Op 9 november vorig jaar is er iets vreselijks gebeurd aan het Annie M.G. Schmidthof in Hoogezand.
’s Nacht, rond tweeën, werd in de gang van een flatwoning aan dit hof de Amsterdamse rapper Rel neergeschoten.
Een paar uur later overleed de 26-jarige muzikant in een ziekenhuis in Amsterdam

De schutter is de nu 27-jarige J.
Hij stond vandaag terecht in zittingszaal 14.
Justitie verdenkt hem van moord, van vier pogingen tot moord en van diefstal met geweld.
Behalve dat hij de rapper, die Farrel Provence heet, neerschoot, raakten nog drie anderen door zijn geschiet gewond, een vierde net niet.

Drie uren na aanvang van de zitting, besloot de rechtbank de zaak aan te houden.
Om meer duidelijkheid te krijgen.

Aan de schoten in die nacht is iets vooraf gegaan.
Onduidelijk is wat precies.
Een beroving, wordt gezegd.
Een overval.
Mogelijk een ripdeal.
Of een verzinsel.

Verdachte J. zou een ketting van goud van rapper M. uit Foxhol hebben gestolen.
Rapper M. belde vervolgens zijn vrienden in Amsterdam op.
Die vrienden kwamen en met z’n vijven gingen ze verhaal halen bij verdachte J.
En dat liep uit de hand.

Of het is anders gegaan.
Mannen zouden een grote partij drugs en geld bewaren voor weer andere mannen uit Curaçao.
Toen bedachten de eerste mannen dat het best winstgevend zou zijn om te zeggen tegen Curaçao dat de drugs en geld zijn gestolen.
Foetsie.
Een verzonnen ripdeal.
En om dat allemaal een beetje echt laten lijken, moest er een schuldige zijn, een ripper.
Dat werd de man die nu verdachte is: man J.

Man J. zegt dat hij er is ingeluisd.

Toen rapper M. uit Foxhol en zijn Amsterdamse vrienden de flatwoning van J. binnendenderden, met veel kabaal en knuppels, ontstond een worsteling.
Daarbij viel een wapen van een van de belagers op de grond.
In het geworstel wist verdachte J. het gevallen wapen in handen te krijgen.
En te schieten.
Hij schoot vier of vijf keer op beenhoogte.
En raak.

Het is daarom dat J.’s advocaat straks zal pleiten voor noodweer (zelfverdediging) waaruit vrijspraak moet volgen.
J. werd wederrechtelijk in zijn eigen woning aangerand en gebruikte ter verdediging proportioneel geweld, zei de advocaat alvast.
Als dat zo is, is schieten ongeacht de gevolgen niet strafbaar.

In dit verhaal speelt een cie-informant van de politie een rol.
Een cie-informant is een informant van de criminele inlichtingen eenheid (cie) van de politie.
Het zijn de verklikkers van de onderwereld.
Daar krijgen zij legaal geld voor.

Dat er van een beroving dan wel van een overval – de aanleiding voor de fatale schoten – geen sprake is geweest, is afkomstig van zo’n cie-informant.

Advocaat Weening – helemaal uit Maastricht – wil hier nu meer over weten.
Hij wil vragen stellen aan deze informant.
Hoe hij bijvoorbeeld weet dat het is verzonnen.
En van wie hij dat dan weet.
Weening wil dit al een tijdje weten, maar de rechters wezen zijn verzoek steeds van de hand, omdat verklikkers van de politie een speciale status genieten.

De regel is dat cie-informanten nimmer worden gehoord.
Politie en justitie garanderen hun informanten absolute anonimiteit, omdat er anders niemand informant wil worden.
Dan is het veel te link.
Klikken in de onderwereld is als ik wordt vermoord voor een neerlandicus.

Advocaat Weening blijkt een volhouder, want vanochtend diende hij opnieuw zijn verzoek in.
De officier van justitie verzette zich wederom met kracht.
Ze zei: geen denken aan.

Maar de rechters denken er nu anders over.
Ze zeiden wel te snappen dat justitie er alle belang bij heeft haar verklikkers te beschermen.
Uit veiligheidsoverwegingen en omdat dat nu eenmaal zo is afgesproken.
Maar, zeiden de rechters, er is ook een belang aan de kant van de verdediging.
Ook die snappen we, omdat een heldere verklaring van deze informant cruciaal kan zijn.

In de raadkamer gingen de rechters de belangen tegen elkaar afwegen.
Toen ze na lange tijd terugkwamen, zeiden ze: ‘Een moeilijke kwestie.’
Maar Weening kreeg wel zijn zin.

De informant moet nu met de billen bloot.
De officier kreeg het advies van de rechtbank om onverwijld maatregelen te treffen die moeten voorkomen dat de identiteit van de informant wordt onthuld.
Kan best zijn dat de man (of vrouw?) straks achter gesloten deuren, ergens op een geheime plek met een valhelm en valse snor (of wimpers?) op en aan het hoofd en met een stemvervormer wordt gehoord.

Justitie baalde zichtbaar van het besluit van de rechters.
Weening sprak tevreden van een historisch besluit in de strafrechtspraak.
Zei dat het heel bijzonder is, ja bijna uniek.
En geheel terecht.

Ik proefde nog iets anders, het hoeft niet waar te zijn.
Ik proefde dat de Groninger rechters wel gecharmeerd waren van de jonge advocaat uit Maastricht.
Weening oogt als een jonge hond.
Maar hij vertelde zijn ding met een gepassioneerde rust en in grote zelfverzekerdheid.

Aan het slot van het proces dat eigenlijk nog moet beginnen, deed Weening nog een verzoek.
Hij had A gezegd, B gewonnen en moest nu dus wel voor C gaan.
Hij verzocht de rechtbank om verdachte J. vrij te laten.
Want wie uit noodweer handelt en toch is opgesloten, zit ten onrechte vast.

Maar die redenering ging de rechters, gecharmeerd of niet, net even te ver.
Want er is op 9 november vorig jaar wel iets vreselijks gebeurd aan het Annie M.G. Schmidthof in Hoogezand.
De strafzaak wordt over een paar maand voortgezet.

Rob Zijlstra

.

reactie openbaar ministerie Groningen:

‘ zo kunnen we onze informanten wel opdoeken‘

UPDATE – 20 augustus 2010 – voortzetting

De strafzaak tegen J. wordt voortgezet op 27 augustus 2010. Op die dag staan ook twee medeverdachten terecht.