Bedroefd rijd ik even na middernacht de stad uit, langs links en rechts de donkere weilanden richting huis.
Even voorbij de kaasfabriek licht de IPhone in de houder aan de voorruit geplakt op en meldt dat ik geen netwerk meer heb.
Daar zat ik nou juist over te piekeren.
Want het was een rotrechtbankdag.
Ik had net het blogverhaal geschreven dat zaterdag in de krant moet staan en morgen (vrijdag) al op dit weblog staat.
Het gaat over een echtpaar dat vertelde dat ze 28 jaar buikpijn had omdat hij en zij wel wisten dat het niet deugde wat ze samen hadden uitgevroten.
Nu worden ze met de nek aangekeken.
Hij op het voetbalveld, waar ze hem lelijke dingen naroepen.
Zij komt de deur niet meer uit, vanwege de schaamte.
Met niemand nog contact.
Geen netwerk meer.
De officier van justitie zei dat het gaat om een berekenend echtpaar dat op de blaren hoort te zitten.
Ze zei: zielig en sneu doen, is nu flauwekul.
Dat opa dreigt met zelfmoord, is chantage,
Nee, opa en ook oma moeten naar de gevangenis.
Eerder op de dag had de rechtbank uitspraak gedaan in de zaak van de 17-jarige jongen uit Haren.
De strafzaak was twee weken geleden achter gesloten deuren behandeld omdat de verdachte minderjarig is.
Het vonnis – de uitspraak – heeft echter plaats in het openbaar.
Omdat dat moet.
En omdat de jongen vorig jaar oktober de rechtsorde heeft geschokt, mag of moet diezelfde rechtsorde nu kennis (kunnen) nemen van de achtergronden van die schokkende gebeurtenissen.
Daarom heeft de rechtbank het vonnis voor eeuwig op het internet gepubliceerd.
Ik heb niet vaak eerder een vonnis gelezen dat zo triest tot de verbeelding spreekt.
Naast mij zat de terneergeslagen vader van de verdachte.
Succesvolle man in het zakenleven, wordt gezegd.
Maar mislukt als opvoeder, schrijven de rechters in het vonnis.
De rechters schrijven dat er sprake is van een uiterst complexe gezinssituatie.
Waar geen aandacht was voor (alledaagse) problemen.
Het motto was: niet zeuren, maar presteren.
De zoon van 17 van deze vader heeft zijn vrouw, de moeder van 49, doodgeslagen met een hockeystick.
In een immense opwelling.
Die opwelling kwam nadat die moeder, de dominante moeder wordt gezegd, haar zoon de opdracht gaf haar te helpen zelfmoord te plegen.
Zij wilde samen naar het bos, naar een boom.
En dan moest hij het krukje waarop zij zou gaan staan, in dat bos verplaatsen.
Hij zei dat hij dat niet kon en ook niet wilde en probeerde haar op andere gedachten te brengen.
Hij dacht, in paniek en in een toenemende vernauwing van het bewustzijn – tot een zeer ernstige verminderde toerekeningsvatbaarheid aan toe – zijn moeder te kunnen redden door een dreigende situatie te creëren.
Hij pakt daarom een hockeystick die daar in de woning in Haren stond en hield die stok met beide handen in de lucht.
Zei: ‘Dit wil je niet, mama.’
Moeder: ‘Dit wil ik wel.’
Vader was in Amerika.
Zoon van 17 sloeg toen in de immense opwelling.
Tenminste vijftien keer.
Rechercheurs die wel wat gewend zijn en ter plaatse waren geweest, zeiden dat ze wel wat gewend zijn, maar zoiets nog nooit.
Ze zeiden: ‘Je wilt het niet weten.’
Een moeder die haar zoon vraagt haar te vermoorden.
Een moeder die van haar zoon eist dat hij haar helpt zelfmoord te plegen.
Geen netwerk meer.
Ik heb vanavond op de krant geprobeerd, met het beeld van die terneergeslagen vader naast mij, het vonnis zo goed mogelijk weer te geven.
Maar eigenlijk zou iedereen die geschokt is of doet, dat vonnis zelf eens moeten lezen.
Rob Zijlstra
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
Er wordt vaak vernederend gesproken over die jeugd van vandaag…
Kijk maar uit, die jeugd van vroeger zijn de oudjes van vandaag, en dat zijn de ouwe lui van vroeger ook niet meer.
*rotrechtbankdag*
Ik vind het een schitterend woord Rob. Misschien inderdaad een goed idee om naast zaken als een secretaressedag ook eens een dag in te voeren voor die rottige rechtbanken…. 😉
…maar voor een dag waarop een rechtbank in haar vonnis probeert heel te houden wat een wereld al heeft verwoest vind ik je wel erg droevig overkomen 😦
Heb het vonnis gelezen. Een enorme lap tekst met veel lange zinnen, maar wel erg begrijpelijk uitgelegd waarom de rechtbank is gekomen tot haar oordeel.
Ik hoop dat de mensen uit de directe omgeving van de jongen en het gezin het vonnis ook lezen, want ik vind het een weliswaar lang, maar duidelijke uitspraak. Misschien geeft het de familie iets om over na te denken en wellicht zelfs steun van te ondervinden.
Overigens een goed geschreven stuk.
Pingback: Tweets that mention Geen netwerk meer « ZITTINGSZAAL 14 -- Topsy.com
Verwarrendverhaal van die opa en oma..ik snap er niks van
@Audrey
Dat je er niks van snapt, snap ik.
Het complete verhaal over deze opa en oma moet nog worden gepubliceerd. In de loop van de ochtend…
Heb het volledige vonnis nog niet gelezen.
28 Jaar bijstandsfraude staat naar mijn rechtsgevoel in geen verhouding tot de moeder die haar zoon serieus vraagt om haar te doden. Een morbide onderwerp dat kennelijk al veel langer in de familie speelde.
Dat was m’n eerste gedachte na het lezen van het korte bericht op de site van het DvhN gisteren: dat je toch wel een extreem gestoorde narcist moet zijn om, in haar omstandigheden, van je eigen minderjarige kind te eisen dat die jou doodt zodat je overal van af bent. Hebberd, blinde egoïst. Terwijl je man langere tijd van huis is, achter zijn rug om dus. Ziek, ziek, ziek.
Ze is dood en daar is niets meer aan te veranderen. Nu even gesteld dat het joch zich niet zo had laten meeslepen door z’n moeder, de deur was uitgerend en dit verhaal over ongekend grove intimidatie door zijn eigen moeder meteen in de buitenwereld was gaan vertellen? Wat had háár straf bij de Rechtbank dan geworden? Een regelrechte TBS? Dat vraag ik me wel af. En hoe zou hij zich dan gevoeld hebben? Want wat hij ook aan keuzes had, het was nooit goed geweest…
De zoon heeft zijn moeder naar mijn indruk, dolgedraaid door de chronische spanningen in het gezin, uiteindelijk vooral willen verlossen. Maar werd zó overvraagd dat dat die minstens 15 slagen wel verklaart. Daar hoef je niet voor gestudeerd te hebben om dat in te zien.
Wat een onmogelijke, verscheurde positie waar dit kind, deze jongen, in terecht is gekomen. En dan ook nog eens veroordeeld worden op basis van het volwassenen strafrecht. Terwijl de eerste de beste fietsenmaker je kan vertellen dat volwassenheid van de menselijke geest toch echt pas ruim na je 20e bereikt begint te worden in de westerse wereld van heden ten dage. Als je geluk hebt.
Ik hoop dat beide partijen, het OM en de zoon, in hoger beroep gaan opdat er aan de jongen recht gedaan kan worden en niet, zoals nu m.i., nog veel meer onrecht.
Tja, dat je het even omdraait vind ik een goede zaak.
Wat was haar straf geworden als hij was weggerend en het had verteld.
Waarschijnlijk was het zo absurd dat men hem niet eens geloofd had en binnen de familie was het wel dood gezwegen.
Maar als ik jouw woorden nu ook eens omdraai en je vraag waar deze knul dan nu beter mee geholpen zou zijn:
Dit vonnis wat hem de hulp in schopt of een schuldig zonder strafoplegging en terug naar huis……
Ik weet niet hoelang dat voorarrest heeft geduurd, dus ook niet hoelang hij nog moet voor het die kliniek wordt.
Gelet op de eenvoud van het onderzoek vermoed ik dat hij ca drie maanden achter de rug heeft en dus nog drie maanden moet. Dan vraag ik me wel: “Moet dat nou”
Maar dat jaar kan verschrikkelijk veel betekenen voor zijn toekomst………….
Geen bereik op de iphone? dat zal vast t-mobile zijn
bij kpn zal dat (bijna) nooit gebeuren
@Arnold,
Klopt. T-mobile.
Allemachtig, wat een verhaal.
(De leesbaarheid van het vonnis valt me enorm mee eigenlijk. Prima te doen zelfs.)
@farquaad,
Het idee dat vonnissen niet te lezen zijn, willen we graag horen, maar klopt dus niet. Als ergens man en paard wordt genoemd dan is het de rechtspraak wel.
Klopt, en de vonnissen zijn niet alleen uitstekend leesbaar (net als het wetboek), die uitspraken zijn helemaal niet zo onbegrijpelijk en met een beetje zorgvuldigheid vaak goed in te schatten.
Pijnlijk om te lezen dat deze jonge zo gestraft word.
Alsof – zijn moeder kwijt zijn – nog niet erg genoeg is!
Vraag me af wat deze rechters zelf gedaan hadden, als bijvoorbeeld bij hun deze situatie zou voorkomen, laten we wel wezen dat dit voor deze jongen op zijn zachts gezegd geen pretje is geweest.
Heftig allemaal. Maar het roept ook enige vragen bij mij op. Ik begreep altijd dat dissociatieve stoornis in de restgroep NOA uit het raam kijkende vogeltjes opleverde. Vijftien keer afweren en in welke mate word niet zichtbaar. Als zoals jij beschreef toch wel doorgewinterde rechercheurs spreken van heel heftig moet dat met kracht zijn uitgevoerd. Waar dus op zijn minst vijftienkeer is geslagen met grote kracht. Er zitten veel twijfels maar ook dubbele beoordelingen in en ik denk dat de rechters er behoorlijk mee hebben geworsteld en ook hebben getwijfeld. Afwerend suïcidaal mens, met zeer grote kracht. Het halen van het wapen met het bewuste doel ” nadenkend dus” moeder op andere gedachte te brengen. De hockeystick. Dan kans op herhaling indien de dader in zijn latere keuze wellicht een partner gelijkend op de karakterstructuur van de moeder daarmee samen gaat leven. T’s te hopen dat die dan de gebruiksaanwijzing erbij geleverd kan krijgen. Korte detentie met een vaag omschreven behandelingstraject in hoeverre met enige zekerheid dan binnen dissociatieve stoornis PTSS dat tot een goed resultaat kan leiden opnemen dus niet afsluiten voor behandeling is een grote vraag. Het is zeker niet eenvoudig dit vonnis. Nu ken ik alleen de verwoording van de rapportage door de rechtbank. Maar er is geen behandelplan wel een tijdsduur in de voorwaardelijke deel. Dissociatieve indentitiesstoornis buigt het heen, gevoed door de opvoeding en de gezinsstructuur alsmede opvoeding waarvoor de Rechtbank blijkbaar huivert. Dat mede weegt of soms als oorzaak ziet maar ook als zijnde gegeven, dus heel moeilijk om te buigen is. Vandaar de dwang in behandeling oplegt. De wolf in het Lam .
Het vonnis zou je wellicht zo samen kunnen vatten; ” in ons allen, zelfs in goede mensen, huist een wetteloos, wild beest, dat tevoorschijn komt tijdens de slaap “.
Klassejustitie.
Een vreemde zeeman kreeg niet lang geleden een stuk of 17 jaar aan de broek voor eenzelfde euvel. Het slaan van een stuk hout op mensen. In dat geval was het zomaar een stuk hout van ongedefinieerde afkomst en is ook nooit meer terug gevonden volgens mij.
Nu is het een hockeystik. En dit is even wat anders. Die zoiets in handen heeft is al bijna kampioen.
Zoals hier. 6 maanden. Men moet toch wat.
En dat voor 15 ongenadigde slagen op een hulpeloze treiterige half in slaap gedoemelde vrouw, die dacht vrijheid van meningsuiting te hebben. De vreemde zeeman deed het geen 15 keer.
Ze heeft erom gevraagd?
Er zullen best ook veel mensen zijn, die zich ergeren en zat zijn van mijn gekeuvel op deze en gene site, en zich voorstellen: wacht maar tot ik voor je sta met een gevaarte op jouw gericht, dan piep je wel anders. Nee. Maar dat wil niet zeggen dat ik erom gevraagd heb.
En als de vrouw gedacht zou hebben over haar zoon? Hij is gewelddadig. Hij gaat iemand vermoorden. Een moeder voelt zoiets aan.
Waarom zou ze niet hebben gereageerd zoals ze heeft gedaan: doe het bij mij. Om hem een halt toe te roepen en anderen te beschermen?
Jacob, je vergelijkt appels met betonblokken. Die zeeman probeerde vier willekeurige mensen te doden zonder reden, zonder emotie. Deze jongen is al jarenlang tot op het bot getergd door een affectieloze moeder.
ik zat te denken van hoe kan die jongen bewijzen dat zijn moeder aan heeft gevraagd om haar het leven te nemen.Ik denk dat die jongen gewoon zijn moeder heeft vermoordt
@Rob,
Een vraag: Als ik het vonnis goed gelezen heb, heeft de rechtbank besloten de jongen op basis van volwassenenrecht te veroordelen, en niet op basis van jeugdrecht. Toch krijgt hij (ongeveer) dezelfde straf die de officier geeist heeft. Had de officier zijn eis ook gebaseerd op volwassenenstrafrecht? En wat zou een (mogelijke) straf geweest zijn bij veroordeling op basis van jeugdrecht?
@Ron,
Het openbaar ministerie was uitgegaan van het jeugdstrafrecht. Daar was de eis ook op gebaseerd. Bij de veroordeling is de nadruk gelegd op behandeling. Zou de rechtbank het jeugdstrafrecht hebben toegepast, dan zou de straf denk ik niet heel anders hebben uitgepakt. Rob
Johan@
Ga me zeggen dat deze knaap een zoete appel is. Ik geloof je vast wel.
En die twee polen uit Musselkanaal? Ook beton en ook een stuk of vijftien jaar.
Vijftien mokerslagen zeg.
Eet smakelijk met uw purée, laat het u goed bekomen.
Dank je wel voor de uitleg Rob.
Nederlanders krijgen een behandeling en buitenlanders water en brood.
Nog nooit zo duidelijk geweest.