Soms lijkt het wel of mannen die terecht moeten staan omdat ze kinderporno op de harde schijven van hun computers hebben staan, onderlinge afspraken hebben gemaakt. En dat tijdens het downloaden gratis instructies worden meegezonden over hoe te handelen in het geval van een rechtszaak.

Bent u dom, wees dan uzelf.
Bent u niet dom, doe u dan zo dom als mogelijk voor.

Hendrik is geen domme man. Hij studeerde aan de Groninger universiteit en ronde in 2001 zijn doctoraalscriptie af. Hij weet veel over zaken uit het verleden. De rechters hadden dit ook geconstateerd.
Ze zeiden: ‘U bent een redelijk slimme man.’

Maar drs. Hendrik hield zich aan de instructies.
En dus deed hij zich dommer voor dan hij is op de universiteit.

Hij wist dat het niet mocht, want hij las – Hendrik is een dertiger – ook wel eens een krant. Daarin had hij artikelen gelezen over mannen en kinderporno. Dat zoiets strafbaar is. Dat je als downloader een kinderpornonetwerk mede in stand houdt.
Maar, zo zegt hij, ik had niet verwacht dat de impact zo groot zou zijn.

Rechters: ‘Dacht u dan nooit, ik ben ook een van die mannen?’
Hendrik: ‘Nee, ik was me daar toen niet van bewust.’

Hendrik is ook actief in de politiek, achter de schermen, dat wel.
Bij de politie had hij verklaard dat hij al zijn functies had neergelegd. Om zo een schandaal te voorkomen.
Als de rechters vragen of hij tot die wijsheid was gekomen na de inval in zijn woning, weigert hij daarop antwoord te geven.
Hendrik: ‘Is dat belangrijk?’
Rechters: ‘Het is een vraag.’

Voor iemand die van alles te verliezen heeft, oogt hij opmerkelijk rustig.
Zo zou hij heel graag met zijn studieverleden in het onderwijs willen.
Zegt dat hij zich beseft dat zoiets met een strafblad met daarop kinderporno wel eens ‘een stukje lastiger’ kan worden.

Hendrik heeft ook niks verteld, niks aan zijn partner bijvoorbeeld. En ook niet aan zijn twee beste vrienden. En al helemaal niet op zijn werk of aan de partij die hem recent nog vannietswetend in het zonnetje had gezet.

Rechters: ‘Bang voor negatieve reacties?’
Hendrik: ‘Ja.’
Rechters: ‘Ze zouden u ook tot steun kunnen zijn.’
Hendrik: ‘Zou kunnen.’

Het was in Italië begonnen. Een daar actieve organisatie tegen de kinderpornomaffia had Interpol getipt over een dubieus forum op het internet. Interpol registreerde de ip-adressen van computers waarmee bestanden werden gedownload.
Zoiets kan.
De informatie die dat opleverde werd gerangschikt naar land en zo kreeg het Korps Landelijke Politiediensten (KLPD) de echte adressen van mogelijke kinderpornomannen. Op 11 juni vorig jaar deed de politie in de woning van Hendrik een inval.
Een laptop, een computer in de berging en een oude elders in de woning werden in beslag genomen. De oude was ‘heet’: 6.880 foto’s en 74 films, opgeslagen in een mapje met de naam ‘ontspanning’.

Shit uit Oost-Europa, meende ik de rechters nog te horen zeggen.

Een half jaar na de inval had Hendrik op het politiebureau moeten komen. Daar had hij toegegeven dat de mooiste plaatjes hem wel hadden bevredigd.
Plaatjes met nare penetraties, kinderverkrachtingen, sloeg hij over.
Het was, denkt hij, door de stress gekomen en door de spanningen ook op het werk.

Rechters: ‘Kinderporno als uitlaatklep.’
Hendrik: ‘Zoiets ja.’
Ze kijken hem raar aan. Vragen: ‘Wat voor spanningen waren het dat u dit soort ontspanning zocht?
Hendrik: ‘Ik voelde mij niet prettig.’

De rechters zeggen dat als hij het nou een keertje had gedaan, dat ze het dan misschien nog zouden kunnen begrijpen. Een keertje. Maar zo vaak en zo lang? Sinds 2004?
Ze zeggen (alvast): ‘Wij geloven d’r niks van.’

Na de inval was Hendrik plots genezen. De stress en spanningen die het politiebezoek met zich meebrachten en het grote geheim dat hij sindsdien met zich meezeult, hadden zo zegt Hendrik desgevraagd, ook niet tot nieuwe behoeftes geleid. Na vijf jaar ranzigheid was het in één keer over en uit.
Rechters: ‘Een cold turkey.’
Hendrik: ‘Ja, en ik zal het ook nooit weer doen.’

Na ruim een uur zijn de rechters klaar met Hendrik.
De officier van justitie mag.

Zegt dat kinderporno een speerpunt is van ons beleid, van ons justitie. Omdat achter die foto’s een wereld schuilgaat vol niet te beschrijven kwaad. En dat hij, de officier, er moeite mee heeft als Hendrik zegt dat hij ontspanning zocht in kinderporno.

Hendrik had ook gelezen, zei hij toen de rechters daar naar vroegen, dat er werkstraffen worden opgelegd voor zoiets. En dat hij bereid is daar aan mee te werken. Omdat een gevangenisstraf een enorme impact zal hebben, met grote consequenties, misschien wel niet te overzien.
Ook gezien zijn werk, zijn twee beste vrienden, zijn partner die allemaal van niets weten.
Met een werkstraf zou het allemaal nog mee kunnen vallen met de grote impact.

De officier van justitie zegt dat hij, alles overwegende, mild zal zijn. Dat hij gezien de meest recente richtlijnen van justitie uitkomt op 24 tot 30 maanden. Maar dat dat gezien alles te veel is. Passend: twaalf maanden gevangenisstraf waarvan zes voorwaardelijk.

Rob Zijlstra
.

NAWOORD
Op de redactie van de krant is vanavond over bovenstaande zaak overleg gevoerd.
Is dit verhaal zoals tijdens een openbare rechtszaak kon worden opgetekend, ook een nieuwsbericht waard voor op de voorpagina, bijvoorbeeld?
Dit vanwege de politieke activiteiten van de verdachte man.

Uitgangspunt op (van) de krant is om in dit soort kwesties terughoudend te zijn. Wij zijn niet bedoeld om iemand middels publiciteit nog eens extra te straffen.
De vraag die is gesteld: is het politieke werk van Hendrik relevant?
Zo ja, dan is het feit dat er kinderporno op zijn computer is aangetroffen, nieuws.
Met naam en toenaam, want dat is dan (ook) de consequentie.

Wij zeiden uiteindelijk van niet.
Wij zeiden: Hij is geen politicus in de zin van volksvertegenwoordiger en vervult ook geen publieke functie.
Hij draagt geen verantwoordelijkheid.
Hij is niet gekozen.
Hij is dus in eerste instantie een gewone man die verdacht wordt van een misdrijf. En gewone mannen verdacht van een misdrijf, staan doorgaans niet met naam en toenaam op de voorpagina.
Niet als terughoudendheid het uitgangspunt is.

Geen nieuws vooralsnog, maar wel een verhaal.

 

UPDATE – 28 mei 2009 – uitspraak

Hendrik kan misschien weer lachen: geen gevangenisstraf met allen gevolgen, maar de maximale taakstraf van 240 uur en zes maanden voorwaardelijke celstraf  als stok achter de deur.