Ik vernam zojuist dat het lichaam van de sinds eind januari vermiste Leroy Richardson is gevonden.

Duikers haalden zijn lichaam uit het water.

Zijn spullen waren vorige maand gevonden naast een bankje, niet ver van de plek waar de duikers hem vanochtend uit het water haalden.

 

Leroy Alfonso Richardson, geboren op de Antillen.

Hij was net 36 jaar eind januari.

 

De politie gaat vooralsnog uit van een ongeluk.

Waarom weet ik niet.

 

Leroy Richardson stond in 2007 terecht in zittingszaal 14.

In mijn verhaal noemde ik hem Richard.

Op 23 oktober 2007 werd hij veroordeeld tot 18 maanden gevangenisstraf waarvan 6 voorwaardelijk.

Hij was dus ook nog niet zo heel lang op vrije voeten.

 

De officier van justitie zei toen: ‘Richard is niet iemand die messentrekkend door de stad loopt. Het is goed dat hij 112 heeft gebeld. Dat duidt op verantwoordelijkheidsbesef. Hij is niet weggelopen voor zijn daad, maar heeft zichzelf bij de politie gemeld. Dat siert hem. Meestal moeten wij de daders naar binnen trekken (…)’.

 

De psychiater en psycholoog hadden gerapporteerd dat Leroy Richardson moeilijk de weg kon vinden in het leven. Zijn verleden bestaat uit nare dingen. Omdat hij homo is, werd hij vaak mishandeld door zijn vader. Die kon er niet mee omgaan. De gezinssituatie was niet prettig. Hij werd verwaarloosd. Onder zware emotionele druk, kan hij plotseling agressief reageren. Een behandeling is noodzakelijk (…).’

 

Ze waren op stap geweest, hij en zijn vriend.

In de mannenbar had hij wat zitten flikvlooien met een andere man en toen ze, eenmaal thuis, samen op de bank zaten, kregen ze daar woorden over.

En toen ruzie.

En toen stak hij zijn vriend met een keukenmes in de buik.

En schrok.

 

Hij belde onmiddellijk 112 en rende in paniek naar het hoofdbureau van de politie, maar een steenworp ver. Daar vertelde hij wat hij had gedaan.

 

Tijdens de rechtszaak zei hij tegen de rechters: ‘Ik kan niet liegen, ik weet het niet meer. Ik heb nachtmerries en zal de rest van mijn leven hier mee moeten leven. Ik vind het verschrikkelijk. Gelukkig gaat het nu goed met Rein. We hebben ook weer contact.’

In zijn laatste woord vroeg hij de rechters om een tweede kans. ‘Om het weer goed te maken met mijn ex.’

 

De rechtbank vonniste twee weken later 18 maanden gevangenisstraf waarvan 6 voorwaardelijk.

 

Dat was geen tweede kans.

En misschien kwam het daarna ook niet meer goed.

En gebeurde er toen, eind januari bij het bankje aan de Reitemakersrijge, een vreselijk ongeluk.

 

Rob Zijlstra