Laten we zeggen dat de 57-jarige Johan V. in de regio een zekere reputatie geniet.
Dat is terecht of niet.
Een feit is dat zijn laatste veroordeling al weer vijf jaar oud is, voor iets met hennep in 2005.

Eind vorig jaar, op 14 december, werd V. gearresteerd.
Er gebeurde op die dag van alles in de regio.
De politie zat al maanden achter de vermeende brandstichter Johnny B. aan.
Op die dag werd Johnny B.– zoals ze dat bij de politie noemen – ‘achterover getrokken’.
Opgepakt.
Ook een tweede verdachte werd die dag in de kraag gevat: de 29-jarige Johannes.
De zoon van Johan V.

Zoon Johannes werd in zijn woning aangehouden.
Dat had wat voeten in de aarde.
Het was druk bij Johan thuis en mede vanwege reputaties en onduidelijkheden ter plaatse, besloot de politie om de halve straat als vuurwapengevaarlijk aan te merken.
Omdat de familie V. in meerdere woningen naast elkaar woont – ze zijn als het ware hun eigen buren – denderden arrestatieteams overal naar binnen.

En dus onbedoeld ook bij vader Johan.
In zijn woning werd het volgende aangetroffen: 1018 gram cocaïne, 172 hennepplanten, 752 gram henneptoppen, pistolen, revolvers en repeterende kogelgeweren, zo’n 700 patronen van divers kaliber, geluidsdempers, nepwapens, 26,8 kilo professioneel vuurwerk en een meter in de elektriciteitskast waar aan was geknoeid.

Vader Johan is bijvangst.
Maandag zat hij met zijn partner in het verdachtenbankje.
Dat wil zeggen, zijn partner zat in het bankje, Johan V. in zijn rolstoel (‘quickie’) ervoor.

Johan V. zegt dat dat van die hennepkwekerij, wel klopt.
Dat was zijn ding.
Om medische redenen gebruikt hij acht tot tien gram wiet per dag.
De kwaliteit van wiet uit coffeeshops vindt hij onder de maat.
Daarom was hij zelf een kwekerij begonnen, een kwekerij voor eigen gebruik.

De partner zegt: ‘En ik wist van niets.’
Een van de rechters: ‘Wat wonderlijk.’
Partner: ‘Ik kom nooit in de schuur.’
Rechters: ‘Heeft u een fiets?’
Partner: ‘Nee.’

Stroom buiten de meter om?
Johan V. zegt dat de rechters dat anders moeten zien.
Van diefstal van stroom is geen sprake, er is meer sprake van onbetaalde rekeningen.
De advocaat van Enexis (stroomnetbeheerder) zegt dat op het adres geen meter staat geregistreerd, maar dat er wel stroom wordt verbruikt.
Er is wel een meter aanwezig, zij het dat dat ding administratief technisch gezien in het magazijn van Enexis staat.
Rechters: ‘Weer een wonderlijke gang van zaken.’

Bijna 27 kilo vuurwerk?
Johan V.: ‘Ik hou van vuurwerk en ik schiet elk jaar aardig wat de lucht in. Dit was een restantje.’

Maar dan: de cocaïne, de wapens.
Johan V. schudt het hoofd.
Niets mee te maken.
Zegt: ‘Ik ben anti-harddrugs. Altijd geweest.’
Rechters: ‘Een hoop geld, een kilo cocaïne. Al gauw 30.000 euro? En u bent wel een man die weet wat er in de wereld te koop is.’
Johan V.: ‘Ik ben er zwaar op tegen.’

Hoe zit het dan?
Er wordt een uur lang heen en weer gepraat, over welles en nietes en over andere wonderlijke gebeurtenissen in de regio.
De lezing van Johan V. is dat hij geen weet had van de aanwezigheid van cocaïne en de wapens.
En waarvan je het bestaan niet weet, kun je ook niet hebben, laat staan in bezit.

De contrabande zou zonder zijn medeweten in zijn woning zijn verstopt.
Door huisvriend Albert en zoon Johannes.

Albert zit buiten zittingszaal 14 op de gang, hij is als getuige opgeroepen.
In de rechtszaal vertelt hij – zwetend en onder ede – dat ergens in de provincie een auto stond, een auto met een kofferbak, nee, merk geen idee.
Die auto had hij opengebroken.
Samen met een ander.
Bij de politie had hij niet willen zeggen met wie hij dat had gedaan.
In de rechtszaal als getuige en na enige aansporingen: met zoon Johannes.

In de auto lagen twee zwarte sportassen, met daarin de wapens en de kilo cocaïne.
Rechters: ‘Wanneer was dat?’
Albert: ‘Om acht uur ’s ochtends, op 13 december.’
Rechters: ‘Dus een dag voor de inval.’

Met de buit waren ze naar Johan V. gegaan en gevraagd of die er handel en winst in zag.
Maar Johan V. had er geen zin in.
Hij had gezegd: weg met die rotzooi.
Vervolgens waren ze naar de woning van Johannes gegaan, twee deuren verderop.

Albert vertelt dat Johannes ook geen trek had in de buit.
Hij had al een hennepkwekerij met 300 planten en met nog meer verboden bezit erbij, vond hij te link.
Johannes wist wel raad: hij zou de wapens en de kogels op de zolder van het schuurtje van zijn vader verstoppen en de cocaïne in de diepvries.

Zo is het gegaan, zegt Albert.
Zijn verhaal is ontlastend voor Johan V.
Rechters: ‘Zit u hier onder ede een verhaal in elkaar te timmeren om iemand te helpen?
Albert: ‘Nee.’

Zoon Johannes zit in het cellencomplex in de kelder van het Groninger gerechtsgebouw.
Ook hij is als getuige opgeroepen.

De rechters: ‘Vertel eens, heeft u samen met Albert ergens in de provincie rond acht uur in de ochtend een auto met een kofferbak opengebroken. Want dat is wat Albert zegt?
Johannes ontkent.
Zegt: ‘Absoluut niet.’
Zegt dat als hij dat wel zou hebben gedaan, hij dat ook gewoon zou toegegeven.

In de lezing van Johannes was Albert bij hem gekomen, met één tas, hij dacht donker van kleur, met daarin wapens en een kilo cocaïne.
Albert had hem gevraagd het even op te bergen
Dat had hij gedaan.
In het schuurtje, in de diepvries.

Getuige Albert wordt nogmaals aan de tand gevoeld en geconfronteerd met de zojuist afgelegde verklaring van Johannes.
Albert begint eerst te draaien en dan te tollen, zegt dat hij heeft gelogen, dat de waarheid nu moet zijn dat hij het alleen heeft gedaan.

De rechters tegen de twee getuigen: ‘Wat apart. Want uw verhalen kunnen niet tegelijk waar zijn. Maar uw verhalen kunnen wel tegelijk niet waar zijn.’
De officier van justitie: ‘Meineed.’

Albert wordt in de rechtszaal aangehouden en wordt afgevoerd naar de kelder.
Ook zoon Johannes krijgt meineed aan de broek.
Meineed is een misdrijf waar twee maanden celstraf op staat.
Johannes lijkt het wel best te vinden, hij zit toch al vast.
Zegt: ‘Waar moet ik tekenen?’

De rechtbank trekt zich terug voor nader beraad en besluit het strafproces te schorsen.
Er zijn te veel wonderlijke dingen gezegd die nader onderzoek behoeven.
De rechters: ‘Zo kunnen we niet verder.’

Johan V. heeft al een tijd niets gezegd, misschien denkt hij na.
Wanneer het waar is dat hij geen weet had van de aanwezigheid van de wapens en cocaïne in zijn woning – wat kan – dan hebben de twee getuigen hem zojuist geen goede dienst bewezen.
Misschien wist hij het wel.
In dat geval was het een slecht in elkaar getimmerd verhaal.

Het is niet bekend wanneer de strafzaken tegen hem en zijn partner worden voortgezet. De strafzaak wordt op 14 mei voortgezet.

 

Rob Zijlstra

extra
● Zoon Johannes V. en Johnny B. staan op 5 april terecht op verdenking van brandstichtingen en woninginbraken.
● Albert zat al eens eerder in zittingszaal 14, toen niet als getuige maar als verdachte: nasi zonder saté (maart 2005)
● meineed

.

UPDATE – 14 mei 2012 – voortzetting
De strafzaak tegen Johan V. en zijn partner is vanochtend voortgezet. Het openbaar ministerie heeft 3,5 jaar celstraf tegen V. geeist, zijn partner hoorde 2 jaar cel eisen.

Advocaat Cees Eenhoorn meent dat beide moeten worden vrijgesproken.De inval in de woning is volgens hem onrechtmatitg geweest omdat er geen redelijk vermoeden van schuld bestond.

Uitspraak op 25 mei.

verslag volgt 

.