Eerst het schrijnende verhaal.
Daarna enig wantrouwen.
Darina, de naam is door mij verzonnen, mocht niks.
Zelfs toen ze in 2005 en ten einde raad zelfmoord wilde plegen, verbood hij dat.
Hij is Ivan, 37 jaar.
Volgens justitie is hij de verschrikkelijke.
Acht jaar lang dwong hij Darina te werken als prostituee in de rosse buurt van Groningen.
In die acht jaar zou ze 1.581.868 euro hebben verdiend.
Stel dat ze 50 euro per keer kostte, dan zou ze tussen 2000 en eind 2008 – even voor het idee – 31.637 Groninger mannen hebben ontvangen.
Dat is ongeveer een derde van de mannelijke bevolking van de stad Groningen.
Goed, misschien waren er mannen die vaker kwamen, dat kan.
Maar dan nog.
De prostitutiepolitie in Groningen – die bestaat – kende Darina. Het was de agenten op hun rondgangen wel opgevallen dat zij vaak werkte, vaak en lang.
Maar in gesprekjes met haar duidde volgens de politie niets op mensenhandel, op niets dat ze tegen haar zin met al die piemelmannen bezig was.
Het moet de politie dan ook hebben verrast dat Darina zich eind 2008 op het politiebureau meldde met de mededeling dat ze aangifte wilde doen.
Ze was slachtoffer van mensenhandel, vertelde ze.
Dus toch.
De politie schreef alles op en dat resulteerde in een aangifte van tweehonderd pagina’s vol leed.
Er kwam een onderzoek (onderzoek Kolibrie) naar haar telefoonverkeer, naar ontvangen en verstuurde sms’jes, telefoons werden getapt, er werd financieel onderzoek gedaan en er werden observaties uitgevoerd.
Op 22 januari dit jaar werd Ivan gearresteerd.
Acht jaar lang zou deze verschrikkelijke Bulgaar zijn landgenote als een seksslavin hebben behandeld.
Haar leven werd door hem van minuut tot minuut gecontroleerd.
Zo vond hij dat zij in haar peeskamertje moest staan, want hoeren die zitten, zei hij, die verdienen niks.
Soms ging Darina wel even zitten.
Bijvoorbeeld omdat ze wat moe was.
Soms was ze een beetje moe omdat ze 16 tot 20 uur per dag moest werken.
Soms moest ze ook de klok rond werken, om maar die dagelijkse duizend euro binnen te halen.
Duizend was het minimum.
Soms viel ze in slaap.
Het gebeurde dat als ze even moe ging zitten, ze een sms’je kreeg vanuit Bulgarije.
Van Ivan.
Die berichtte dan dat ze moest gaan staan.
Hij beheerste haar leven.
Aanvankelijk was ze verliefd op Ivan.
Het plan was dat hij het zou regelen en dat ze het fifty-fifty zouden doen.
Hij zou voor haar een spaarrekening openen.
Om het allemaal wat eenvoudiger te maken, papte Darina het aan met Koos.
Ook dat moest.
Koos was een klant en ja, Koos wilde ook wel trouwen.
Zo werd Darina na een tijdje Nederlandse.
Koos had lang niet in de gaten dat hij maar een nep-echtgenoot was.
Hij gaf haar geld, in totaal zo’n 150.000 euro.
Dat geld ging, wist Koos veel, rechtstreeks naar Ivan.
Zo maakte ze het goed dat ze soms haar minimum niet haalde.
Met regelmaat kwam Ivan naar Groningen.
Volgens de aangifte kwam hij dan vooral om Darina te slaan, hard op het hoofd zodat klanten geen nare blauwe plekken konden zien.
En om haar te verkrachten.
In Bulgarije bedreigde hij de moeder en het broertje van Darina.
Als Darina een A naar hem sms’tje, dan was dat het teken dat ze die dag duizend euro binnen had.
En wanneer hij sms’te ‘hoe gaat het?’ dan moest ze melden hoeveel geld ze tot dat moment bij de Groninger mannen had vergaard.
Soms kreeg ze een cadeautje van Ivan.
Dan moest ze naar Bulgarije komen en dan verrastte hij haar.
De ene keer met grotere borsten, een andere keer met volle lippen.
Meerdere operaties werden tegen haar zin uitgevoerd, maar ook in Bulgarije hoor je een gegeven paard niet in de bek kijken.
En terwijl Darina half Groningen onderhield, kocht Ivan dure horloges voor protserig om de pols, kocht hij auto’s voor op de weg en een mooie villa in een wijk.
Hij leefde in welstand en luxer dan de meeste andere varkensboeren in Sliven.
Zijn familie deelde mee, maar had wel een vermoeden.
Zo legden zijn moeder, schoonmoeder en zijn zus belastende verklaringen af.
Ja, achteraf.
In november 2008 zou het Darina duidelijk zijn geworden dat er nooit een spaarrekening was geopend, dat nergens veel geld op haar lag te wachten.
Een persoonlijke kredietcrisis.
Dat ze acht jaar lang was gebruikt, misbruikt.
Ze besluit aangifte te doen.
De politie jubbelt als zij aangifte doet.
Intern wordt gesproken over een triomf.
Er begint een groots onderzoek.
De politie van Groningen zou de mensenhandel wel eens even een lesje leren.
In Sliven wordt alvast beslag gelegd op de bezittingen van varkensboer Ivan.
Conservatoir beslag.
In een brief aan de rechtbank schrijft Darina over haar eenzaamheid, over haar schaamte en angst dat hij haar familie zou inlichten. Dat ze op de tweede dag dat ze in Groningen was, al aan het werk moest. Zeven dagen per week. Dat ze zich toen was doodgeschrokken. Ze mocht geen klanten weigeren. Dat ze vaak rugpijn had, ook door die twintig centimeter hoge hakken waarop ze van hem uren moest lonken.
Dat hij haar met messen bedreigde, een keer met een pistool op het hoofd.
Dat hij dreigde haar onderste boven aan een brug op te hangen.
Ze schrijft dat ze niet meer weet wie ze is, dat haar leven is verwoest, dat het gevoel van zelfbeschikking helemaal is verdwenen.
Dat ze op den duur niet meer leefde als mens, maar als een ding.
Als seksding.
Dat ze nu de hoop koestert op een menswaardig bestaan.
Darina vordert 1.581.868 euro en daarnaast nog eens 20.000 euro aan immateriële schade.
Ze is in therapie en dat kost wat.
De officier van justitie heeft de rechtbank verzocht die vordering, want aannemelijk, toe te wijzen.
Daarnaast eist de officier een gevangenisstraf van vijf jaar.
Tegenover de politie heeft Ivan een summiere verklaring afgelegd.
Maandag in zittingszaal 14 weigerde hij antwoord te geven op vragen van de rechters.
Consequent verwees hij naar zijn eerder afgelegde verklaringen.
De rechters werden er gek van.
Op alle mogelijke manieren probeerden ze hem aan de praat te krijgen.
Door op zijn gemoed in te spelen, door zijn zoontje erbij te halen, met wie hij eens een gezellige dag had beleefd in Amsterdam. Daar hadden zo toch samen gezellig een worstelwedstrijd bijgewoond?
Ivan bleef nurks kijken.
De rechters zeiden dat ze daar niks van snapten.
Dat de beschuldigingen toch fors zijn.
Dat als het allemaal niet waar is, wat kan, wat Darina ook beweert, hij dat toch kan zeggen.
Juist.
Maar Ivan bleef zwijgen als een varkensboer.
Alleen in zijn wettelijk gegunde laatste woord zei hij dat hij nooit iemand tot iets heeft gedwongen, nooit geen geld ontvangen, dat hij vader is van twee kinderen die hem nodig hebben, dat hij iedere ochtend in de gevangenis transpirerend wakker wordt en dat hij hoopt op een rechtvaardig besluit en dat hij daarna zo snel mogelijk naar huis wil.
Is dit alles waar?
Is dit de waarheid?
Nou en of, zegt de officier van justitie.
Nietes, zegt de advocaat.
Die zegt dat het een feit is dat de verdenkingen vrijwel uitsluitend zijn gebaseerd op de aangifte van Darina.
Wat zij, het slachtoffer, ook zegt, het wordt door justitie beschouwd als de waarheid.
Maar waarom?
De advocaat van Ivan zegt dat justitie de plank volledig misslaat.
Dat de politie en justitie van Groningen hebben willen scoren.
Dat de politie daarom met instemming van justitie een journalist van Dagblad van het Noorden tot in detail informeerde over het lopende onderzoek.
Dat die journalist daar ook over publiceerde, terwijl het onderzoek nog gaande was.
Zoiets had de advocaat nog nooit meegemaakt, zelfs niet eens in de Holleeder-kwestie.
Volgens de advocaat duiden de publicaties op vooringenomenheid van de politie.
Op tunnelvisie.
‘Mijn cliënt is in de media al veroordeeld.’
Trial by media.
Dat is niet alleen niet fair, maar ook in strijd met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM).
Een ieder tegen wie een vervolging is ingesteld, wordt voor onschuldig gehouden totdat zijn schuld in rechte is komen vast te staan.
Zo’n schending, zeggen de leerboeken, is een vormverzuim en dat moet leiden tot niet–ontvankelijkheid van de officier van justitie.
En dan moet Ivan zo snel mogelijk naar huis.
De officier van justitie is niet onder de indruk.
Zegt: ‘Het openbaar ministerie en de politie hebben een taak om het publiek te informeren. De DvhN-journalist kreeg slechts een kijkje in de keuken van de mensenhandel. Embedded.’
Waarom deed Darina pas na acht jaar schrijnende uitbuiting aangifte?
Is misschien maar de helft waar?
De helft van 31.637?
Of nog minder?
Maar 8.319?
Maal vijftig euro?
De advocaat zegt: ‘Merkwaardig is dat Darina nog altijd, ja, nu nog steeds, in de prostitutie werkt.’
De officier van justitie: ‘Dat is wel zo.’
De advocaat van Darina die op toevoeging de claim van anderhalf miljoen euro indiende: ‘Het een sluit het ander niet uit.’
Ik kan mij voorstellen dat de rechtbank over twee weken niet tot een uitspraak komt.
Dat de rechtbank eerst, in het belang van de waarheidsvinding, nog veel meer wil weten.
Maar ik denk vooral ook aan al die 31.637 Groninger piemelmannen à 50 euro.
Dat zijn meer mannen dan een Grote Markt en Vismarkt vol.
Rob Zijlstra
UPDATE – 12 oktober 2009 – uitspraak
Ivan is veroordeeld tot vier jaar celstraf. De rechtbank acht minder feiten bewezen dan de officier van justitie ten laste had gelegd. Wel stelde de rechtbank dat als alles bewezen zou worden zoals de officier van justitie dat had voorgesteld, er een aanzienlijk hogere straf was opgelegd dan de geeiste vijf jaar.
De claim van anderhalf miljoen euro is afgewezen. Over de omvang van het bedrag bestaat te veel onduidelijkheid. De vrouw zal moeten proberen haar geld via de civiele rechter te krijgen. Wel werd 20.000 euro smartengeld toegekend.
De rechtbank heeft geen oordeel over het feit dat een journalist van Dagblad van het Noorden meeliep met het politieonderzoek. De advocaat meende dat justitie om deze reden het recht op vervolging had verspeeld, omdat de verdachte in de media al zou zijn veroordeeld.
UPDATE – 20 juni 2011 – ontneming 1
Het openbaar ministerie is een procedure begonnen om de verdiensten van Ivan op te eisen in het kader van de pluk-ze-wetgeving. De claim bedraagt 1,4 miljoen euro. De procedure kan lange tijd gaan duren. Ivan wacht ondertussen op het arrest van de Hoge Raad. Hij heeft tegen de uitspraak in hoger beroep (net als de rechtbank Groningen oplegde, 4 jaar) cassatie ingesteld. Het OM wil niet op de uitkomst van deze procedure wachten.
update – 14 april 2016 – ontneming 2
De procedure loopt nog steeds. De rechtbank heeft bij het OM aangedrongen op enige spoed. Nog niet alle informatie die de rechters nodig hebben om te kunnen oordelen is beschikbaar. Sommige vereiste stukken zijn er wel, maar onvertaald. Groningers rechters zijn het Bulgaars kennelijk niet machtig. Een vervolg wordt binnen drie maanden verwacht. Of na drie maanden.
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
Uit ervaring weet ik dat de ”prostitutiepolitie” zoals jij het noemt steeds krachtiger kan optreden tegen dit soort beesten – hulde aan de mensen van het RUIT-team!
Er wordt in alle berichtgeving, maar ook politieonderzoeken altijd een branche buiten beschouwing gelaten, en die wil ik hier toch wel een keer genoemd zien: de (pees)kamerverhuurders.
Deze pooier hierboven huurde een kamer in de Muurstraat, en voor zn slaaf een peeskamer in de Hoekstraat (of Nieuwstad).
Elke verhuurder van peeskamers en kamers voor pooiers weet altijd donders goed hoe de vork in de steel zit: of dames mishandeld worden, hoeveel ze verdienen (dat wordt zelfs ten bate van deze pooiers bijgehouden door/namens de kamerverhuurders soms!)
Vervolgens verhuren ze rustig een kamer aan de pooier om in te wonen.
Voorbeeld:
In het gebied Hoekstraat/Muurstraat is er eigenlijk maar 1 grote kamerverhuurder die peeskamers en woonkamers verhuurt aan dames en begeleidende pooiers, soms op bestelling vooraf.
Waarom? Niet alleen om het geld van de verhuur, maar voornamelijk voor de extra controle die het biedt. Een alles-in-1-pakket, zogezegd. Een peeskamer voor overdag, en ’s nachts slapen de dames in de woon kamer van dezelfde peeskamerverhuurder. De kamers in de Hoekstraat/Muurstraat hebben bovendien een prima uitzicht op het werkgebied. Totale controle!
Belastingaangiftes/Kamer van Koophandel inschrijvingen?
Tegen een forse vergoeding (waar de dame voor mag werken) kan dat ook in het pakket.
Dat zou eens onderzocht moeten worden, er is informatie genoeg..
Ik voel me totaal niet aangesproken door jouw moralistisch geleuter.
Ik ga zo vaak naar de hoeren als ik wil. Zij het niet in Groningen.
En bovenstaand jank verhaal staat waarschijnlijk vol halve waarheden en leugens..
Door mannetjes als jij staan dit soort meiden in de prostitutie
Mannen die niet door hebben dat doordat zij zichzelf vrij pleiten van enig verantwoordelijkheidsgevoel deze meiden iedere dag hun hel doorstaan.
Als smerige mannetjes zoals jij enigszins moraal zouden hebben en iets oplettender zouden zijn, zou de mensenhandel dalen
En dat je het een jank verhaal noemt geeft al aan dat je geen moraal hebt.
Zolang jij je kwakje maar kwijt kan toch? Over het welzijn van de dames maak jij je natuurlijk niet druk
Je zal je nooit afvragen of ze misschien niet minderjarig zijn
Ik walg van mannen als jij! tot in het diepste van mijn ziel
Onzin om dit te noemen als argument. Immers zal er altijd vraag naar zijn, en dus ook altijd aanbod. Mensenhandel zal daarom niet afnemen als Ted plots niet meer besluit een prostituee te bezoeken.
Bovendien ga je compleet bij aan het feit dat een zeer groot deel van de prostituees vrijwillig het beroep in stapt, en hier haar brood mee verdiend. De kans is dus erg klein dat Ted überhaupt een slachtoffer tegen komt.
Desalniettemin vind ik wel dat Ted zich wellicht wat meer open mag stellen voor het feit dat mensenhandel wel bestaat, en het wel voor kan komen. Een verhaal van een slachtoffer afdoen als gejank en onwaarheden is daarom niet alleen zeer kwalijk maar getuigt ook van geen enkel respect voor de slachtoffers die bestaan.
Ischa Meijer ging in 1995 dood en Darina probeerde in 2005 zelfmoord te plegen.
Dus halve waarheden en sentimenteel gejank.
@Ted
Naar de hoeren gaan is één ding, als pooier optreden en uitbuiten is een andere zaak. En daar gaat het hier om. Dus kom niet aan met “ik ga zo vaak naar de hoeren als ik wil”.
Enig idee hoe (gedwongen) prostituees te lijden hebben onder en van hun pooiers (en soms van klanten!!)?
@Ted,
Je hebt helemaal gelijk. Ik zit tien jaar fout. Ik heb die laatste zin daarom maar verwijderd. Ik kan je verzekeren dat de rest als waar is verteld.
rob z.
de verwijderde zin:
Op de dag dat Ischa Meijer doodging, mocht Darina met haar rugpijn geen zelfmoord plegen.
T’ ja een complexiteit ik deel de mening van ‘ Jip ‘ gedeeltelijk, de vergunning verstrekker zou ik daarbij ook willen betrekken. En dat is de gemeente uiteraard. Ook zie ik in deze zaak het probleem voor de rechters artikel 6 en trail by media wat steeds vaker ongekend lijkt te worden. Vandaar dat ik van mening ben dat rechtbank verslaglegging erg belangrijk is. Als ( eerste ) enige zou mogen dienen voorafgaande aan een strafzaak. Medewerking van politie justitie preventief kan in dit geval niet opgaan. Het zijn individuele strafzaken geen twaalf in een dozijn dat meisjes van straat worden geplukt en achter de ramen worden gemetseld. Er zit een veel grotere civiele component in ‘ mocht verdachte wel een spraakrekening hebben geopend dan zou er geen aangifte zijn geweest. Dus is het meer oplichting, verduistering. Dwang Mevrouw beoefent nog haar beroep. verdachte was niet voortdurend in haar omgeving en kon zelfs trouwen, vrijelijk spreken, maar liet dat allemaal na. Dan is dwang min of meer op afstand twijfelachtig. De berekeningen dan zou Mevrouw zichzelf al die jaren liggen hebben wetende staande te houden voor een lullig inkomen ‘, de eerste aanslag is 50 euro naar jou bevinden Rob. Ik weet het niet ik ga nooit naar de hoeren. het is heel triest dat ook haar zelfstandigheid het is nu een beroep en haar beleggingen ze betaalde kosten en belasting neem ik aan, gelet op haar aangiftes gemakkelijk controleerbaar moeten zijn. In zo’n dergelijk onderzoek zal dat zeker zijn gedaan neem ik aan. Dat is nu het nadeel van legalisering zeg maar, dat is dat ze zelf verantwoordelijk is met wie ze in zee is gegaan om haar zuur verdiende centen te parkeren. Eigenlijk een heel complexe zaak. Niet eenvoudig voor Rechters. het zal mij niets verbazen dat er ook vrijspraak uit zou kunnen volgen.
Pingback: Trial by media « Rechtbankverslaggever
Als dat allemaal klopt dan is het lucratief voor de belastingen. Inkomsten 1.5 mil. Condooms zal wel aftrekbaar zijn, peeskamer gedeeltelijk natuurlijk, net als een auto van de zaak bijtelling eigen gebruik, nou weinig onkosten. Zou leuk zijn als journalisten eens onderzoeken in welke belastingschaal ze vallen.
*Update*
24 mensenhandelaren uit Sliven wachten op dit moment op uitlvering naar Nederland (Groningen) en Belgie
Dat worden vast veel nieuwe stukjes Rob!
Mensenhandel is mensonwaardig en getuigd niet van respect. Je kunt respectvol naar de hoeren gaan. En als je een dame (of heer) treft die puur professioneel. vrijwillig en met werkplezier het beroep beoefend kan dat tot wederzijds genoegen zijn.
Maar je gaat met respect……daar begint het volgens mij. Dan wil je niet met iemand samenzijn die met (verborgen) tegenzin het plezier levert.
JC dan kun je,.. (denk ik).. beter maar niet gaan. Of je moet meiden of jongens treffen die hun CV aan je tonen een verklaring van geen walging. De enige winnaar is uiteraard ontneming van verkregen criminele gelden,… belastingdienst die zeker het verkregen geld zal belasten. Daaroverheen een boete zullen innen. Daarbij de vergunningverleners ‘ Gemeente Groningen “.. dus leges. De bordeelhouders die ook belasting betalen, leges betalen. Van die kant dus geen risico, maar allemaal winst. Dan de advocaten die aan deze zaken vette rekeningen uitschrijven zijn geen gefinancierde zaken. Ik denk dat je vooraan die ketting moet zijn. Dat betekend dus dat voordat iemand zichzelf in deze branche wil begeven eerst eens goed moet worden bekeken. Veel buitenlandse vrouwen zitten in deze branche. Voldoen ze aan alle eisen zijn ze vrijwillig. Ik denk dat wij te schijnheilig zijn.
Rob doet aan demonisatie van “hoerenlopers” door ze als enge mannen voor te stellen die willens en wetens vrouwen misbruiken .
Prostitutie is een legaal beroep en het is een taak van de politie omdaar op te controleren en niet een taak van een “hoerenloper”.
Als ik naar een winkel ga, ga ik ook niet eerste controleren of desbetreffende winkel zijn administratie in orde heeft en geen zwartwerkers in dienst heeft. Dat is de taak vd overheid.
Deze Rob zou ook moeten weten dat door prostitutie het aantal sexuele misdaden, zoals verkrachtingen, aanrandingen, verboden porno op de pc etc, afneemt.
Voor zelfs de grootste dronken boer die tegen sluitingstijd ladderzat de kroeg verlaat zonder een vrouw versierd te hebben, is het makkelijker naar de hoeren te gaan dan..!
Maar als er geen hoeren meer zijn, dan…..
Iets meer respect voor de hoer, de hoerenloper en voor Ischa Meijer is dan ook wel op zijn plaats.
@Ted. Respect voor een hoerenloper? Omdat prostitutie een legaal beroep is? Neem me niet kwalijk!! Je lichaam verkopen, respect voor wie daar gebruik (misbruik) van maakt? Denk je echt dat al die vrouwen/hoeren daar alleen voor hun plezier zitten en dat ze echt allemaal vrijwillig ikweetniethoeveel uur in een klein peeskamertje zitten/staan?
Laat je nakijken!!
@Dee, elke vrouw verkoopt haar lichaam aan de meest biedende. Nette vrouwen kiezen een man met een vette baaan en status. Gevallen vrouwen kiezen een beroep als prostituee.
Ik zie geen verschil tussen jouw leven als maatschappelijk geaccepteerde vrouw en de maatschappelijk niet-geaccepteerde prostituee.
Volgens mij is Ted een beetje gefrustreerd dat hij zonder er op de één of andere manier voor te betalen niet aan sex kan komen. Dat zegt meer over jou dan over vrouwen Ted…
@Ted. Verschil is er wel, vraag maar aan een maatschappelijk niet-geaccepteerde prostituee, die het liefst als maatschappelijk wel-geaccepteerde vrouw wil leven. Overigens: prostituees zijn niet per definitie gevallen vrouwen en gevallen vrouwen kiezen niet per definitie een beroep als prostituee, nog afgezien van wat je onder gevallen vrouwen verstaat.
Goed beschreven proces Rob! Haalt de smerige wereld achter de prostitutie goed naar voren.
Voor Darina kan het een reden zijn dat ze nog steeds in de prostitutie zit doordat ze nooit vermogen heeft kunnen opbouwen, dat ze nu door andere mensenhandelaren uit Sliven bedreigd en uitgebuit wordt en dat ze in het normale maatschappelijke verkeer niet geaccepteerd wordt.
Ted toont in al zijn reacties aan waar de kern van het misbruik ligt: zo lang er mannen zijn die zich verschuilen achter de legaliteit van prostitutie en de veiligheid voor vrouwen die dit zou opleveren, is prostitutie de geldkoe voor criminelen bij uitstek. Gewoon meisjes uit arme gebieden ronselen en achter de ramen kwakken tot ze ‘over datum’ zijn.
En mannen als Ted blijven op die manier aan hun trekken komen en praten hun geweten schoon op de hun bekende kortzichtige manier.
Goed dat jij op fijnzinnige manier laat zien hoe deze donkere wereld in elkaar zit, Rob.
En Ted, ach, laat ook maar…..
Wat is een piemelman ? Elke man heeft toch een piemel ?
Pingback: Vier jaar cel voor uitbuiting « PD Groningen
Mannen die vrouwen willen helpen, kunnen beter naar Bulgarije op vakantie gaan en het daar uitgeven. Op een goede manier. Bestialiteiten daar beginnen keurige mannen niet aan.
Ik heb deze zaak voorheen nog niet gevolgd, maar ik heb wel ervaring met prostituees op de Wallen in Amsterdam, waaronder ook enkele slachtoffers.
Het verhaal klinkt enerzijds bekend, en anderzijds geframed, en ik zal uitleggen waarom.
Nergens in het verhaal wordt duidelijk of de dame wist waarvoor de naar Groningen kwam. Er wordt gesproken over gedwongen prostitutie, maar gedwongen prostitutie zegt volgens een uitspraak van de Hoge Raad niets over het feit of de vrouw het werk an sich vrijwillig deed of niet. Immers, je staat je geld niet zomaar vrijwillig af als je uitgebuit wordt, dus ook als je niet gedwongen bent tot prostitutie, je bent wel gedwongen om je geld af te staan als prostituee, en dus spreekt men hoe dan ook over gedwongen prostitutie.
In de praktijk kan hier nogal een groot verschil tussen zitten. Het is namelijk een heel ander verhaal of je nu gedwongen wordt tot prostitutie tegen je zin, of dat je het werk zelf vrijwillig gekozen hebt, maar dat iemand anders je financieel uitbuit.
In dit verhaal wordt gesproken over een fifty/fifty deal, bij mij een zeer bekende term. De deal is een veelgemaakte afspraak onder slachtoffers met hun uitbuiters. Feitelijk houdt de deal meestal in dat het slachtoffer vrijwillig de prostitutie in wilt stappen, maar hulp nodig heeft bij de migratie alsmede de papieren rompslomp die erbij komt kijken, alsmede het wegwijs maken in het bureaucratische Nederland om uiteindelijk aan de slag te kunnen gaan als prostituee.
Deze hulp wordt in deze fifty/fifty gevallen geboden door mensen die de dame in kwestie hiermee wel willen helpen in ruil voor de helft van de inkomsten. Eigenlijk een soortgelijke situatie als een uitzendkracht die door het uitzendbureau verhuurt wordt aan een bedrijf die de volle pond betaalt, maar de uitzendkracht zelf maar de helft van het geld ziet, omdat de andere helft verdwijnt in de zakken van de uitzendbureau’s zelf.
Ook het feit dat de dame nadien nog steeds werkzaam was in de prostitutie lijkt erop te duiden dat ze zelf niet een probleem heeft met het werk, anders had ze immers allang de kans gegrepen om te stoppen nu Ivan in de bak zat. Ook dit duid er dus op dat ze het werk vrijwillig deed, maar daarmee natuurlijk niet vrijwillig het geld af stond.
Dit artikel gaat er echter vanuit dat ze tegen haar zin in met ‘piemels’ aan de slag was. Hoe dat komt? Geen idee, ik heb de zaak verder nooit gevolgd. Wellicht komt dit omdat de officieren van justitite het zo hebben geframed in hun verhaal, zoals ze dat wel vaker doen als er geen sprake is van dwang tot prostitutie (zie hiervoor de Valkenburgse zedenzaak o.a.). Wellicht zijn het journalisten geweest die er hun eigen draai aan hebben gegeven uit onwetendheid (komt zeer vaak voor als het over prostitutie gaat). Of wellicht is veronderstelt de schrijver van dit artikel dit, maar dat kan de schrijver dan wellicht zelf even verduidelijken.
Wel opvallend vind ik de rekenmethode die er in dit verhaal wordt toegepast. De schrijver gaat er vanuit dat alle klanten slechts 50 euro betalen, en dat ze 8 jaar lang nooit een terugkerende klant kreeg, maar dat het altijd nieuwe unieke klanten waren. Een beetje dom, zullen we maar zeggen. Want op deze manier berekent de schrijver van dit artikel een aantal mannen wat natuurlijk belachelijk is. Maar is het belachelijk omdat het bedrag niet zou kunnen kloppen, of omdat de aannames voor de rekenmethode niet kloppen?
Ik zal even een voorbeeldje geven. Momenteel sta ik een slachtoffer bij die ook een fifty/fifty deal had gemaakt met de mensen die haar hielpen. Om te berekenen wat ze heeft moeten afstaan heb ik de inkomsten van mijn eigen vriendin (die tevens werkzaam is op de Wallen) gebruikt om een schatting te kunnen maken. De bedragen die het slachtoffer rond 2010, toen het voorval zich voordeed, verdiende kwam neer op een slordige 18.000 euro gemiddeld per maand. Dit komt neer op 216.000 euro per jaar. En als we dit over jaar 8 jaar zouden doen, zoals in bovenstaande voorval het geval was, dan zou je uitkomen op een 1,7 miljoen euro.
Nu is 18.000 euro niet enorm veel te noemen voor de raamprostitutie op de Wallen. Er zijn dames die zo’n slordige 40.000 euro per maand bij elkaar weten te verdienen. Dat is bijna een half miljoen per jaar, oftewel bijna 4 miljoen over 8 jaar tijd (dan snapt u ook direct waarom veel vrouwen wel bereid zijn dit werk te doen).
Betekent dit dat al die meiden die 18.000 euro per maand of 40.000 euro per maand verdienen dan zoveel klanten hebben? Welnee, klandizie is slechts een deel van de truc. De echte truc zit erin om zoveel mogelijk aan 1 klant te kunnen verdienen. Zo kun je uit 1 klant al gauw bijvoorbeeld 300 euro trekken, iets waar je anders 6 klanten voor nodig zou hebben.
Er vanuit gaan dus dat de klant gemiddeld 50 euro zou betalen is dus een onderschatting. Veel klanten zullen inderdaad 50 euro betalen, maar een kleine groep goed betalende klanten krikt het gemiddeld flink omhoog door in korte tijd veel meer geld te spenderen.
Dan even in gaan op de eis van 1,4 miljoen euro. Het is goed mogelijk dat de dame 1,4 miljoen euro heeft verdiend in de periode, mits zij 100% zou hebben afgestaan. Maar in dit verhaal komt een fifty/fifty deal naar voren, waarbij de afspraak dus is dat ze 50% zou hebben afgestaan. In hoeverre die is nagekomen valt niet te checken natuurlijk, maar als je 50% van je inkomsten afstaat, en de eis 1,4 miljoen is, zegt ze daarmee dus eigenlijk in 8 jaar tijd 2,8 miljoen euro te hebben verdiend, en dat is wel erg aan de hoge kant.