De beelden van de beveiligingscamera laten aan duidelijkheid weinig te wensen over.
De camera staat gericht op de twee grote glazen toegangsdeuren van het café.
Dion, capuchon over het hoofd, staat aan de bar en dat mag niet.
Hij heeft een toegangsverbod van drie jaar en die zijn nog niet verstreken.
De portier is onverbiddelijk.
Hij opent een van de deuren en wijst Dion met een gestrekte arm de weg: wegwezen!

Dion geeft gehoor aan dit gebiedende verzoek.
Hij sjokt rustig de straat over en buigt zich over zijn scooter die aan de overkant tegen de gevel staat.
Hij pakt iets, draait zich om en loopt terug naar het café, vol in het zicht van de camera.

De portier staat nog steeds bij de deur en ziet dat Dion een ketting in zijn rechterhand heeft.
De officier van justitie zal later zeggen: ‘Een ketting van 1.20 meter lang, twee kilo zwaar.’
De portier probeert de glazen deur dicht te trekken, bezoekers deinzen achteruit.

Dion haalt uit.
Het volgende moment ligt de glazen deur in gruzelementen.
De officier van justitie: ‘Een glazen deur van 12 millimeter veiligheidsglas die je met een hamer nog niet kapotslaat.’

Maar dus wel met een ketting.
De portier raakt gewond, door de klap, dan wel door rondvliegend glas, dat blijft wat onduidelijk.’

Nadat hij de ruit aan diggelen heeft geslagen, loopt hij in alle kalmte weg, zonder om te kijken.
Zes seconden later rennen er politieagenten door het beeld (en dus door de straat) en wordt Dion buiten het zicht van de camera gearresteerd.

De rechters vragen aan de verdachte wat nou zijn bedoeling was met die ketting.
Dion: ‘Slaan.’

Volgens hem vertellen de camerabeelden niet het hele verhaal.
Dat hij niet in het café Ritmo (Gelkingestraat, Groningen) mocht komen, klopt.
Maar hij moest even iets ophalen, een sleutel of zo.
En die portier was direct problemen gaan maken.
Het allerergste: ‘Hij spuugde mij in het gezicht. Toen werd ik boos. Had hij dat niet gedaan, dan waren er ook geen problemen geweest.’

De wet van Dion: wanneer een man een man in het gezicht spuugt, dan mag je hem slaan.
Dion zegt: ‘Dan sla je hem gewoon.’

Ook de officier van justitie laat aan duidelijkheid weinig te wensen over.
De klap met de ketting op de glazen deur moet, gezien de gevolgen, een gigantische klap zijn geweest.
Zou die deur er niet zijn geweest, zou de portier de deur niet net op tijd hebben dichtgetrokken, dan had hij het niet kunnen navertellen.
Kortom: poging tot moord.

De officier van justitie: ‘Toen hij het café verliet, riep hij, ‘ik geef je een klap zodat je het nooit weer doet’. Hij koos voor een definitieve oplossing. Hij wilde de portier doodslaan.’

Het bovenstaande gebeurde op 6 november vorig jaar.
Maar het had net zo goed op een andere datum kunnen gebeuren.
Geweld loopt als een rode draad door het leven van Dion.
Hij is in meerdere cafés niet welkom wegens gesodemieter.

Ik kijk naar Dion die als een forse brombeer in het verdachtenbankje zit.
De rode draad loopt niet door een vrolijk leven.
Dion is van Curaçao, opgevoed door zijn opa.
Omdat hij geen school afmaakte, kan hij, ook nu hij 46 jaar is, nauwelijks lezen en schrijven.

Wat ook triest is – en bijna niet te begrijpen – is dat hij nu 24 jaar in Nederland is, maar de taal niet spreekt.
Een tolk moet zijn gebrom vertalen.

Sinds 1997 is hij klant van politie en justitie.
Hij heeft de status van veelpleger bereikt.
Een aanzienlijk deel van de voorbije vijftien jaren bracht hij door in gevangenissen.
Nog een probleem: Dion drinkt whisky, soms meerdere flessen op een dag.

Knijp je in zijn dossier, zegt de aanklager, dan druipt de drank eruit.

Dion wilde wel naar klinieken om af te kicken, maar steeds waren er weer rechtszaken, gevolgd door weer nieuwe celstraffen.

Behalve de poging tot moord, staat Dion terecht wegens diefstal (parfum, laptop) en vernieling (van nog een cafédeur).

De officier van justitie neemt 14 jaar gevangenisstraf in de mond.
Dat is de straf volgens rechterlijke richtlijnen voor moord.
Bij een poging mag het iets minder wezen.
Maar met het oog op de rode draad, de grote kans op recidive moet hier een hoge strafeis komen, zegt de officier.
Al dan niet gecombineerd met TBS.

Om de beste strafeis te kunnen formuleren, wil de officier van justitie dat gedragsdeskundigen nog eens nader naar de psyche van Dion kijken.
Het verzoek is daarom de strafzaak aan te houden, om het nadere onderzoek uit te voeren en dan een nieuwe zitting in te boeken.
De advocaat gaat er niet eens voor staan.
De advocaat zegt: ‘Daar zijn wij het helemaal mee eens.’

De rechters vragen aan Dion: ‘Zou u aan zo’n onderzoek meewerken?’
Dion: ‘Si.’

Rob Zijlstra