De vermeende misdaad geschiedde op 14 oktober 2009.
Vandaag, 10 oktober 2011, stonden de twee verdachten terecht.
De officier van justitie deed alsof zoiets de normaalste zaak van de wereld is.
Ze zei in ieder geval niet dat het wel een beetje gek is, zo laat nog.
Integendeel zelfs.
Een van de verdachten, een 29-jarige man uit Amsterdam, had de moeite genomen om naar Groningen te komen om zijn strafzaak bij te wonen.
Hij had zijn vriendin meegenomen, maar geen advocaat.
De tweede verdachte, een 28-jarige man uit Groningen, had betere dingen te doen.
Uitgerekend vlak voor de zitting beviel zijn vriendin van een gezonde tweeling.
Zijn advocaat is er wel.
Het werd geen fraai proces.
Op 14 oktober 2009 passeren Bilal, de Amsterdammer, en Ibrahim, de Groninger, de grensovergang bij Nieuweschans.
Ze komen uit Bremen en zijn op weg naar huis, naar Groningen.
Het is in het holst van de nacht.
Vlak na de grensovergang worden ze aangehouden door grensbewakers van de Koninklijke Marechaussee die met een MTV-actie bezig zijn, met mobiel toezicht vreemdelingen cq. veiligheid.
Bilal en Ibrahim moeten hun papieren laten zien.
Die blijken dik in orde.
Bilal en Ibrahim zijn in Nederland geboren.
Ze mogen doorrijden.
Dat doen ze om bij het eerstvolgende tankstation, een kwartiertje verderop, even te pauzeren.
Bilal stapt uit om in de shop wat drinken te kopen.
Wanneer hij terugkomt, staan daar die grensbewakers weer.
Ze staan bij de auto en een van hen heeft een wit plastic tasje in de handen.
In dat tasje zit een smak geld, 21.830 euro.
De officier van justitie zegt dat de marechaussee ook even wilde pauzeren en toen ineens in die auto van de mannen met de papieren dik in orde, een plastic tasje zag liggen waar het geld uitpuilde.
Ibrahim kan op dat moment geen verklaring geven.
Bilal zegt dat hij van de aanwezigheid van zoveel geld in de auto, geen eens weet had.
De marechaussee maakt proces-verbaal en noteert dat beide mannen werden gearresteerd en met het busje werden overgebracht naar het politiebureau.
Bilal: ‘Ibrahim werd aangehouden en moest mee in het busje. Ik moest er achteraan rijden.’
De rechters zeggen: ‘Een smak geld.’
Bilal: ‘Ik wist van niks.’
De rechters: ‘Dat mag zo wezen. Punt is dat de officier u er wel van beschuldigt dat u een heleboel geld bij u had en dat u wel wist dat het geen eerlijk geld was, maar misdaadgeld. En als u dat niet wist, dat u dat had moeten vermoeden.’
Bilal: ‘Ik had helemaal geen geld.’
De rechters: ‘De officier van justitie denkt dus dat u bezig was misdaadgeld wit te wassen.’
Bilal: ‘Ik kan hoog of laag springen, maar ik wist er niets van.’
De officier van justitie, boos: ‘Hoe gek denkt deze verdachte wel niet dat wij zijn?’
Wanneer Bilal een klein beetje moet lachen, bijten de rechters hem toe: ‘U zit nou wel te grinniken, maar wij lopen al wat langer mee, verdachte. Als u straks weer in trein naar Amsterdam stapt, zegt u vast tegen uw vriendin, die rechters snappen natuurlijk best hoe het zit. U zit hier een beetje streetwise te wezen, maar hoe geloofwaardig bent u eigenlijk?’
Misschien denkt Bilal nu wel dat het toch zo is dat hij onschuldig is zolang hij niet door rechters is veroordeeld, maar dat zijn kostje bij deze rechters bij voorbaat is verkocht.
Hij vertelt dat hij met Ibrahim naar Duitsland was gegaan.
Ibrahim wilde naar auto’s kijken, naar schadeauto’s of mooie tweedehandjes, die zijn in Duitsland goedkoper.
Ibrahim had, later, bij de politie verklaard dat het geld van een autohandelaar uit Groningen was.
Dat ze hadden gekeken naar auto’s, maar onverrichte zake terug waren gereden naar Nederland.
De autohandelaar bestaat.
Hij heeft het in beslag genomen geld ook teruggekregen.
De advocaat van Ibrahim vraagt zich af hoe geloofwaardig het is dat de leden van de marechaussee in de auto die dik in orde was, zomaar een wit plastic tasje zagen liggen met daarin een smak geld.
Het was geen doorzichtig tasje.
De advocaat denkt dat de leden van de marechaussee in de auto keken, die tas zagen, die tas zomaar pakten en toen in de tas keken en pas op dat moment het geld zagen.
En dat ze dat dus deden zonder een redelijk vermoeden van schuld.
Dat mag dus niet.
Waarmee de aanhouding, met ook nog eens een niet correct proces-verbaal – onrechtmatig is.
En wat onrechtmatig is verkregen, telt niet, waardoor vrijspraak moet volgen.
Komt nog eens bij, vervolgt de advocaat, dat de officier van justitie wel kan roepen dat het geld van misdaad afkomstig is, maar van welke misdaad dan?
Omdat Bilal geen advocaat heeft, mag hij zijn eigen verdediging voeren.
Hij zegt, wijzend naar de advocaat van Ibrahim: ‘Die meneer heeft het mooi gezegd.’
Rechters: ‘U zegt dus, ik had geen idee van dat geld, het is onzin, ik heb er niets mee te maken, ik had geen slechte bedoelingen.’
Bilal: ‘Zo is het.’
Ibrahim bestiert samen met zijn vriendin een kapperszaak in de binnenstad van Groningen.
Bilal werkt in Amsterdam voor een grote onderneming. Hij brengt pakketjes rond.
De officier van justitie wil daar nu, twee jaar na de vermeende misdaad, een einde aan maken.
Ze eist tegen beide verdachten een half jaar gevangenisstraf waarvan drie maanden voorwaardelijk.
Ze zegt dat fatsoenlijke burgers over ieder dubbeltje dat ze verdienen belasting moeten betalen, maar dat deze verdachten dachten die dans te ontspringen.
Misschien in het niet verstandig om als Nederlander met ouders die in Marokko zijn geboren in het holst van de nacht de grens te passeren.
Rob Zijlstra
• redelijk vermoeden van schuld
.
UPDATE – 24 oktober 2011 – uitspraken
Bilal en Ibrahim zijn vrijgesproken. Volgens de rechtbank is niet duidelijk of het geld van misdaad afkomstig is. Er wel een vermoeden, maar het bewijs in het dossier is onvoldoende om aan te nemen dat dit ook echt zo is. Er zijn immers andere scenario’s denkbaar, bijvoorbeeld dat de verdachten de waarheid spreken. Zij krijgen het geld dat in beslag is genomen nu terug.
Omdat de rechtbank tot een vrijspraak komt, is de vraag of er al dan niet sprake was van een redelijk vermoeden van schuld niet beantwoord.
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
Ooh vilein zinnetje daar op het laatst Rob 🙂
Maar inderdaad ik denk dat de advocaat een prima punt gemaakt heeft, afwachten maar!
Lijkt mij eigenlijk een dilemma voor de rechtspraak. Misschien kon je in 2009, het jaar van het “misdrijf” nog van een smak geld spreken, maar 21.830 euro, wat is dat nu nog. (Voor het genoemde bedrag koop je een middenklasse auto, waarmee je vervolgens heel onopvallend de grens passeert.)
Moet je een verdachte oordelen naar de omstandigheden toen of naar die van nu. 😉
Ik vind het een wazig verhaal Rob, en dat niet van jouw kant.
Als er nou een één voor had gestaan of die mannen hadden een uitkering.
Bij het invoeren van die “controle” stond dat bedrag op 15.000 euro. Laat daar redelijkerwijs de inflatie eens op los dan zit je aan die eenentwintigduizend.
Witwassen? Welke transactie heeft hier dan plaatsgevonden? Als het contant beschikbaar hebben van dat geld strafbaar is, dan is die opa met dat spaargeld onder zijn matras óók strafbaar. En we zijn intussen in een situatie aanbeland waarin ik opa niet meer wens uit te leggen dat dat “appeltje voor de dorst” op de bank toch echt veiliger is.
Ik ben een “hongerlijer” en heb geen 21.830 euro. Daarmee zeg ik het al, ik zit ver beneden gemiddeld.Maar is gemiddeld strafbaar?
Mijn “contanten” bewaar ik zelf in de vorm van goud. Gezien de koersen verkoop en koop ik soms meerdere keren per maand. Mag ik er misschien voor kiezen om zo zelf over mijn bezittingen te waken. Want ik heb dat spul dan echt in handen. Via internet inzetten op spot-goud, ze kunnen me wat.
Als het systeem bankroet gaat en daarmee ook die instellingen die mijn digitale goud bewaken, dan sta ik met “al” mijn goud met lege handen. Maar ik zal dus ook wel strafbaar zijn omdat ik dit hele systeem niet meer vertrouw.
*
Wazig aan bedoeld verhaal vind ik ook, -blijkbaar net als die advocaat-, het idee dat deze mannen dat geld openlijk zichtbaar in die auto lieten liggen terwijl ze even pauze maakten.
Wazig verder, die opmerking dat die autohandelaar bestaat en dat geld inmiddels heeft terug gekregen.
Als het OM een misdaad ziet, laat ze die dan hard maken. Ook in geval van deze mannen. Maar hier wordt in mijn ogen een wet misbruikt terwijl er niet eens aannemelijk valt te maken dat er van enig misdrijf sprake is.
En dan die termijn om een dergelijke flutzaak voor te brengen om vervolgens zo’n eis te durven stellen. Het enige slachtoffer is blijkbaar het gezag, dat grip moet houden op ons en onze financiële mogelijkheden. En wij met zijn allen zijn daar de slachtoffers van!!!
Dat beeld mag nu in 2011 nog veel duidelijker zijn dan in 2009.
Mag ik hopen dat de uitspraak een niet ontvankelijk verklaren van het OM zal zijn.
Het lijkt mij de enige gerechtvaardigde uitspraak.
*
****Misschien in het niet verstandig om als Nederlander met ouders die in Marokko zijn geboren in het holst van de nacht de grens te passeren.****
Als ze slim zijn maken ze een wet die dat verbiedt. Dan hebben ze nog minder gezeur aan hun hoofd inzake de bewijslast.
Schuldig zolang je het tegendeel niet zelf kunt bewijzen. Zelfs als uit de feiten (handelaar krijgt zijn geld terug) die onschuld naar voren komt.
Zelf heb ik de KMAR mogen meemaken tijdens een MTV controle die moeiteloos overging in verkeerstoezicht omdat ik te hard reed. Dat deed ik inderdaad maar niet zo hard als zij beweerden. Het proces verbaal was ook een puinhoop maar dat is 11 maanden na dato netjes gerepareerd.
In dit geval lijkt het me moeilijk repareren want een wit plastic tasje blijft een wit plastic tasje. Dat betekent dat je het geld niet zomaar kunt zien en je mag ook niet zomaar er op los zoeken. Zeker niet als bij een eerdere controle (15 minuten eerder) alles in orde bleek. De advocaat heeft een goed punt en dat het hier om onrechtmatig verkregen bewijs gaat. Dat zou dus vrijspraak moeten betekenen zelfs al worden de fouten in het proces verbaal weggepoetst.
Het is niet dat ik geloof dat deze mannen dat geld niet bij zich hadden maar het OM moet gewoon zijn huiswerk goed doen. Doen ze dat niet dan mogen mensen niet zomaar veroordeeld worden.
Wat betreft de hoeveelheid contant geld: Aan één van de winnaars van de Nobelprijs voor de economie werd gevraagd wat hij met zijn prijzengeld (ca. een half miljoen Euro) ging doen. Zijn reactie was: voorlopig contant bij me houden.
Belachelijk! Een half jaar cel! Wat kost dat de Nederlandse staat niet….
gevolgd door werkloosheid van de verdachten. De rechters moeten eens wat economischer denken. Wat boeit dat geld. Zoveel was dat nou ook weer niet. Een directeur van een goeie firma verdient dat per maand.
De rechters moeten nog oordelen!
De officier van justitie heeft nog slechts geëist. Afgezien daarvan denk ik dat deze zaak, afgaande op het verhaal van Rob, gedoemd is voor het OM op een fiasco uit te lopen. Justitie moet maar eens met bewijzen aankomen dat er sprake is van een misdadige achtergrond van het geld. Verder is volgens de wet “hij, die van een voorwerp de werkelijke aard, herkomst, vindplaats, vervreemding of verplaatsing verbergt of verhult…terwijl hij weet dat het voorwerp (geld) – onmiddellijk of middellijk – afkomstig is uit enig misdrijf, schuldig aan witwassen.”
In deze zaak zou dus vast moeten komen te staan dat de verdachte de herkomst etc van het geld verbergt of verhult EN dat hij weet of vermoedt dat dat geld uit enig misdrijf afkomstig is.
Uit het verhaal van Rob kan noch het één noch het ander concluderen.
Dus…
Ik mag hopen dat de rechter het niet de normaalste zaak van de wereld vindt dat zo’n zaak pas twee jaar na dato onder de hamer komt. Als de Officier van Justitie voor zoiets niet eens excuus wenst te maken, hoe zit het dan met de arbeidsmoraal bij Justitie? Het zijn toch niet van die types die altijd achter liggen met het werk omdat ze van ieder uur gemiddeld een vol kwartier verliezen aan klagen over werkdruk, hoop ik?
Voor het reizen met geld in en uit de Europese Unie gelden regels. Vanaf 15 juni 2007 is het verplicht om aangifte te doen bij de douane van het land waar u de EU binnenkomt of uitgaat wanneer u meer dan 10.000 euro wilt meenemen. Dat kan zijn in de vorm van contant geld, maar ook in de vorm van cheques, aandelen of obligaties. Die informatieplicht is er ook als er meer dan 10.000 euro per bank naar het buitenland wordt overgemaakt.
Het verhaal van Ibrahim heeft een heel raar luchtje. Een autohandelaar die een kapper en een pakjesrondbrenger met meer dan 20.000 euro op pad stuurt om tweedehandsjes te gaan zoeken is onwaarschijnlijk. Dat laat je iemand doen die verstand heeft van auto’s. En ook een autohandelaar weet dat hij buitenlandse auto niet zomaar kan invoeren. Dan nog zijn Ibrahim en Bilal aan het werk voor de autohandelaar (hoe ongeloofwaardig ook). Ze zijn in opdracht van de autohandelaar met een groot bedrag de grens overgegaan. Zwart werken en wit wassen is illegaal ongeacht je huidskleur.
De marechaussee mag tot 20 kilometer vanaf de grens steeksproefgewijs controleren heb ik gelezen. Dat mogen ze niet alleen vanwege vermoedens van verblijfsillegaliteit maar ook als er andere verdachte zaken een rol spelen, drugs, een dure auto, een overbeladen auto, enz. En ook al zijn de paspoorten dik in orde de marechaussee heeft bij een ieder die de grens heeft gepasseerd het recht om te controleren. Daarvoor is alleen een vermoeden al nodig. Ik kan me dan ook voorstellen dat hun huidskleur of naam niet de reden is geweest om een controle te willen doen. Die laatste zin van Rob vind ik dan ook erg suggestief. Ben wel benieuwd of er iets bijzonders was aan de auto. Dat de wagen bijv niet op hun naam stond. Dat de advocaat vindt dat er niet zomaar in een tas gekeken mocht worden door de marechaussee… dat zou wat zijn. Het zou mij verbazen als iemand met drugs of smokkelwaar zijn spullen breeduit etaleert op de achterbank. Of iemand nu op het vliegtuig stapt of met de auto of trein de grens passeert, ze mogen in je spullen neuzen. En met meer dan 20.000 euro op zak dan ben je de sigaar.
als die 20 km klopt en ze bij Esso-station Roode Til aangehouden zijn, was het maar net binnen de 20 km, en dan heb ik het nog over hemelsbrede afstand. voor mij zit dáár een luchtje aan.
Rob, als ik je verhaal + de update goed begrijp hebben zowel de verdachten als de autohandelaar het in beslag genomen geld teruggekregen… Dat zal toch niet waar zijn?
@Max,
Ja, dat is ook raar.
Tijdens de zitting bestond hierover ook onduidelijkheid.
Navraag leert het volgende. Een van de verdachten heeft geld geleend om het in beslag genomen bedrag aan de autohandelaar terug te betalen. Die heeft dus zijn geld.
En nu kan de vrijgesproken verdachte het geleende geld terugbetalen omdat justitie het in beslag genomen bedrag moet vrijgeven.
Soms is het zo raar en/of ingewikkeld en/of ongeloofwaardig.
rob z
Als niet bewezen kan worden dat het geld “fout” is en vrijspraak volgt dan is het logisch dat het geld terug komt. Of de verdachten het geld (desnoods via een lening) alvast teruggegeven doet niet echt ter zake. De reden waarom ze dat gedaan hebben geeft wel weer ruimte tot speculatie.