Er schijnen mensen te bestaan die altijd geluk hebben.
Als dat waar is, zullen er vast ook soortgenoten bestaan die voor het ongeluk geboren zijn.
Zo iemand zou Guus kunnen zijn.

Als Guus – hij wil commerciële economie gaan studeren – ooit directeur wordt van een goedlopende onderneming, dan kun je er gif op innemen dat de zaak binnen drie maanden failliet gaat.
Of dat, terwijl de zon prachtig schijnt, het plots gaat regenen omdat Guus besloten heeft een wandelingetje te maken.
Dat hij dan zegt: ‘Heb ik weer’

Hij raakte eens ongewild betrokken bij een brand in zijn woning en omdat er iets mis was met de verzekering, zeult hij nu een schuld achter zich aan van 50.000 euro.

In 2008 reed Guus in een auto en toen hij de oprit van een woning wilde oprijden, stond daar een agent die hij bijna van de sokken reed.
Die agent stond juist daar omdat er een vermoeden bestond dat de auto waar Guus in reed, gestolen was.
De agent moest springen voor het leven.

Guus rijdt wel vaker in auto’s waarop de verdenking rust dat die voertuigen van diefstal afkomstig zijn.
Volgens Guus komt dat dan door anderen.

Het was begonnen toen hij beroepsmilitair wilde worden.
Dat ging mis tijdens de opleiding.
Uitgerekend tijdens een controle zat hij aan de drugs.

De afgelopen twintig maanden is hij drie keer door de meervoudige strafkamer van Groningen veroordeeld.
Justitie had een veelvoud geëist van de tien maanden die hij opgeteld kreeg opgelegd.

Maandagochtend zat Guus er weer.
De eenvoudige gympen die hij draagt, zijn – net als de vorige keer – beschikbaar gesteld door het huis van bewaring waar hij momenteel moet verblijven.
Met een groene viltstift is ’46’ op de hakken geschreven.
Ze zullen zijn maat wel niet hebben gehad.

In oktober vorig jaar lag Guus in Winschoten op het dak van het gebouwtje van de schietvereniging.
En weer pech, want tegen de gevel sprong zo’n speurhond van de politie.
Kort daarvoor had hij nog in een rode Peugeot gezeten.
Dat ging ook al mis.
Want terwijl Guus wat heen en weer toerde, kwam er ineens een politieauto achter hem rijden.
Omdat hij dat geen prettige gedachte vond, gaf hij gas en sloeg snel links en rechts af.
Een doodlopende straat in.

De grootste pech moest toen nog komen.
In die rode Peugeot vond de politie drugs.
En wel 79 XTC-pillen, 49,5 gram speed en 4,9 gram cocaïne.
En een boksbeugel.

Het was daarom dat Guus maandagochtend weer in de rechtszaal zat.
Hij zegt tegen de rechters dat hij niets te zeggen heeft.
Het enige dat hij kwijt wil is dat hij die rode auto had geleend en van die drugs geen weet had.
Hij had het spul niet zien liggen.

Hij treft het niet met de rechters.
Rechters: ‘Dus u wilt ons wijsmaken dat u dat niet heeft gezien?
Guus: ‘Klopt.’
Rechters: ‘Reed u dan met de ogen dicht?’
Guus: ‘Het was niet mijn auto.’
Rechters: ‘Zit u nou te liegen of probeert u zich er uit te praten?’

Uitgerekend Guus krijgt rechters die op voorhand niet geloven dat hij onschuldig is tot het tegendeel is bewezen.

De reclassering heeft een niet zo’n best rapport over hem opgesteld.
Conclusie: niets meer mee te beginnen.
Guus is het daar niet mee eens.
Zegt: ‘Er staan alleen maar negatieve dingen over mij in.’
Rechters: ‘Oh. Zijn er dan positieve dingen over u te melden?’

De officier van justitie zegt dat Guus, die nog maar 23 jaar is, al een fors strafblad heeft.
Negen pagina’s vol pech.
Guus merkt op dat dat niet helemaal klopt.
Er zitten volgens hem wat ongelukkige dubbeltellingen tussen.

De rechters willen weten hoe hij zijn toekomst ziet.
Guus zegt dat hij naar de Hanzehogeschool wil om er te studeren.
De economie, dat boeit hem.
Hij heeft een vriendin en die zal hem helpen.
Dat wil zeggen, ze zal helpen als hij snel op vrije voeten komt.
Punt is dat hij binnenkort al langer vastzit dan dat hij haar kent.
Nog langer binnen, zo vreest hij, en ze gaat er vandoor.

De officier van justitie eist een jaar gevangenisstraf.

Heette hij maar anders.

Rob Zijlstra

.

UPDATE – 14 februari 2010 – uitspraak
Guus heeft pech in die zin dat de rechtbank het drugsbezit bewezen acht. Vrijspraak voor de boksbeugel. Het vonnis: 6 maanden celstraf en daarnaast een taakstraf van 240 uur.

HET VONNIS