Het is vrijdag de dertiende, het regent en het is vroeg in de ochtend in Groningen.
In café Shadrak is nog nachtleven, maar de vriendelijkheid ligt er al op een oor.

Mannen maken aangeschoten ruzie om meisjes, om een verkeerde blik, over een besteld drankje of niet en omdat zij Antillianen zijn en hunnie Marokkanen.
Melvin (Antilliaan) heeft in zijn jaszak een pistool.
Zijn vriend Lary (Saint Vincent) zegt dat hij geen problemen wil.
Melvin duwt het wapen in de jaszak van Lary die zegt dat hij naar huis wil.
Melvin zegt dat als het misgaat, het beter is dat hij geen wapen draagt.

Even later verlaten Melvin, Lary en Demy – een vriendin – zonder kleerscheuren het etablissement.

Maar eenmaal buiten, het is dan kwart over zeven, gaat het mis.
Melvin, zegt Lary, werd aangevallen door een grote groep Marokkanen.
Lary: ‘Ik zei, ik ken jullie niet, ik heb met jullie geen problemen, wij gaan naar huis.’

In de rechtszaal worden beelden getoond van beveiligingscamera’s, vanuit verschillende hoeken.
Te zien is hoe Lary vanuit de Peperstraat door de Poelestraat loopt, richting Grote Markt, richting de auto waarvan hij niet weet waar die staat.
Lary komt uit Rotterdam.

Te zien is ook hoe Melvin bij het terraseiland in de Poelestraat druk in gesprek is met een paar van hunnie uit Marokko.
Het gesprek gaat, zo te zien, vast en zeker niet over integratie.
Want ineens krijgt Melvin klappen.
Hij rent weg, ook richting de Grote Markt.
Hunnie rennen met vijf, zes mannen achter hem aan.
Halverwege, bij het Vlaaienhuis, wordt Melvin onderuit geschopt, opgepakt en op de motorkap van een vroeg geparkeerde auto van een schoonmaakbedrijf gesmeten.
Dan valt hij op de grond en wordt er stevig op hem ingeschopt en -geslagen.

Er worden beelden getoond van een andere camera.
Te zien is hoe Lary in gesprek is met een Antilliaanse man.
Het oogt relaxed.
Ineens wordt zijn aandacht getrokken, door geschreeuw.
Hij herkent daar Melvin in en ziet dan hoe zijn vriend hardhandig te grazen wordt genomen.

De beelden laten zien hoe Lary naar zijn vriend rent die dan nog steeds wordt belaagd.
Dan rijdt plots een vuilniswagen van de gemeentelijke milieudienst het beeld in.
De grote vrachtwagen met zwaailicht belemmert even het zicht.
Als de auto weer uit beeld verdwijnt, na een paar seconden, is nog net te zien hoe Lary wegrent, de Grote Markt op.
En hoe een Marokkaanse man voorovergebogen en strompelend weg probeert te lopen, ondersteunt door zijn vrienden.

De man blijkt te zijn neergeschoten.
De kogel is via de nek, door een long, het middenrif en de lever gegaan en vast blijven steken in darmvet.

De politie komt en zet de halve binnenstad af.
Urenlang wordt naar sporen gezocht, maar er wordt niets gevonden.

Lary is dan bij het hoofdstation in een stadsbus gestapt.
Na een kwartiertje stapt hij ergens in het hem onbekende Groningen uit en gooit het vuurwapen weg.
Hij vindt de auto terug en rijdt naar Rotterdam.
Daar gooit hij alles wat hij die ochtend droeg, in de Maas.
Inclusief wat hij noemde zijn ongeluksjas.

De gebutste Melvin en Demy worden aangehouden.
Demy blijkt in het bezit van de patroonhouder van het wapen waarmee is geschoten.
Ze zegt dat ze die op straat vond en heeft opgeraapt.

Via taps op de telefoonnummers van Melvin en Demy komt Lary in beeld.
Op 26 januari van dit jaar wordt hij door een arrestatieteam aangehouden in een woning in Amsterdam.
Even nog ontkent hij in Groningen te zijn geweest en zegt hij dat hij niet weet wie Melvin en Demy zijn.
Later doet hij zijn verhaal.

Hij vertelt dat hij op die dag in Groningen was, met Melvin en Demy en dat hij naar huis wilde, dat hij geen problemen had en dat hij op de Grote Markt nog even met iemand had staan praten.
En dat hij toen zag dat Melvin in elkaar werd geslagen, door jongens die eerder vervelend waren geweest in het café.
Hij riep: ‘Stop met dit probleem.’

Om zijn vriend te ontzetten, pakte hij het wapen uit zijn jaszak.
Daarmee sloeg hij de man die bovenop Melvin zat hard op het hoofd.
De man ging staan en sloeg tweemaal hard terug.
Toen sloeg hij nog een keer, weer met het wapen in zijn hand.
Toen ging het wapen af.
Zegt: ‘Het was een surprise-kogel’.
Zegt: ‘Ik wist niet eens dat het wapen was geladen.’

De officier van justitie heeft een andere lezing.
In een poging zijn vriend die op de grond lag en werd geschopt te ontzetten, greep hij naar het wapen, strekte zijn arm en schoot gericht.
Dat verklaren ook getuigen en het is ook een verklaring voor de baan die de kogel door het lichaam heeft gemaakt.
Allemaal niet voorbedacht, maar in een opwelling, dus poging tot doodslag.
Dat hij probeerde zijn vriend te hulp te komen, valt te billijken.
Maar de manier waarop niet.
Al met al: vijf jaar gevangenisstraf.

De officier van justitie zegt dat Melvin ontkent dat hij in het café het wapen aan zijn vriend Lary heeft gegeven. Raar. En dat het ook raar is dat Demy in bezit was van de patroonhouder. En dat het wapen dat Lary zegt te hebben weggegooid, ergens in Groningen, nooit boven water is gekomen.

Op verzoek van de advocaat van Lary worden de camerabeelden nogmaals in de rechtszaal getoond.
De advocaat zegt, kijk maar, nergens is te zien dat Lary de arm strekt en gericht schiet. Dat blijkt helemaal niet uit de beelden.

De officier zegt dat ze bij haar eis blijft.

De advocaat: ‘Het is juist zo dat Lary zich afzijdig hield van het gedoe in het café en van het gedoe later op straat. Dat dat wel uit de beelden blijkt. En dat het dus misschien wel zo is dat door de tussenkomst van Lary is voorkomen dat hunnie Melvin doodsloegen. En dat mag ook noodweer heten.

Lary betuigt tegenover de rechters spijt, spijt van de situatie.
En spijt voor het slachtoffer over wie de artsen zeiden dat hij alle geluk van de wereld heeft gehad.
Als het mag van de rechters wil hij best een brief schrijven aan het slachtoffer en zijn familie.
Hij vraagt de rechters om een kans, ook al omdat hij juist goed bezig was zijn leven vol pech op de rails te zetten.
En toen dit.

Rob Zijlstra

.

UPDATE – 20 mei 2010 – uitspraak
Gelaten hoort Lary aan hoe de rechtbank hem conform de eis veroordeelt tot een gevangenisstraf van 5 jaar. Een beroep op noodweer kan niet slagen, vinden de rechters, omdat het schieten op het slachtoffer – die de vriend van de verdachte belaagde – niet proportioneel is.  En dat Lary wel bewust heeft geschoten, vinden de rechters aannemelijk. Zijn verhaal dat hij sloeg met het wapen en dat dat toen per ongeluk afging, past niet bij de aard van de verwondingen. Lary’s lezing is daarmee niet geloofwaardig, zo concludeert de rechtbank.

.

UPDATE – 22 april 2011 – hoger beroep
Het openbaar ministerie heeft in hoger beroep opnieuw vijf jaar celstraf geëist tegen Lary.  Het OM gaat nog steeds uit van een poging tot doodslag. Lary was tegen het vonnis van de rechtbank in hoger beroep gegaan. Uitspraak is op 4 mei.

UPDATE – 24 mei 2011 – hoger beroep

Tweet op twitter van het Gerechtshof Leeuwarden