Tot op zekere hoogte kun je stellen dat de prestaties van de politie zichtbaar worden in de rechtszaal.

Tot op zekere hoogte, omdat de politie natuurlijk veel meer doet dan boeven vangen alleen.

Volg die buurtagenten maar op Twitter: ze moeten nogal wat (eerste) hulp verlenen, ruziënde echtparen (vechtparen) en verhitte barbecueënde buren uit elkaar praten, vergaderen en thema- en verbindingsdagen bezoeken, dreigende confrontaties op schoolpleinen voorkomen en veel van zulks meer.

Ons bijvoorbeeld wijzen op ons asociale en vaak slecht gedrag in het verkeer, ter voorkoming van nog meer ongelukken.
Maar dan nog: tot op zekere hoogte vormt de rechtszaal de spiegel van een niet onbelangrijk deel van het politiewerk: boeven vangen.

Een veelvoorkomende misdaad is drugshandel.
Dat komt veel voor want niet alleen in de stad, maar ook op het platteland is de vraag naar drugs onverminderd groot.
Ik schat dat er per dag wel een kilo harddrugs à 40.000 euro in Groningen en omstreken wordt verhandeld.
En dan heb ik nog niets gezegd over al die softdrugs blowende scholieren die ook aan hun trekken willen komen.

Vele honderden kilo’s cocaïne, heroïne, chemische pillen, hasj en hennep per jaar voor eigen Gronings gebruik.
Maar in de rechtszaal zie je er nauwelijks iets van terug.

Het vangen van drugsboeven heeft of momenteel geen prioriteit of ze laten zich domweg niet te pakken nemen.
Op die ene enkeling na.
De rechtbank in Groningen veroordeelde dit jaar een handjevol verdachten dat zich op de een of andere manier had ingelaten met drugs.

Zo werd bij Froombosch een drugsboef gepakt omdat hij tijdens een handelstransport achter het stuur van zijn auto in slaap was gevallen, zo druk en moe.
Agenten die het verkeer aan het handhaven waren, zagen zijn auto – met draaiende motor – midden op de weg staan en vonden dat wel een beetje apart.
Toen ze de bestuurder wakker maakten, roken ze drugslucht.
De auto zat vol handelswaar.
De 27-jarige Derk werd gearresteerd en in april dit jaar veroordeeld tot een taakstraf van 240 uur.

Er was dit jaar één grote drugszaak, met een heuse criminele organisatie, maar daar had de politie de drugshandel zelf opgezet (pseudokoop) om de boeven überhaupt te kunnen vangen. Dat is dus niet helemaal eerlijk.

Al met al: het aantal kilo’s drugs dat in de rechtszaal, in zittingszaal 14, de revue passeert is minder dan één (1) procent van hetgeen u en uw kinderen kopen en verkopen.
Het was daarom opmerkelijk dat er deze week twee drugszaken op een dag aan de rechtbank werden voorgelegd.

De eerste boef betrof de 30-jarige Raymond die volgens de officier van justitie betrokken is geweest bij ten minste tien drugstransporten tussen Groningen en Duitsland.
Hij kwam in beeld omdat er in Duitsland een onderzoek liep.
De Duitsers hadden aan de politie van Groningen gevraagd bij de grens een auto onder observatie te willen nemen.
Niet heel lang daarna kon de politie zien hoe op de parkeerplaats bij Ikea Groningen een geblokte tas van de ene in de andere auto werd getild.
Raymond werd ter plaatse aangehouden met in de kontzak 7.650 euro.
In die geblokte tas zat 4,3 kilo marihuana.

Bij hem thuis, in de babykamer, trof de politie een revolver (Arminius .357Magnum) aan met vijftig bijbehorende kogels, in de woning van zijn vriendin een hennepfabriekje.
De Duitse deelnemers aan deze handel verklaarden dat Raymond, de winkelier te Groningen, hun leverancier was.
Zij werden thuis veroordeeld tot vijf jaar celstraf per persoon.

Raymond bekende tegenover de rechters de Ikea-deal – er viel ook niets te ontkennen – en voor het overige beriep hij zich op het zwijgrecht.
Hij vertelde nog wel dat hij schulden had. Hij had bij een Groninger onderwereldbank 10.000 euro geleend om zijn zaak te kunnen opzetten.
Die zaak is nu, op gezag van de burgemeester, voor de periode van een jaar gesloten.

Rechters: ‘Dat pistool. In de babykamer.’
Raymond: ‘Gekocht voor de sier, niet om het te gebruiken.’

De officier van justitie: ‘Meneer zwijgt vooral en dat is zijn goed recht. Hij laat de verdenkingen maar een beetje boven de markt hangen. Hij zegt bijvoorbeeld niet, ik kap er mee. Ik eis 21 maanden celstraf waarvan drie voorwaardelijk. Een vordering tot het ontnemen van het verdiende drugsgeld, volgt.’

Advocaat Peter Plasman – hij was helemaal vanuit Amsterdam naar Groningen gekomen om Raymond te helpen – vertelde aan de rechters dat het niet heel raar is dat een winkelier geld in de kontzak heeft, dat zoiets niet per definitie drugsgeld is. En ja, die twee Duitsers. Die hadden een volledige bekentenis afgelegd, want in Duitsland levert een bekentenis fors minder straf op. Ze hebben dus maar raak bekend, wat misschien niet helemaal betrouwbaar is, maar nu wel ten koste dreigt te gaan van Raymond.’

Plasman denkt zelf dat er vier, desnoods zes drugstransporten zijn geweest en dat daarmee de eis te hoog is omdat die is gebaseerd op tien transporten.

Daarna gaat Raymond terug naar de gevangenis in afwachting van de uitspraak, rijdt Plasman terug naar de hoofdstad en gaat Harko (43) op de stoel zitten waar Raymond zat.
Harko wordt bijgestaan door mr. Theo U. Hiddema die op deze ochtend vroeg had moeten opstaan omdat hij helemaal vanuit Maastricht naar Groningen is gekomen.

Harko begroet de rechters met een vrolijk ‘goedemorgen deze morgen’, maar als hij eenmaal zit is hij boos, zegt dat zijn broek er van afzakt (wat zichtbaar ook zo is) en dat hij het allemaal diep treurig vindt.
Omdat hij met drugs he-le-maal niets te maken heeft.

Harko handelt in namaakkleding, maar niet zo namaak dat je het niet kunt zien.
Dan geeft hij zo’n logootje van Nike een draai en klaar.
Nee, dat is niet strafbaar.
Ja, hij is ook van plan er mee door te gaan, dat is wel de bedoeling.

Harko woont boven een café in de Groninger binnenstad.
Bij de politie was via informanten informatie binnengekomen dat er daarboven (of daar beneden) in drugs werd gehandeld.
De informatie leidde tot een onderzoek en het onderzoek leidde tot een inval.
Die was raak.
Heroïne, cocaïne, meerdere plakken hasj, hennepgruis, honderd witte pillen, her en der verstopt in de woning en in de koelkast.
Ook werd een hasjpers aangetroffen, zakken vol gripzakjes en een tabletteermachine.

In de woning zat op het moment van de inval een jongeman wiet te roken.
Hij zei dat hij de zoon van zijn moeder was.
Zijn moeder frunnikte tegen betaling aan heren, verderop in de straat.
Nee, Harko kende hij niet, eerst niet, maar later weer wel.

Harko is de vriend van zijn moeder, die twee zouden over een paar weken trouwen op de Dominicaanse Republiek, daar waar hij en zijn moeder vandaan komen.
De zoon vertelde ook dat er altijd mannen in de woning kwamen, een donkere man uit Afrika (altijd op dinsdag), een blonde Nederlander met pillen, een Marokkaan, een Antilliaan.
En dat Harko hen dan betaalde, met geld of met spullen.

De zoon kwam later op zijn voor Harko belastende verklaringen terug en zei toen dat hij alles had gelogen.
Harko zegt: ‘Dus…’

Maar de officier van justitie zegt dat zoon wel degelijk de belastende waarheid heeft gesproken.
Harko: ‘Die zoon is geestelijk gezien niet wijs.’
Dat Harko er een levendige drugshandel op nahield.
Harko: ‘De politie heeft hem van alles in de mond gelegd en hij heeft zichzelf en zijn moeder willen beschermen.’
Dat de woning ook een werkplek was voor het vervaardigen van drugs.
Harko: ‘De politie heeft van een mug een olifant gemaakt.’
Dat Harko vaker met dit bijltje heeft gehakt. Hij had in Oostenrijk als eens 8 jaar celstraf opgelegd gekregen in verband met drugs.

De reclassering heeft een werkstraf geadviseerd, de maximale van 240 uur.
De officier van justitie vindt dat een advies dat niet langer past bij de tijd en eist 24 maanden celstraf waarvan vier maanden voorwaardelijk.
Harko: ‘De broek zakt me er van af.’

Advocaat mr. Theo U. Hiddema, bedachtzaam: ‘Ik weet het niet hoor…’
De raadsman had verteld dat hij de buurt daar in Groningen wel kent, nog van vroeger, hij had er gewoond, toen hij studeerde voor wat hij nu dagelijks doet.

Hij zegt: ‘Mijn cliënt is de enige uit het dossier die hier als verdachte zit. Dat is me toch raar. Het café beneden schijnt een handelsparadijs te zijn, misschien was boven wel de opslag, de stash. De rechtbank zal er dus rekening mee moeten houden dat de handel niet van meneer is. Je kunt hem wel aansprakelijk stellen, maar niet strafrechtelijk. Dus dat moet dan maar een vrijspraak worden.’

De officier van justitie denkt van niet.
Zegt dat eventuele betrokkenheid van anderen niets afdoet aan de rol van verdachte.

Harko had bij aanvang van de zitting aangekondigd een beroep te doen op het zwijgrecht en ook op het verschoningsrecht (‘ja, die heb ik’), maar praat heel de zitting aan een stuk door, omdat hij zo boos is.
Zegt tot slot dat het toch niet zo kan zijn dat we in een land leven waar de politie zo smerig opereert.

Harko zal wel niet weten dat de politie in Groningen doorgaans met heel andere zaken bezig is.

Rob Zijlstra

extra
De slapende Derk

 

UPDATE – uitspraken – 11 juli 211
Raymond is veroordeeld wegens drugshandel en witwassen: 20 maanden celstraf. En dat is netto net iets minder dan de gevraagde 21 maanden waarvan 3 voorwaardelijk.
Harko heeft 24 maanden celstraf gekregen en daar zal zijn broek iets minder van afzakken dan de van de eis van 24 maanden waarvan 4 maanden voorwaardelijk. Het klinkt meer, maar netto is het een onsje minder.