Het klinkt alsof de rechterlijke macht het beste met hem voor heeft.
Bert (24) uit Hoogezand wil, als het even kan, een gewone en onvoorwaardelijke gevangenisstraf.
Zonder gezeur van de reclassering.
Met de hulp van de reclassering heeft hij het namelijk helemaal gehad.

De rechters houden hem voor dat hij ook voordeel kan hebben bij een veroordeling tot de veelplegersmaatregel ISD.
Ze vragen: ‘Wat is de winst van een gewone gevangenisstraf boven de maatregel ISD?’

Bert kijkt nurks, maar blijft een antwoord schuldig.

De veelplegersmaatregel houdt in dat een veelplegende boef twee jaar lang met allerlei programma’s om de oren wordt geslagen. Dat begint met een verblijf in de gevangenis De Grittenborgh in Hoogeveen.
Wie meewerkt, is na twee jaar van de drugs af, heeft huisvesting en met een beetje mazzel ook wat te doen in de vorm van een baantje.
Het zijn de beste garanties om de criminaliteit vaarwel te zeggen.

Je moet er wel flink wat voor doen.
En wie niet meewerkt, zit twee jaar vast in een hok vol spinnen (bij wijze van spreken dan).

Maar zo wij de pest hebben aan veelplegers, zo hebben veelplegers de pest aan de oplossing die wij van de samenleving voor hen hebben bedacht.

Bert wil gewoon niet.
Geen ISD.
Punt uit.

Hij wil zijn verdiende straf uitzitten en dan wil hij verhuizen, dan zal hij de provincie Groningen verlaten, weg van zijn criminele vrienden.
Dat lijkt hem voor iedereen het beste.

Misschien is het wel zo dat Bert voor de zitting met Bunny (46) uit Groningen had gesproken en dat de ervaren Bunny toen had gezegd: ‘Wat ze ook willen, zorg dat je geen ISD krijgt. Zeg maar dat je wilt verhuizen of zo.’

Veelpleger Bunny was in oktober 2008 veroordeeld tot die maatregel.
Hij had toen twee laptops, een mobiele telefoon, een portemonnee met daarin 14 euro en acht vleespakketten uit de koeling bij de Aldi gestolen.
Dit laatste klopte volgens hem niet, daar hij geen vleeseter, maar een viseter is. Garnalen had hij gestolen, geen vlees.

Bunny vertelde in oktober 2008 ook aan de rechters dat hij spuugzat van zichzelf was. Hij was net vrij, had geen geld, geen huis, hij had niks.
Daarom was het misgegaan.
Maar nu, zei hij toen, wilde hij zijn leven beteren.

De reclassering adviseerde de ISD-maatregel op te leggen en Bunny had dat een uitstekend idee gevonden.
Hij zei dat hij supergemotiveerd was.
En zo geschiedde.
Een heel jaar lang was het in de gevangenis van Hoogeveen supergoed gegaan.
Zo super, dat hij al na en jaar in de resocialisatiefase zat.
Dat bleek teveel gevraagd.
Met vallen en opstaan haalde Bunny de eindstreep: op 18 november 2010 was hij weer vrij man.

Zes dagen ging het goed.
Maar op de zevende dag, op 24 november, pleegde hij een woninginbraak in Drachten, op 3 december deed hij datzelfde in Groningen, vier dagen laten jatte hij een pak Spa-fruitdrank (‘het was maar een klein pakje’) bij de Albert Heijn en op 11 februari dit jaar zat hij in een geparkeerde auto die niet van hem was.

De rechters vragen hoe het nou kon gebeuren, dat het zo snel weer misging, zo snel na de vrijlating?
Bunny: ‘Ik had geen geld, geen huis, ik had niks. Daarom.’

Rechters: ‘En nu, nu u al 46 bent?’
Bunny: ‘Middelburg, Zeeland.’

De advocaat: ‘Bunny gaat met vallen en opstaan door het leven. Wat daarbij opvalt, is dat hij wel altijd weer opstaat. En dat is toch positief.’
De officier van justitie: ‘ISD is het zwaarste dat we voor stelselmatige daders hebben en dat is bij hem mislukt. Een nieuwe ISD kan, maar dat is voor deze verdachte meer van hetzelfde. Ik eis daarom achttien maanden celstraf waarvan zes voorwaardelijk.’

Misschien is het ook zo dat Bunny en Bert elkaar donderdag na de zitting weer tegenkwamen, want ze zitten beide opgesloten in de gevangenis van Ter Apel.
Dat Bunny toen had gevraagd: ‘En?’
Bert: ‘Geen ISD.’

De officier van justitie had het wel willen eisen, maar het kon niet.
Dit omdat Bert nog een werkstraf heeft openstaan en daarmee voldoet hij niet aan de wettelijke criteria.
En dus eiste hij 15 maanden celstraf.
En nog eens zes maanden extra, de tenuitvoerlegging van de straf die hij bij een eerdere veroordeling voorwaardelijk opgelegd had gekregen.

Bert had het een prima eis gevonden.

Hij stond terecht omdat hij volgens het openbaar ministerie heeft ingebroken in woningen in Hoogezand en Slochteren.
De inbraak in Slochteren bekende hij, maar Hoogezand niet.
Absoluut niet, zei hij.

Het gekke is dat de spullen die uit de woning in Hoogezand zijn gestolen – oud en nieuw muntgeld en 24 dingen die zijn gerelateerd aan audio en computers – bij hem thuis zijn aangetroffen.
Bert: ‘Gekocht.’

In de woning was een schoenspoor gevonden, van een rechterschoen van het merk Converse.
Bert heeft zo’n rechterschoen van dat merk.
De technische recherche had vergelijkend onderzoek gedaan en concludeerde dat spoor en schoen met zekerheid bij elkaar passen.
De officier van justitie: ‘Ik heb het in mijn (lange –rz) loopbaan nog nooit meegemaakt dat de technische recherche een conclusie trekt met de kwalificatie met zekerheid. Dat zegt dus wel iets.’

Bert: ‘Ik leen mijn schoenen wel eens uit.’

De officier van justitie: ‘ISD was in zijn voordeel geweest.’

Rob Zijlstra

.

extra

♦  Het verhaal van Bunny in 2008
♦  Maatregel Inrichting Stelselmatige Daders (ISD)

.

UPDATE – 26 mei 2011 – uitspraken
Bert en Bunny zijn beide schuldig bevonden. Bert moet 8 maanden zitten en daarna nog eens de 6 maanden die hem boven het hoofd hingen. Bunny kreeg een iets lagere straf dan de eis. Ditmaal moet hij 15 maanden waarvan 5 voorwaardelijk opknappen.