In de nacht van 4 op 5 augustus werd ‘gedurende de voor de nachtrust bestemde tijd’ ingebroken in een woning aan het Hoendiep in Groningen.
De buit: de inhoud van een portemonnee en een knalrode fiets die niet op slot in de tuin stond.
De rode fiets wordt door de politie teruggevonden bij een woning aan de Diamantlaan.
Als de politie komt, is Els juist bezig de fiets om te toveren van rood naar zwart.
Els zegt dat de knalrode fiets van haar broer is.
Had je niet een minder opvallende fiets kunnen meenemen, had ze nog gezegd.

Broer Kees zegt tegen de rechters: ‘Els liegt. Els sjouwt 150 fietsen per week naar binnen, ze is veelpleger.’
Rechters: ‘U ook.’
Kees: ‘Het is m’n zus, ik ga er verder niks over zeggen. Maak het verhaal zelf maar af.’
Rechters: ‘U heeft er niets mee te maken.’
Kees: ‘Nee.’

Diezelfde nacht wordt ingebroken bij Prenatal.
De buit: twee kinderwagens.
De agenten die bij Els onderzoek doen naar die rode fiets, zien in haar woning prijslabels liggen.
Van Prenatal.
Els tegen de agenten: ‘M’n broer Kees.’

Kees: ‘Iemand vroeg of ik aan kinderwagens zou kunnen komen. Die wilde hij dan verkopen via Marktplaats.nl. Ik heb toen gezegd dat ik eens zal kijken wat ik kon doen. Verder wil ik er niets over zeggen.’
Rechters: ‘Maar u heeft het zelf niet gedaan.’
Kees: ‘Nee.’

Al eerder, op 15 juni wordt alweer tijdens nachtrusttijd ingebroken in een woning aan de Goudlaan.
De buit: een laptop, een zilverkleurige voice-recorder, een rugtas, een Nokia E71 en een Sony Ericsson W910i.
De politie doet onderzoek naar de twee gestolen telefoons, vindt sporen en die sporen leiden naar Kees.

Kees: ‘Klopt niet. Ze noemen gewoon mijn naam. En als ze mijn naam noemen, dan mogen ze naar huis. Zo gaat dat bij politieverhoren.’
Rechters: ‘Onder uw matras is een zilverkleurige voice-recorder gevonden. Hoe komt u daar aan?’
Kees: ‘Ik heb er niets mee te maken. Die dingen krijg je als je iets koopt.’

Nog eerder, op 28 januari, wordt een laptop gestolen uit een woning aan de Amethiststraat. In de tuin wordt een sjaal gevonden die de bewoonster vreemd is. Onderzoekers bij het NFI vinden op de sjaal DNA-sporen en een match: de kans dat dit DNA niet van Kees is, is 1 op de 68 miljoen.
Kees: ‘Ik heb er geen verklaring voor. Ik heb er niets mee te maken.’

Op 30 december worden bewoners van een woning in de Aquamarijnstraat wakker van de hond en horen dan een klik van de deur. Als ze naar beneden gaan zien ze dat er spullen zijn verdwenen: tassen met inhoud, mobiele telefoons, een Nintendo-spelcomputer, achttien bijbehorende spelletjes, contant geld en een pakje shag.

Onderzoek wijst ook nu weer uit dat met de gestolen telefoon is gebeld. Dat de sim-kaart met het telefoonnummer dat Kees gebruikt in die telefoon heeft gezeten.
Kees: ‘Complete onzin. Ik weet niet waar dit over gaat. Ik heb er nu ook genoeg van. Ik wil hier weg.’
Rechters: Heeft u wel eens een gestolen telefoon aan iemand verkocht?’
Kees: ‘Niet echt.’

De strafzaak kabbelt voort.
De rechters zeggen gelezen te hebben dat Kees hardnekkig is verslaafd aan heroïne.
Dat dat zo is sinds zijn dertiende jaar.
Dat heel zijn leven wordt beheerst door heroïne.

Kees is nu 41.
Hij zegt dat hij al eens een jaar clean is geweest.
Dat hij zich toen wilde richten op een gezinsleven, samen met zijn vriendin en zoon van 12.
Dat het toch en helaas weer mis ging, omdat er geen huisvesting was.
Terugval, terug bij af.
Dat hij ook nog gigantische schulden heeft, iets van 150.000 euro of zo.

De officier van justitie zegt dat Kees met zijn ontkenningen geen verantwoordelijkheid neemt.
Ze eist vijftien maanden gevangenisstraf, waarvan vijf voorwaardelijk.
Dit laatste is een beetje tegen haar zin.
Probleem is de opname in een verslavingskliniek.
De kliniek die Kees wil opnemen heeft een titel nodig in de vorm van een (deels) voorwaardelijk opgelegde straf.
Anders kan de financiering niet geregeld worden.
De officier van justitie: ‘Ik hou daar niet zo van, maar goed…’

De hulpverlening houdt er een ingewikkeld financieringssysteem op na.
Net als Kees (waarschijnlijk).

Rob Zijlstra

uitspraak op 2 december