nieuwsbericht
Het openbaar ministerie (OM) laat het vonnis dat werd uitgesproken over een overleden verdachte verjaren. Een 61-jarige man uit Groningen werd vorige week naast een werkstraf veroordeeld tot het betalen van 112.000 euro aan de Staat. Het ging om geld dat hij zou hebben verdiend met de handel in hennep. Drie dagen voordat het vonnis werd uitgesproken, overleed de man. De rechtbank noch justitie waren hier van op de hoogte.
Justitie, belast met de uitvoering van vonnissen, zat met de kwestie in de maag. De wet bepaalt dat een vordering van crimineel geld niet vervalt wanneer de verdachte komt te overlijden. Dat betekent dat nabestaanden de rekening krijgen gepresenteerd.
In dit geval zal dat niet gebeuren. Hadden wij geweten dat de man was overleden, dan had de rechtbank het vonnis niet uigesproken en dan was er dus geen veroordeling, zegt OM-woordvoerster Kirsten Smit. Door het vonnis ‘ter verjaring op te leggen’ lost het probleem zich uiteindelijk – na vijftien jaren – vanzelf op.
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
Ik begrijp hieruit dat het OM nu niet meer betwijfelt of het vonnis wel onherroepelijk kan worden.
Verjaring is de eenvoudigste oplossing voor een raar geval. Ik neem aan dat het OM aan de nabestaanden of de executeur testamentair formeel meedeelt dat niet zal worden tenuitvoergelegd. Dat neemt bij hen de laatste onzekerheid weg.
Zou die ene OvJ, die vond dat Rob de rechtbank voor de uitspraak niet mocht inseinen, nu ook vinden dat het OM de Staat der Nederlanden 112.000,- euro onthoudt…?
Wat zijn Nederlanders toch goed volk.
Laten we het volkslied gaan zingen.
Ik vraag me af waar die 112k nou is gebleven. Ik vraag me ook af waarom er wordt besloten om niet gewoon tot vordering over te gaan zoals de wet bepaald, zal dat zijn omdat er vanwege de omstandigheden geen hoger beroep meer mogelijk is waardoor OM coulant is?
Verder vraag ik me al tijden af waarom we drugs niet gewoon legaliseren dan had die 112k sowieso in de staatskas beland en dan had deze rechtzaak + bureaucratische rompslomp ook niet uitgevoerd hoeven te worden.
Toch een beetje raar, dus door zijn dood wordt het geld opeens legaal. Fijn voor de nabestaanden die het erven, maar waarom niet alsnog “geplukt”?
De ervaring leert dat bij kleinschalige hennepteelt van verkregen opbrengsten vaak weinig meer overblijft. Er zijn waarschijnlijk geen gevulde bankrekeningen of luxe goederen gevonden. Anders had het OM vast wel de nabestaanden aangesproken. En terecht. Als de veroordeelde nog zou leven zou hij het de rest van zijn leven moeten terugverdienen wat hij al had uitgegeven, maar daar kun je nabestaanden nu niet mee opzadelen.
De dood maakt het geld dus niet legaal. Het is niet meer op een fatsoenlijke manier te incasseren.
Ik vind dit principieel volkomen onjuist.
Het “ter verjaring opleggen” van een vonnis is een non-oplossing. Het is zoiets als het onder het tapijt vegen.
De officiële justitiële doofpot.
Er is een vonnis. Het klopt van geen kant, maar “we kijken een andere kant uit en we geven er geen gevolg aan.”
Juridisch moet dit geduid worden als een weigering van het Openbaar Ministerie om aan de wettelijke plicht tot het tenuitvoerleggen van rechterlijke uitspraken gevolg te geven.
In dit geval had een herstelvonnis moeten worden gewezen. Dat was de enig juiste gang van zaken geweest.
Het is teleurstellend dat de Rechtbank Groningen de Wet zo slecht kent.