Het idee minimumstraffen in te voeren is ingegeven door de veronderstelling dat er dan ook zwaarder wordt gestraft.
Veel mensen, zeggen ze, willen minimumstraffen omdat wij vinden dat de straffen die rechters nu opleggen, te soft, te mal voor woorden, zijn.
Nederland kent als een van de weinige landen in Europa niet het systeem van minimumstraffen.
Bij ons mogen strafrechters het zelf weten.
De laagste vrijheidsstraf die opgelegd kan worden, is één dag in de cel.
Een halve dag kan niet.
De PVV heeft een initiatiefvoorstel ingediend dat voorziet in een uitgebreid stelsel van minimumstraffen dat aanzienlijk verder gaat dan die ene dag.
Dit moet Wakker Nederland de vingers doen aflikken.
Onlangs verscheen, naar aanleiding van dit voorstel, een beknopte studie van Peter J.P. Tak, een man met kennis van zaken (emeritus hoogleraar) in de strafrechtelijke rechtsvergelijking. Zijn bevindingen publiceerde hij onder de titel De minimumstraf opnieuw bezien in de reeks publicaties van de Raad voor de Rechtspraak (nr. 4 / 2010, jaargang 6).
Duitsland, schrijft Tak, kent al sinds 1877 minimumstraffen. Daar weten ze niet beter.
In Frankrijk is het in 2007 ingevoerd, nadat het in 1994 was afgeschaft, maar dan in afgezwakte vorm.
In België bestaat het systeem alleen op papier, niet in de praktijk.
Zo onze Belgen zijn.
In Engeland leidde de herinvoering tot een crisis in het gevangeniswezen.
In geen land is het systeem hetzelfde en overal ligt het genuanceerder dan Likkend Nederland zou wensen.
Als er al een overeenkomst is, is het wel dat in alle landen rechters kunnen afwijken van het minimum.
Het mag altijd lager.
Tak schrijft ook dat minimumstraffen vooral zijn bedoeld om rechters een houvast te geven in de straftoemeting.
Het is een hulpmiddel.
Bijna nergens bestaat er een relatie tussen minimumstraffen en zwaardere straffen.
Dat was wel even zo in Engeland, maar na de crisis kwamen ze daar snel op terug.
Tak concludeerde ook het volgende:
De minimumstraffen die er in de verschillende landen bestaan, zijn lager dan de straffen die er in de praktijk – in het echt – worden opgelegd.
Volgens Tak bestaat er ook geen relatie tussen minimumstraffen en een afname van de criminaliteit.
Het schrikt niet af.
Finland kent geen systeem van minimumstraffen.
Finnen zijn ook niet verontrust over het niveau van de opgelegde straffen.
De gevangenispopulatie is er, schrijft Tak, al sinds 1990 stabiel.
Van de 100.000 inwoners zitten er 80 in de bak.
In Nederland zijn dat er momenteel 125 per 100.000 (in 1990: 45)
Het is rustig en veilig in Finland.
Een vooraanstaand Fin, een collega van Tak, zegt dat er in zijn land ook geen populistische roep klinkt om harder te straffen.
Oorzaak: Finland kent geen sensatiemedia.
Daar kun je over nadenken.
Tak: ‘Finland zou wel eens een goed voorbeeld kunnen zijn.’
Iedereen die een mening heeft of wil hebben over een ingrijpende wijziging van het Nederlandse strafrechtstelsel (of niet), zou de bevindingen van Tak eventjes moeten lezen.
Dat kost maar een uurtje.
En zo’n klein uurtje kan voor wie een inbreker liever zes jaar in plaats van zes maanden wil opsluiten, toch geen probleem zijn.
Rob Zijlstra
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
Er is een grote groep mensen die plegers van misdrijven uitsluitend zien als boeven (behalve wanneer ze zelf moeten voorkomen voor rijden met 5 bier in hun kraag of strafbare belediging). Ik vrees dat die groep niet zo ontvankelijk is voor een genuanceerd rapport.
Wat werkt is een rechtstreekse betrokkenheid van leken bij strafzaken, zoals de lezersjury’s. Die kunnen verrassend mild zijn, omdat ze dan zien dat het niet om slechteriken gaat, maar om mensen die een grens hebben overschreden. Ik zou daarom de lekenrechter, naast de professionele rechter, verwelkomen.
Dat kleine uurtje gaan de aanhangers van de ultrarechtse secte echt niet investeren om van hun betonnen opinies af te komen.
Pingback: Minimumstraffen lossen niks op | Krapuul.nl
opsluiten heeft geen zin toch? dat zeggen ze toch ook altijd in de op voeding dat je niet moet straffen maar belonen?
schijnbaar wel,
maar wat je ook veel mensen hoort zeggen is dat het steeds jongeren steeds meer beginnen met misdaden!
ligt het nu aan de op voeding of aan de persoon?
De invloed van de media is wel duidelijk. Jammer dat straffen meer als wraak wordt gezien, en wraakzucht kon wel eens tot een spiraal leiden.
Een van de elementen van straf is nu eenmaal, volgens sommigen helaas, genoegdoening voor het slachtoffer. Een slachtoffer dat 20 euro netto per uur verdient heeft een heel aardig salaris. Bij een beetje inbraak heb je, buit, schade en verloren tijd meegerekend, snel een kostenpost van een 5000 euro. Als, als er al iemand wordt opgepakt, dan blijkt het regelmatig niet voor de eerste keer te zijn. Geld om een schadevergoeding te betalen is er meestal niet. Zo iemand komt er van af met een werkstraf van, pak hem beet, 80 uur. Nogal wrang voor het slachtoffer, dat 250 uur moet werken om alleen al de onkostenpost terug te verdienen. Anderhalve maand, zonder geld uit te geven voor eten, voor woonlasten, voor kleding! Natuurlijk zijn de meeste mensen verzekerd, maar dat is alleen maar spreiding van risico. Het geld valt niet uit de lucht, uiteindelijk betalen alle verzekerden het zelf. Er zijn mensen die niet willen begrijpen hoe wrang dit alles is, voor het slachtoffer. Daarom zijn minimumstraffen zo dringend nodig. Zodat slachtoffers toch een beetje het gevoel krijgen dat rechtvaardigheid bestaat.
Dat kleine uurtje gaan de aanhangers van wat voor secte dan ook echt niet investeren om van hun betonnen opinies af te komen.
Ton vindt dat men schoffelaars niet hoeft te belonen. Je krijgt door die lui wel een schoon perkje, maar dat men die lui moet betalen?
De medische sector met een guldenbijdrage.
We vinden het vanzelfsprekend zelf betaald te worden en schandalig dat anderen ook een betaling ontvangen. Dit ziet men met ledige ogen aan, en men denkt er daarbij het fijne van.
Ik wil wel weten wat er verder allemaal anders is in Finland. Sensatiemedia, ok, maar dan heb je daar dus politici die niet bij ieder incident kamervragen stellen om de pers te halen. Die media bij ons zijn onderdeel van een systeem. En ze worden gevoed door een grote vraag.
Maar er zijn wel meer dingen anders in Finland. Loeidure alcohol bijvoorbeeld. Dunner bevolkt. Andere manier van opvoeden, thuis en op school. En justitie en politie zullen niet 100% hetzelfde werken als bij ons, denk ik.
De schoffelaar zal in Finland vast wel een beloning krijgen en misschien nog een fooi toe en een glimlach en een handdruk en een afspraak voor de volgende keer.