foto: kees van de veen / dvhn
Een mooi kort geding gaat zo:
Eerst mag de eisende partij aan de president van de rechtbank vertellen waarom ze vindt dat er met spoed iets moet gebeuren of iets moet worden nagelaten.
Aan het einde van het betoog is de toehoorder, de buitenstaander, overtuigd van de redelijkheid van de eis.
Ze hebben helemaal gelijk.
Vervolgens komt de gedaagde partij – wat denkt die wel niet – aan het woord.
Maar dan sluipt de twijfel binnen: de gedaagden hebben eigenlijk ook wel een beetje gelijk.
De twijfel groeit en aan het slot weet je het niet meer.
Aan het einde van een mooi kort geding heeft iedereen gelijk.
En zo mooi ging het vrijdagochtend in zittingszaal 14 waar vier werknemers van het aardappelzetmeelconcern Avebe naast elkaar zaten.
Ze zijn op staande voet ontslagen door hun werkgever en daar zijn ze het niet mee eens.
Ze willen weer aan het werk, het liefst maandagochtend al, als het kan morgenvroeg.
Avebe piekert daar niet over.
Het concern wil de mannen, die er vele jaren zonder problemen werkten, niet meer terug.
En dat dat zo is, is hun eigen dikke schuld.
De mannen werkten in een vijfploegendienst in de Dextak-fabriek van Avebe.
Daar wordt dextrine geproduceerd.
Dextrine is een explosief goedje.
De mannen rookten in de Dextak-fabriek, ondanks het verbod.
Het rookverbod is ingesteld – anders dan in de horeca –uit overwegingen van veiligheid.
De mannen rookten in de controlekamer.
Nooit in de productieruimtes, want dat is veel te gevaarlijk.
De controlekamer valt echter buiten de explosieve zones.
Roken in de controlekamer is volstrekt veilig.
Dat zeggen ze.
Het roken gebeurde wel stiekem, maar de leidinggevende hadden dat natuurlijk wel in de gaten.
Ze roken het, er werden wel eens peuken gevonden in koffiebekertjes, of as.
Avebe schakelde bedrijfsrechercheurs in.
Hoffmann (‘vertrouwen is goed, Hoffmann is beter’) plaatste verborgen cameraatjes in de controlekamer.
De ondernemingsraad werd ingelicht, de mannen van de controlekamer uiteraard niet.
En zo kwamen er beelden van rokende mannen.
En volgde ontslag op staande voet.
En dat laatste is een paar bruggen te ver, zegt de advocaat namens de vier ex-werknemers.
Een waarschuwing had kunnen volstaan.
Zonder waarschuwing iemand die altijd een goed werknemer is geweest, per direct ontslaan vanwege een rokertje kan niet.
De werknemers zeggen tegen de rechtbankpresident dat het een beetje de cultuur was, dat roken, dat het er was ingeslopen.
Dat iedereen het deed, heus niet zij vieren alleen.
Dat het werd gedoogd.
Dat ze wel eens werden herinnerd aan het rookverbod, maar dat ze nimmer zijn gewaarschuwd.
Roken in de controlekamer, zeggen ze, was gemeengoed.
De advocaat: er is geen dringende reden die een ontslag op staande voet rechtvaardigt. En voor een ontbinding is geen grond.
De volle rechtszaal knikt instemmend.
Zo is het maar net.
Dan is Avebe aan de beurt.
De advocaat zegt: ’17 Januari 1947, kruitfabriek Muiden, 17 doden; 13 Mei 2000, vuurwerkramp Enschede, 23 doden; 14 juli 2011, rokende mannen in de dextrinefabriek.’
Dextrine, vervolgt de advocaat, is in poedervorm net zo explosief als buskruit.
Zegt: ‘Als het misgaat, kan Avebe aan het rijtje rampen worden toegevoegd.’
De advocaat: ‘Het bedrijf investeert miljoenen in het vonkvrij maken van de fabriek. Dan kan het niet zo wezen dat in datzelfde bedrijf rokende mannen rondlopen.’
De advocaat: ‘Het veiligheidsbeleid is beschreven in vergunningen. Zou de provincie Groningen als vergunningverlener peuken vinden, dan kunnen ze het bedrijf stilleggen. En ook de verzekering had, toen de ontslagkwestie in de publiciteit kwam, gebeld. De verzekering had gezegd, als de boel de lucht in vliegt omdat de veiligheidvoorschriften niet worden nageleefd, dan zijn wij even niet thuis.’
De advocaat: ‘Er staat kortom heel veel op het spel.’
Het publiek – collega’s van de vier – begint te grommen wanneer de advocaat zegt dat er ook rechtszaken zullen komen als het misgaat.
Dan zullen de nabestaanden claims indienden omdat het bedrijf nalatig is geweest en dus aansprakelijk is voor al het leed.
Kortom, zegt Avebe, de rookmannen wisten dat er niet gerookt mocht worden, ze wisten ook waarom dat niet mocht en
toch deden ze het, ze lapten de veiligheid willens en wetens aan de laars.
En dan rest maar één ding: ophoepelen en wel onmiddellijk.
De managing-director: ‘De consequenties van een explosie zijn zo groot, dat we dit hebben moeten besluiten.’
En zo hebben aan het einde van de zitting beide partijen gelijk.
De rechter in dit kort geding bepaalt binnen twee weken wie er meer gelijk heeft dan de ander.
Rob Zijlstra
.
UPDATE – 15 september 2011 – uitspraak
De werknemers zijn door de rechtbank in het gelijk gesteld en moeten weer in dienst worden genomen.
Meer info over de uitspraak volgt.
zie DvhN
en ook hier HET VONNIS met de motivatie van de rechtbank
.
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
Als Avebe zulks gevaarlijk goedje maakt, wat doet een fabriek dan zo dichtbij bewoond gebied?? Want die vele doden die bij de vuurwerkramp vielen, kwamen wel uit de woonwijk. Het is een drogreden van de advocaat om die manke vergelijking met een kruit en vuurwerkfabriek te maken, alleen omdat het poeder is. Hij had beter kunnen refereren naar de brand die er in 2010 in de fabriek was, of was dat niet een brandende sigaret? Verder verbaast het mij dat ik op de link wikipedia niets terugvind over de extreem explosieve eigenschap van dextrine. Ook vind ik het erg vreemd dat als een vonk genoeg is om de boel te kunnen ontploffen er een waslijst van voorzorgs- en beschermende maatregelen zou zijn waar alle zorgvuldigheid naar uit zou gaan. Dan heeft of de advocaat duimendik overdreven of heeft het (midden)management grote steken laten vallen. Als er sprake zou zijn van een enkel incident door een muitend personeelslid dan is dat een andere situatie dan dat er zeven werknemers oogluikend hun gang konden gaan. Omdat er geen sprake is van een eenmalig moment hebben de verantwoordelijke ledinggevenden een behoorlijke balk in hun ogen gehad als ze dit niet hebben opgemerkt. Dat de schuld nu bij de werknemers wordt neergelegd zegt naar mijn idee erg veel over de bedrijfscultuur. Dan is er geen goede verstandhouding, wordt er niet naar elkaar geluisterd, is het ieder voor zichzelf. En zo’n bedrijfscultuur lijkt mij veel gevaarlijker en explosiever dan het materiaal waar ze mee werken. Daar worden fouten gemaakt… fouten in de aansturing, niet op de werkvloer!
Als laatste vraag ik me nu ook echt af wat er in ons eten wordt gestopt. Een sterretjesfontein op de taart hoef ik niet, voorzover de vergelijking met de andere bedrijven is te trekken. En ik vind het een akelige gedachte dat dit (dextrine) op mijn of andermans bordje komt te liggen. Gezien de mentaliteit lijkt het concern daar geen problemen mee te hebben
@nuance je hebt er weinig van begrepen zo te merken, aanname na na aanname en veronderstellingen – als je er op ”wikipedia” niet uit komt waarom schrijf je dan zoiets?
En het management verwijten dat ze niks ermee gedaan hebben; waar baseer je dat in hemelsnaam op in de tekst van Rob? Om bewijs te verkrijgen hebben ze bedrijfsrechercheurs ingeschakeld, en na het verkrijgen van beelden deze mensen ontslagen (nadat ze al gewaarschuwd waren!). Dit lijkt me zeer zorgvuldig, en voor de werknemers in kwestie een gevalletje pech gehad.
Het enige wat ik niet uit de tekst kon halen is of er een speciale rookkamer voor werknemers is, niet dat dat in dit geval iets zou uitmaken maar ik was er wel benieuwd naar.
uit de jurisprudentie: ‘Om de werknemers die in de fabriek werkzaam zijn en die roken te faciliteren, heeft Avebe buiten de fabriek een rookhok geplaatst, waar de werknemers mogen roken. ‘
mooi geschreven zoals vele verhalen van rob,,
ik snap mensen niet altijd, na dat je waarschuwing(en) hebt gehad toch door blijven roken, en als je dan ontslagen wordt ben je het er niet mee eens?
wie niet luisteren wil moet maar voelen, zo groei ik op, en in dit geval wouden zij niet luisteren, dan moet ze het toch maar voelen?
@jip
stel dat zou niet het geval zijn dat er een speciale rookruimte is, is een werkgeven dan verplicht om die te bouwen, of moeten de werknemers dan maar buiten op een veilige afstand van het gebouw gaan staan?
@Jip & Jente
Tijdens de zitting werd een rookruimte wel een keer genoemd. Volgens mij is die er wel, maar of die ruimte vol rook ook in het fabrieksgebouw is, dat weet ik niet.
rob z
@Jip: Het veiligheidsbeleid is beschreven in vergunningen. Daar refereert de advocaat aan. Ook intern zijn er veiligheidsvoorschriften, de controle en de naleving behoort tot de taak van de directe leidingevenden. Dat zal zeker ook in het intern beleid beschreven staan. Als er iets in het geheim gebeurt en de leidinggevende kan er niet achterkomen wie daarbij betrokken is dan volstaat een geheime camera. Een mooi voorbeeld is daarvan de greep in de kassa. Maar als er zeven of meer personen een ruimte gebruiken om te roken dan is dat niet echt stiekum. Dat ruik je, dat zie je als leidinggevende en die confronteert het personeel ermee, maakt de consequenties duidelijk. Als de situatie zo gevaarlijk is als de advocaat schetst dan kan ik me voorstellen dat elke werknemer heel goed in de gaten houdt of een ander rookt, dan zou je leven namelijk in gevaar zijn. Iemand die zich dan niet aan de veiligheidsvoorschriften houdt die wordt bij wijze van spreken gelynchd door zijn collega’s. Daar zijn geen geheime cameras voor nodig om dat bloot te leggen. En dan zijn er om hetzelfde feit zeven collega’s ontslagen. zeven! Wat voor werksfeer moet daar geweest zijn? Dit riekt van alle kanten naar gedogen. En wie heeft er dan gedoogd? Dat de directie dat niet doet, okee. Maar wanneer is er overduidelijk gezegd dat het niet meer wordt gedoogd? Als de bedrijfscultuur is dat je je personeel aanspreekt op hun eigen verantwoordelijkheid dan hoort daar ook een open en transparante communicatiestijl te zijn. Dat betekent ook grenzen, waarschuwing(en) en consequenties aangeven. En als het personeel niet luistert, de leidinggevenden met hun handen in het haar zitten dan is de taak van het management om hun gezicht te laten zien. En als er een grote groep sympatiserende collega’s naar de rechtszaal is afgereist dan vraag ik me af in hoeverre de ernst van het veiligheidsgevaar bekend is bij het personeel en waar de werkelijke problemen in de werksfeer liggen. Ik ben benieuwd of de rechter het mee laat wegen wat de werkgever heeft gedaan om deze situatie te doen stoppen.
Het lijkt me logisch dat Avebe een veiligheidsdeskundige in dienst heeft zoals alle bedrijven waar met gevaarlijke stoffen wordt gewerkt. Welke rol heeft die hierin gespeeld?
goeie vraag @nuance
ben ik eigenlijk ook wel benieuwt naar,,
Pingback: Verboden te roken - Horecatrend
Ik ben geneigd om partij te kiezen voor Avebe. Veiligheid op de werkvloer is niet iets waar je lichtzinnig mee om moet gaan. Ik ben werkzaam geweest voor een grote aardoliemaatschappij in het Noorden van het land en ook daar is iedereen verplicht om zich te conformeren aan de veiligheidsregels. Leuk dat de mannen graag eerst gewaarschuwd hadden willen worden, maar bij een dergelijk bedrijf mag je verondersteld worden de regels te kennen. Als ik 10.000 euro verduister bij mijn baas en op staande voet wordt ontslagen, ga ik ook niet klagen dat ik niet gewaarschuwd ben. Je weet dat het niet mag en neemt bewust het risico. Dan moet je ook niet huilen wanneer het verkeerd uitpakt.
lastig inderdaad (maar mooi beschreven Rob!) Ik zou zeggen: geen dringende reden. Is het voorval zwaar genoeg dat is de vraag. Iedereen zal het erover eens zijn dat het niet mag. Wat m.i. wel mag meespelen, is de cultuur binnen de organisatie. Als het een publiek geheim was – omdat iedereen inziet dat het veilig is – dat er wel gerookt werd, dan gaat het te ver. Het inschakelen van Hofman begrijp ik dan niet echter niet helemaal (dat doe je pas na keiharde, formele waarschuwingen). Wordt het gedoogd dan heb je toch te maken met gerechtvaardige verwachtingen t.a.v. het naleven van de regels m.i.
Waar ik werk – en volgens mij geldt dat voor velen van ons – zijn er ook formeel regels die niet iedereen naleeft omdat ze weten dat ze onzin zijn Denk aan bedrijfsregels die aangeven dat je nooit prive je mail mag gebruiken of onder werktijd mag bellen. Juridisch gezien gaat dit ook te ver en in de praktijk wordt hier toch vaak makkelijk mee omgegaan. DIt om een werkbare situatie te behouden. Totdat mensen te ver gaan en dan ga je weer wat strakker naleven. Maar niet in een keer bestraffen.
”Dat ze wel eens werden herinnerd aan het rookverbod, maar dat ze nimmer zijn gewaarschuwd.”
je kunt het woord herinnerd niet vervangen door gewaarschuwd maar ik neem dat als je aan dit herinnerd wordt, dat het dat een waarschuwing is waar de consequenties niet genoemd worden. of zoek ik het nu te ver?
Interessante case, die ga ik aan mijn cursisten voorleggen. Ben benieuwd de uitslag op je blog te lezen, ik ga je zeker volgen.
Wanneer er inderdaad zo’n groot risico zou kleven aan het roken in de controlekamer, dan was er niet de tijd genomen om camera’s te installeren, maar dan was al het personeel met toegang tot die ruimte bijeen geroepen, en was er verteld wáárom er niet meer gerookt mag worden aldaar….
Wat voor mij een beetje raar overkomt. Als alles zo gericht is op een antirookbeleid en veiligheid, dan zou je er toch vanuit gaan dat er rookmelder’s zijn opgehangen in het gebouw. Rookmelder’s die zouden afgaan als er wordt gerookt.
Verdorie, ik zie niet dat beide partijen EVENVEEL gelijk hebben.
Geen idee hoelang die lui daar al hun peukje mochten roken maar het lijkt er nu meer om te gaan dat mensen van hogerhand ineens op verantwoordelijkheden teruggrijpen omdat er iets uit de hand dreigt te lopen.
Exit werknemer want de werkgever zegt juist voor het belang van de hele wereld op te komen. En dan ben je als werknemer je positie onzeker.
En juist daarom stond die werkgever niet op die ‘gevaarlijke plek’ maar slechts een werknemer.
Geef die werknemers een bruikbare rookruimte en laat de rechter met rust.
Nuance, ik weet het eea van ontslagrecht en de rechter hoort jouw lijn te volgen, anders mag hij/zij geen toestemming verlenen aan ontslag op staande voet. Oftewel: als er inderdaad een gedoogcultuur was ontstaan, dan gaat Avebe dit verliezen. Ze kunnen dan nog verder gaan met een “gewone” ontslagzaak, maar dat betekent dat ze moeten betalen en dat de medewerkers een WW-uitkering kunnen krijgen. Dat krijgen ze niet als ze dit geding verliezen.
Waar de rechter met name naar zal kijken, is of Avebe voldoende moeite heeft gedaan om de mannen te informeren dat het echt niet mag en dat ze ontslag op staande voet krijgen als het toch gebeurt. De bewijslast voor die moeite ligt bij Avebe. Op grond van bovenstaande neig ik ertoe om te zeggen dat ze wel wat meer hadden kunnen doen. Melden dat ze steekproefgewijs gingen controleren, bijvoorbeeld. Leidinggevenden apart er op wijzen dat gedogen tot sancties leidt. Een grote algemene waarschuwing uitdoen zodra de eerste peuken zijn gevonden. Enzovoorts. De insteek van de werkgever hoort te zijn om veiligheid te waarborgen, niet om te straffen. Waarborgen krijg je alleen in een cultuur waar je elkaar direct op dingen aanspreekt. Als ik lees hoe stiekum het eraan toegaat bij Avebe, dan maak ik me zorgen of hun bedrijfscultuur goed is voor de veiligheid van de mensen die er werken en in de buurt wonen.
Op alle Avebelocatie,s geld een rookverbod en staan er hokjes buiten om te roken,ook is het aangegeven door borden.
Ik vind idd dat beide partijen gelijk hebben..Het riekt hier echter naar iets anders,vooral als ik de argumenten van bovenstaande mensen lees.
Mensen die daar al zo lang werken,worden zo behandeld?
Raar….
Zelf heb ik een bedrijf waar we werken met chemische producten. Roken is in de productie dan ook streng verboden. Ik ben er van overtuigd dat in dit geval er sprake is van “een daad stellen”. Gewoontes zijn vaak heel erg vastgeroest en niet zo maar te veranderen met enkel woorden. Zeker als mensen zelf niet het gevoel hebben dat het gevaar echt bestaat. Zowel het gevaar op explosie als op ontslag.
De reactie van de werknemers dat er in de controlekamer geen gevaar is zegt genoeg. Als zij de mening hebben dat het gevaar daar niet reëel is zullen de regels ook niet gevolgd worden. Dat een peuk in de controlekamer een gevaar is voor de vergunning en verzekering en niet zozeer voor hun leven wordt niet naar gekeken. Dat is “iets voor de bazen”. Enkel het gevaar op ontslag blijft dan over om mensen te weerhouden van te roken.
De werkgever bewijst met deze actie dat het gevaar op ontslag wel degelijk bestaat. De waarschuwing die de andere werknemers hiermee krijgen kan niet duidelijker zijn. Voor de personen die als voorbeeld dienen is het een zware tol, dat wel..
@Martijn:
Als alle werknemers denken dat er geen gevaar is om in de controlekamer te roken dan zijn ze of oerdom, of slecht geinformeerd. Het is maar wat de werkgever aan functieeisen aan deze baan heeft verbonden. Als alleen een kleine groep rokers het gevaar bagatelliseert dan zal dat bijzonder kwalijk worden genomen door de rest van de werknemers. Dan komt snel boven water wie er heeft gerookt. Over dat gewoontes snel vastgeroest zijn… het rookverbod op de werkvloer wordt heel goed nageleefd, ook waar geen ontvlambare stoffen aanwezig zijn. Ik heb in al die jaren niemand met een sigaret gezien waar dat niet mocht. Dan is het heel vreemd dat het juist in de deze controlekamer niet is doorgedrongen. Ik vind het nogal wat om zo stellig te zijn dat werknemers zich niet houden aan de regels omdat vergunningen, brandweerinspecties en verzekeringen iets voor bazen zouden zijn. Als het een gezonde bedrijfscultuur is dan voelt iedereen zich daar ook voor verantwoordelijk. Net zoals je de ramen sluit voordat je weggaat of dat vluchtroutes vrij worden gehouden. Natuurlijk moet een “baas” grenzen stellen, een baas laat weten waar hij merkt dat de kantjes er van af worden gelopen.
Martijn, volgens het nederlandse ontslagrecht is “een daad stellen” niet een geldige reden om mensen op staande voet te ontslaan. En terecht. Het is symptoombestrijding, een teken van onmacht van een directie die controle op haar mensen is kwijtgeraakt. Het zet de verhoudingen onnodig op scherp. Door een daad te stellen, heb je op korte termijn de schrik er in, op lange termijn heb je echter een verziekte bedrijfscultuur, met alle veiligheidsrisico’s van dien.
De enige juiste manier om hier mee om te gaan, is de mensen direct op hun rookgedrag aan te spreken en te waarschuwen. Geen wijsheid achteraf, dus, maar wijsheid vooraf.
Vergeet ook niet dat de directie van Avebe toegang heeft tot een riedeltje advocaten op kosten van de zaak en de ontslagen mensen niet.
@Johan, zou de directie van Avebe in het geval van een ramp met catastrofale gevolgen ook eerst een waarschuwing krijgen?
@ johan Ik denk dat je het effect van een waarschuwing en dialoog overschat. Natuurlijk is het nodig om als je “een daad stelt” de juiste onderbouwing te hebben. Het mag niet in het wilde weg maar op een bepaald moment zul je iets moeten doen.
Informeren
Attenderen
Waarschuwen
Waarschuwen met consequenties
Als dat niet helpt zullen er gevolgen moeten zijn want anders wordt er nooit geluisterd.
misschien zouden ze op kleinere schaal moeten laten zien wat er gebeurt als je een vonkje/sigaret bij dextrine houd,, misschien zullen ze dan kunnen na gaan hoe dom het is om toch in de buurt van dexterine te roken
Johan,
Goede voorspelling gedaan… en inderdaad geeft het verhaal aan dat Avebe (de directe leiding en hoger) niet voldoende de moeite blijkt te hebben genomen om de mensen te waarschuwen. Dat hadden ze bij het plaatsen van camera’s schriftelijk kunnen doen om nu in het gelijk gesteld te worden. In dit geval heeft de leiding dus boter op zijn hoofd gehad.
Het niet voelen van gevaar is echter het grootste gevaar dat schuilt in de rokende mannen.Waarschijnlijk hebben ze 100% gelijk als ze zeggen dat er geen gevaar is in de controleruimte, maar als je dan toestaat (of gedoogt) dat er gerookt wordt in de controlekamer en er gebeurt iets direct buiten de controlekamer waarbij iemand even naar buiten moet om snel te handelen. Gaat dan de sigaret uit of wordt hij neergelegd? Ik heb de ervaring (in andere fabrieken waar stiekem wordt gerookt) dat dat niet het geval is…. terwijl brandgevaar op de loer lag. De betroffen medewerkers zijn een gevaar voor zichzelf, voor hun collega’s en de omgeving door het onderschatten van explosiegevaar. De meestverantwoordelijke is echter de leiding (ploegleiding / bedrijfsleider / lokatiemanager. Zij bepalen namelijk de veiligheidscultuur binnen een bedrijf, net zoals zij bepalen hoe er met elkaar wordt omgegaan. Jammer dat de werknemers-werkgeversverhouding is verpest en slechts de werknemers de schuld moeten dragen…. ik acht de kans niet groot dat Avebe de mannen weer in de armen zullen nemen.
Anoniem.
Ooit komt de waarheid boven,maar dan moet eerst de bovenste kleilaag
vewijderd worden,je werd gedwongen om daar te gaan roken.
Een verslaafde
Uit het vonnis in de update van vandaag
4.4 Tussen partijen is niet in geschil dat roken op de werkvloer in strijd is met het bij Dextak geldende rook- en veiligheidsbeleid. Evenmin is in debat dat dit beleid mede is ingegeven door het hoge explosiegevaar dat heerst bij Dextak. Vorig jaar heeft al een explosie plaatsgevonden. Deze explosie was weliswaar niet het gevolg van roken op de werkvloer, maar dat doet aan het explosiegevaar niet af. Naar het voorlopige oordeel van de kantonrechter is het dan ook niet aan eisers om te bepalen dat in bepaalde delen van de fabriek, bijvoorbeeld in de controlekamer, wel kan worden gerookt. Dat klemt temeer omdat zij meerdere malen zijn gewezen op het rookverbod en op het gevaar dat roken in de fabriek meebrengt. Desondanks zijn eisers onverdroten en doelbewust doorgegaan met roken in de controlekamer. Daarmee hebben zij zich niet gedragen als een goed werknemer en onder omstandigheden kan dit een dringende reden opleveren voor ontslag op staande voet.
Rokers Avebe in het gelijk gesteld 15 september 2011 14:55
http://www.rtvnoord.nl/nieuws/nieuws.asp?pid=103616
Volgens de rechter heeft Avebe niet duidelijk aangeven dat met gepaste maatregelen ontslag op staande voet wordt bedoeld. De werknemers moeten daarom terugkeren in hun functie.
Avebe overweegt nog in beroep te gaan tegen de uitspraak.
Avebe zal wel in hoger beroep móeten gaan. Het concern verliest iedere geloofwaardigheid als het dat niet doet. Want het risico op calamiteiten blijft immers altijd op de loer liggen bij een dergelijk bedrijf. Daar zou iedere advocaat in de toekomst ge- of misbruik van kunnen gaan maken als de Avebe directie het hier nu bij laat zitten.
Kortom, weer zo’n (kanton)rechter die zijn of haar aanstelling ooit simpel cadeau heeft gekregen bij een pak wolwasmiddel. Triest.
Altijd mooi als een arbeider wint van het kapitaal
Altijd mooi als een arbeider wint van het kapitaal
Che,
De lijven (lichamen) van arbeiders die door een explosie getroffen worden of midden in een grote brand terechtkomen, zijn niet steviger of onkwetsbaarder dan de lijven van managers en die van het groot-kapitaal.
Dan is het de schuld van de kapitalisten die de werkmensch niet beschermd hebben.
@roker
wat bedoelt u daar mee?
@Jente: dat je ook dood kunt gaan aan je eigen rechten.
Hoffman ingehuurd als specialist? Jammer voor AVEBE, na hoge kosten, dat Hoffman hier geen kennis over had. Zij zijn toch de experts? Zo profileren ze zich wel, maar dat deze zaak het bij de rechter niet ging winnen, wisten ze niet?? Slechte publiciteit hoor.