foto: marcel jurien de jong
Soms lijkt het wel of crimineel Groningen uitsluitend met ontucht en kinderporno bezig is.
Zoveel van die rotzaken zijn er.
Vandaag ook weer eentje.
De ontuchtman van deze keer had voor zichzelf een goeie bedacht: ja, het was allemaal gebeurd, maar wel terwijl hij smoordronken aan het slaapwandelen was. Toen hij wakker schrok, vond hij zichzelf op de knieën aan het bed van een meisje van 7 jaar, zijn hand onder de dekens, onder haar pyjama, strelend op haar buik.
Hij had het op het internet opgezocht, van dat slaapwandelen.
Hij kon er niks aan doen.
Het lijkt soms zo, maar het is natuurlijk niet zo.
Ik zou crimineel Groningen ook ernstig tekort doen door hen af te schilderen als allemaal zedendelinquenten.
Er zijn ook nog oplichters.
Vandaag, pure verwennerij, zelfs drie in zittingszaal 14.
Er waren twee aanwezig.
Babs (43) – ze zag er wat pips uit – had samen met haar man de boel geflest.
Haar man, Gurke (50), had net gedaan alsof hij sales-manager was bij HK Media, een bedrijf uit Tolbert dat niet bestond.
Gurke was er niet.
Hij kon het emotioneel niet aan, zei zijn advocaat tegen de rechters.
Het is niet zo, nu hij er niet is, dat hij zich drukt. Hij schaamt zich vreselijk.
Baps heeft haar handen in de mouwen van haar zwarte shirt weggestopt en drukt de uiteinden tegen haar ogen aan.
Vrouwen huilen bijna altijd in het verdachtenbankje.
Ze zegt dat ze het eigenlijk allemaal niet weet.
Haar man regelde de financiën.
Zij had wel eens wat gezien, gelezen en ja, ook wel eens haar handtekening gezet.
Haar advocaat: ‘Zo zijn vrouwen. Mannen doen de financiën, vrouwen hebben daar vaak geen benul van.’
De advocaat zegt dat te weten omdat hij ook veel echtscheidingen doet.
Bovendien, bij hem thuis is het qua financiën niet anders.
Met een handig vervalste werkgeversverklaring en een verzonnen loonstrookje ging Gurke naar de ABNAmro.
De bank toeterde: ‘Dag sales-manager, hier heb je alvast 549.000 euro en als je nog meer wilt, dan horen wij dat graag.’
Gurke wilde inderdaad graag meer, en haalde later nog eens 70.000 euro op.
Dit speelde zich af in 2006; de banken waren toen zo.
Met het geld kochten ze hun veel te grote huis.
Baps had geen benul.
Ze verkochten wel eens een paard en Gurke deed video’s en bruidsparen.
Zij dacht dat je dan zo duur in de kop van Noord-Drenthe kon wonen.
Het ging natuurlijk mis.
Nu moeten ze het allemaal terugbetalen, met kosten en rente.
Het dure huis is met veel verlies verkocht.
Pipse Babs is terug op aarde en woont met haar drie kinderen weer in een gewoon huisje in een rijtje, ergens in een dorpje in het westen van Noord-Groningen.
De officier eist tegen haar een werkstraf van 180 uur en drie maanden voorwaardelijke celstraf.
Ze is niet de hoofddader, zegt de officier van justitie, maar ze had wel wat kritischer mogen zijn tegen die man van d’r.
Tegen die man van d’r eist de officier vijftien maanden gevangenisstraf, waarvan vijf voorwaardelijk.
De advocaat zegt dat een werkstraf beter is en verzekert de rechters dat zijn cliënt heus naar Nederland zal komen om die werkstraf uit te voeren.
Gurke zit namelijk niet in dat huisje in en rijtje.
Hij zit met zijn berouw en emoties in Italië.
Op Sardinië, in een huis aan de Via del Mare, met uitzicht op zee.
De derde oplichter van de dag had een stopwoordje: ‘Heeleenvoudig.’
Hij was makelaar.
Voor een klant verkocht hij in stukjes een melkquota van 622.000 kilo met een waarde van 850.000 euro.
Op een gegeven moment stond er op zijn derdenrekening nog 300.000 euro.
Dat moest naar de veehouder.
Maar dat gebeurde heeleenvoudig niet.
Het geld ging naar de Investment-BV van de makelaar en die BV was de eigenaar van een landbouwbedrijf in wording in de Oekraïne.
Het geld ging er heen als investering.
Met medeweten van de melkveehouder, beweerde de makelaar aanvankelijk.
‘Nee, niets op papier, we kennen elkaar al jaren.’
Maar in de rechtszaal erkende de makelaar dat hij niet alles eerlijk had verteld en dat je het ook wel ‘als je het zo bekijkt’ verduistering zou kunnen noemen.
Heel eenvoudig kwam het er niet uit.
Oekraïne mislukte, het geïnvesteerde geld was onder meer als zaaigoed de grond in gegaan. Daar verdroogde het.
De makelaar had nog een boerenklant en kon op een voor hem goed moment ook even beschikken ook over diens geld. Snel betaalde de makelaar met dat geld deels de boze melkveehouder terug.
Er resteert nu nog 183.000 euro.
De makelaar zijn huis staat nu heeleenvoudig te koop en dat moet als het in deze crisis even kan 280.000 opleveren. Minus de hypotheek van een ton, zal het allemaal niet goed komen, maar wel beter dan nu.
De officier van justitie zegt dat dit alles zich lang geleden afspeelde.
In 2005.
Dat hij dus rekening zal houden met het tijdverloop en de onzekerheid waarin de inmiddels ex-makelaar al die tijd heeft geleefd.
Dat deze kwestie nogal wat civielrechtelijke kanten heeft.
Dat je dan in het strafrecht altijd een beetje terughoudend moet zijn, dat is beleid.
De officier eist een werkstraf van 120 uur.
De melkveehouder ontploft.
Schreeuwt dat de makelaar een grote leugenaar is, een Dikke Deugniet.
Dit laatste klinkt vriendelijker dan de woeste boer het bedoelt.
Onder begeleiding van de politie verlaat de makelaar via een achterdeur heeleenvoudig het gerechtsgebouw.
Fluitend naar zijn geld keert even later ook de boer huiswaarts.
Rob Zijlstra
UPDATE – 23 juli 2009 – uitspraken
Babs is veroordeeld wegens witwassen en moet een werkstraf ondergaan van 100 uur.
Gurke moet zitten wegens oplichting en valsheid is geschrifte: 10 maanden waarvan 4 voorwaardelijk. Daarnaast moet hij schade vergoeden ten bedrage van 5396 euro.
De makelaar moet werken omdat hij zich uit hoofde van zijn beroep schuldig heeft gemaakt aan verduistering: 180 uur.
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
Wat heeft het voor zin dit soort zaken te publiceren? hebben wij niet lang geleden de schandpaal afgeschaft?
PS..krijgen de mensen die in het gepubliceerde boek (zie hiernaast) een rol spelen, ook een deel van de opbrengst?
@j. heller,
Tja, wat is de zin?
Ik hoop bijvoorbeeld inzicht te geven in de dagelijkse praktijk van de strafrechtspraak. Dat gaat iedereen aan. Daarom kan het zinvol zijn er over te publiceren.
Ik wil ook dat rechters, officieren van justitie en advocaten weten dat er over hun schouders wordt meegekeken en geluisterd. En dat alles wat ze zeggen tegen hen kan (kan) worden gebruikt. Deze praktijk, de rechtbankverslaggeving, is overigens niet nieuw. Ergens in de negentiende eeuw zijn we er mee begonnen.
Ik hoop verder – en ik hoop met u – dat de schandpaal niet terugkeert. Om dat te voorkomen is het goed dat er op toch redelijk genuanceerde wijze wordt geschreven over strafzaken, juist ook over die zaken die de voorpagina van de kranten nooit halen.
Om te voorkomen dat verdachten publiekelijk te schande worden germaakt, treden zij slechts anoniem op in mijn verhalen.
Nee, mensen die in een rol spelen in mijn boek, krijgen niet een deel van de opbrengst.
Ik zou ook niet weten waarom.
De bakker deelt de omzet toch niet met zijn klanten?
rob zijlstra
Gevalletje slaapwandelen: Stuitend. Snel de man uit zijn eigen fantasie halen en stevig laten brommen!
Babs&Gurke: Sneu voor naieve Babs, maar deels is ze natuurlijk wel medeplichtig. Gurke gaat natuurlijk niet meer terugkomen. Die gaat in Via del Mar heerlijk verder met andere fraudedingetjes. Internationaal laten opsporen die man!
Makelaar&Melkveehouder: Natuurlijk moet die makelaar dusdanig veroordeeld worden dat hij die boer ALLES moet terugbetalen. Loonbeslag totdat dit voor mekaar is!
Goed stuk goed inzicht verschaft. Ook goede reactie. Wij willen graag allemaal weten hoe het gaat binnen de rechtbank, maar hebben niet allemaal de tijd daar hele dagen te zijn. Dus daarom lezen wij de krant, om te weten wat er gaande is op economie. Politiek, strafrecht, ongevallen, inbraken, criminele organisaties boefjes en boeven hoe dat allemaal is afgehandeld. Doorgaan Rob.
@Rob: jij en Chris (andere rechtbankverslaggevers lees ik niet) brengen nuance aan in de rechtspraak.
Ik lees veel commentaren op fora, over recht- en strafzaken, en de meeste commentatoren schreeuwen vaak dat er veel te licht gestraft wordt.
Door jouw weblog te lezen, en dat van Chris, weet ik de afwegingen die er vaak gemaakt worden, en waarom een straf in een bepaalde mate wordt opgelegd. Soms een veel lichtere straf dan die volgens ‘iedereen’ moet worden opgelegd, maar ik lees, door jullie, de reden.
De wetboeken zijn standaard, geen enkele rechtzaak is dat niet. Iedere verdachte heeft zijn eigen verhaal, zijn eigen achtergrond, en rechters proberen een middenweg te vinden, een alternatief.
Jullie maken mij wijzer.
Dat lees ik terug in jullie verhalen, en mede daardoor wordt mijn mening gevormd.
@ Erwin.
Ik lees ook de nuances van Rob & Chris.
Maar vind desondanks dat de huidige rechtspraak meer kijkt naar de verzachtende omstandigheden voor een verdachte dan dat ze rekening houdt met de genoegdoening van het slachtoffer. En dat kan ik alleen maar krom vinden.
En gezien het gemak waarmee first-offenders weer in de fout gaan en (immateriele) schade bij anderen aanrichten denk ik dat het systeem ook voor hun danig dient te veranderen.
@j heller
Goed dat dit soort zaken gepubliceerd worden en op de manier waarop Rob dat doet wordt het vaak met enig cynisme gebracht en dat maakt het prettig lezen.
Dat is althans mijn mening.
Ga zo door Rob.
Groet,
Teun
@ P@t: het wetboek van strafrecht noemt de maximale straf. Verzachtende omstandigheden, door de rechter als zodanig beoordeeld, snoepen daar wat van af.
Ik heb geen idee wat voor straf er staat op een winkeldiefstal. Ik denk wel dat een rechter verschil maakt tussen een junk die een laptop steelt in een winkel of een bijstandsmoeder, die een brood steelt om haar kind te eten te geven.
Voor wat betreft de slachtoffers van criminalieteit: slachtofferhulp biedt ondersteuning, in ernstige zaken mogen slachtoffers hun verklaring geven tijdens strafzaken, maar ik denk dat de meeste slachtoffers ervoor kiezen om hun verdriet, frustratie, of wat voor gevoel dan ook te nemen. Criminaliteit is helaas zo langzamerhand een steeds groter maatschappelijk probleem. Steeds meer mensen realiseren zich dat gegeven.
Tenslotte: genoegdoening, dat is gewoon wraak. Oog om oog, tand om tand.
Gelukkig zijn veel slachtoffers niet uit op wraak.
@ P@t: het wetboek van strafrecht noemt de maximale straf. Verzachtende omstandigheden, door de rechter als zodanig beoordeeld, snoepen daar wat van af.
Ik heb geen idee wat voor straf er staat op een winkeldiefstal. Ik denk wel dat een rechter verschil maakt tussen een junk die een laptop steelt om te kunnen verpatsen voor een paar centen of een bijstandsmoeder, die een brood steelt om haar kind te eten te geven. Gewoon, omdat ze dat brood niet kan betalen, want zover is Nederland inmiddels afgezakt.
Voor wat betreft de slachtoffers van criminalieteit: slachtofferhulp biedt ondersteuning, in ernstige zaken mogen slachtoffers hun verklaring geven tijdens strafzaken, maar ik denk dat de meeste slachtoffers ervoor kiezen om hun verdriet, frustratie, of wat voor gevoel dan ook, te nemen. Criminaliteit is helaas zo langzamerhand een steeds groter maatschappelijk probleem. Steeds meer mensen realiseren zich dat gegeven.
Tenslotte: genoegdoening, dat is gewoon wraak. Oog om oog, tand om tand.
Gelukkig zijn veel slachtoffers niet uit op wraak.
Lekker doorgaan dacht ik zo, heerlijk om deze verhalen uit mijn oude stad te lezen. En och… arme boer. Ik vind ook dat meneer de makelaar gewoon alles tot op de cent nauwkeurig moet terugbetalen.
“Haar advocaat: ‘Zo zijn vrouwen. Mannen doen de financiën, vrouwen hebben daar vaak geen benul van.’ […] Bovendien, bij hem thuis is het qua financiën niet anders.”
Doet mij denken aan die keer dat mijn man en ik stopten met onze respectievelijke huishoudelijke klusjes, elkaar aankeken en glimlachten. Heerlijk doen wat je leuk vind: hij de strijk en ik de belastingen.
Zou dat nou verstandig zijn om als vrouw van een advocaat je financiën door hem te laten doen? 😉
En ik vraag me af waarom Rob Zijlstra z’n naam altijd schrijft als rob zijlstra.