocide.

De advocaat zegt: ‘Wij keken daar met afschuw naar op de televisie, naar het nieuws. Nzosaba heeft het in het echt meegemaakt. Hij zag hoe zijn vader werd afgeslacht.’ Nzosaba vluchtte en na een lange omzwerving belandde hij in 2001 in Assen.

De officier van justitie verdenkt hem van kwade zaken.

Hij zou op 27 maart vorig jaar in de Groninger rosse buurt een Colombiaanse prostituee hebben overvallen. Als de vrouw onder de douche staat, slaat hij een ruit stuk, dreigt met een busje vol cs-gas en zwaait met een mes.

Hij gaat er vandoor met de portemonnee met 1040 euro, de hevig geschrokken vrouw met bloedende vinger achterlatend.

Nzosaba zegt dat hij dat niet gedaan heeft.

Hij zegt dat hij ziek is.

Een maand eerder zou hij ineens achter een woning aan het Akerkhof in de binnenstad van Groningen hebben gestaan.

De bewoner, een man van 76 jaar, denkt nog, wat raar, er komt daar nooit iemand.

De donkere man zegt dat hij honger heeft, koffie en koek wil en slapen.

De bewoner geeft hem koek en belt dan 112.

Er ontstaat een worsteling en de indringer weet te ontkomen met portemonnee en 300 euro.

Nzosaba zegt dat hij het niet heeft gedaan.

Dat hij het zich niet kan herinneren.

Dat hij nog steeds ziek is.

Dat schrijft ook de GGz Drenthe.

En zelfs de IND.

Het is ook daarom dat hij het land niet wordt uitgezet.

Omdat de IND geen zieke mensen mag uitzetten.

Nzosaba had al eens zelfmoord gepleegd.

Dat was mislukt.

Deskundigen zeggen dat als hij niet wordt behandeld, er een onomkeerbare verslechtering zal optreden. Dat de posttraumatische stressstoornis speciale hulpverlening noodzakelijk maakt.

Nzosaba zegt dat hij nu alleen maar medicijnen krijgt waar soms zijn tong van opzwelt.

De rechters stellen een andere diagnose.

Ze stellen een selectief geheugen bij hem vast.

Omdat hij het ene niet meer weet te herinneren en het andere wel. En laat nou dat ene net de twee overvallen zijn.

De rechters: Probeert u ons iets op de mouw te spelden? Wij zijn toch niet op ons achterhoofd gevallen? Bent u wel eerlijk?

Nzosaba: ‘Honderd procent.’

Soms begrijpt hij de vragen van de rechters niet.

De rechters: Volgens ons verstaat u prima Nederlands. En nu ineens niet meer?

Op het flesje met gas waren geen vingerafdrukken van hem aangetroffen. Tijdens fotoconfrontaties hadden de slachtoffers hem niet aangewezen. Ook de compositietekening die werd gemaakt, lijkt nergens op.

Toch zal Nzosaba hangen.

Want toen de prostituee aangifte had gedaan een terugkwam op haar kamer, vond ze ineens daar oordopjes om mp3-muziek mee te luisteren.

Die dopjes lagen daar niet eerder, zei ze.

Op de dopjes zat een beetje oorsmeer.

Het NFI: met het dna van Nzosaba.

En ook in de woning waar hij koek kreeg, werden dna-sporen gevonden die met hem matchen.

Nzosaba zegt dat hij geen verklaring heeft.

De rechters, schertsend: ’t Is vast allemaal toeval.

De advocaat zegt dat iedereen zegt dat een behandeling noodzakelijk is. En dat er ondertussen al jaren niets van dat alles gebeurt.

De officier van justitie zegt dat de verdachte best zeer getraumatiseerd mag wezen, met psychoses en wat al niet meer, maar dat de slachtoffers daar niks aan hebben. Dat verdachte volledig toerekeningsvatbaar is.

Ze eist drie jaar gevangenisstraf.

De advocaat is na afloop van de strafzaak heel verdrietig.

‘Ik pleitte voor een behandeling voor deze zieke jongen. Nu gaan we hem voor jaren opsluiten in een gevangenis. Over zes jaar komt hij zonder enige vorm van behandeling op straat. En weet je hoe? Als een vernield mens. Waarom willen we dat?’

Rob Zijlstra

 

UPDATE – 26 februari 2009 – uitspraak

Nzosaba is conform de eis verordeeld tot een gevangenisstraf van drie jaar.  Aan de prostituee moet hij 2290 euro betalen, aan de bewoner van de koek 200 euro.