Dit is een verhaal over een van de meest voorkomende strafbare feiten die in de strafrechtszalen wordt behandeld: de poging tot doodslag. Bijna een op de tien zaken bij de meervoudige strafkamer gaat hierover. In Groningen dan. Maar waarom zou dit buiten Groningen anders zijn?
Ze zeiden, we wachten wel buiten op jullie.
Of wacht maar af, straks buiten.
Daarvoor hadden ze al een keertje geroepen dat ze hoopten dat zij een miskraam zou krijgen.
Of een mongooltje, ook net goed.
Zo lelijk en vals ging het er aan toe, daar op de bowlingbaan op 6 juli vorig jaar in Groningen.
De mevrouw van de balie had ingegrepen. In die zin dat zij Dennie met zijn groepje een andere baan had gegeven. Zodat ze niet meer naast die anderen hoefden te rollen.
De ruzie was over niks ontstaan.
Over een bowlingbal.
De vriendin van Dennie was zwanger. Ze vond een bal te zwaar. Daarom pakte ze een andere bal, gevraagd of ongevraagd, dat bleef onduidelijk. Hoe dan ook, het groepje van Albert pikte dat niet zomaar en zo ontstond gedoe om niks.
Dennie: ‘Het ging er best heftig aan toe. Met dreigementen en zo.’
De mevrouw van de balie verklaarde later als getuige dat het vooral Dennie was geweest die probeerde de situatie te de-escaleren. Dankzij hem liep het niet verder uit de hand.
Na enige tijd vetrok het Albert-groepje.
De trammelantschoppers, zei ook de officier van justitie.
Een kwartiertje later zei de baliemevrouw tegen het Dennie-groepje dat de kust veilig was, dat die vervelende anderen waren vetrokken.
Maar dat bleek, eenmaal buiten op de parkeerplaats, niet zo.
Daar stonden ze, zoals ze al hadden gedreigd, hen op te wachten, buiten bij de uitgang, uit het zicht van de balie.
De agressie richtte zich vooral op de zwangere vriendin van Dennie.
Die noemden ze laf, omdat ze niet wilde vechten.
Nog meer gedoe.
Op camerabeelden die in de rechtszaal worden getoond, is te zien hoe Dennie, zijn vriend en hun beider vriendinnen worden belaagd door de anderen, ook twee mannen en twee vrouwen. Er wordt geduwd en getrokken, aan het portier, door een van de vrouwen aan de zwangere vriendin. Je ziet dat er ook flink wordt geschreeuwd.
Uiteindelijk geraakt het Dennie-gezelschap veilig in de auto, deuren op slot.
Albert gilt: ‘Nu uitstappen, anders vechten we het op de snelweg uit.’
Dan loopt hij wild weg, zwaaiend met beide armen.
Dennie trekt op.
En rijdt tien meter verderop Albert ondersteboven.
Strike.
De officier van justitie ziet er een zuivere poging tot doodslag in.
Albert vliegt even door de lucht, maar raakt niet gewond. Hij krabbelt overeind en gaat met zijn vrienden in de stad op zoek naar de rode auto.
Tegen de rechters zegt Dennie: ‘Ik was in paniek, er gingen op dat moment honderdduizend gedachten door mijn hoofd. Maar niet dat ik hem dood wilde rijden. Ik wilde weg, mijn zwangere vriendin in veiligheid brengen.’
Rechters: ‘Had u een waas voor uw ogen?’
Dennie: ‘Nee.’
Rechters: ‘Was u boos?’
Dennie: ‘Nee, ook niet. Ik wilde weg.’
De officier van justitie zet zwaar in, ook nadat hij zegt wel te weten dat het slachtoffer de confrontatie zocht, eerst binnen in de bowling en daarna buiten op de parkeerplaats.
Rekwireert: ‘Is hier sprake van redelijke opzet, opzet om het slachtoffer dood te rijden? Om die vraag te beantwoorden moet ik kijken naar de aard van de gedragingen. Iemand wordt met een auto frontaal aangereden. Dan weet je dat er een risico is. Hij heeft de kans dat Albert het niet zou overleven bewust aanvaard. Een auto is een wapen, een moordwapen. Het antwoord is dus ja, Dennie had de opzet om Albert te doden.’
Rekwireert verder: ‘Is dat strafbaar of is er een rechtvaardigingsgrond?’ Een rechtvaardiging in de vorm van noodweer? Nee. Noodweerexces? Ook niet. Ze zaten in de auto met de deuren op slot. Daarmee was 99 procent van de dreiging over. Is er een schulduitsluitingsgrond? Als daar is psychische overmacht? Nee. Het vreesmoment was al voorbij. Dus kan ik wettig en overtuigend bewijzen dat hier sprake is van een poging tot doodslag. Strafbaar en Dennie is ook een strafbare dader. Dennie had bij het wegrijden maar om Albert heen moeten rijden.’
De officier van justitie sluit af met de mededeling dat de ene poging tot doodslag de andere poging tot doodslag niet is en dat hij rekening zal houden met de context waarin een en ander zich heeft afgespeeld.
En met het feit dat Dennie zijn leven goed op de rails heeft, een vaste baan van soms zeven dagen per week en waarvoor hij in een bestelbusje moet rijden, inmiddels vader is van een dochter en geen criminele vrienden.
Kortom: passend en geboden is een werkstraf van 200 uur en een ontzegging van de rijbevoegdheid gedurende zes maanden maar die geheel voorwaardelijk met een proeftijd van een jaar. Daarnaast moet Dennie 616 euro betalen bij wijze van schadevergoeding nu Albert heeft gezegd dat zijn schoenen, broek en horloge door de aanrijding zijn beschadigd.
De advocaat is het er niet mee eens.
Zegt dat noodweerexces hier op z’n plaats is.
Dat is als het gevaar is geweken, maar de hevige gemoedsbeweging (angst, vrees, radeloosheid, woede, verontwaardiging en drift) als gevolg van de ‘aanranding’ nog even voortduurt.
Dennie, die het hachje van zijn belaagde zwangere vriendin probeerde te redden, verdient geen straf. Dankzij hem, dankzij zijn de-escalerend optreden, is dit geen zaak van zinloos geweld geworden.
En die schade van 616 euro aan schoen, broek en horloge, dat zal wel, maar het blijkt nergens uit. Het lijkt wel, zegt de advocaat, alsof het slachtoffer er een slaatje probeert uit te slaan.
Dat klopt, zegt de officier van justitie, het klopt dat uit niets blijkt dat er schade is geleden.
Rob Zijlstra
UPDATE – uitspraak – 26 mei 2009
Vrijspraak. Volgens de rechters is er geen sprake van opzet. En wie niet opzettelijk, maar per ongeluk iemand van de sokken rijdt, is in dit geval niet strafbaar omdat er niets te verwijten valt.
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
“Dankzij hem (..)is dit geen zaak van zinloos geweld geworden” En dan toch die tag?
Waarom eist die officier die 616 euro, terwijl hij zelf zegt dat er schade lijkt geleden?
@ReneS,
Je hebt gelijk, zo is het een zinloze tag.
Wat die officier en 616 euro betreft, de vordering is merkwaardig. Eigenlijk geeft hij in tweede instantie aan de vordering maar onzin te vinden. Maar zoiets zegt een officier niet direct, want hij staat daar ook voor het slachtoffer.
rob z.
“Het vreesmoment was al voorbij.”
Deze officier is zeker nooit echt bang geweest.
Dennie had het recht ( misschien wel de plicht )om Albert te doden, omdat zijn zwangere vriendin in gevaar was.
Kom maar eens in de buurrt van nestende zwanen.
En het OM zijn een stelletje misdadige onbenullen, dat ze deze zaak hebben laten voorkomen.
Ik vind de eis van de officier niet zo raar. Er is wel iemand willens en wetens van zijn sokken gereden.
Wat ik wel raar vind is dat ik nergens iets lees over letsel aan het slachtoffer, ook niet in de strafeis. Ik vind dat zoiets moet meewegen. Doordat het niet benoemd is ga ik er vanuit dat het letsel niet noemenswaardig was.
Verder vind ik het gedrag van Denny zeer logisch. Wegwezen, zwangere vriendin beschermen.
Ik kan me ook voorstellen dat Albert cs voor de auto zijn gaan staan om het wegrijden te beletten. Zeer bedreigend. En wat doe je dan? Wacht je totdat agressievelingen de auto dusdanig vernielen dat ze jou en je zwangere vriendin er weer uit kunnen sleuren? Ik denk dat velen ook zouden zijn gaan rijden. misschien in paniek of in een soort shock of roes. Maar wegwezen willen we dan allemaal!
Zeer benieuwd naar de uitspraak!
Goed beschreven weer Rob!
Weet iemand of Dennis en vriendin op hun beurt ook aangifte van mishandeling hebben gedaan?
In het nieuws zijn de afgelopen tijd zoveel meldingen van mishandelingen van zwangere vrouwen dat de kreet “bescherm je met anticonceptie” een andere betekenis begint te krijgen…
ik ben de dennie waar het in dit verhaal om draait en ik wil ook graag reageren op het verhaal van meneer zijlstra,
ten eerste is het nartuurlijk heel erg dat het zover heeft moeten komen om een bowlingbal maar ook wil ik graag kwijt dat der binnenin die bowlngcenter al het een en ander plaats heeft gevonden, het ”albert” groepje was namelijk al erg verbaal en agressief bezig in de bowling waardoor ze er uit zijn gezet en naar huis moesten gaan, alleen hebben zij ervoor gekozen om dat niet te doen en om nogmaals de confrontatie op te zoeken buiten op de parking. zij hebben zich zo opgesteld buiten dat ze geheel uit zicht waren voor ons. eenmaal buiten aangekomen hebben ze ons bij onze auto opnieuw verbaal agressief gedragen en hebben ze zelfs in mijn auto gezeten om de deur te open van mijn toen nog zwangere vriendin. waarna ik alle deuren op slot heb gedaan en wou weg rijden door alle gebeurtenissen heb ik zosnel ”albert” niet opgemerkt waardoor hij jammer maar hellaas tegen mijn auto aan liep terwijl ik net weg reed. ik heb hem geschept. maar niet met opzet en voorbedachte rade, daarom vind ik eis van de officier ook veel te hoog en zelf het het feit dat mij doodslag ten laste gelegt word is voor mij erg moeilijk te verkropen ik denk eerder dat het ”albert” groepje in de verdachten bankjes hoorden plaats te nemen in paats van nu het slachtoffertje uit te hangen.
dit is mijn mening
Eén seconde van onbedachtzaamheid kan maken dat men jaren huilt ‘. T ’s een spreekwoord waar veel waarheid inzit. Met jou reactie .. de Dennie, .. geef jij ook weer, net als in Rob zijn verhaal ook heel goed is weergegeven, dat het binnen was begonnen. Het is een vervelende situatie geweest. Maar gelukkig dat jij hem niet hebt overreden of ernstige verwondingen hebt toegebracht. Misschien was het beter geweest dat, (wijsheid achteraf) .. nadat ‘ Alberts groepje ‘ naar buiten waren gestuurd, binnen bedreigingen waren geuit ..” jullie buiten op te wachten “.. dat de politie zou zijn gebeld. Bedreiging binnen, .. daarvan had jij aangifte kunnen doen. Dat is strafwaardig. Ook de aanleiding tot verdere escalatie. T’ zijn rotsituaties dat begrijp ik eruit. Maar een auto blijft een gevaarlijk wapen. Maar gelet op jou aanvulling ” een dader met een geweten en spijt ” . Ga je goed in de toekomst.
Ik ben het met Dennie eens.
Met dien verstande dat het me moeilijk lijkt,
om met Dennie ruzie te veroorzaken.
Maar goed dat ie zijn auto niet in z’n achteruit heeft gezet,
want daar stonden er twee.
Vergissingen met het pookje daargelaten.
Als men het pookje niet meer kan vinden, is het einde zoek.
Gelukkig beschikte Dennie over een uitzonderlijke pook, zodat daarmee erger is voorkomen.
Vrij uniek dat het onderwerp van de blog een reactie plaatst. Doet ie overigens wel netjes. Ik kan me zijn verontwaardiging wel voorstellen. Albert is de confrontatie immers buiten opnieuw aangegaan. Ik zou op basis van Rob´s feitenweergave alleen niet zo goed weten waarvoor Albert c.s. zouden kunnen worden vervolgd.
Hm.. Het verhaal gelezen. Vrijspraak zou’k zeggen. Het wijst erop dat die Dennie gewoon zo snel mogelijk weg wilde, uit de dreigende situatie. Want dreigend was het, geen speld tussen te krijgen. En die Albert moet niet zeuren met die 600 euro schade. Al is het een aanname, heb het idee dat hij iemand is die, als de gelegenheid zich voordoet, wel eens een slaatje uit dergelijke situaties wil slaan.
@Alex,
Je schrijft terecht tussen haakjes “wijsheid achteraf”. Hoe vaak gebeurt zoiets niet. Hoe vaak worden er niet hier en daar een keer wat klappen uitgedeeld, waarbij geen aangifte wordt gedaan, partijen nog wel even een tijdje zullen nazinderen over het incident en vervolgens hun leven weer oppakken zonder elkaar ooit weer te zien. Het meeste loopt met een sisser af. Dit is uiteindelijk ook met een sisser afgelopen. Mijn insteek. Maak het niet groter dan het is en die albert mag inderdaad blij zijn dat Dennie en de zijnen geen tegenaangifte hebben ingediend.
Het was niet leuk, heel vervelend, maar laat het daar in vredesnaam bij. Beter.
De onbedachtzaamheid in dit geval resulteert niet in wat voor letsel dan ook. Door het voor te laten komen is er wellicht innerlijk genoeg stof tot nadenken opgeworpen. Albert komt er makkelijk vanaf, Dennie is even de gebeten hond. Voor Dennie een nadrukkelijk leermoment en Albert moet eigenlijk nog een keer goed zijn neus stoten ooit.
Dossier sluiten, het is wat mij betreft in juridische zin al veel te ver doorgeschoten.
Yess.. Vrijspraak.
En als ik er nog eens over nadenk, eigenlijk zou die Albert alsnog in staat van beschuldiging moeten worden gesteld. Een van de aanstichters van dit onzinnige voorval, en dan ook nog het lef hebben er geld aan over te willen houden.
Maar goed, geen energie meer aan verspillen. Hopen dat Albert zich in het vervolg inhoudt.
Een dergelijke uitspraak had ik verwacht maar aan noodweerexces artikel 41.2 komen we in dit vonnis niet aan toe.
@G. Ik ben in een aantal gevallen niet zo’n voorstander van afdoening door het OM, voorleggen van een zaak aan de rechter is veelal beter in bepaalde zaken. Ik heb in een zaak waarin het Om cliënt een voorstel deed, daarna een alternatieve straf aanbood uiteindelijk is cliënt vrijgesproken. Naar recht gesproken is deze zaak denk ik, goed verlopen.
@Alex,
In dit geval had het OM door goed recherchewerk te laten verrichten en met een gedegen afweging de aangifte van Albert niet eens in behandeling moeten nemen of hoe dat dan juridisch correct mag heten.
Ik ben in beginsel ook zeker niet voor afdoening door het OM. Maar je bent toch met me eens dat gezien de te verifieren omstandigheden en het feit dat er (gelukkig) geen letsel te betreuren viel het ambtelijke apparaat ten onrechte te ver is belast.
Het is een feit van algemene bekendheid dat justitie met regelmaat zaken voor de rechter brengt die daar eigenlijk niet horen.
Justitie heeft het plekje op het podium naast de rechter(s) te danken aan het feit dat zij rekening moet houden met de belangen van de verdachte.
Als de rechter sterk genoeg in zijn of haar schoenen staat om de zojuist door mij genoemde zaken vrij te spreken of iets vergelijkbaars dan is het duidelijk dat Justitie het soms niet zo nauw neemt met de belangen van verdachten.
Mijn vraag is waarom die ereplek (en de gedachte daarachter) op het podium in de rechtszaal niet ter discussie gesteld wordt.
@ Henk,
Volgens mij is het zo:
– Justitie dient het algemeen belang; zij stelt strafbaar gedrag aan de orde en dient er voor te zorgen dat verdachten straf opgelegd krijgen;
– Een advocaat behartigt het belang van de verdachte met als doel op juridische gronden hetzij een strafbaar feit te ontkrachten dan wel feiten en omstandigheden aan te voeren die tot vermindering van de strafmaat kunnen voeren;
– Vervolgens weegt en oordeelt de rechtbank met het wetboek als leidraad of en in welke mate verdachte het feit toe te rekenen is.
Gelukkig uiteindelijk toch nog goed voor Dennie afgelopen. Het OM gaat wel heel kort door de bocht door het simpele feit van wegrijden als bewuste poging tot doodslag te zien. Afgezien nog van het in paniek weg willen rijden, kan het ook nog zijn dat je iemand ziet staan en denkt: “als ik optrek moet-ie wel op zij gaan”.
Ik vraag me werkelijk af hoe die officier zelf gehandeld zou hebben.
Gelukkig was de rechter verstandig.