Freek (23) is niet helemaal goed.

Het is niet zo dat wij die wel goed zijn, beter zijn.
Maar wij die wel goed zijn begrijpen de dingen misschien iets sneller en kunnen daardoor gemakkelijker met de dingen van het leven omgaan.
Dat zei een van de rechters.

Bij Freek zit er vaak chaos in de kop.
Zijn vader stierf toen hij nog een kind van 3 jaar was.
Dat had ook met drank te maken.
Zijn moeder is nog steeds aan de drank en wordt met enige regelmaat opgenomen.
Freek is dan alleen thuis en dan doet hij altijd de gordijnen dicht.

Het leven buiten, gaat hem veel te snel.
Het kost hem moeite mee te doen aan onze ingewikkelde maatschappij.

Freek wordt gepest door de jongens uit het dorp.
Dan voelt hij zich buitengesloten, is hij verdrietig en eenzaam.
Dan drinkt hij Cola met Beerenburg.

Eigenlijk, zeggen de rechters, is Freek die net 23 jaar is geworden, in zijn hoofd vol raars nog een kind.
Frekie.
De pest is: hij is groot en beresterk.

Anderhalf jaar geleden was er een feestje en dat liep wat uit de hand.
Hij greep twee meisjes bij de keel en een van hen viel op de grond.

Twee weken later, in december 2009, ging het weer mis.
Freek kreeg ruzie met Alfred die niet zo groot en sterk is.
Hij kreeg flinke klappen.
En een trap tegen het hoofd, terwijl Freek zijn werkschoenen nog aan had.
Alfred was buiten bewustzijn geraakt.
Alsof hij sliep, zeiden getuigen.

Vorig jaar sloeg Freek zijn moeder een paar keer.
Tegen de rechters zegt hij: ‘Maar zij sloeg mij ook.’

Donderdagochtend, anderhalf jaar na dat gedoe met die twee meisjes, zit hij in zittingszaal 14.
Freek wilde niet en daarom hadden de rechters hem vanochtend in alle vroegte door de politie van huis laten halen.

De rechter (die dat kan) spreekt lang en indringend met Freek.
Ze liggen elkaar wel, die twee.
De rechter zegt: ‘Freek luister. Jij en ik hebben allebei een moeder. En een moeder doet wel eens iets wat we niet leuk vinden. Maar wij weten allebei dat je je moeder niet slaat. Dat snap jij ook wel.’
Freek knikt.
Zegt ook dat hij het nooit weer zal doen.

De man die Freek namens onze hulpverlening een beetje in de gaten houdt, zit als getuige in de rechtszaal.
Hij vertelt dat het eigenlijk, het laatste jaar, best wel goed gaat met Freek.
Dat hij druk bezig is een woninkje voor hem te regelen, omdat het absoluut noodzakelijk is dat hij niet meer bij moeder woont.
Als alles een beetje meezit, is het woninkje binnen vier, vijf weken geregeld.

De begeleider: ‘Freek is een doener, geen denker. Maar met wat denkers is zijn omgeving, redt hij het wel.’

Er is nog iets, iets moois.

Er zijn twee boeren buiten het dorp die zich over Freek hebben ontfermd.
Een van hen, boer Klaas, zit ook in de zaal.
Hij vertelt dat Freek een jongen is met gebruiksaanwijzingen.
Maar dat het geen slechte jongen is.
Een harde werker ook.
Hij komt wel eens te laat, maar verder zijn ze dik tevreden.
Hij en zijn buurman praten ook veel met Freek.
Daar steken ze tijd in.

Rechters: ‘Heeft u daar wel tijd voor?’
Boer Klaas: ‘Nee, maar wij maken daar tijd voor.’

Ze hebben zich het lot van Freek aangetrokken.
Boer Klaas: ‘Zijn vader is overleden toen hij nog heel jong was. Ook mijn vader is overleden toen ik nog een kind was. En dat is ook mijn collega overkomen. We hebben tegen elkaar gezegd: samen helpen we hem en daar gaan we voor.’

De rechters zeggen dat zoiets toch prachtig is.

De officier van justitie ziet het anders.
Zegt dat die trap tegen het hoofd met de werkschoenen nog aan een poging tot doodslag is.
Dat ze daar, of ze nou wil of niet, niet om heen kan.
En dat ze daarom een gevangenisstraf eist van achttien maanden waarvan zes voorwaardelijk.

De rechters vragen of hij de eis begrijpt.
Freek schrikt, zijn grote handen trillen.
Met bange, vragende ogen kijkt hij naar zijn advocaat, dan weer naar zijn begeleider, of achterom, naar boer Klaas.

Een van de rechters: ‘De officier van justitie wil je een jaar opsluiten in de gevangenis, Freek.’

Rob Zijlstra

.

UPDATE – 4 mei 2011 – uitspraak
Freek is vrijgesproken voor de poging tot doodslag, omdat hij volgens de rechters – de denkers – geen opzet had op de dood. Hij is wel veroordeeld wegens een poging tot zware mishandeling: een werkstraf van 240 uur + 6 maanden voorwaardelijke celstraf. Het openbaar ministerie zal vast in hoger beroep gaan.