Een experiment, maar toch…
rob zijlstra
Share this:
- Klik om te delen met Twitter (Opent in een nieuw venster)
- Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Opent in een nieuw venster)
- Click to share on Facebook (Opent in een nieuw venster)
- Klik om op Google+ te delen (Opent in een nieuw venster)
- Klik om op LinkedIn te delen. (Opent in een nieuw venster)
- Klik om te delen op Pocket (Opent in een nieuw venster)
- Klik om op Pinterest te delen (Opent in een nieuw venster)
- Klik om af te drukken (Opent in een nieuw venster)
- Klik om op Tumblr te delen (Opent in een nieuw venster)
- Klik om te delen op WhatsApp (Opent in een nieuw venster)
- Klik om te delen op Telegram (Opent in een nieuw venster)
Beste Rob,
Ik heb op school altijd goede cijfers behaald.
Op ‘Nederlandse taal’ echter ben ik nooit boven de vijf utgekomen. Goed: 5,3. Afgerond naar vijf. Kortgezegd: de allerslechtste
Afgerond: Maak je niet druk om iemand die de nederlandse taal niet meester is. Verder dan een titel kwam ik doorgaans niet.
Ik vind jouw verhalen erg inspirerend werken en geven mij de indruk al tikkende op mijn toetsenbord boven de zes uit te komen en eerljk gezegd droom ik van een acht. Dat zou mooi zijn.
Als jij niet verder gaat dan een betiteling en voor de dagen die komen gaan het er bij laat dan zie ik de toekomst donker in voor mij en moet ik voor een vier vrezen.
Journalistiek vind ik het ‘interview’ erg goed. Er zat niet veel meer in. Elke directe vraag zou een slak/schildpad doen terugdeinzen in zijn klokhuis, waar de tijd stilstaat en waar ze zo op hun hoede zijn.