Aziz zit in de lente van het leven.

Hij is 23 jaar geleden geboren in Stadskanaal en daar getogen.
Wanneer je hem zo ziet zitten en naar hem luistert, dan zit daar een keurige, welbespraakte jongeman in de verdachtenbank.

De rechters zeggen dat ze hebben gelezen dat hij het in zijn jeugd niet heeft getroffen.
Dat hij lieve ouders heeft, daar niet van, maar dat zijn vader van een andere generatie is.
Aziz mocht niks.
De rechters zeggen dat ze wel willen geloven dat hem tekort is gedaan.
Aziz beaamt dat.

Het heeft van hem een onzeker mens gemaakt.
Aziz vindt het moeilijk aansluiting te zoeken bij leeftijdsgenoten.
Hij zegt: ‘Ik voel me ook geen 23. Ik voel mij jonger. Ik voel mij meer thuis bij 17- en 18-jarigen, bij hen ben ik op mijn gemak.’

De rechters zijn vriendelijk en knikken.
Ja, ook dat hadden ze in het dossier gelezen.

Ze vragen of het klopt, of hij heeft gedaan wat de officier van justitie zegt dat hij heeft gedaan?
Aziz: ‘Dat klopt.’
Rechters: ‘En u weet ook dat wat u heeft gedaan, niet klopt.’
Aziz: ‘Klopt ook.’

Aziz was toen het gebeurde 21 jaar en naar de skatebaan gegaan.
Daar was hij graag.
Zijn vrienden kwamen er ook.
En de meiden uit de buurt.
Meestal gingen ze chillen.

Op een dag kreeg hij Aleida in het vizier.
Hij vond haar leuk en zij hem ook.
Misschien dacht Aziz toen wel wat Pablo Neruda, dichter aller tijden, zo mooi heeft opgeschreven: ‘Ik wil met jou doen, wat de lente met de kersebomen doet.’

De rechters: ‘De officier van justitie zegt dat u uw tong in de mond van Aleida heeft geduwd.’
Aziz: ‘Ja, we hebben getongzoend.’
Rechters: ‘Drie keer.’
Aziz: ‘Ze leek 16, ze zei tegen mij dat ze 15 was.’
Rechters: ‘Maar ze was 13.’
Aziz: ‘Dat hoorde ik pas later. Ik schrok daar van. Maar we hebben alleen gezoend, meer niet.’

De advocaat van Aziz zegt dat een tong in de mond duwen zo akelig klinkt.
Advocaat: ‘Het is juist heel liefdevol gegaan. Dit kun je niet ontuchtig noemen.’

In de boeken staat dat ‘niemand wordt geacht de wet niet te kennen’.
Aziz had moeten weten dat zoenen met een meisje dat de leeftijd van zestien jaren nog niet heeft bereikt, een misdrijf is waar maximaal acht jaar gevangenisstraf op staat.

De moeder van Aleida ontdekte het.
Ze had op Aleida’s slaapkamer briefjes gevonden en gelezen.
Aleida zei nog dat Aziz heel aardig is en lief, maar toen de moeder aangifte deed, vond ze dat ook best wel goed.

Aziz volgt nu therapie.
Eenmaal per week moet hij met ontuchtmannen groepsgesprekken voeren.
Hij vindt dat moeilijk, want hij hoort daar de vreselijkste dingen.

De officier van justitie maakt nog eens duidelijk waarom de wetgever te jong tongzoenen als een misdrijf ziet.
Omdat de wet kinderen extra wil beschermen.
Ze zegt dat Aziz toen hij net 18 was, iets soortgelijks heeft uitgevroten en dus een gewaarschuwd mens was.
En dan dit.

De officier van justitie eist een taakstraf in de vorm van een werkstraf van honderd uur en drie maanden voorwaardelijke gevangenisstraf.

Rond de dagen dat Aziz over de skatebaan fladderde, komt Ate thuis.
Ate zit met zijn 71 jaren in de herfst van het leven, is weduwnaar en hij was 28 jaar lid van de schietvereniging, zijn alles.
Wanneer hij thuiskomt in het lege huis, ziet hij dat de overbuurvrouw nog wakker is. Buuf is van zijn leeftijd.
Hij pakt een flesje rum en belt bij haar aan.

Misschien dacht Ate wel: ik ga met haar doen, wat de herfst met de bomen doet.
Ze zitten samen op de bank en drinken een glaasje en dan nog twee.
Wanneer de fles bijna leeg is, is Ate giechelig en wordt hij handtastelijk.
En daarna agressief.
Hij staat op en roept: ‘Ga de slaapkamer in.’
De buurvrouw zegt: ‘Dacht het niet.’
En: ‘Doe effe normaal, ja.’

Maar dat doet Ate niet.
Hij slaat haar in het gezicht, trekt de blouse van buurvrouw stuk en slaat nog een keer, met de vuist.
Buurvrouw begint te huilen.
Er vallen meer klappen, in de kamer sneuvelt een vaas.

Op de een of de andere manier weet de vrouw met de telefoon in contact te komen met haar kleinzoon.
Die hoort van alles, dat oma in paniek is en belt 112.
Niet heel lang daarna wordt Ate in de woning aangehouden.
De politiemensen hadden door het raam gezien hoe hij half op buurvrouw zat.

Ate zegt tegen de rechters: ‘Ik kan mij niet voorstellen dat dit is gebeurd. Ik heb niks gedaan, want zo zit ik niet in elkaar. Ik ben niet vechtlustig. Als je vechtlustig bent, dan kom je niet op de schietbaan.’
De advocaat zegt dat buurvrouw mogelijk is gevallen, dat de bulten op het hoofd en de blauwe plekken overal door een val zijn veroorzaakt.

De rechters vragen: ‘Heeft u het niet gedaan of kunt u het zich niet herinneren?
Ate: ‘Ik kan het mij niet voorstellen.’
Rechters: ‘Wanneer u het zich niet kunt herinneren, kunt u ook niet zeggen dat u het niet heeft gedaan. Want dat weet u dan niet.’

De officier van justitie: ‘De verwondingen, de kleinzoon die hoort hoe oma in elkaar wordt getimmerd, politieagenten die hem op mevrouw zien zitten. Hoeveel bewijs heb je nodig?’

Toen er praatjes kwamen heeft de schietvereniging de wapenvergunning van Ate ingetrokken.
De advocaat klaagt dat Ate nu geen sociaal netwerk meer heeft.
De officier van justitie vindt dat geen probleem, voorlopig niet.
Ze zegt dat de leeftijd van verdachte geen beletsel mag zijn en eist een jaar gevangenisstraf.

Rob Zijlstra

• verkrachting
• ontuchtige handelingen

UPDATE – 21 oktober 2011 – uitspraken
Ate heeft met zijn agressief gedrag niet alleen fysiek, maar ook psychisch leed aangericht bij zijn buurvrouw. De poging tot verkrachting acht de rechtbank bewezen. Ate hoeft echter de gevangenis niet in. Hij is veroordeeld tot de maximale werkstraf van 240 uur en zes maanden voorwaardelijke celstraf.

Aziz heeft zich schuldig gemaakt aan ontucht. De rechtbank heeft gekeken wat sociaal etisch aanvaardbaar is. De rechters stellen vast dat de jeugd op steeds jongere leeftijd seks heeft. In dit geval is er sprake van een te groot leeftijfdsverschil (21 en 13 jaar) om het sociaal etisch aanvaard te laten zijn. Dat Aziz zich jonger voelt dan zijn kalenderleeftijd aangeeft, doet niet ter zake.  3 Maanden voorwaardelijke gevangenisstraf.