Marcus is met zijn 71 levensjaren de op een na oudste verdachte die dit jaar in zittingszaal 14 terecht moest staan.
Van de vijf andere 65-plussers die dit jaar voor het hekje stonden in 14, hadden vier zich schuldig gemaakt aan ontucht.
Marcus niet.
Hij zat er voor een poging tot doodslag dan wel een poging tot moord op zijn partner.
Eerst probeerde hij het door met een dumbell – dat is een gewichtshalter – tegen haar hoofd te slaan.
Daarna kneep hij haar keel, mond en neus dicht en beet hij haar flink in de rug.

Bij een poging heb je het wel geprobeerd, maar is voorgenomen misdrijf niet voltooid.

De zitting die ruim drie uur duurde, maakte de heer Marcus er niet jonger op.
Hij had het zichtbaar zwaar.
De officier van justitie zei halverwege dat we moeten oppassen deze verdachte niet als een slachtoffer te zien.
Hij is verdachte die wordt verdacht van een zeer ernstig strafbaar feit.

De buurman had de politie gealarmeerd.
Buurman had angstschreeuwen (‘help, help’) gehoord en was poolshoogte gaan nemen.
In de portiek had hij aan buurman, die hij bovenop buurvrouw zag zitten, gevraagd: ‘Buurman, wat ben je aan het doen?’
Marcus had volgens hem geantwoord: ‘Ik ga haar doodmaken.’
Buurman had daarop gezegd dat hij 112 ging bellen.

Toen de politie ter plaatste kwam – ’s ochtends rond koffietijd – troffen ze een gewonde vrouw aan, met een opgezwollen gezicht en bloed op de grond.

Ze hadden elkaar in 1995 leren kennen.
Twee jaar later trouwden ze.
Samen hebben ze een dochter van 15 jaar.

Marcus komt uit het zuiden van het land.
Zij is van de Filippijnen.
Het boterde al jaren niet meer.
De politie was er wel eens aan de deur geweest.
In 2006 had zij een keertje aangifte gedaan wegens mishandeling.

In de buurt heeft Marcus de naam een aardige man te zijn.
De psychiater had daar aan toegevoegd dat Marcus een perfectionistische man is met een gebrekkige woedebeheersing.

Ze woonden al jaren gescheiden in zijn woning.
Hij deed de huishouding en de opvoeding van hun dochter.
Zij ging vaak weg, zei Marcus.
Dan vetrok ze met de noorderzon om plots, maar vaak maanden later, weer op te duiken.
Ondertussen maakte ze schulden van zijn geld.

In februari dit jaar was het weer eens zover.
Zij weg.
Hij beloofde zijn dochter: ‘Als moeder terugkomt, dan zal ik niets zeggen.’
Tegen de rechters: ‘Ik wil mijn dochter niet verliezen.’

Op 16 juni, vier maanden later en even na middernacht, kwam ze thuis.
Marcus trok zich terug in zijn kamer en bleef daar weken zitten.’
Tegen de rechters: ‘Om mezelf op te vreten.’

Zo nu en dan werden er over en weer lelijke woorden gesproken.
Marcus zou hebben gezegd dat hij een boek had, The perfect crime.
Iets met gemalen glas.
Je kist staan al klaar, zou hij door de muren hebben geschreeuwd.
Marcus ontkent dat: ‘Zo’n boek heb ik helemaal niet. Klinkklare onzin.’

Rechters: ‘Ging u aan de drank?’
Marcus: ‘Ja. Af en toe een klokje. Ik mocht twee glaasjes wijn per dag van de dokter.’

Op 6 juli gaat het hartstikke mis.
Marcus: ‘Ik was in de slaapkamer, zij in de woonkamer. Ze telefoneerde en ik hoorde haar irritante stem. Toen knapte er iets, ik raakte door de dolle heen, het werd me te veel.’
De officier van justitie: ‘Het liep toen gigantisch uit de klauwen.’
Marcus: ‘Ik wilde haar niet vermoorden. Ik wilde haar de les lezen.’

Rechters: ‘Bent u ook geschrokken van wat er is gebeurd?’
Marcus, met verbazing: ‘Ja natuurlijk.’

De officier van justitie moet een keuze maken: is het een poging tot moord of een poging tot doodslag?
Marcus kan zich niet alles meer herinneren wat er nou precies is gebeurd.
Maar dat hij tegen de buurman zou hebben gezegd ‘ik ga haar doodmaken’ is niet waar.
Hoe hij dat dan wel zo zeker weet?
Marcus: ‘Dat weet ik gewoon. Honderd procent.’

Wie roept iemand dood te gaan maken en vervolgens probeert de daad bij het woord te voegen, handelt voorbedacht en dan is het een moordpoging.
Wie plots in blinde woede ontsteekt, knapt van opgekropte frustraties, en dan iemand met een dumbell van 2500 gram naar het leven staat, doet aan een poging tot doodslag.

De officier van justitie denkt van alle twee een beetje.
Eerst wilde hij haar in koelen bloede vermoorden.
Want dat riep hij.
Dat had de buurman immers horen zeggen.
Later had Marcus gezegd dat dat niet zo is, dat hij zoiets nooit heeft geroepen.

Van alle twee een beetje kan juridisch niet.

Misschien dat de officier van justitie dacht: bij een poging tot moord kan ik het niet maken een taakstraf te eisen, want daar krijg je Haags gedonder van.
En maar aangescherpte wetswijzigingen.
Dat hij wellicht dacht: Om Marcus met zijn 71 levensjaren terug naar de gevangenis te sturen, is ook zo wat en zeker geen maatwerk, terwijl goed recht dat wel moet zijn.

Na veel wikken en wegen besluit de aanklager dat wat op die woensdagochtend rond koffietijd is gebeurd, een poging tot doodslag mag heten.
De bijbehorende eis: gevangenisstraf voor de duur die Marcus al heeft ondergaan in voorlopige hechtenis – een paar weken – een voorwaardelijke gevangenisstraf van een jaar en een taakstraf van 240 uur.
Met een contactverbod.
Proeftijd 2 jaar.

Filippine woont nog altijd met zijn schulden in zijn woning in de stad Groningen.
Marcus huurt ergens aan de kust een vakantiehuisje.
Dochter woont bij haar, maar is liever bij hem.

Rechters: ‘Nog niet gescheiden?’
Marcus, afgemat: ‘Die ga ik na deze strafzaak in gang zetten.’

Rob Zijlstra

uitspraak op 30 december