Het was schokkend nieuws, in maart vorig jaar.
Een meisje van 12 jaar uit Groningen was bevallen van een baby.
Het gebeurde tijdens een uitje van school, op het toilet.
Het meisje wist het, ze wist dat ze zwanger was en dat zoiets negen maanden zou duren.
Al snel werd duidelijk, na dna-onderzoek, dat de vader van het meisje waarschijnlijk de verwekker is.
Bloedverwanten zouden het ook gedaan kunnen hebben, maar die waren er toen niet.
Maandagmiddag tijdens de rechtszaak, kwam er nog een ijskoud feit bij.
Het meisje zou niet alleen door haar eigen vader zijn verkracht waardoor ze zwanger raakte.
Het meisje zou ook jarenlang – zes jaar, zei de officier van justitie – door haar vader zijn misbruikt.
Dat zou zijn begonnen toen ze een jaar of 6 was.
De officier van justitie had een hele nare rekensom gemaakt en de nauwelijks te bevatten uitkomst was dat niet uitgesloten moeten worden dat het meisje ten minste 300 keer is misbruikt.
Daarmee zei de officier van justitie niet meer en niet minder dat deze vader zijn bloedeigen kind misschien wel 300 keer heeft verkracht.
Want dat wordt met het woordje ‘misbruikt’ bedoeld: verkracht.
Seksueel binnendringen.
De officier van justitie eiste een gevangenisstraf van 10 jaar.
Niet eerder werd in Groningen een zo hoge straf geëist in een zedenzaak
Bij het bepalen van deze strafeis is rekening gehouden met een gebeurtenis uit het verleden van de verdachte vader die zelf 53 jaar is.
In 1995 werd hij veroordeeld tot 18 maanden cel wegens het verkrachten van een andere dochter, zijn oudste.
Daar zit je dan, aan de perstafel van zittingszaal 14 waar ik al zoveel rotvaders heb gezien die hun rotpoten niet konden thuishouden.
Dacht zelfs even: ik heb het nog wel erger meegemaakt dan dit.
Bestonden er maar grenzen.
De pers kreeg ook tikken op de vingers.
Hijgerig waren wij toen het schokkende nieuws bekend werd, naar het schoolplein gegaan.
Via Twitter waren journalisten op zoek gegaan naar klasgenootjes, omdat wij zogenaamd alles willen weten.
We belaagden het huis waar een angstig broertje van 11 jaar alleen was, omdat de vader had besloten ergens onder te duiken.
De directeur van de school had op de televisie een indringende oproep gedaan, hij had de journalistiek opgeroepen eens na te denken over haar eigen grenzen.
Die oproep moet verloren zijn gegaan, vrees ik, in een volgend incident.
In de rechtszaal werden maandag de feiten en de vermeende feiten gepresenteerd.
Maar moet ik die hier nu uitvoerig gaan beschrijven?
Om duidelijk te maken hoe afgrijselijk het is als een kind wordt verkracht?
En dat dan misschien wel driehonderd keer?
Verzin het zelf maar.
De vader had in de rechtszaal niet veel te vertellen.
Want waarom zou hij, zei een keer, als iedereen zijn conclusies toch al heeft getrokken?
Even later zei hij, hard in de microfoon, dat hij niemand heeft vermoord, misbruikt, niemand heeft verkracht.
En dat hij van zijn kinderen houdt.
Dat was het wel.
De vele vragen die door de rechters werden gesteld, beantwoordde hij met staren en stilzwijgen.
Rechter na een uur: ‘Hebben we wel contact?’
De vader, afgemeten: ‘U praat, ik luister.’
Bij de politie had hij aanvankelijk veel verteld en ook willen vertellen.
Dat hij zich voelde als Shrek, het groene monster, maar met een goed hart.
Later, toen hij niets meer wilde zeggen, had hij zichzelf een voetbal zonder randjes genoemd, zonder randjes omdat er te veel en te lang tegen hem was aangetrapt.
Op Sint Maarten zou het zijn begonnen.
Buren hadden hem een aardige man genoemd, behalve als hij dronken was, wat meestal zo was.
Familieleden hadden ‘ernstige vermoedens’.
Er gingen praatjes over het eiland, op school bestond een ‘niet pluis-gevoel’ over de vader en zijn kinderen.
Toen een en ander ter ore kwam van de onderbezette voogdijraad van Sint Maarten, keerde hij met de kinderen terug naar Nederland, naar Groningen.
Ze gingen bij zijn moeder wonen, bij oma.
Dat was ergens in 2008.
Aanvankelijk werd de vader alleen verdacht van eenmalig misbruik, negen maanden voor de bevalling.
Hij had dat ook bekend, hij had het een illusionerende passie genoemd.
Hij had drie slechte weken gehad, met veel paracetamol en rare dromen.
Toen hij werd geconfronteerd met de uitkomsten van het dna-onderzoek, was de reactie dat hij dus toch niet had gedroomd.
Omdat er veel vragen onbeantwoord bleven, werd het onderzoek voortgezet.
In februari van dit jaar werd de jonge moeder onderworpen aan een speciaal studioverhoor.
Eerst wilde ze dat beslist niet.
Ze deed het wel.
Ze vertelde dat ze dacht dat het normaal was, dat vaders seks hebben met hun dochters, terwijl op de televisie mensen te zien zijn die datzelfde doen.
Ze dacht dat alle meisjes die dingen deden.
Ze vertelde dat haar vader soms aardig was en soms ook niet.
Was hij lief, dan gebeurde het vaker.
Daarna ging hij altijd roken.
De rechters zien overeenkomsten met gebeurtenissen in de jaren negentig toen hij zijn oudste dochter verkrachtte en daar in 1995 voor werd veroordeeld.
De vader: ‘Geen commentaar.’
In het Pieter Baancentrum heeft hij niet meegewerkt aan onderzoeken.
De conclusie, vervat in 55 pagina’s, is dat de onderzoekers niets zinvols over de vader kunnen zeggen.
De advocaat vindt 10 jaar celstraf veel te veel.
Dat de vader de verwekker van het kind is, mag zo wezen, dat hij zijn dochtertje zes jaar lang heeft misbruikt, staat allerminst vast, vindt de raadsvrouw.
Die beschuldigingen zijn gebaseerd op de verklaringen van het meisje zelf, afgelegd tijdens dat speciale studioverhoor waar ze eerst niet aan wilde meewerken.
De verklaringen zouden daarom wel eens niet waar kunnen zijn, of onbetrouwbaar.
Volgens de advocaat is het openbaar ministerie veel te ver gegaan in de jacht op meer strafbare feiten.
Tegen het meisje is gezegd dat als ze niet wilde praten tijdens het studioverhoor, dat ze dan zou moeten praten in de rechtszaal.
Met iedereen er bij.
De advocaat: ‘En dat is laakbaar.’
De officier van justitie zegt dat er in de communicatie wat foutjes zijn gemaakt, dat er wat misverstanden zijn ontstaan.
Maar dat niet opzettelijk valse informatie aan het meisje (en aan haar pleegouders) is verstrekt.
Uiteindelijk, zegt de officier van justitie, heeft ze haar verklaringen in vrijheid afgelegd.
En dat advocaat 10 jaar veel te veel vindt, mag ze vinden, maar moet ze moet niet zeuren, zei – vrij vertaald – de officier van justitie: ‘Want ik had 16 jaar kunnen eisen.’
De rechters doen vandaag over tien dagen uitspraak (27 april).
Rob Zijlstra
• seksueel binnendringen
• kritiek op media
.
UPDATE – 27 april 2012 – uitspraak
De rechtbank heeft de vader conform de eis veroordeeld tot 10 jaar gevangenisstraf. Niet alleen de verkachting is wettig en overtuigend bewezen, maar ook het jarenlange seksueel misbruik. Volgens de rechtbank is er geen reden te twijfelen aan de verklaringen die de 12-jarige dochter tijdens de studioverhoren heeft afgelegd. Haar verhaal vindt bovendien steun in verklaringen van getuigen. Het feit dat de man geen verantwoordelijkheid neemt, wordt hem door de rechtbank zwaar aangerekend.
.
UPDATE – 14 februari 2013 – eis in hoger beroep
Het OM heeft in hoger beroep een gevangenisstraf van tien jaar geëist tegen de inmiddels 53-jarige vader die zijn dochter misbruikte waardoor zij zwanger raakte en op 12-jarige leeftijd beviel. Dat laatste gebeurde tijdens een schoolreisje. Het meisje zou jarenlang seksueel door haar vader zijn misbruikt. In hoger beroep is opnieuw 10 jaar cel geeist, gelijk de straf die de rechtbank in Groningen hem op;legde. Hij ging tegen deze straf in hoger beroep.
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
Ik denk nog vaak aan het meisje. Ik zie nog het verdriet wat ze uitstraalde.
En hoop dat het goed met haar gaat.
Afz. Sandra
Met het meisje gaat het super goed hoor, ze ziet haar dochter als een zusje en is goed opgevoed bij pleegouders. Haar naam is veranderd en ze heeft veel vriendinnen. Ze is heel ergoed gelukkig.
Wat ik laakbaar vindt is dat de advocaat de loyaliteit van het meisje jegens haar vader (omdat ze eerst niet erover wilde praten) gebruikt om het OM te betichten van een jacht op meer strafbare feiten (het complete incestgebeuren). Wat ze, uit naam van haar client zegt, is dat de verklaringen van het meisje onbetrouwbaar en niet waar kunnen zijn.
Vertrouwenspersonen -pleegouders en hulpverleners- konden niet met het meisje in gesprek gaan over het incenstgebeuren. Dan had de advocaat geroepen dat de de verklaringen van het meisje besmet was geraakt, dus onbruikbaar. Een zuivere verklaring is als het voor het eerst in het studioverhoor wordt verteld. Een vertrouwenspersoon moet dan een gesprek daarover afbreken met de toevoeging dat het wel aan oom agent verteld kan worden. Diegene mag dat niet voor het kind doen. Dit meisje is met haar kindje in een pleeggezin geplaatst (geweldige oplossing, het meisje kan nu en kind zijn en leren moederen over haar kindje), het maakt haar sowieso kwetsbaarder. Het zijn zoveel stappen verder dat een kind tegen een ouder getuigt. En dan neemt het meisje een moedige beslissing. Deze vader denkt alleen aan zijn eigen hachje en onthoudt zich van commentaar. Zijn advocaat zegt wel dat het meisje onbetrouwbaar is en onwaarheden vertelt. Hoe kan je een kind na zoveel leed nog verder de grond intrappen door haar indirect voor leugenaar uit te maken. Wat wil de advocaat nog van dit meisje heel laten…. alles ten gunste van haar client.
Het OM en de rechtbank mogen zich eens goed gaan beraden hoe met kwetsbare personen (in het bijzonder pleegkinderen en kinderen met een verstandelijke beperking) als getuige om te gaan.
Ik hoop dat alles enigzins recht komt met dit meisje en haar dochtertje. Niet alleen zal zij altijd het meisje zijn dat een kind kreeg van haar vader, maar vraag ik me ook af of het dochtertje ooit met de wetenschap zal moeten leven dat haar vader ook haar opa en haar moeder ook haar (half)zus is. Daarbij hoop ik dat er geen erfelijke afwijkingen zijn.
Pappa mag een paar jaar brommen zodat de maatschappij vergelding heeft maar daar draai je natuurlijk het misbruik niet mee terug.
10 jaar is nog te weinig voor iemand die dat zijn eigen kind kan aandoen.
Die het uberhoubt een kind kan aadoen.
Ik zeg opsluiten en niet meer vrij laten
Ik heb maar een woord VERSCHRIKKELIJK
Eeh wat heeft meneer dan nog meer moeten doen om wel een eis van 16 jaar te krijgen ?
Een smerige rioolrat is het.
Ik hoop dat ze je zo diep wegstoppen dat ze je voer via een buis moeten aanleveren .
Eeh wat heeft meneer dan nog meer moeten doen om wel een eis van 16 jaar te krijgen ?
Weet je zeker dat je een antwoord op die vraag wil? Bedenk maar het smerigste met kinderen wat je kan verzinnen en vermenigvuldig dat met 10.
je vraagt je af of die advocate zelf kinderen heeft door dat meisje als leugenaar te zetten
wie is zijn volgende slachtoffer?
wat ze met sjaakie in flodder deden is nog te goed
Bestonden er maar grenzen.
.
Vaak zat zijn er wel degelijk grenzen, maar aangezien het zelden een streep is tussen zwart en wit kan die lijn in een grijs gebied nogal eens verschillend beoordeeld worden.
In de situatie waar jij deze woorden gebruikt Rob is in feite een grens van het toelaatbare al overschreden.
***Daar zit je dan, aan de perstafel van zittingszaal 14 waar ik al zoveel rotvaders heb gezien die hun rotpoten niet konden thuishouden.
Dacht zelfs even: ik heb het nog wel erger meegemaakt dan dit.
Bestonden er maar grenzen.***
Hoever kun je te ver gaan, wat is het uiterste, hoe erg kan het worden?
En bij elke volgende idioot die een “nieuwe record” vestigt zul je het je kunnen afvragen:
kan het nog erger ?
De pers kreeg ook tikken. Misschien is daar wel een duidelijke grens zichtbaar.
Als een verslaggever weet dat dat manneke van 11 alleen thuis is gelaten en hij gaat hem onder die omstandigheden belagen met vragen, dan zit dat volgens mij over een grens.
Maar wat kan er nu net wel en wat net niet in dat ‘hijgerige’ van die pers.
Wat mij betreft mag daar best wat zorgvuldiger mee worden omgesprongen, maar ik voel me niet geroepen om voor jou of je collega’s die grens te beschrijven.
.
Ik zie hier mensen reageren op die woorden van de advocaat van de verdachte. Begrijpelijke reacties, maar waar ligt daar eigenlijk de grens?
Ik vind het gevaarlijk om te stellen dat zijn raadsvrouw dat kind tot leugenaar bombardeert.
Want waar ligt in deze de verantwoording van dat kind? Is zij er op haar leeftijd verantwoordelijk voor dat ze de waarheid spreekt. Ik dacht dat als we het over kinderen hebben, dat de verantwoording dan bij de volwassenen ligt !
Ze wilde niet verklaren. Hoever mag die pressie dan gaan ?
Ik ken intussen slachtoffers/overlevers die er heel bewust en gemotiveerd voor hebben gekozen om hun ouders nooit aan te geven.
Dat is wel een keuze die deze kleine nooit meer heeft. Wat doet zo’n opmerking eigenlijk met een kind, dat ze anders mogelijk in die rechtzaal wordt ondervraagd met iedereen erbij.
Wat betekent die baby eigenlijk in haar belevingswereld en hoe groot is haar angst om van haar kind gescheiden te worden.
Hoe is er met haar gevoelens omgegaan, en wie zijn we dan eigenlijk om van haar te verwachten dat alles wat ze zegt de waarheid zal zijn? Het wordt wel goedkoop om onwaarheden dan liegen te noemen.
Maar één waarheid mag duidelijk zijn: De waarheidsvinding in deze zaak is niet de verantwoording van dat kind !
En daar mag in deze ook zorgvuldig mee worden omgegaan. Zorgvuldigheid ziet er dan iets anders uit dan het doen van zwaar intimiderende uitspraken richting die kleine.
.
Als ik de antwoorden toch niet weet en grenzen voor anderen zo moeilijk kan bepalen,…
Laat ik eens terug kijken naar dat overschrijden van die eigen grenzen.
Wanneer zat ik voor mijn gevoel eigenlijk fout ?
Was dat toen die regelmaat erin sloop dingen te normaal werden. Het kan eigenlijk niet, want die eerste keer was al fout. Dat was veel harder schrikken dan die keren er na. Misschien werd het zelfs minder erg, want het kwam toch nooit meer goed.
Ging het die eerste keer fout? Dan zou het dus daarvoor als pedofiel en niet als pedoseksueel wel goed zijn geweest. Dan klopt er iets niet, want zo voelde het helemaal niet.
Wat was er goed dan aan dat pedofiel zijn en hoezo zou ik me opeens van mens onmens gaan voelen toen ik pedoseksueel werd.
Ging het dan mis toen ik pedofiel werd, mijn gevoelens gewaar werd. Dan moet dus voor die tijd, toen ik alleen nog maar stond te rukken als pubertje alles in orde zijn geweest.
Dan klopt er iets niet, want zo voelde het helemaal niet.
Er bestonden namelijk grenzen en daar werd je straal alleen mee gelaten.
Er waren zoveel dingen die niet mochten en waar niet over werd gepraat, maar om nou te zeggen dat het goed voelde… in tegendeel. Je had het gevoel dat je met iets bezig was wat absoluut niet door de beugel kon, iets wat zo erg was dat je het niet eens kon benoemen.
Tja, en wie mijn redenatie volgt, die gaat misschien ook over een grens…
die gaat misschien eens nadenken over oorzaken.
Want sommige grenzen hadden beter niet kunnen bestaan.
M.b.t. tot het tweede gedeelte van je schrijven zie ik overlapping met hoe ik er tegen aan kijk. Met dat verschil dat een kind wel degelijk een zeer groot belang heeft bij waarheidsvinding, maar dat de verantwoordelijkheid ‘bewijs voor berechting’ daar niet kan liggen tenzij het een duidelijke keuze van het kind zelf is. Een kind dat er in direct verband er voor zorgt dat vader in de gevangenis belandt kan een misplaatst schuldgevoel ontwikkelen die wel heel zwaar op kinderschouders drukt. Nu kan wel uitgelegd worden dat het rechter is die wikt en beslist maar dan nog zal een kind zijn eigen rol vergroten. Het druist in tegen het loyaliteitsgevoel dat een kind voelt jegens haar ouder, ook al is het een rotouder. De ervaring leert: “hoe rotter hoe loyaler”. En als vader karakter had gehad dan had hij die verantwoordelijkheid, die de rechtbank vereist, van zijn dochter weggenomen. Een spijtbetuiging in de rechtszaal is wat waard maar in een zaak zoals deze essentieel, wil het meisje het gebeuren een goede plek kunnen geven. En als advocaat kan je kiezen om de eerste terughoudendheid, gebaseerd op die loyaliteit, van het meisje te respecteren. Niet om het neer te zetten als dat haar latere verklaringen dan mogelijk onwaar zijn. De woorden zijn daarin mooi verpakt maar impliceren wel dat ze “liegt”. Dat kan je uitleggen als een immense afwijzing die vader doet. En dat is keihard voor een kind. Veel liever zie ik dat rechtsdeskundigen zich gaan buigen over het vraagstuk hoe een kind daarin minder bezwaard kan worden. Zoiets als dat er vanuit de kant van de verdachte meer medewerking en (ontlastende) verklaringen verwacht mogen worden en dat vertrouwenspersonen om het kind heen verklaringen kunnen afleggen.
@Nuance
Soms twijfel ik wel eens hoever die waarheidsvinding moet gaan.
Een kind is denk ik vooral gebaat bij een stuk rechtvaardigheid en zeker hoort de waarheid daar bij. Maar of daarbij een extreem vergaande feitenbespreking nou zo belangrijk is.
Als er een bekenende verdachte is en een duidelijke indicatie van de contacten, moeten dan echt de details boven water.
Zoals jij ook al aangeeft,… meer medewerking vanuit die verdachte en zeker minder bezwarend/belastend voor het kind.
.
Zoals het er nu aan toe gaat ontstaat ook voor de verdachte een situatie waarbij hij met medewerking geen goed kan doen. Hij schaadt niet alleen zijn eigen belangen, maar vaak ook die van het kind. Wat je als verdachte zegt, wordt namelijk openbaar, ook over dat kind.
Ik neem een voorbeeld. Als het te schokkend is gooit Rob het er maar uit.
Maar met halve waarheden en bedekte termen komen we ook nergens.
De rechters willen op gegeven moment een indruk van de sfeer, de verhoudingen en het soort handelingen opdoen tijdens die verhoren ter zitting.
Stel eens dat je een kind een aantal keren als het een plasje moest plegen hebt leeggedronken. Moet je dat dan openbaar gaan vertellen? Je geeft daarmee namelijk niet alleen jezelf en je eigen handelen bloot maar ook een stuk bereidwilligheid van dat kind. Je kunt namelijk moeilijk gaan vertellen dat je het eruit geknepen hebt.
Er ontstaat een situatie waarin je ondanks bekennen, openheid en medewerking je mond niet open kunt doen zonder opnieuw over dat kind te lopen.
Misschien is het belang van het kind er veel meer bij gebaat dat een hulpverlening een goede indicatie heeft wat er gebeurd is, dat ze met vragen daarover ook bij die meewerkende verdachte terecht kunnen. Beter in elk geval dan dat dit de openbaarheid ingeslingerd wordt en het kind er via omwegen weer mee geconfronteerd wordt.
Het is ook voor de behandelmogelijkheden van de dader veel beter als deze open kan zijn over zijn gedragingen.
ik heb het al vaker gezegd, als die dader meewerkt en bekent, biedt hem dan die optie om het bepalen van die strafmaat uit te stellen.
Een soort schulidig en in afwachting van strafoplegging.
Eerst een kans om achter gesloten deuren te werken aan die behandeling en als er zicht is op de resultaten, die kunnen die en zijn inzet meegewogen worden in die uiteindelijke strafmaat.
Er zou heel veel kunnen verbeteren binnen de huidige middelen.
Dit is heel erg…. Vader moet boeten dat is zeker, maar hij is niet de enige die schuldig is in deze zaak. Hoe kan het zijn dat de vader die al eerder een andere kind verkrachte voogdij kreeg van zijn andere kinderen… Hoe kan het zijn dat bureau jgz niets hier van wist? Waar is het oudste dochter nu? Waar ze ook is hoe kunnen de mensen die voor haar zorgen wetend wat er met haar is gebeurd ’s avonds naar bed gaan zonder zorgen te maken over de andere kinderen? En mama en oma en devrest van de familie? Het meisje is niet alleen verkracht en musbruikt door haar vader, maar ook door anderen… Heel triest, ze is gefaald door haar familie en bureau jeugdzorg en door degene die zijn/haar huiswerk niet goed hebt gedaan en voogdij gegeven aan haar vader.
Ik citeer de kranten: “Volgens de rechtbank past een lange celstraf omdat de man uit Groningen een schok in de samenleving teweegbracht toen zijn dochter ineens beviel van zijn kind.”
Sinds wanneer beroepen rechters zich op de publieke opinie?
al sinds heel lange tijd, rechtspraak bestaat omdat de samenleving daar behoefte aan heeft, maar diezelfde publieke opinie schreeuwt nog steeds à la Pavlov graag ‘hogere straffen’. wake up and smell the coffee. ofzo.
Dood maken die gast
ophangen aan zijn ballen
Beste Rob,
Ik ben geschrokken dat er in het vonnis een procesverbaal van het studioverhoor letterlijk is overgenomen. Hiermee is alle privacy van het meisje geschonden. Er zijn genoeg mensen die haar kennen van haar oude school/beyum. Haar voornaam is al verschenen in de media. Dit gaat over alle grenzen heen! Het voegt niets toe aan de beschikking van de rechtbank. Laten ze dat alsjeblieft eruit laten. Eenmaal op internet……
Hier heb je groot gelijk bij. Die vertoning in dat openbaar vonnis is ronduit walgelijk. Als ze haar dit hadden voorgehouden, ipv haar bedreigen met een openbaar verhoor tijdens de rechtzaak, zou ze dit dan ook zo gezegd hebben. Ik denk namelijk dat zelfs een kind van haar leeftijd al wel enige feeling heeft wat het betekent als je woorden zo de wereld ingaan.
Er wordt in die verhoorstudio een beeld van vertrouwen gecreëerd en dat vertrouwen wordt ten ene male geschonden.
Is dit onze rechtspraak en is dit onze manier van kinderen beschermen?
Ik sta dan niet alleen stil bij dat “moedertje” maar ook eens bij haar baby;
Iedereen heeft oog voor de strafmaat van die man. Maar tien jaar, betekent gelet op de vervroegde invrijheidstelling 6 jaar en 8 maanden. Daar gaat het voorarrest nog vanaf.
En nu boeit het mij eens even geen fl**ker of dit te lang is of te kort.
Ik kijk naar dat meisje dat dan net volwassen zal zijn.
Ik kijk ook naar de baby, die dan zo’n beetje de leeftijd heeft waarop het misbruik van haar moeder al begon.
Een kind van een jaar of zeven met een moeder van achttien gaat een keer tellen. Een kind wil ook een keer weten wie haar vader is.
Je kunt deze waarheid onmogelijk blijven verstoppen.
De papa van haar mama is ook haar papa,… tja
Maar ze had helemaal niet verwekt mogen worden…
Ze had er helemaal niet mogen zijn. Mag ze haar vader ooit ontmoeten, of is dat ons recht om haar dat recht te ontzeggen. Wat doet dit met een kind, zeker als die pa dan wel nog vele jaren achter tralies voor de boeg zou hebben.
Als die man straks vrij komt, is dan alles voorbij. Stel eens dat hij een omgangs regeling vraagt met zijn dochters.
Ik hoor het gebrul al: “Afmaken die idioot”
Maar de opmerkingen en het geschreeuw gaat wel erg vaak over die dader en dan zie ik weinig terug van de echten van dat kind.
Wat vindt zij straks van de hele situatie, want ze blijft zijn dochter en hij haar vader.
En hoe zal dat moedertje aankijken tegen de bescherming die ze heeft mogen genieten van ons “recht” nadat haar woorden middels dat vonnis zo schandalig te grabbel zijn gegooid.
Daarbij ben ik er voor 100% van overtuigd dat niemand haar dit vooraf expliciet duidelijk heeft gemaakt.
Waken over haar belangen en dat van haar kleintje, dat hoeft zijzelf namelijk niet te doen,….
dat doen wij wel … toch
Los daarvan circuleren zowel haar volledige naam als haar foto op het internet. Ik weet niet wie die grapjas is geweest, maar dit is buitengewoon stijlloos. Minderjarigen misbruiken is verboden, maar ze publiekelijk te kijk zetten is blijkbaar wel ok.
PS: Ook leuk om te weten is dat bij een google search op haar naam waarschijnlijk de eerste zoekresultaten direct naar deze smerige zaak zal leiden. Ze kan het beste haar naam veranderen en ergens anders binnen of buiten Nederland opnieuw beginnen.
Ah, nog een castratie kandidaat. Sluit maar aan, rijen van twee!
* kots *
@Sagitta
Kun jij ons misschien uitleggen op welke manier die castratie danwel dat kotsen van jou volgens jou zou kunnen bijdragen aan een oplossing ?
Let wel, ik geef je hier een kans om een echte bijdrage te leveren:
Als je me kunt overtuigen van de voordelen van die castratie, dan kies ik er misschien echt voor.
Vertel er gelijk even bij waar ik kan aansluiten voor het geval het voorstel bevalt.
Bijna twee weken verder en de openbaarmaking van het proces verbaal in het vonnis is nog steeds niet aangepast. Hoe ongelofelijk grof van de rechtbank! Dan mogen de persoonlijke gegevens uit het document zijn verwijderd toch kan zij makkelijk aan de hand van haar persoonlijke omstandigheden worden herkend. Het is ook uiterst vreemd dat een verslag van een proces verbaal zo opgenomen is in het vonnis. Het heeft op geen enkele manier meerwaarde, ook niet voor de jurisprudentie. Blijkbaar durft er niemand in de rechtbank kritiek er op te uiten en om aanpassing te vragen!
Ahaha ze moeten hem Piemel eraf snijden !! :))
Dan kan hij nooit meer neuken ofz.. :))
Mijn tip is #1 !!
Maar FF serieus ze moeten die kkr piemel eraf snijden Dan kan hij niet meer neuken ofz…
Wie gaat nou z’n eige fkk kind verkrachten !! Kkr junk. :p
Het is fijn om te weten wat er met d’r gebeurd is maar de pers mocht d’r wel met rust laten. Ik ken haar sinds ze bij het pleeggezin kwam en haar baby ook. Ben blij dat ze gelukkig nu is.