Er verschijnen in de zalen van het strafrecht wel verdachten die beweren dat alles de schuld is van de politie.
Dat de politie hen onder druk heeft gezet en dat ze daarom hebben verklaard dat ze het hebben gedaan, terwijl dat niet zo is.
Dat de politie woorden heeft verdraaid.
Rechters vallen doorgaans niet snel van hun stoel van dergelijke opmerkingen.
Beetje druk tijdens een politieverhoor mag.
En politiemensen die bewust woorden verdraaien, dus onwaarheden opschrijven in een proces-verbaal?
Nah, dat doen politiemensen niet.
Het probleem van deze verdachten is dat een woord van een politiemens altijd meer waard is dan die van een sterfelijke burger.
Dit is zo omdat een agent de ambtseed heeft afgelegd.
Een agent heeft gezworen dan wel beloofd dat hij zijn plicht nauwgezet en ijverig zal vervullen.
Dus wanneer een politieagent zegt dat u achter het stuur van uw auto zat te bellen en u zegt dat dat niet zo is, dan zat u toch te bellen.
Rechters moeten politiemensen, helemaal in vredestijd, blindelings kunnen vertrouwen.
Het is 6 maart 2010, zaterdagavond, Groningen.
Buiten is het donker, maar koud is het niet.
Het is ook de verjaardag van Maureen.
Zij is 14 jaar geworden.
Omdat ze jarig is heeft ze vriendinnetjes op bezoek.
Tegen kwart voor negen gaan ze met z’n tienen even naar buiten, misschien wel om te chillen of zo.
Iets verderop in de wijk rijdt ijverig een surveillanceauto van de politie.
Maureen en haar vriendinnen gaan naar het schoolplein.
Daar is een trap en daar kun je op zitten.
De trap ligt vier meter van het voetpad.
Het hek om het plein is veertig centimeter hoog.
De toegang tot het plein is niet afgesloten.
Ze gaan naar het plein omdat de jarige Maureen er tegenover woont.
Bovendien is het ook altijd nog een beetje hun plein; de meiden van bijna allemaal 13 jaar hebben er op de basisschool gezeten.
De surveillanceauto van de politie rijdt nu nauwgezet de Sweelincklaan in.
En stopt.
Twee agenten stappen uit, nemen de situatie in ogenschouw en gaan dan onmiddellijk over tot actie.
Ze zeggen tegen de meiden dat ze nu verdachten zijn en delen mee dat ze niet tot antwoorden verplicht zijn.
Julliette zegt desondanks: ‘Ik wist niet dat je hier niet mocht zijn.’
Maureen zegt dat ze jarig is, dat ze toch niets deden of zo en dat ze ook best wel weg willen gaan.
Maar het is te laat.
Alle meiden krijgen een bekeuring van 60 euro.
In het proces-verbaal schrijft de hoofdagent van politie: ‘Ik zag dat verdachte zich achter de (verbods-)borden bevond.’
De agent schrijft met zijn ambtseed ook op dat er op duidelijk zichtbare wijze borden hangen met de tekst: ‘Verboden toegang, art. 461 W.v.S.’
Einde verjaardagsfeestje.
Twee ouders betalen niet.
Zij vinden het te gek voor woorden.
Een van de vaders gaat ter plaatse kijken.
Dochterlief kan wel meer beweren.
Maar wat?
Niks bordjes met de tekst verboden toegang.
Ja, 25 meter verderop, onder de dakrand aan de gevel van het schoolgebouw.
Vader belt een advocaat en op 31 mei dit jaar zit Julliette in de verdachtenbank bij de kantonrechter.
De advocaat haalt een arrest van de Hoge Raad uit 1927 aan, de kantonrechter zegt dat het niet veel gekker moet worden, meisjes op een verjaardagsfeestje bekeuren omdat ze op het schoolplein zitten.
Julliette wordt vrijgesproken.
Maar daarmee is de zaak niet klaar.
Ook de jarige Maureen heeft de boete niet betaald.
En daarom moest zij afgelopen week – twintig maanden na dato – vrij nemen van school en plaatsnemen in de verdachtenbank.
De officier van justitie kijkt bozig en streng, Maureen gespannen, ze vindt het maar doodeng.
De kantonrechter: ‘Niet zo zenuwachtig doen hoor, we vreten je niet op.’
Hij zegt ook: ‘Laten we niet al te dramatisch doen, want het gaat hier om drie keer niks.’
De officier van justitie zegt ondanks die opmerking dat Maureen strafbaar is.
De advocaat brengt in dat vriendinnetje Julliette in exact dezelfde zaak is vrijgesproken.
De officier van justitie: ‘Er hing een bordje, misschien niet te zien, maar er hing wel een bordje.’
De kantonrechter: ‘Artikel 461, altijd lastig. Wanneer je het bord niet hebt gezien, kun je dan ook geen overtreding begaan?’
De advocaat zegt dat de agent heeft opgeschreven dat de verdachte zich achter het verbodsbord bevond.
En dat is dus niet waar.
Het bordje hangt 25 meter verderop, aan de gevel van de school, ’s avonds in het donker en dan niet te zien.
De agent heeft ambtsedig gelogen, door op te schrijven wat zichtbaar niet waar is.
De rechter informeert naar de inkomenspositie van Maureen.
Maureen: ‘Ik krijg zak- en kleedgeld.’
De officier van justitie eist namens ons een boete van zestig euro, maar die geheel voorwaardelijk met een proeftijd van een jaar.
Vrijspraak, pleit de advocaat.
De kantonrechter zegt dat hij nu ook wel kan roepen dat het niet gekker moet worden.
Maar dat het nu eenmaal zo is dat wanneer het justitiële circus in gang is gezet, er dan geen houden aan is.
Dat Maureen zich niet kan beroepen op ‘ik heb geen bordje gezien’.
Resteert de vraag: hing er wel een bordje?
De rechter besluit de strafzaak aan te houden om de agent die het beweert, op te roepen om tekst en uitleg te komen geven.
Wordt vervolgd, want het wordt misschien nog wel veel gekker.
Rob Zijlstra
.
• overtredingen betreffende de veldpolitie
.
UPDATE – 10 februari 2012 – het vervolg
Maureen is veroordeeld, zij het met de hakken over sloot, sprak de kantonrechter die hier aan zou hebben toegevoegd dat het recht niet altijd eerlijk is. Zou, omdat ik deze keer, anders dan de vorige keer, niet bij de zitting aanwezig mocht zijn (jeugdstrafrecht is niet openbaar). De straf: een boete van 60 euro, geheel voorwaardelijk. Een verslag volgt
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
Is de officier van justitie niet bij machte om gewoon te zeggen, “shit, onze agenten zijn compleet doorgeschoten, laten we een excuusbrief aan de ouders sturen en het daarbij laten”?
“De rechter besluit de strafzaak aan te houden om de agent die het beweert, op te roepen om tekst en uitleg te komen geven.”
Overschat ik mezelf als ik zeg dat ik zeker weet dat die agent op de zitting zal zeggen: “Meneer de rechter, dat kan ik me niet herinneren.”
Is het gek, dat hij dat zegt, bijna twee jaar na dato?
Een wijkagent? Van een parkeerwacht kan ik het nog verwachten (mijn ervaring met hen is dat er weinig coulance is te verwachten, alsof ze staan te wachten tot net die ene minuut over tijd is verstreken). Maar wijkagenten…. dat zijn toch de bemiddelaars bij ruzies, die weten wanneer een waarschuwing of een stevig gesprekje op zijn plaats is. Ze zijn er voor de orde en de veiligheid. Een vertrouwd gezicht in de buurt. Volgens het verhaal hebben de meiden niets gedaan om de agenten te frustreren. En een groep van tien meisjes, daar zit vast en zeker wel een paar bij die wel voor een waarschuwing zouden kiezen. Dat ze allemaal zijn bekeurd vind ik dan ook veelzeggend. Dat de agent zou hebben gezegd dat ze verdachten zijn en niet verplicht zijn om te antwoorden? Heel raar. Laat deze agent(en) maar gaan uitleggen waarom hij aan een groep van tien meisjes bekeuringen uitdeelt.
“Het bordje verboden voor onbevoegden”, dat heb ik wel vaker gezien bij een school, wat verborgen onder een dakrand. Met een groot bord op een prominente plek zou een basisschool direct al veel minder vriendelijk ogen. Persoonlijk dacht ik dat school dan iemand uit het gebouw mocht laten verwijderen die er niets te zoeken had. Als een school zou willen dat een schoolplein buiten de schooltijden om niet gebruikt zou worden dan had daar wel een hoger hek gestaan dan eentje waar zelfs een kleuter zo over heen klimt. Dat een school niet aansprakelijk gesteld wil worden voor ongelukken op het plein, vandalen willen weren en ook niet de sigarettenpeuken en de condooms elke ochtend bij elkaar wil vegen, dat kan ik me voorstellen.
Met hulp van google heb ik gevonden dat een ieder zich op een erf mag begeven zolang dat erf niet afgesloten is en de eigenaar geen hinder ondervindt. Maar dat gaat niet op als er een bordje verboden toegang art 461 hangt. Met andere woorden, de meiden zouden in mijn tuin mogen zitten zolang ik er geen last van heb en ze het ook netjes achterlaten. Want ik heb geen bordje art 461. Ben benieuwd wat deze agenten dan hadden gedaan.
Al met al vind ik het een heus duckstadgehalte hebben. Zoals die groene parkjes met overal bordjes “verboden op het gras te lopen”.
Wat betreft nostalgie van “de trap”. Ben al een tijdlang niet op de grote markt geweest maar ik heb begrepen dat ze weer een zittrap willen plaatsen. Geen mooiere plek voor hangjongeren. Misschien in goede navolging ook voor de wijken?
Dit soort flutzaakjes haalt je toch het bloed onder de nagels vandaan? En dan later over de jeugd zeggen dat ze minder respect voor politie en justitie hebben dan vroeger!
De officier had natuurlijk moeten seponeren, wie was het eigenlijk?
De “grote sterke” politieman liet zijn spierballen zien aan deze mooie jonge meiden.
Haantjes gedrag van meneer agent die ook jaren op die school gezeten heeft maar elke dag gepest werd….!!! EN DAAROM POLITIEMANNETJE is geworden…!!! 🙂
En nu werd het gefrustreerde mannetje al weer niet voor vol aangezien door die rot meiden.
Dat een zelfrespecterende officier zo’n zaak durft aan te brengen…!!! Of zal hij ook …… Haha laat maar zal wel zo zijn…
En overigens meneer bef niks oproepen getuigen gewoon een schouw ter plekken.
Komt u ook nog eens op Uw oude schoolplein haha hou op zeik in m’n broek van het lachen..!!!
Wat zijn daar een hoop lui gefrustreerd van dat schooltje afgekomen. De een politieman omdat ie niet kon leren en die andere 2 zijn op hogere functies terecht gekomen 😉
het zijn niet alleen politiemannen die hun woorden verdraaien,maar mensen van redacties ook
Uiteraard, mensen van redacties zijn vaak het ergste…
Die politieman had zeker goede ogen dat hij in het donker precies wist waar dat zogenaamde bordje hing
het moet niet gekker worden. waar gaat dit over….zonde van ons belastinggeld.
Na bewust een dag gewacht te hebben met reageren kom ik nog steeds niet verder dan totale verbazing. Er moet toch een eleganter manier geweest zijn dan bekeuringen voor al die meisjes. Dat de ouders niet betalen en het op een zaak laten aankomen snap ik 100%. Dat het OM de politie niet wil laten vallen en hun oordeel (de bekeuring) volgt snap ik enigszins want je wil de gelederen sluiten ook al ben je het er niet helemaal mee eens.
Dat de rechter dit niet afkapt en er zelfs nog een volgende zitting aan plakt snap ik absoluut niet. Het zegt iets over de prioriteiten.
Allen,
Ik heb eens op google maps gekeken. Aan de beschrijving te zien gaat het om het gebouw van de GSV. Vanaf de straat, waar Google de foto’s gemaakt heeft is geen bordje te zien. Deze foto’s zijn bij daglicht genomen. Op een avond zal een bordje, als het al aanwezig is helemaal niet zichtbaar zijn. Vraag is dan ook hoe een agent dit wel waar heeft kunnen nemen.
Ik ben bang dat de achterliggende reden voor de bekeuringen een andere is;
Twee jaar geleden liep nog volop die discussie over het bonnenquotum voor agenten. Agenten moesten een bepaald aantal bonnen per jaar schrijven -het bonnenquotum- om in aanmerking te komen voor promotie en salarisverhoging.
De tweede kamer heeft dit stukje personeelsbeleid later gelukkig teruggedraaid, maar ik ben er van overtuigd dat het tot op de dag van vandaag nog wel degelijk veel uitmaakt voor de promotiekansen van een agent als hij in zijn funtioneringsgesprek meld dat hij 75 of 400 bekeuringen per jaar heeft uitgeschreven.
Dan is zo’n groepje meiden een uitgelezen doel; in een keer 10 bekeuringen, geen noemenswaardig risico op verzet, relatief kleine bekeuring (acht van de tien ouders betaalden zonder morren)
DH heeft een goed punt, het totaal foute bonnenquotum. Het alternatief in geüniformeerd Neanderthal voor de pissing contest en het “wie heeft de langste?”
Zo zie je maar weer hoe eenvoudig de ambtseed misbruikt kan worden. En de kantonrechter. Een ambtseed kan van zichzelf, door z’n abstractie, moeilijk protesteren en beschikt ook niet over een stem om die te kunnen verheffen. Een kantonrechter wel. Een kantonrechter kan wel degelijk protesteren en z’n stem verheffen, en helemaal als het er naar uitziet dat de ambtseed weer te grabbel wordt gegooid. Over de rug van 10 meiden op een schoolpleintje, nauwelijks kind-af.
Nou is het toevallig ook nog zo dat afgezien van de vraag of een Art. 461 bordje wel of niet zichtbaar is, een 13- of 14-jarige voor de wet nog niet volwassen is. En niet geacht mag worden alle Nederlandse wetten uit het hoofd te kennen. Artikel 461 en z’n consequenties, incluis. En dat bij lange na niet alle 13- of 14-jarigen een schoolopleiding volgen waarbij ze op die leeftijd al wekelijkse Rechts- en Wetskennis lessen ingeroosterd krijgen. Veel scholieren krijgen die lessen trouwens nooit.
Maureen kan zich er dus uitstekend op beroepen dat ze geen Art. 461 bordje had zien hangen. Want de Nederlandse overheid leert jongeren van haar leeftijd helemaal niets over Art. 461 en de kans is groot dat de tekst van het bord haar ook helemaal niets zegt. Het was toch immers jarenlang háár basisschool? En ze deden toch helemaal geen kwaad? Dus hoezo verboden toegang?
Van ouders die de wettelijke vertegenwoordigers van hun minderjarige kinderen zijn en die in sommige gevallen ook verantwoordelijk te houden zijn voor de daden van hun kroost, kan al helemaal niet verwacht worden dat ze dit pennenlikkers spelletje aan de Sweelincklaan meespelen en zonder protest de bekeuringen zouden betalen.
Sommige politiemensen en officieren van justitie maken meer kapot dan je lief is.
goed gezegd mieke
In het proces-verbaal schrijft de hoofdagent van politie: ‘Ik zag dat verdachte zich achter de (verbods-)borden bevond.’
De agent schrijft met zijn ambtseed ook op dat er op duidelijk zichtbare wijze borden hangen met de tekst: ‘Verboden toegang, art. 461 W.v.S.’
Korte vraag aan Rob Zijlstra
De functie (rang) van de agent: gaat het bij die beschrijving om “een dichterlijke vrijheid”, of gaat het hier werkelijk om een hoofdagent?
Het is toch vreemd als de kantonrechter inderdaad slechts één agent (de verbalisant van Maureen) zou oproepen om die nader aan de tand te kunnen voelen. De surveillance en het uitschrijven van de 10 bekeuringen, werd immers uitgevoerd door een team van 2 agenten. (De rechter besluit de strafzaak aan te houden om de agent die het beweert, op te roepen om tekst en uitleg te komen geven.)
Aangenomen dat elk van hen circa de helft van de 10 verbalen voor zijn of haar rekening heeft genomen, is die tweede agent dus automatisch ook een getuige. Met de bevoegdheid om op ambtseed dingen te verklaren. Dan dient m.i. ook die tweede agent de confrontatie met de kantonrechter aan te moeten gaan.
Nu acht ouders (d.w.z. de ouders van 8 van de meisjes) kennelijk zonder veel morren hun bekeuring van 60 euro hebben voldaan (wat niet echt pedagogisch verantwoord van ze was), zou dat m.i. omdat het hier om 10 puur identieke gevallen (vermeende overtredingen) gaat, de kantonrechter horen te bewegen om die hele, droeve bonnenactie als één geheel te zien. Met als mogelijke consequentie dat, afhankelijk van het eindoordeel van de kantonrechter over de legitimiteit van de uitgereikte bekeuringen, op diens last 8 x 60 euro aan de desbetreffende ouders moet worden terugbetaald. Liefst met excuses van de hoofdcommissaris van dit korps – en excuses van het OM zouden bepaald ook niet misstaan in een land met een groot aantal 13- en 14-jarigen – maar nu loop ik vooruit op een mogelijke uitkomst van de zaak.
En wat bezielde Maureen’s kantonrechter om, ondanks eerdere uitlatingen om haar op haar gemak te stellen in de rechtszaal, haar toch te vragen over hoeveel geld (Maureen: ‘Ik krijg zak- en kleedgeld.’) zij kan beschikken? Ik vind dat behoorlijk intimiderend en ongepast tijdens die zitting, waar de twijfels aan de “ambtseed” steeds duidelijker moeten hebben bestaan. Daarbij: niet zijzelf maar haar ouders zijn uiteindelijk toch verantwoordelijk voor de eventuele betaling?
Een niet-Groninger agent die het weten kon, legde me een paar jaar geleden uit “dat meiden aan een inhaalslag bezig zijn waar het gaat om jeugdcriminaliteit”. Onder jongeren waren jongens van oudsher veel vaker dan meisjes betrokken bij vandalisme en kleine criminaliteit maar dat is aan het veranderen gegaan (helaas). Maar deze kantonrechter besefte zelf immers ook heel goed dat 10 meiden van 13 tot 14 jaar die tijdens een verjaardagsfeestje van één van hen, weliswaar op een vroege zaterdagavond in Stad, gezellig een niet-afgesloten schoolpleintje opzoeken en daar gaan zitten (hun schoolpleintje: aan de overkant van de woning van de jarige), in wezen niets zwaarwegends te verwijten valt? Waarom dan kennelijk toch ietwat vallen voor de druk van een twijfelachtige ambtseed en het kwaaie smoelwerk van een OvJ? Dat moet een rechter nóóit doen, nooit met zich láten doen: die komedie gaan meespelen!
‘ En wat bezielde Maureen’s kantonrechter om, ondanks eerdere uitlatingen om haar op haar gemak te stellen in de rechtszaal, haar toch te vragen over hoeveel geld (Maureen: ‘Ik krijg zak- en kleedgeld.’) zij kan beschikken?’
Volgens mij komt dat omdat de strafrechter een onderzoeksplicht heeft en niet op zaken mag vooruitlopen. Zie het maar als een formaliteitje.
Denk ik.
@Rob: Is er al meer bekend?
hallo ik heb zon zelfde zaak Mijn zoon zat ook op schoolplein waarvan het hek open was en er mensen in de school waren
omdat er een andere groep aankwam is zijn groepje op de fiets gestap en weggegaan terwijl ze wegreden kwamen twee agenten in burger die hun een verbaal gaf van €43 Hij kreeg geen afschrift in handen maar tijd later in de brievenbus
zij hadden niets gedaan en zaten ook te chillen.
zijn zijn in de leeftijd van 15-16 jaar en hangen wat rond. In oss is weinig te beleven en ze worden overal weggestuurd. Iedereen is jong geweest en heeft dit gedaan
ik vind het belachelijk dat de jeugd nergens mag staan zelfs niet in het bushokje in zijn eigen straat. daar sneuvelt de ruit regematig maar dat wil niet zeggen dat hij dat doet Dat gebeurd meestal snachts Hij weet dat andermans spullen met rust laat zo niet worden er thuis maatregelen genomen. ik heb dus bezwaar aangetekend en moet nu voorkomen met hem op 29 april
Wat dat kost aan tijd en geld maar ja het is zo in nederland dat de groten beschermd worden en de kleine man het moet ophoesten dus uitschrijven die verbalen
sta notabene bij het stoplicht rijd gewoon een agent in zijn politiekleding, ik denk op weg naar zijn werk want dat is die richting uit, hup gewoon door rood licht.
Mijn zoon reed daar door rood wel een bon dus ik bedoel maar,
heeft niemand meer vertrouwen in de jeugd zij zijn wel onze toekomst? niet iedereen sloopt de boel zij moeten toch ook ergens chillen dat is een periode in hun jeugd misschien een jaar en dan gaan weer wat anders doen zoals werken stappen ze mogen met 15 jaar nergens binnen alleen wijkhuizen en dat is net een turks paradijs. ik ben geen racist maar dat is zo daar ben jij de buitenstaander
dus gemeents sta op en regel iets voor de jeugd
eindelijk bericht zoon moet voor komen op 23 dec 2013 incident was op 1-4-2012
meer als 1.5 jaar gelden hij was toen 15 zat op schoolpleintje met wat jongens hek open en er was iets te doen in scholgebouw. werden door twee agenten in burger weggestuurd en verbaliseerd. ben het er niet mee eens jongens deden niets alleen op bankje zitten.stuur ze weg of waarschuw ze. daarom ga ik voor andere ouders hebben denk ik betaald maar ik vind dat hij zich moet kunnen verweren Hijzelf vind dat hij het gewoon moet betalen omdat je toch niet wint. Ik wil hem duidelijk maken dat je knokken voor je geld en recht daarom laat ik het voorkomen ondanks dat hij minderjarig was?
Is er al een uitspraak van deze zaak in groningen??
Inderdaad Wilma, Rob had ons het vervolg beloofd 🙂
@anoniem (waarom?)
Een verslag volgt niet. Bij de vervolgzitting mocht ik niet aanwezig zijn. Dat ik dat de eerste keer wel mocht, berustte op een foutje van de rechter. Maar zoals in de update staat: het meisje is veroordeeld tot een voorwaardelijke boete van 60 euro.
Owjee sorry Rob, ik had niet goed gelezen.
Of heb je het pas net doorgestreept dat een verslag volgt?
Het was ik trouwens, ik was niet ingelogd en ik had het ff niet door.
Wil je nog een ongezouten uitspraak hier of is dat alleen bij de rijdende rechter? 😛
@Henk, ik heb her doorgestreept na jouw bericht. Ik was deze merkwaardige zaak helemaal vergeten. Ongezouten uitspraken zijn altijd welkom, hier.
Aha, dan snap ik het.
Een merkwaardige zaak inderdaad.
Gek, nee tamelijk onverteerbaar eigenlijk, ook dat het ene meisje werd vrijgesproken en het andere niet.
Terwijl het in beide gevallen om ‘drie keer niks’ ging.
Het voorgaande was niet echt ongezouten. Sorry.
Ik ga wel ff broeden op iets!
Owshit! Ik had moeten typen:
@anoniem (waarom?)
(en dan de rest)
damn, ik zag het te laat!
Ik zal nooit zo ongezouten worden als jij, je bent een brutale aap! 😛