Een opmerkelijke strafzaak, maandag in de rechtbank van Groningen.
Het gaat over een rechtszaak die er wel was, maar achteraf niet.
In zittingszaal 14 staat voor de meervoudige strafkamer een 25-jarige man terecht die wordt verdacht van aanranding van de eerbaarheid.
In januari dit jaar zou hij in een café in Groningen aan de borsten van een vrouw hebben gezeten.
Een andere vrouw kneep hij in haar achterwerk, zo luidt de verdenking.
De verdachte weet het niet meer, zo dronken.
De twee vrouwen vonden het zeer ongewenst, maar deden geen aangifte.
Het openbaar ministerie besloot toch tot vervolging over te gaan.
De officier van justitie zegt dat uitgaansgeweld aangepakt moet worden, voor seksueel geweld tijdens het uitgaan is dat niet anders.
Dat geen aangifte is gedaan, maakt niet uit.
De officier van justitie: ‘Deze kwestie is te vergelijken met het geven van een klap in het gezicht in de kroeg. Dulden we ook niet. Mensen moeten gewoon van elkaar afblijven.’
De advocaat verzoekt de rechtbank het openbaar ministerie niet ontvankelijk te verklaren.
In het spel van versieren gaan we soms net even iets te ver.
Maar om dan de rechters hier mee te belasten?
Dat de vrouwen het niet leuk vonden, heeft meer te maken met hun gevoeligheid dan met de hufterigheid van mijn cliënt, zegt advocaat Lidewij Wachters.
Zij stelt dat de zaak zo onbenullig is dat strafrechtelijke vervolging geen enkel doel dient.
En dat moet strafrechtelijke vervolging wel doen, een doel dienen.
De officier van justitie is het er niet mee eens.
De rechters informeren bij de verdachte of hij een aangeboden transactie zou betalen om daarmee strafvervolging door de rechtbank te voorkomen.
De verdachte zegt (tegen zijn tolk) dat hij dat zal doen.
Betalen.
De rechters trekken zich terug voor beraad.
Na tien minuten hebben ze een praktische oplossing bedacht.
De rechters: ‘Het openbaar ministerie is wel ontvankelijk, het besluit iemand te vervolgen is immers aan het openbaar ministerie en niet aan ons.’
Maar, vervolgen de rechters, kijkend naar de officier van justitie: ‘We hebben de verdachte horen zeggen dat hij bereid is een transactie te betalen. Met die wetenschap zou u, officier van justitie, de zaak kunnen intrekken en alsnog een transactie naar verdachte kunnen sturen.’
De officier van justitie zegt: ‘Maar kan dit wel? De strafzaak is al door de bode uitgeroepen.’
De rechters zeggen nu ach, ja en nog een keer ach en ja.
De officier van justitie: ‘Ik begrijp het niet.’
De rechters: ‘Het is heel simpel.’
De officier van justitie: ‘Als ik dit doe, gaan bij ons intern alle systemen piepen.’
De rechters: ‘We moeten soms wat praktisch zijn en ons niet laten leiden door eventuele piepende systemen.’
De officier van justitie, schoorvoetend: ‘Goed dan. Ik zal verdachte een transactie sturen van 350 euro.’
Rechters tegen verdachte: ‘En die gaat u dan betalen.’
Verdachte knikt.
Wanneer de rechters zeggen, mooi, dit was het dan, gaat de officier van justitie opnieuw staan en zegt: ‘Maar wat moeten we dan met deze strafzaak die officieel is uitgeroepen?’
De rechters: ‘Deze zitting wordt geacht niet te zijn geschied.’
Rob Zijlstra
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
Grappig dat de grens om een ”strafblad” te krijgen ligt vanaf 250,= transactievoorstel – daar was ik als advocaat dus zeker niet akkoord mee gegaan! Zeker niet als het een buitenlander betreft die dat bij de eventuele verlenging van zijn verblijfsvergunning moet opgeven
Ligt het aan mij, of krijgen we al jaren te horen dat zonder aangifte de politie niets kan beginnen?
Het Groninger uitgaansleven ken ik niet van nabij; wel is duidelijk dat in de stad m.b.t. al die mensen die daar “uit gaan”, meer politie toezicht nodig was. En dat is er ook gekomen.
Blijft de vraag: had dat bewuste café camera’s hangen waarvan de beelden automatisch worden bekeken door het OM (Paterswoldseweg, waar dat enge standbeeld van ze staat)?!
(Heb nog wel wat vragen en opmerkingen, maar laat het voor nu even hierbij)
Nu lees ik weer een opmerking van een advocaat die onnodig en kwetsend is voor de “slachtoffers” zogenaamd ten gunste van haar client.
– Dat de vrouwen het niet leuk vonden, heeft meer te maken met hun gevoeligheid dan met de hufterigheid van mijn cliënt, zegt advocaat Lidewij Wachters. –
Deze dames hebbben geen aangifte gedaan en dan worden ze beledigd door de advocaat? Het is me nu al zoveel vaker opgevallen dat advocaten ongefundeerd schofferen. Wat is dat voor verdedigen? Ik ken geen enkele vrouw die zich vrijwillig en graag door vreemden aan de borsten en billen laat betasten. Dat heeft niets te maken met gevoeligheid. Ik weet niet hoe de vriendenclub van mw Wachters eruit ziet?
Wat ik mij afvraag naar aanleiding van het hele stuk is dat in veel zedenzaken, speciaal waarin kinderen betrokken zijn, een aangifte niet eens halen. Dat heeft o.a. te maken met het kinderverhoor wat voor een jong kind erg belastend is en waarbij kinderen dichtklappen. Er zijn dan veel vraagtekens i.v.m de haalbaarheid. En natuurlijk heeft hulp en veiligheid voor een kind een hogere prioriteit dan strafrechtelijke vervolging. Ik kan het niet goed plaatsen als ik zie dat een borstenbetaster dan wel op een zitting moet verschijnen. Kunnen ze dat bij het OM niet makkelijker maken dat een kind niet perse hoeft te getuigen? Het gaat mij persoonlijk niet eens om de strafmaat. Strafrecht is toch meer recht dan straf? Het systeem piept wel op meer punten.
De rechters: ‘We moeten soms wat praktisch zijn en ons niet laten leiden door eventuele piepende systemen.’
Dat zijn wijze woorden. Piepende systemen bij het O.M. impliceren immers nogaleens een risico voor een rechtsstaat.
Hier een ander voorbeeld van zo’n piepend systeem
Hoewel, piepend… meer zó hard knarsend dat je er kippevel van krijgt.
‘k Hoop niet dat het besmettelijk is, OM-systemen die piepen of knarsen. Een koutje is hier in het noorden met dat gure weer immers zo gevat.
Knarsetanden of piepend de meeste zaken gaan aan mijn gezonde verstand voorbij.
Maar ik heb dan ook geen Rechtenstudie doorlopen.
Bezorge groet
Mij overkomt zoiets nou nooit, in Nederland.
De ene keer op vakantie in Marokko had ik zo ongeveer blauwe billen van de knijpvingers die in het geniep wilden domineren.
Waar moeten we heen als we niet meer kunnen rekenen op rechters die zaken als niet geschied beschouwen?
Waarom geven die vrouwen zo een dronkelap niet gewoon “een vonk rond zijn oren” zoals ze bij ons zeggen? Lijkt mij een zeer gepaste straf en voor de dames kan het heerlijk opluchten. Dan heb ik het natuurlijk vooral over de genoemde situatie in een Gronings café en niet over de reactie van Appelvrouw. In een vreemd land kan ik me voorstellen dat je je wat meer inhoudt omdat je de situatie minder kent.
Verder ben ik het ook met Mieke eens dat mij dit heel moeilijk te bewijzen lijkt zonder aangifte. Zijn er dan getuigen? Filmbeelden?