Wie ondanks alle waarschuwingen (‘niet stelen’) een criminele carrière overweegt, had donderdag in zittingszaal 14 moeten wezen.
Dan was je snel genezen met je toekomstplannen.

Er stonden vijf mannen van 22 tot 41 jaar uit Oost-Groningen terecht.
In de ogen van justitie maken de vijf deel uit van een dievenbende.
Maar eigenlijk was het vooral een trieste bende.

In 2009 hielden ze, zo luidt het verwijt, flink huis in Musselkanaal en omgeving.
Ze braken in in woningen en bedrijven, sloegen eens met een honkbalknuppel autoruiten kapot, of met een steen een etalageruit, knalden zo’n vervelend gastje in de disco met een bierglas tegen het hoofd, verzetten zich met kracht toen de politie hen wilde aanhouden en staken met sokken, gedrenkt in brandbaar goed, auto’s in de brand.
Er was een stroomstootwapen.

De officier van justitie: ‘Ze pakten wat ze pakken konden. Hun gedrag leidde tot grote maatschappelijke onrust. En tot heel veel schade, tienduizenden euro’s, als het niet meer is.’

De rechters wilden nog wel wat meer weten.

Aan verdachte Johannes (29), door zijn werkgever ontslagen omdat hij te veel zoop, vroegen ze: ‘Wat doet u nou heel de dag?’
Johannes, die zo zenuwachtig was dat hij steeds moest lachen, antwoordde: ‘Ik zit op zich thuis. Of bij kameraden. Soms ben ik ook met brommers bezig.’

Johannes woonde zelfstandig, maar toen bij hem werd ingebroken (alles weg, duizenden euro’s schade), zette de huisbaas hem op straat.
Sindsdien woont hij weer bij zijn moeder die hem wekelijks 25 euro geeft zodat hij softdrugs kan kopen.

De 22-jarige Willem heeft het wat dat betreft beter voor elkaar. Hij krijgt dagelijks een tientje van zijn moeder voor zijn joints die hij sinds zijn twaalfde rookt.
Willem wacht tot de moeder van zijn dochter 18 jaar wordt om dan samen een gelukkig gezin te stichten.
Dat wil Willem graag.
De harddrugs heeft hij na vijf jaar speed en cocaïne afgezworen.
Ondertussen zoekt hij naar werk.

Marco, ook 22, begon zijn criminele carrière vier jaar geleden, nadat hij door defensie zonder eer was ontslagen.
De frustratie die dat met zich meebracht, dreef hem naar de alcohol en de harddrugs.
Op een helder moment wist hij dat het eens fout zou gaan en dat dan de gevangenis wachtte.
Daarom had meegedaan, voor het geld, zodat hij binnen wat om handen zou hebben.
Bij zijn aanhouding bezorgde hij twee politiemensen gekneusde ribben waardoor die wekenlang niet konden werken.
Marco wil het liefst verhuizen en dan fysiotherapeut worden.

Ook Mario, ook al 22, was van de partij.
Mario is een geval apart.
Hij heeft een eigen bedrijf waarmee hij denkt een goede boterham te kunnen verdienen. Daarnaast is hij supergoed in anderen dingen.
Desondanks zou ook hij hebben deelgenomen aan een stevige woninginbraak en aan de diefstal van een partij parfum uit een loods aan de Drentse Poort in Nieuw-Buinen.

Hij is hoor- en zichtbaar boos, omdat hij naar eigen zeggen vier dagen ten onrechte op het politiebureau had vastgezeten en daar slecht was behandeld.
Als een hond.
De officier van justitie doet ook boos en rekent hem vooral het geweld aan dat hij zou hebben veroorzaakt in de disco.
Daar sloeg hij ‘zo’n vervelend gastje dat stoer deed’ met een bierglas tegen het hoofd. Dat had slechter kunnen aflopen.

Mario ontkent de vechtpartij niet, maar wel de inbraken en diefstallen.
Hij denkt dat het een wraakactie is, dat anderen hem er in willen luizen.
Waarom dat zo zou zijn, weet hij ook niet, dat is voor hem één groot vraagteken.
Hij zegt: ‘Wat die anderen vertellen, zijn dikke leugens.’

Die anderen zijn de medeverdachten.
Die zeggen dat Mario en ook Marco wel degelijk tot de bende behoren.
Marco ontkent de woninginbraken, maar weer niet diefstal van die partij parfum.
Dat was ook lastig geweest, omdat het spul bij hem thuis was aangetroffen.

Ook de vijfde verdachte, de 41-jarige Bouwe die uit een auto visgerei en uit woningen cv-ketels zou hebben gestolen, ontkent.
Hij vertelt dat er al eens twee keer op hem is geschoten.
Dus als het even kan, wil hij wel graag hulp en begeleiding van de reclassering.

Zo zitten de vijf verdachten met hun welles en hun nietes op een rijtje tegenover de drie rechters.
Het werd daardoor tijdens de zitting die bijna zeven uur moest duren, ook een beetje een chaotische bende.

Het einde kwam in zicht toen buurtagenten in Musselkanaal in 2009 steeds vaker te maken kregen met inbraken.
Dat werden er op een slecht moment zoveel dat ze alarm sloegen.
In januari dit jaar werd besloten een crimeteam op de zaak te zetten.
Dat leidde in februari tot de aanhouding van Johannes.
Hij was op dat moment zijn criminele leventje meer dan beu en besloot schoonschip te maken.
Hij ging praten.

Zodoende kon ook Willem worden opgepakt.
Ook die zag toen een carrièreswitch wel zitten en biechtte alles op wat hij wist.
De officier van justitie: ‘Zo kon de een na de andere worden opgepakt. Het was een sneeuwbal-effect.’

De officier van justitie kwam met strafeisen op maat, variërend van de maximale werkstraf van 240 uur (Willem) tot 15 maanden cel straf (Marco). Als de officier zijn zin krijgt, is Mario met zijn eigen bedrijf de enige van het stel dat terug moet naar de gevangenis: acht maanden minus die vier hondse dagen.
De twee gekneusde agenten vroegen om bijna 1500 euro schadevergoeding.

Een loopbaan in de misdaad loont zo nu en dan, maar levert uiteindelijk nauwelijks iets op.

Rob Zijlstra

.

UPDATE – 30 september 2010
Bouwe heeft pech. Te weinig bewijzen. De rechtbank heeft vervroegd uitspraak gedaan en hem 95 dagen celstraf opgelegd. Dat is de tijd die hij al heeft vastgezeten. Hij mag dus vandaag naar huis. En geen reclassering. De overige uitspraken in deze zaak zijn over een week.

UPDATE – 7 oktober 2010
De trieste bende heeft lagere straffen gekregen dan er was geeist, omdat de rechtbank niet alles wat justitie beweerde, ook bewezen acht. Er was wel wettig bewijs, maar overtuigde niet overal. En was het strafdossier van Mario bijvoorbeeld niet compleet. Hij kreeg in plaats van gevangenisstraf een taakstraf van 180 uur waarvan 100 voorwaardelijk. De strafzaak tegen Johannes is aangehouden (tot januari 2011). Volgens de rechtbank is hij wel schuldig, maar de rechters willen meer weten over zijn geestelijke vermogens. Willem hoorde een taakstraf van 240 uur tegen zich uitspreken en 4 voorwaardelijke maanden celstraf. Over hem merkten de rechters op dat het erop lijkt dat ‘nieuwe problemen niet uit kunnen bijven’.  Marco kreeg bijna het volle pond: 12 maanden cel, waarvan 4 voorwaardelijk en 6 maanden extra die bij de vorige veroordeling voorwaardelijk waren opgelegd.