Tjeerd moet eens even goed nadenken.
Tweeduizend zes? Tweeduizend zeven?
Wat hij toen deed?
Hij weet het niet meer.
Maar werk had hij toen niet.
En nee, ook geen uitkering.
En Jannie?
Tjeerd: ‘Pfff… Volgens mij had ze soms een baantje bij de snackbar.’
Jannie kijkt naar het tafelblad.
Zegt niks.
In het volgende uur zal Tjeerd een van de meest ongeloofwaardige verhalen vertellen die zittingszaal 14 de afgelopen vijf jaar heeft moeten aanhoren.
Tjeerd: ‘We hadden een rechtszaak gewonnen. Met behulp van Pieter Storms van Breekijzer. Toen kregen we een miljoen euro op de rekening bijgeschreven.’
De rechters: Een miljoen?
Tjeerd: ‘Ik heb het geld nooit gezien, maar ik geloofde mijn vrouw. Ik deed de tuin en het onderhoud buitenom, zij het huishouden en de financiën. Ik heb nooit geld. Als ik ging vissen, dan vroeg ik Jannie om een paar euro en dan kocht in maden. Zo ben ik.’
Dat zijn vrouw de beschikking had over het bankpasje van zijn vader, dat wist hij ook niet. Ja, later wel. In Purmerend. Toen ze werden opgepakt. Pas toen had hij alles gehoord. Hoe het dus echt zat. Dat ze diep in de schulden zaten.
Rechters: U tankte ook niet met dat pasje?
Tjeerd: ‘Neeee. Ik ben meer een man van de contanten. Ik tankte en dan ging mijn vrouw naar binnen om te betalen. Zo deden we het ook in de winkel. Ik pakte alle boodschappen van de band, zo hup de tas in. Klaar. Mijn vrouw rekende dan af.’
Rechters: Op een gegeven moment woonde u in allerlei vakantiehuisjes, overal in Drenthe. En als laatste in Purmerend.
Tjeerd: ‘We hadden een muziekconcert bezocht. Van Jantje Smit. Toen dachten we aan onze zoon. Die wilde wel naar dezelfde muziekschool waar Jantje Smit ook op had gezeten. Daarom gingen we naar een huisje in Purmerend, dichtbij Volendam.’
Rechters: En hoe werden die huisjes betaald?
Tjeerd: ‘Tja… Ik denk van dat miljoen. Dat weet ik verder niet. Dat regelde mijn vrouw. Ik was gewoon bezig. Eten, de tuin en zo. Ik zat in de normale levenscirculatie.’
Rechters: U kreeg nooit argwaan? Zag nooit bankafschriften? U paste uw levensstijl met plotseling een miljoen op de bank niet aan? Houdt u zichzelf hier een beetje voor de domme? U wist niet of u de auto van uw vader geleend, gekregen of gekocht had? En dat uw vrouw die auto van uw vader weer doorverkocht?
Tjeerd: ‘Ach ja, ik dacht wel eens, wat is dit? Maar verder, neuh.’
De rechters kijken nu naar Jannie.
Zij vertelt dat ze dat miljoen verzonnen had, met Pieter Storms van Breekijzer erbij. Ze wilde iets doen, omdat ze dacht dat hij, haar Tjeerd, een verhouding met een andere vrouw had. Toen had ze dat miljoen bedacht.
Na een tijdje was ze zelf in dat miljoen gaan geloven.
Dan geloofde ze dat haar verzinsel echt was.
En dus moest er ook geld rollen.
De geleende blauwe VW-auto van de vader van Tjeerd werd verkocht.
Voor duizend euro.
Zo gingen ze naar Gran Canaria.
Met de bankpas van haar schoonvader plunderde ze diens rekening.
Steeds duizend euro per keer, soms wel twee keer per week.
Zo’n 43.000 euro in totaal, dachten de rechters.
Jannie dacht zelf meer aan 34.000 euro.
Tjeerd vond het niet raar dat er ineens een Chrevrolet Matiz voor de deur stond.
‘Ach nee. Zo ben ik niet.’
Ze hadden ook wel eens een afspraak met Pieter Storms. Dan waren ze al op weg naar hem toe en dan belde hij halverwege op dat hij niet kon.
‘Tenminste dat zei Jannie dan, hè. Tja en als je niet kunt, dan kun je niet. Zo denk ik.’
Na een jaar was het geld van de inwonende (schoon)vader op.
En omdat Jannie nog altijd in haar miljoenenroes leefde, moest ze iets nieuws verzinnen.
Ze ging huisjes verhuren.
Via Marktplaats.nl.
Ze had een foto gemaakt van een huisje in Drenthe.
Die foto zette ze op marktplaats en deed dan net alsof dat huisje bestond op Ameland.
Bosrand 67, Buren.
Dat bestaat wel, alleen nummer 67 niet.
Acht gezinnen betaalden samen zo’n 7.000 euro.
Een aantal belde Jannie één dag voorafgaand op. Brandje geweest. Ja heel vervelend. Net nu. Ze zou het geld zo snel mogelijk terugstorten.
Anderen ontdekten bepakt en bezakt op Ameland dat ze waren opgelicht.
Tjeerd: ‘Ik wist daar dus helemaal niks van.’
Jannie: ‘Ik wil dat geld terugbetalen. Hoe? Ik zal nog harder werken.’
Tjeerd: ‘Ik heb mijn lesgeld wel getrokken.’
Jannie: ‘Ik realiseerde me pas in Purmerend, toen de politie kwam, dat het allemaal fout was.’
Ze hebben nu allebei een baan.
Dat wil zeggen dat Tjeerd op het internationaal transport zit. En dat de crisis e’m moet overtrekken. Ja. Hij doet nu thuis de financiën.
Jannie werkt heel de dagen in de super.
De officier van justitie zegt dat ze lang heeft getwijfeld.
Dat ze van Tjeerd allerlei onderbuikgevoelens krijgt.
Dat ze niet gelooft dat hij van niks wist.
Of dat hij echt geloofde dat er een miljoen was dat hij nooit had gezien.
Alleen, zegt de officier van justitie, ik kan het niet bewijzen. En dan moet ik vrijspraak vorderen.
Dan kijkt ze naar een inmiddels snotterende Jannie.
Door uw schuld is de zorgeloze toekomst van uw schoonvader opgelost.
Door uw schuld zagen arme kindertjes op Ameland hun zuurverdiende vakantie in rook opgaan.
Ze zegt dat ze Jannie een intens gemene vrouw vindt.
Dat gevangenisstraf de best passende straf is.
Maar dat daar weer niemand wat mee opschiet, zeker haar jonge kinderen niet.
En dat het heel goed is dat ze al in therapie is gegaan.
Dat het beter is dat ze werkt en geld verdiend om de gedupeerden en schoonvader schadeloos te stellen.
Ze eist een werkstraf van 240 uur en zes maanden voorwaardelijke celstraf als stok.
Nu begint Tjeerd ook te huilen.
Hij snikt dat hij ook graag in therapie wil.
Piept: ‘Om het allemaal te verwerken.’
Rob Zijlstra
UPDATE – 5 maart 2009 – uitspraken
Conform. Vrijspraak voor Tjeerd en de maximale werkstraf van 240 uur voor Jannie met een voorwaardelijke celstraf van 6 maanden als stok achter de deur. Op zich, zegt de rechtbank, zou gevangenisstraf voor Jannie passend zijn, doch gezien haar personlijke omstandigheden is die niet geboden.
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
Wie is hier nou onnozel. Tjeerd, omdat hij zogenaamd in dat miljoen geloofde of de officier van justitie, die op grond van het kulverhaal van Tjeerd te veel twijfel heeft om te vinden dat het feit niet kan worden bewezen.
Mijn klomp breekt en ik eis schadevergoeding 🙂
Ik was een van de slachtoffers en heb de rechtzaak gisteren meegemaakt. In de zomer van 1997, nadat ik was opgelicht en aangifte had gedaan, startte ik een tread op ‘internetoplichting.nl’. Iemand tipte mij dat een persoon met hetzelfde mobiele nummer als Jannie (naar we nu weten) een huis probeerde te verhuren in Assen. Ik heb toen mijn eigen nummerweergave uitgezet en het bewuste nummer gedraaid, en gedaan alsof ik geinteresseerd was in de woning in Assen. Mij toen bekend gemaakt als slachtoffer van haar oplichtingspraktijken. Ze spartelde nog wat, maar zei toe dat ze zou kijken of ik het geld terug kon krijgen. Ze wist toen donders goed dat ze fout zat. Daarmee is de hele verklaring gisteren in de rechtzaal dat zij in een droom leefde, en zogenaamd niet wist dat ze met schandelijk criminele praktijken bezig was, onderuit gehaald. En ik hoef maar even terug te denken aan dat ze mij mailde ‘ik zie dat u jonge kinderen heeft, zal ik een kinderbedje en een box klaarzetten’ om mij te realiseren dat ik niet te maken had met een vrouw die leefde in een droom. Maar eerder geraffineerd en zeer doortrapt oplichtte.
Voor mij was het gisteren één groot toneelstuk in de rechtzaal. De vrouw hield de man vrij. Zou het tot gevangenisstraf leiden, dan zou hij voor de kinderen kunnen zorgen was een gedachte die bij mij opkwam. De advocaat wist dat er weinig bewijs tegen de man was en dat als hij de domme zou spelen hij vrijspraak zou krijgen. ik heb zelden een ongeloofwaardiger relaas gehoord als van Tjeerd. De vrouw speelde haar ‘mea culpa’ rol perfect. Zat nu in therapie. Vond ze zelf ook heel fijn en belangrijk.
(Nou in de zomer van 1997 had ik ook bijna thearpie nodig. Wegens een diep gevoelen dat ik niemand meer kon vertrouwen.) De advocaat zal wel gezegd hebben, geef de vakantiehuisjesoplichting maar toe. Dan krijgen alle slachtoffers hun geld via de nieuwe wetgeving. Ben je daarvan af. Je hoort mij niet klagen. Ik ben blij als ik het terugkrijg. Maar het zet je wel aan het denken. Ik zat naast de vader die 35.000 euro plus een auto kwijt is geraakt. Krijgt hij ook wat terug? Hoe gaat het nu met hem?
De zomer van 1997 al ik niet gauw vergeten. En ik denk nog een aantal gezinnen met kleine kinderen met mij. En dan te denken aan die gezinnen die pas op Ameland tot de ontdekking kwamen dat het huisje niet bestond. Jannie zij gisteren in de rechtzaal dat ‘ze probeerde mensen op tijd in te lichten dat ze niet voor niets naar Ameland zouden komen’. Ik schoot in de lach. Dat vond ze blijkbaar wat al te gortig worden. Blijkbaar is er nog enig geweten over bij Jannie.
En dat allemaal omdat ze dacht dat haar man een ander had.
Ergens ben ik blij dat de officier een taakstraf en een voorwaardelijke celstraf heeft geeist. Inderdaad, deze moeder van 2 kinderen heeft eigelijk niets te zoeken in de gevangenis. Maar ik kan mij niet ontrekken dat de advocaat perfect dit sentiment bij de officier en rechter heeft aangevoeld. De vraag die bij mij overblijft is, zou ze het weer kunnen doen? De reclassering acht de kans hierop klein. Ik hoop dat ze gelijk heeft. En ik hoop dat de zoon Tjeerd op een goede dag naar zijn vader kan gaan en zeggen ‘sorry vader’. Want ik zag een oude man gedurende de gehele rechtzaak met zijn hoofd schudden als wou hij de rechters laten weten dat het allemaal leugens waren die uitgestald werden voor de rechter. Maar je bent slachtoffer, en je mag daar niet spreken. Het zal diep bij de man gegaan zijn. Toen hij namelijk van zijn hersenbloeding herstelde bij zijn zoon en schoondochter, pinde Jannie, alias mevrouw Theiler, alias Nadine, alias… zijn rekening leeg. Ook schudde hij heftig nee over de verklaring van Jannie en Tjeerd over hoe zijn auto op Jannie haar naam kwam. Die auto verdween overigens daarna binnen 3 dagen al naar de handel.
De advocaat van Tjeerd en Jannie complimenteerde voorafgaande aan de rechtzaal een collega advocaat met het behaalde resultaat. ‘Mijn complimenten collega’ zei hij met een theatraal buigend gebaar. Ik denk dat hij over zijn eigen resultaat ook niet ontevreden hoeft te zijn.
Ik ben wel blij dat de officier ons deelde in haar ‘onderbuik’ gevoelens. Mijn onderbuik zei mij ook dat er vet gelogen werd. De mededeling van de officier dat ze onderbuik gevoelens heeft is slechts een zoenoffer voor de slachtoffers. Ze had te weinig bewijsmateriaal tegen Tjeerd en daarom eiste zij vrijspraak voor hem en Jannie komt er, als ze tenminste niet weer over de schreef gaat en braaf naar therapie blijft gaan, met een taakstraf vanaf.
En als het verhaal van Jannie en Tjeerd helemaal waar is, dan is Tjeerd ongeloofelijk besodemieterd door zijn vrouw. Maar ja, dat dacht ze ook van hem. Misschien hebben ze elkaar verdiend. De enige die het niet verdiend hebben zijn de twee kinderen. Ik hoop dat Jannie en Tjeerd zich dat realiseren en dat ze ook samen in therapie gaan. Al was het alleen maar voor de kids.
@dupe,
door jouw relaas, gaat het verhandelde zeker meer “leven”. Jannie, die ter verdediging aanvoert dat ze alles wil terugbetalen, heeft dat ook niet eerder van zich laten horen totdat ze definitief tegen de lamp liep.
Triest, diep triest.
Daarnaast, weer een sprekend voorbeeld dat je referenties moet natrekken bij het huren van vakantiehuisjes, boeken van vakanties etc. Ondanks dat er genoeg bonafide organisatoren zijn die bijvoorbeeld niet zijn aangesloten bij brancheorganisaties, garantiefondsen, etc, ik waag het er niet op.
Triest dat dit soort mensen bestaan die alles doen voor geld.
Tot ze vroeg of laat de verkeerde oplichten.
Fred, zijn er “goede” die wel kunnen/mogen worden opgelicht? Ik begrijp jouw uitspraak niet zo goed.
Met de verkeerde oplichten bedoel ik natuurlijk iemand die in plaats van de politie belt de oplichter ongenadig op zijn donder geeft.
Hoeveel oplichters, chanteurs, flessentrekkers etc. hebben het niet met de dood moeten bekopen omdat ze de verkeerde te grazen namen.
Ik begrijp niet helemaal waarom er staat dat gedupeerden hun geld terug krijgen.
Ik heb daar nog niets van gehoord.
Ik was graag op 19 ferbruari in Groningen geweest voor de rechtzaak. Helaas heb ik het toneelstukje niet kunnen zien.
Ik blijf zeggen dat de dame en heer tot elke cent moeten terugbetalen. Tot nu toe hebben wij nog geen cent terug gezien van onze betaalde euri en al helemaal niet van de geleden mentale schade.
grtz