Rond de jaarwisseling ontstaat altijd geratel over snelrecht.
Of dat nou wel of niet nuttig is en/of het helpt de mensheid in Nederland ertoe te bewegen een beetje normaal te doen.
Doe je dat niet, verniel je de buurman, dan dreigt de snelrechter.

Hoe het ook moet, vast staat dat alcohol een grote boosdoener is van veel ellende tijdens de jaarwisseling.
Maar niet alleen dan.
Wat te denken van de jaarlijkse feesten in het dorp?

Op de Zuidlaardermarkt ging het al een paar keer goed fout.
Ook tijdens de Allerheiligenmarkt in Winschoten, Adrillen, zijn mannen vernield.
In 2010 ging het gigantisch mis buiten de feesttent van Ulrum.
Vorige maand nog diende een strafzaak rond een geweldsincident tijdens de feestweek in De Wilp.
En even daarvoor ging het in zittingszaal 14 over een akelige gebeurtenis tijdens de Pinksterfeesten in Delfzijl waar een man blijvend invalide werd geslagen.

In de stad Groningen is één datum waarop drie mensen door geweld om het leven zijn gekomen: 28 augustus, tijdens Bommen Berend, de viering van het Groningens Ontzet.

De lijst kan langer.

Deze week stond de 28-jarige Fred terecht wegens losse handjes tijdens het jaarlijkse dansfestival Op Roakeldais in Warffum.
Het was er een gezellige boel geweest en iedereen had veel gezopen, maar toch normaal gedaan.
Toen het feest voorbij was, ging het licht aan.
Fred had op dat moment twintig biertjes op.

’t Ging om niks.
Fred had een tijdje staan kletsen met Marieke.
Ze hadden, zei Fred, zelfs telefoonnummers uitgewisseld.
Marieke had gezegd dat ze geen vriendje had.

Maar bij de uitgang meldde Johan zich.
Marieke’s vriend.
Er werden wat dingen gezegd – wat werd niet gezegd – waarop Fred richting Johan had geroepen dat hij een jaloers typetje is.
Fred tegen de rechters: ‘Hij greep me ineens bij de keel en sloeg. Ik heb drie keer gezegd, ga weg. Toen heb ik teruggeslagen. Om mezelf te verdedigen.’

Johan heeft een andere lezing.
Hij heeft verklaard dat hij ineens van achteren werd aangevallen, een harde klap op het hoofd kreeg, viel en toen buiten bewustzijn raakte. Vervolgens werd er flink op hem ingetrapt, ook tegen het hoofd. Veel pijn, veel bloed.
Johan werd met een ambulance naar het ziekenhuis in Groningen gebracht.

Er waren veel getuigen.
Veel getuigen, inclusief een politieagente in vrije tijd, bevestigen het verhaal van Johan.
De agente had Fred zelfs zien lachen en hem horen zeggen dat hij trots was omdat hij die gast goed had geraakt.
Fred: ‘Dat is niet waar.’

Rechters: ‘We hebben in het dossier gelezen dat er tijdens Op Roakeldais van alles en heel veel naar binnen wordt geslagen. U had twintig biertjes op. Bent u dan nog nuchter?’
Fred: ‘Ik wel ja.’

Fred vertelde dat hij helemaal geen vechtersbaas is.
Hij is kapitein op een schip op zee.
Bij de reclassering hadden ze zich niet al te veel zorgen gemaakt.
Fred heeft een goede baan, zijn leven op orde en de kans dat hij nog een keer de fout ingaat, werd ingeschat op laag.
De reclassering adviseerde daarom een voorwaardelijke werkstraf.

Wat de reclassering niet wist, was dat Fred op dat moment al weer had toegeslagen.
Dat was onbekend, omdat Fred het verzweeg.
Hij wil graag kapitein op zee blijven en dan kun je op land niet al te veel gedonder hebben.

In Appingedam was hem bij de ingang van een café de toegang ontzegd.
Omdat hij en zijn damesgezelschap vervelend waren.
Na wat geduw en getrek, haalde hij uit.
Bij een van de portiers ging onmiddellijk het licht uit.
Opnieuw moest er een ambulance aan te pas komen om het flink toegetakelde slachtoffer naar het ziekenhuis te brengen.

Rechters: ‘Wat bent u eigenlijk voor een man? Bij u vallen steeds slachtoffers.’
Fred: ‘Ik heb nooit ruzie.’
Rechters: ‘U en horeca, dat gaat niet samen.’
Fred: ‘Een volgende keer loop ik weg.’
Rechters: ‘Waarom zouden wij u geloven?’
Fred: ‘…’

De officier van justitie had de kwestie Warffum aanvankelijk gekwalificeerd als een poging tot doodslag.
Tijdens de zitting maakte ze er een poging tot het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel van.
Dat is iets minder erg.
Appingedam mag een zware mishandeling heten.
De officier van justitie: ‘Meneer is beide keren flink losgegaan.’

De vrouw die in De Wilp een andere vrouw vernielde door roekloos met een glas bier te gooien, hoorde vorige maand anderhalf jaar gevangenisstraf eisen.
Even dacht ik: kapitein, jij kunt de borst nat maken.

Vorige week werd de vrouw van De Wilp veroordeeld tot een taakstraf van 240 uur.
Mogelijk dat de officier van justitie die uitspraak in gedachten had.
Fred hoorde eveneens een eis van 240 uur, met nog vier maanden voorwaardelijke celstraf erbij.

Ik denk dat Fred de rest van zijn leven tegenstander is van strengere straffen.

Rob Zijlstra

 

UPDATE – 13 februari 2012 – uitspraak
Fred is veroordeeld tot het uitvoeren van een taakstraf van 150 uur en krijgt 2 maanden voorwaardelijk mee als stok achter de deur. Een medeverdachte (die in het bovenstaande verhaal  geen rol speelt) is conform de eis vrijgesproken.