Van de driehonderd verdachten die dit jaar voor de meervoudige strafkamer in Zittingszaal 14 terecht moesten staan, kwamen er maar veertien uit het westelijk deel van de provincie Groningen, uit het Westerkwartier.
Voor het idee: Oost-Groningen leverde tot nu toe honderd verdachten.
De stad Groningen 136.
Misdaad is kennelijk niet erg in trek in de westelijke regio.
Misschien dat het daardoor kwam dat politie en justitie de zaak waren vergeten.
Het dossier had ergens op een plank gelegen en er was niemand die een keer dacht ‘wat gek is dat’ of aan de bel trok.
Hotse (61) zul je er niet over horen klagen.
Hij is dit jaar die veertiende verdachte uit het Westerkwartier.
De officier van justitie zei dat ze Hotse graag voor langere tijd in de gevangenis had gezien, dat dat ook passend zou zijn vanwege de ernst van de zaak.
Maar helaas.
Het dossier heeft veel te lang op de plank gelegen en die fout dient voor rekening te komen van justitie.
Om die reden eiste de officier van justitie een taakstraf van 240 uur en acht maanden voorwaardelijke celstraf.
Ze voegde daar aan toe dit heel teleurstellend te vinden voor het slachtoffer.
Het vergeten dossier bevat geen vrolijk verhaal.
Hotse heeft zijn stiefdochter Jetje seksueel misbruikt.
Hij deed van alles bij haar en zij moest van alles bij hem doen.
Ze deden dat op haar kamer, bij hem thuis in het kippenhok in Grootegast en als ze samen gingen vissen in Lettelbert of in de buurt van Visvliet.
Het had nooit mogen gebeuren, zegt Hotse tegen de rechters.
De rechters zeggen dat hij het nooit had moeten doen.
‘Gebeuren’ klinkt alsof het hem is overkomen.
Hotse vindt dat ook.
Zegt: ‘Zij nam vaak het initiatief.’
In de rechtszaal is dat doorgaans een heel fout antwoord.
Als Jetje 2 jaar en vier maanden oud is, komt Hotse in haar leven.
Hij trouwde toen met haar moeder die de vader had zien vertrekken.
Moeder en Jetje gaan bij Hotse wonen met de bedoeling zo nog lang en gelukkig te leven.
Jetje wordt groter, maar haar geestelijke vermogens groeien niet mee.
Ze bezoekt speciale scholen en als ze 19 jaar wordt – het is dan november 1998 – gaat ze zelfstandig, maar onder de hoede van stichting De Zijlen begeleid wonen, eerst in Marum, later in Tolbert.
Hotse beschouwt Jetje als zijn eigen dochter.
Hij bezoekt haar vaak, zomaar of om klusjes te doen op haar kamer.
Regelmatig neemt hij haar mee om te vissen langs de waterkant.
Zo wordt het 2003.
Jetje vertelt dan aan haar begeleiders dat ze seksueel wordt misbruikt door haar stiefvader.
Ze vertelt dat omdat ze zo bang is dat haar zusje, die dan 13 jaar is, hetzelfde zal overkomen.
De politie wordt erbij gehaald.
En ook Hotse.
En dan gebeurt er iets bedenkelijks: begeleiders, politie en Hotse komen overeen dat hij Jetje niet meer alleen zal bezoeken.
En dat niemand iets aan de moeder van Jetje, de echtgenote van Hotse, zal vertellen.
Met haar verstandelijke beperking wordt Jetje opgezadeld met een groot geheim.
De verstandelijk volmaakten denken op deze manier een nare kwestie te hebben opgelost.
Maar Jetje mag dan beperkt zijn, helemaal gek is ze niet.
Het geheim dat ze met zich mee moet dragen, wordt steeds zwaarder.
Haar stiefvader had gedreigd zich te zullen verhangen als ze het toch zou vertellen.
In oktober 2007 wordt de last ondraaglijk.
Jetje vertelt alles aan haar moeder.
Hotse tegen de rechters: ‘Mijn vrouw kwam op een dag thuis, helemaal over de rooie. Uitgerekend op onze trouwdag.’
De scheiding volgt twee maanden later.
In juni 2008 doet Jetje, samen met haar begeleiders, alsnog aangifte.
In september van dat jaar wordt Hotse aangehouden en verhoord.
Hij bekent.
En daarna wordt de zaak vergeten en riep geen van de betrokkenen ‘wat gek’.
Hotse is nu boos.
Hij is boos omdat de afspraak die in 2003 was gemaakt – we vertellen niks en er wordt geen aangifte gedaan – is geschonden.
Bij volle verstand zegt hij dat zijn scheiding en het feit dat hij Jetje nu niet meer mag zien, de schuld is van de begeleiders.
Hotse: ‘Ze zouden er geen ruchtbaarheid aan geven.’
De rechters: ‘U voelt zich een beetje slachtoffer.’
Hotse: ‘We zijn beide schuldig aan deze zaak.’
Rechters: ‘U maakte misbruik van een kwetsbaar mens.’
Hotse: ‘Zij nam het initiatief.’
Rechters: ‘U geeft anderen de schuld.’
Hotse: ‘Het zal niet weer gebeuren.’
Rechters: ‘Seksueel uitgeblust?’
Hotse: ‘Ja. Het boeit me niet meer.’
De rechters merken nog op dat Jetje eerder, toen ze 13 jaar was, ook seksueel is misbruikt. Toen door pake.
En dat Hotse die man de deur heeft gewezen en nota bene aangifte deed.
De advocaat zegt dat het misschien helemaal niet waar is, dat Jetje door haar gebrekkige ontwikkeling van de geestvermogens niet in staat was haar wil te bepalen, die kenbaar te maken of daartegen weerstand te bieden toen Hotse voor klusjes of met de vishengels langskwam.
Dat in het vergeten dossier ook te lezen valt dat ze wel eens weigerde en dan wegliep. En dat Jetje vroeger op school al uitdagend was naar jongens.
De advocaat zegt dat wat Hotse heeft geflikt laakbaar mag heten, maar in juridisch opzicht misschien niet strafbaar is.
Jetje ziet dat anders.
In een brief aan de rechtbank schrijft ze dat ze het ‘niet leuk vindt’ en hoopt dat haar stiefvader, ‘die wijzer is dan ik’ een straf krijgt die hij nooit zal vergeten.
Dus dat de vergeten zaak altijd in zijn herinnering blijft.
Rob Zijlstra
uitspraak op 25 november
.
UPDATE – 12 november 2010 – vergeten
Hoe kan het openbaar ministerie een dossier vergeten? Justitiewoordvoerster Kirsten Smit zegt desgevraagd: ‘Het dossier is onder een verkeerde code ingeboekt. Het gevolg was dat het dossier op een een verkeerde afdeling belandde en vervolgens is gaan rondslingeren. Het is gewoon een domme fout, iets anders kunnen we er niet van maken.’
.
UPDATE – 25 november 2010 – uitspraak
Uiterst laakbaar. Dat hebben de rechters in het vonnis geschreven. De feiten zijn gekwalificeerd als aanranding van een eerbaarheid, meermalen gepleegd. De termijn waarin de zaak is afgehandeld, mag onredelijk heten en heeft ook consequenties voor de straf: een korting van 2 maanden. Het vonnis: niks werkstraf van 240 uur, maar een gevangenisstraf van 28 maanden.
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
Juni 2008 is helemaal niet lang geleden, alhoewel na 24 maanden de rechtbank strafvermindering KAN incalculeren zijn ze dat helemaal niet verplicht, de enkele constatering van de overschrijding is voldoende!
Ik hoop dus dat hier een straf uitrolt die meneer inderdaad nooit zal vergeten, 3 jaar waarvan 1 voorwaardelijk klinkt al schappelijk genoeg.
Zouden er nog consequenties volgen voor die malloten die het dossier gewoon op de plank hebben laten liggen?
@ Jip: melding bij politie lijkt in 2003 gebeurd te zijn.
En de advocaat heeft ook een punt voor wat betreft de ‘wensen’ van Jetje op dat moment. Misschien dacht ze er later anders over.
Maarja, dat mag je amper meer melden in dit klimaat.
En daarom doe ik het toch maar.
@G: Wat denk je nou zelf? 🙂
@G. @Henk
Het probleem dat zaken te laat worden aangebracht wordt niet veroorzaakt door ‘malloten’, maar door een systeem dat kraakt in al zijn geledingen door de toevloed van zaken.
In Nederland zitten we voor een dubbeltje op de eerste rang. In vergelijking met de omliggende landen doen we met weinig geld veel zaken binnen een redelijke termijn op een behoorlijk niveau af.
Het stoort me daarom enigszins als politici en burgers steeds meer en meer kwantiteit en kwaliteit van politie, OM en rechtspraak vragen, zonder bereid te zijn dat krakende systeem substantieel te versterken.
In dat licht vind ik het wat gemakzuchtig om schuld te leggen bij ‘malloten’. Wij moeten namelijk de vraag bij onszelf leggen: Zijn wij bereid zijn meer geld te steken in een overvraagd apparaat of weigeren wij te investeren, maar accepteren dan wel dat de strafrechtspleging onder die omstandigheden niet feilloos kán opereren?
@Henk,
Het is te eenvoudig het systeem de schuld te geven. In het ‘systeem’ wat jij als veroorzaker aanmerkt, werken mensen. Het zou goed zijn dat aan het verschuilen achter welk systeem dan ook paal en perk wordt gesteld. Wie werkt, dient verantwoording af te leggen over de kwaliteit daarvan. Over een dossier draagt niet het systeem, maar degene die het is toegewezen verantwoording. Als, zoals in onderhavig geval, het dossier ‘op de plank’ blijft liggen, dan mag de verantwoordelijke daarvoor gesanctioneerd worden.
Op één of andere manier lijkt dat maar niet op te gaan binnen het ambtelijke systeem. Omdat men niet hoeft te vrezen voor financiele of maatschappelijke sancties.
Althans, dat is het beeld wat men uitdraagt.
@ Hans: ik weet niet of het O.M. dan op mijn punt anders zou insteken.
Maar je hebt zeker een punt van formaat.
allemaal mooi en aardig, maar ondertussen komt die smeerlap er met een voorwaardelijke straf vanaf.
en niemand wordt boos over die kwalijke afspraak uit 2003, en op degenen die dat bedacht hebben?
@ Gerrit:
Sorry, ik word bijna nergens meer boos van, mensen doen zulke rare dingen :S
@ Marco:
Die foutenmaker kwam er toch zo goed vanaf omdat die andere foutenmakers het dossier te lang hebben laten liggen? Beiden hebben rechtsregels geschonden en voor beiden heeft dat consequenties. Logisch toch?
Toch heb ik ook wel enigszins de indruk dat justitie geen sterke zaak had en om het slachtoffer tegemoet te komen gezegd heeft dat de lage eis te maken heeft met het te lang op de plank liggen. Maarja, da’s een gokje.
Pingback: Geen celstraf seksueel misbruik omdat justitie zedenzaak te lang liet liggen | Stop Kinderporno & Abuse
@Hans: meer geld is echt niet altijd een oplossing. In dit geval is duidelijk iets mis met de processen bij het OM. Mensen maken namelijk altijd fouten en je moet een administratief systeem zodanig inrichten dat fouten niet te grote gevolgen hebben. Zeker als het gaat om een routineklus als het inboeken van een dossier. Dit als “incident” afdoen betekent dat het OM geen lerend vermogen heeft. Tien miljoen extra verandert daar niets aan; dit heeft te maken met intelligentie.
Ik blijf na dit artikel nog met twee vragen zitten:
1. Is het zusje van Jetje nu ook misbruikt of niet?
2. Kan Jetje via een civiele procedure nog een schadevergoeding eisen van zowel Hotse als het OM, omdat ze onnodig schade heeft geleden door Hotse’s misbruik en de blunder van OM?
Overigens: logisch dat dat kind uitdagend gedrag vertoont als ze al eerder misbruikt was. Zij heeft geleerd dat vaderlijke zorg ‘gekocht’ moet worden met sexuele diensten.
@ johan
je eerste vraag kan ik wel beantwoorden,
zoals ik de tekst lees stond er dat jetje bang was dat het haar zusje ook zou overkomen en daarom naar de begelijders was gestapt, wat ik daar uit maak is dat het nog niet is gebeurt,
ik vind het niet logisch want zij weet zelf dat het niet mag gebeuren aangezien ze zelf naar de begelijders was gestapt,
@Johan
Helemaal mee eens. Met alleen een smak geld kom je er niet. Binnen een bestaand budget is altijd ruimte voor verbetering. Mijn punt is wel dat men met beperkte budgetten niet een feilloze overheid moet verwachten. Het automatisch kapitelen van individuen lijkt me dan niet de juiste reactie omdat achter hun tekortkomingen dikwijls grotere organisatorische problemen schuil gaan, zoals ontoereikende administratieve systemen, falend management of een gierende werkdruk.
Intussen is elke omissie volgens Wakker Nederland een ‘blunder’ en moeten de betreffende medewerkers ‘gestraft’ worden of ‘opkrassen’, ongeacht of die fout verwijtbaar is of niet. Tja, dan creeer je wel een organisatie waarin medewerkers zich gaan indekken en elk initiatief dat verder reikt dan hun eigen belang gaan vermijden.
@Hans, je kunt het ook omdraaien, IEMAND heeft een dom proces rond het inboeken ontworpen en waarschijnlijk heel veel IEMANDEN hebben dat zo laten bestaan. Goede kans dat meerdere van die iemanden het woord “manager” (=regelaar) in hun functie hebben staan en zich er op laten voorstaan (en voor laten betalen) dat ze zaken kundig organiseren.
Doe je dat niet, dan hoor je daarvoor verantwoordelijkheid te nemen. Of zijn ze alleen manager zolang dingen goed gaan?
Wakker Nederland lees ik graag en daar wordt alleen geroepen dat iemand verantwoordelijkheid moet nemen, en dan liever de manager van de blunderaar dan de blunderaar zelf.
En wat nou als Johan en Hans allebei gelijk hebben?
Johan zegt: ‘2. Kan Jetje via een civiele procedure nog een schadevergoeding eisen van zowel Hotse als het OM, omdat ze onnodig schade heeft geleden door Hotse’s misbruik en de blunder van OM?’
Van Hotse kan ze uiteraard in een civiele procedure een schadevergoeding eisen, op basis van OD neem ik maar aan.
Aan wie ze schadevergoeding door (niet) handelen van het OM moet vragen? Geen idee. Maar ze mag dat vast wel civiel doen.
Of het zusje van Jetje ook misbruikt is of niet, is niet duidelijk. Zoals zo vaak. Dat hoort erbij.
En de rechtbank zet recht wat justitie gruwelijk krom en met de strafeis nog krommer had gebogen.
Het ‘systeem’ heeft in deze casus dus toch gewerkt, zij het met eigenlijk ontoelaatbare vertraging.
Pleister op de wonde, beter iets dan niets zullen we maar zeggen.
Pingback: Ontucht met stiefdochter: eis 240 uur, straf 28 maanden |
tjah dat is tot 2 dikke jaren! of dit nou de moeite waard was geweest?! ik vraag het me af!
Erg blij met deze uitspraak, die Hotse mag nu lange tijd nadenken over het verschil tussen goed en kwaad. Hopelijk geeft de gevangenisstraf hem daarin meer inzicht. Een dader die zich slachtoffer voelt… bah