Ik probeer deze dag te laten voor wat die is, maar moet ik steeds denken aan de officier van justitie van vandaag.
Ze zei (uit mijn hoofd) : ‘Dwang is iets wat je doet, dat je zonder die dwang niet had gedaan.’
Dat klinkt logisch.
Maar toen zei de officier van justitie dat dit een te beperkte uitleg is van het begrip dwang.

Tijdens de rechtszaak werd gezegd dat een 14-jarige meisje had verklaard dat ze vrijwillig sm-seks had gehad met de verdachte man van 41 jaar.
Dat klinkt niet logisch, maar in een rechtszaak is de logica wel vaker zoek.
Het meisje zei dat ze het (slaan) toen fijn vond, en achteraf niet.
Maar, zei ze, toen het gebeurde, was van dwang geen sprake geweest.

De officier van justitie zei (uit mijn hoofd): ‘Er was eens een man die besloot dat hij al zijn geld zou schenken aan de eerste de beste persoon die hij zou tegenkomen. De eerste de beste bleek een overvaller. Hoewel de man zich had voorgenomen zijn geld weg te geven, kan hier toch sprake zijn van dwang, omdat de eerste de beste, de overvaller, de gulle gever angst had ingeboezemd. ’

Anders gezegd, volgens mij: hoewel de man vrijwillig afstand wilde doen van zijn geld, gaat de overvaller niet vrijuit.

Vervolgens zei de officier van justitie (…): ‘Iemand gaat parachutespringen en stapt in het vliegtuig om hoog in de lucht te worden gebracht. Maar als die iemand op het hoogtepunt moet springen, is er ineens angst en wil hij (zij) niet meer.
Hij/zij roept: ‘Ik durf (wil) niet (meer).’
Maar hij/zij krijgt (hup) een zetje, want de afspraak was immers springen.
En daar gaat hij (zij) .
Is er door dat zetje (hup) sprake van dwang?

Neen, niet als dat vooraf met de instructeur is afgesproken.
Ja, als de springer boven in de lucht aangeeft echt niet (echt niet) te willen.

Dus: Ook al heb je je voorgenomen iets te doen, en je doet het vervolgens ook, dan kan er achteraf best sprake zijn van dwang.
Vrijwillig gedwongen

De officier van justitie (): ‘Onze filantroop wil 1000 euro weggeven aan de eerste de beste. De eerste de beste, die overvaller weer, dwingt echter tot afgifte van  2000 euro. Dat die eerste 100 vrijwillig is afgegeven, maakt niet dat er ten aanzien van de rest van het geld geen dwang is.

Dus dat 14-jarige meisje kan wel zeggen dat het ene wel vrijwillig was, maar het andere achteraf niet. Er is sprake van dwang.

Dacht ik zo.
Gaat dit ook nog ergens over?
Jazeker.

Een man van 41 jaar kan seks hebben met een meisje van 14 die dat wel wil.
Maar dat is gezien haar en zijn leeftijd hoe dan ook verboden.
Meestal heet dat dan ontucht.
Maar als er sprake is van dwang, van gedwongen ontucht, dan mag het volgens de wet verkrachting heten.

En dat was wat de officier van justitie met haar aangehaalde voorbeelden beoogde: meisje van 14 kan wel ingestemd hebben met sm-seks , maar ondanks die instemming is er sprake van dwang en dus van verkrachting.
In de strafmaat (eis) maakt dat nogal verschil.
Het verkrachten van een kind is een ernstiger vergrijp (misdaad) dan het plegen van ontuchtige handelingen dat strafbaar is vanwege het verschil in leeftijd.

De officier van justitie eiste in dit geval 3 jaar celstraf en tbs met dwangverpleging.

Rob Zijlstra

.

♦ De officier van justitie baseerde zich op het onderzoek van Kai Lindenberg,
Strafbare dwang (2007) .

♦ Het rechtbankverslag

♦ Het deel van het requisitoir van de officier van justitie dat betrekking heeft op bovenstaande staat hier [pdf]

.