Waar advocaat Jan Boone komt, komt gedoe.
Boone behoort met zijn 35 jaar praktijkervaring tot de top van de Nederlandse advocatuur.
Buiten de rechtszaal is hij een alleraardigste man van respectabele leeftijd (70 jaar), in de rechtszaal is hij de onvermoeibare straatvechter.
Zijn uitgangspunt: justitie en politie deugen niet.

Soms doet Jan Boone een zaak in Groningen en dan zie je direct het verschil: Groninger advocaten zijn niet zo van het straatvechten.
Donderdag stond Boone een voor zijn leeftijd veel te omvangrijke Bulgaar bij.
De man zou met een zo mogelijk nog groter mes hebben geprobeerd een student van het leven te beroven.
Een poging tot doodslag, luidt de verdenking.

Voor de strafzaak is anderhalf uur ingeruimd.
Na vier uur gedoe is het proces nog niet op de helft.
De rechtbank besluit dat het zo niet langer kan en legt de zaak stil voor nader onderzoek.
De rechters zeggen dat ze meer te doen hebben vandaag.
Bijvoorbeeld nog zes zaken.

De Grote Bulgaar woonde op de tweede verdieping van een appartementencomplex in de Papengang in de binnenstad van Groningen.
Hij is daar de huisman.
De Bulgaarse mevrouw die er ook woont, zegt dat ze de huisvrouw is en de vriendin van hem.
De rechters hebben hun bedenkingen, maar daar gaat het nu niet over.

De Grote Bulgaar ligt te slapen als Joris en Johannes vrolijk door de Papengang banjeren. Het is dan 4 januari en op straat ligt overal sneeuw.
Hun vriend Wouter woont in het complex op de derde verdieping.
Ze gaan hem bezoeken, bellen aan en moeten dan even wachten tot Wouter de deur voor hen opent.
Tijdens dat wachten gooien ze jolig met sneeuwballen.
Naar elkaar en tegen het raam van Wouter.

Dat wil zeggen: dat dacht Joris.
De sneeuwbal treft het raam van ‘Bulgarije’.
Zij doet het raam open, roept in het Engels ‘nu hebben jullie een groot probleem’ en sluit het raam weer. Melig keilt Johannes nog een sneeuwbal tegen de ruit.
Dan komt Wouter de deur open doen.

Gedrieën lopen ze naar boven, Wouter voorop.
Johannes zegt nog: ‘Wat een rare buren heb jij.’
Wouter zegt dat hij die mensen vrijwel nooit ziet.

Als getuigen zeggen Joris, Johannes en Wouter tegen de rechters dat het heel snel ging. Halverwege het trappenhuis stond daar ineens een heel grote man met een heel groot mes.
Man viel.
Schopte Wouter zo naar beneden.
Hij viel met dat mes op Wouter.
Nee, hij pakte hem vast.
Wouter dacht dat hij niet werd geduwd of geschopt, maar zelf was gesprongen.
Joris viel ook, ze klauterden overeind en begonnen te rennen alsof hun leven er van afhing.
Zelf dachten ze dat dat ook heus het geval was.

Als ze buiten adem zijn, blijkt dat Wouter een bloedende jaap in de hals heeft.

De Grote Bulgaar schudt het hoofd.
Hij zegt dat hij lag te slapen toen zijn vriendin waar het nu niet om gaat hem wakker maakte en vertelde dat ze bang was.
Ze vertelde over de sneeuwballen en dat drie mannen beneden lelijke dingen hadden geroepen.
Hoer en zo.
En dat die mannen op weg waren naar boven.

De Grote Bulgaar pakte van het aanrecht een joekel van een mes en liep het trappenhuis in waar hij oog in oog kwam te staan met Wouter.
Zegt: ‘Ik dacht, met dat mes en mijn postuur schrik ik de belagers wel af. Ik heb hen niet aangeraakt. Niet gestoken. Dat wilde ik ook niet. Ik ben wel uitgegleden.’

Hij zegt dat er eerder een overval in de hal is geweest.
Dat er vaak junkies zitten.
Dat de huisvrouw daar bang voor is.
Vandaar het mes.

De politie komt en in een wasmand op de slaapkamer vinden ze het wapen in een handdoek met bloed.
Hebbes.
De Grote Bulgaar wordt gearresteerd en veilig opgesloten.

Boone eist dat het grote mes in de rechtszaal wordt getoond.
De foto’s in het dossier zeggen hem niks.
Het is een ongebruikelijk verzoek, maar de rechters gaan er in mee.
’t Is wel Boone.
Een half uurtje later wordt het mes de rechtszaal binnengebracht en mag de officier van justitie het wapen hoog houden.
Joris en Johannes kijken en zeggen als getuige dat ze absoluut zeker zijn dat dat het mes is.
Geen twijfel mogelijk.

De handdoek met bloed is op dna onderzocht.
Uitkomst: het bloed is niet van Wouter.
Het mes zelf is niet onderzocht.
Dat vond justitie bewijstechnisch niet nodig.

Boone doet nu boos, bromt dat het te zot voor woorden is.
Hij zegt: ‘Onderzoek aan het mes kan aantonen dat mijn cliënt het heeft vastgehouden. En als er dan geen bloed van het slachtoffer op zit, dan is dat ontlastend voor mijn cliënt. Dan heeft hij, zoals hij zelf ook zegt, niet gestoken.
En dan is er geen poging tot doodslag, dan zijn we klaar.’

Boone moppert dat politie en justitie naar een dader hebben gezocht en niet, zoals het moet, aan waarheidsvinding hebben gedaan.
Volgens Boone heeft de Grote Bulgaar daar op die trap hooguit gedreigd met het mes.
Zegt dat de beste man al bijna vier maanden vastzit en dus onmiddellijk in vrijheid moet worden gesteld.
En als cliënt dan terugkeert naar Bulgarije?
‘Nou en. We hebben een keurig uitleveringsverdrag met dat land.’

De officier van justitie is kennelijk onder de indruk.
Zegt dat hij zich niet zal verzetten als de Grote Bulgaar alvast naar huis mag.
Zoals Boone het wil.
Maar de rechtbank besluit na beraad dat de verdachte voorlopig in de gevangenis moet blijven.
De rechters gelasten ook nader onderzoek naar het mes.
Onderzocht moet worden of de verwonding in de hals van Wouter kan zijn veroorzaakt door dat grote wapen.

Wordt – over een maand of drie, vier – vervolgd.

Rob Zijlstra

>> jan boone

.

UPDATE – 26 augustus 2010 – vervolg strafzaak
Justitie heeft aanklacht poging tot doodslag laten vallen omdat niet bewezen kan worden dat de verwondingen zijn veroorzaakt door het grote mes. De verwijten die wel bewezen kunnen worden betreffen eenvoudige mishandeling en bedreiging. De eis: acht maand celstraf, gelijk de tijd die de Grote Bulgaar in voorarrest zit. De Grote Bulgaar blijkt overigens een professioneel vechtsporter en bodyguard te zijn (geweest). De rechtbank doet op 9 september uitspraak.