Het doet denken aan die filmpjes op de televisie die ineens heel grappig werden op het moment dat ‘even Apeldoorn bellen’ in beeld verscheen.

Gerbrand (39) kan er niet om lachen.
Hij lacht al twee maanden niet.
Wat hem in augustus is overkomen, is namelijk echt gebeurd.

Als de rechters hem tijdens de zitting vragen hoe hij zijn toekomst ziet, reageert hij verongelijkt.
Gerbrand vreest de toekomst.
Hij verwacht, zodra hij weer op vrije voeten komt, een ‘kogel door de kop’.
Zegt tegen de rechters: ‘Want ik heb een heel groot probleem.’

Gerbrand is schilder en glaszetter.
Daarom heeft hij wel eens bloedende wondjes aan zijn hand.

Eerder was hij veelpleger te Winschoten met een drugsprobleem.
In 2008 had hij nog twintig maanden celstraf gekregen wegens een serie woninginbraken in zijn woonplaats.
Tijdens die rechtszaak beloofde hij de rechters niet terug te zullen keren naar Oost-Groningen. Hij zou zich in Friesland vestigen, ver weg van zijn criminele vrienden.

Had Gerbrand dat maar gedaan.

Hij was heel de week aan het werk geweest en had voor zichzelf vastgesteld dat hij lekker bezig was.
Sinds zijn vrijlating, maanden geleden alweer, had hij nog geen inbraak gepleegd en nu was hij serieus van plan dat zo te laten blijven.
Maar toen kwam hij op zondag 15 augustus iemand tegen met een tip.

Rechters: ‘Wie?’
Gerbrand kijkt wel uit.
Hij zegt dat hij zich op zijn zwijgrecht beroept.
Zegt: ‘Ik heb al een groot probleem, daar moet geen tweede bijkomen.’

De tip luidt dat er in een woning in Winschoten veel geld zou liggen, ja heel veel geld.
En dat de bewoners op vakantie zijn.
Gerbrand krijgt het adres erbij.
Hij denkt aan al die schulden die hij nog moet inlossen en belt zijn vriendje Kip.

Die zondagavond komt er bij de politie in Winschoten een melding binnen dat er bij de buren op 14 iets niet in de haak lijkt.
De hond van 18 had al aangeslagen.
De politie gaat kijken en treft een beschadigde deur aan.
Meer niet.
Tegen vijf uur in de ochtend komt de tweede melding.
Nummer 12 meldt nu dat er mensen in de woning op 14 zijn.
Dat dat gek is, omdat de buurtjes op vakantie zijn.
Ja, hij had al eerder gebeld.

Terwijl de politie in actie komt om snel ter plaatse te zijn, krijgt Gerbrand de schrik van zijn leven.
Hij denkt: nou ben ik dood.

De melding van de buren klopt.
Er zijn mensen in de woning: Gerbrand en vriendje Kip.
Terwijl Kip alles van waarde (computers, plasma-tv, boxen, fotocamera, flesjes parfum, doosje met wiet, een paar schoenen) in tassen klaar zet in de gang, doorzoekt Gerbrand alle kasten en laatjes, op zoek naar dat vele geld.

De woning verandert in korte tijd in een enorme puinzooi.
Gerbrand krijgt die schrik van zijn leven als hij graaiend en grabbelend ineens een papiertje in handen heeft waarop staat wie er op nummer 14 woont.
Kort daarop hoort hij tot overmaat van ramp de politie al komen.
Hij verstopt zich onder een bed, misschien wel in de hoop dat het maar een nare droom is.

Gerbrand zegt dat de straf die de rechters hem zullen opleggen, in geen verhouding zal staan tot de straf die hem daarna te wachten staat.
Omdat de woning die hij overhoop heeft gehaald, de woning is van de man die volgens Gerbrand levensgevaarlijk is.
Ja, misschien wel de meest levensgevaarlijke man van heel Noord-Nederland.
Een man waar niemand mee spot, die bekend is op alle politiebureaus en rechtbanken.

Tony Montana.
Dat wil zeggen, zo word de man door iedereen genoemd en dat is heus niet voor niets.

Gerbrand zegt tegen de rechters dat hij nooit meer in Winschoten zal kunnen komen, dat hij zich ergens anders zal moeten vestigen om een nieuw leven op te bouwen.

Kip kan in de hal van de woning eenvoudig worden gearresteerd.
De aanhouding van Gerbrand heeft meer voeten in de aarde.
De agenten tillen eerst het bed op en laten dat dan op hem vallen (bed ook nog stuk).
De agente die hem in de boeien moet slaan, krijgt ongeneeslijk ziektes naar het hoofd geslingerd en wordt daarna bedreigd wat zou kunnen leiden tot een kunstgebit.

Gerbrand: ‘Daar heb ik heel veel spijt van. Maar ik flipte door, omdat ik wist bij wie ik in de woning was geweest. Ik was helemaal overstuur.’
Rechters: ‘Omdat het consequenties kan hebben?
Gerbrand: ‘Nee. Het heeft consequenties.’

De officier van justitie: ‘Dat zal.’
En ook: ‘Mooi dat er nog oplettende buren zijn.’

Ze eist twaalf maanden celstraf, waarvan vier voorwaardelijk.
De strafeis is inclusief de inbraak in de slijterij van Heiligerlee, begin dit jaar.
Bij de kraak is bloed aangetroffen op de luxaflex.
DNA-onderzoek wijst naar Gerbrand.
Hij ontkent.

Zegt dat hij zou bekennen, als hij het gedaan zou hebben.
‘Zo ben ik.’
Hij kwam regelmatig in de slijterij voor een flesje drank.
Vandaar misschien het bloed op de luxaflex.
Hij zet immers ook glas.

Kip zegt bijna niks.
Hij zegt dat hij alles al aan de politie heeft verteld en dat hij dat niet nog eens gaat overdoen. De officier eist tegen hem zestien weken celstraf waarvan zes voorwaardelijk.

Gerbrand zegt – net als twee jaar geleden – dat hij na het uitzitten van de straf gaat verhuizen.
Ik zou zeggen: Apeldoorn.
Mag hij dit verhaal meenemen.

Rob Zijlstra

.

UPDATE – 28 oktober 2010 – uitspraken
De kraak in de slijterij is niet overtuigend bewezen, zegt de rechtbank en spreekt Gerbrand daarvan vrij. DE foute inbraak bij Tony Montana acht de rechtbank wel bewezen, zij het dat het wordt gekwalificeerd als diefstal. Dit omdat de deur openstond. In zo’n geval is er geen braak en dus geen inbraak. Al met al: 7 maanden gevangenisstraf.
Kip komt weg met 115 dagen celstraf waarvan 42 voorwaardelijk. Betekent dat hij vandaag naar huis mag, dan wel de veiligheid van de gevangenis achter zich moet laten.