Kabouters

Even na negen uur schuift de laatste verdachte van het Capitool-onderzoek in het beklaagdenbankje van zittingszaal 14.

’t Is Ron uit Zevenbergen.

Hij was de man die de koeriers van Loek B. uit Hoogezand van drugs voorzag.

Vooral speed (natte speed), xtc, maar bij nader inzien geen cocaïne, zo luidt de verdenking.

 

De rechters proberen met de officier van justitie vooral boven water te krijgen hoe een grote vis Ron uit Zevenbergen nu eigenlijk is.

Want hij mag dan nog maar 22 jaar zijn, wie wekelijks vele kilo’s harddrugs kan leveren, moet wel een grote jongen zijn.

Of aanschuren tegen de top.

 

Bij zijn advocaat vliegen de kilo’s uit diens ruime mouwen van de toga. Als je de aantallen die hij noemt bij elkaar optelt, zou je zittingszaal 14 van onder tot boven met drugs kunnen volstouwen.

Maar de advocaat herhaalt zichzelf vooral.

Hij komt uiteindelijk uit op 28 kilo.

Dat dacht Ron zelf ook: ‘Kilo of dertig.’

 

U wilt, zeggen de rechters, nog steeds niet vertellen hoe u aan de drugs kwam?

Ron beaamt dat.

Lijkt hem ook logisch.

Rechters: Want u is bang voor represailles.

Zo is het maar net, zegt Ron.

Rechters: U blijft er bij dat u de drugs afnam van de kabouters.

Ron: ‘Ja.’

 

De rechters spelen hun rol en doen alsof ze d’r niks van snappen.

Ze vragen: Was u ongelukkig?

Ze bedoelen te vragen waarom Ron het deed.

Met zijn baan, zijn eigen woninkje, met zijn eigenlijk dik voor mekaar.

Was u zich bewust van de risico’s?

Niet echt, zegt hij.

Niet van dit.

 

Met niet van dit bedoelt Ron dat hij nu al tien maanden zit opgesloten, wetende ook dat hij wordt gezien als een van de hoofdverdachten en dat tegen hoofdverdachte Loek B. vier jaar celstraf is geëist.

 

Hoe kwam u aan het adres van de kabouters, vragen de rechters.

Dan wel hoe kwamen de kabouters bij u?

En waarom had Loek B. bij de politie verklaard dat hij liever zaken deed met u in plaats van met die linke jongens?

Ron: ‘Ik vond het niet zo van die linke jongens. Het waren ook weer tussenpersonen. Detaillisten. Zoals ik. Geen groothandelaren.’

 

Rechters: Maar ’t was wel een wereldje waar je een beetje moet oppassen.

Dat wel, zegt Ron.

Hij zegt: ‘Voor die grote jongens moet je oppassen dat ze je niet rippen. Je hoeft niet bang te zijn dat ze je verraden. Bij die kleine jongens is het net andersom. Die rippen je niet, maar die praten wel.’

 

De rechters hadden nog wat gelezen.

Dat Ron schulden heeft bij de kabouters.

De laatste speedlevering was tijdens de inval, op 21 mei vorig jaar, in beslag genomen.

En nog niet betaald.

Duizenden euro’s.

 

Rechters: Als u straks weer vrij bent, is de kans aanwezig dat de kabouters bij u op de stoep staan.

Of namens hen het incassobureau Binnen Zonder Kloppen.

Ron: ‘Dat zou kunnen.’

Rechters: Hoe gaat u hen dan betalen?

Ron weet dat nog niet.

Hij zal nog eens met zijn vader praten.

Die heeft ook zijn auto gefinancierd.

 

Rechters – leer hen kabouters kennen: Rekenen deze kabouters ook rente?

Ze bedoelen dan woekerrente.

Ron hoopt van niet.

Als de kabouters weten dat hij geen namen heeft genoemd – zoals een grote jongen betaamt – dan valt het straks misschien allemaal nog mee.

 

De officier van justitie had het strafdossier gelezen, maar Ron nog nooit in de ogen gekeken.

Op basis van het strafdossier had hij moeten denken aan een linke, zware jongen.

Maar nu hij Ron wel in de ogen had kunnen kijken, moest hij zijn beeld bijstellen.

Dat zegt hij.

Zegt: ‘Zo te zien best wel een aardige vent, first offender ook.’

 

Hij heeft wel een beetje domme dingen gedaan.

Hij nam kogels aan van Loek.

Als een relatiegeschenk.

En hij zou zakjes met gratis cocaïne voor nop hebben teruggestuurd.

Maar bij nader inzien zijn daar geen bewijzen voor.

En Ron is ook iemand, vervolgt de aanklager, die in de gevangenis heeft geleerd.

De drugs als dagelijks gebruik heeft afgezworen.

(Ron: ‘Ik ga niet zeggen dat ik nooit weer iets zal gebruiken’)

 

De officier zegt ook dat speed wel harddrugs is, maar nou ook weer geen cocaïne.

Dat hij daar rekening mee zal houden.

Dat hij er ook rekening mee zal houden dat Loek B. alleen zo groot kon worden dankzij mannen als Ron S.

Dat koeriers vervangbaar zijn, maar leveranciers die drugs van kabouters betrekken niet.

Daarom twee jaar celstraf waarvan een derde voorwaardelijk.

Betekent dat Ron, die al tien maanden vastzit, nog zes maanden heeft te gaan.

 

Ron’s  advocaat mr Bos (flauw, maar met kabouters niets van doen): doe maar achttien maanden waarvan zes.

Dan kan mijn cliënt over twee maanden naar huis.

De rechters zeggen tegen Ron- klantvriendelijk: ‘bedankt voor uw komst’.

En dat ze op 9 april uitspraak zullen doen.

 

Rob Zijlstra