Mark komt van Mars.
Dankzij artikel 1 van de Grondwet zat hij maandagochtend in zittingszaal 14 van de Groninger rechtbank.
De eerste regel van dit artikel luidt: Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld (…).

Aan Mark kun je niet zien dat hij wereldvreemd is.
Hij oogt als een gewone, aardse man.

Mensen die hem kennen, onder wie zijn beste vriend Henk, zeggen dat hij een fijne kerel is die kei- en keihard werkt.
Minpuntje: hij kan niet goed omgaan met hen die hem tegenspreken.
En hij kleineert zijn vrouw, een waardeloos mens.

Mark wordt verdacht van niet de minste feiten: ontvoering (vrijheidsberoving) en verkrachting van twee straatprostituees uit Groningen.
Kennissen hadden tegen hem gezegd dat het vast met een sisser zal aflopen.
Omdat zij niet kunnen voorstellen dat hij het heeft gedaan.
Dit laatste zegt Mark zelf ook: ‘Ik heb het niet gedaan.’

Hij zegt dat hij is belazerd en bedrogen.
De officier van justitie ziet dat iets anders.
De sisser die zij aan de rechtbank voorstelt: 24 maanden gevangenisstraf.

Ooit is Mark hier neergestreken, vraag me niet hoe.
Hij trouwde, maar tijdens het huwelijk werd hij verliefd op de vrouw die hij volgens zijn vrienden nu kleineert.
Hij was met haar gaan samenwonen en ontdekte na verloop van het geluk dat zij geen doel in haar bestaan hier had.
Hij besloot daar wat aan te doen.

Hij bouwde een stukje uitbouw aan het huis en kocht een borduurrobot zodat ze wat te doen had.
Zelf werkte hij ondertussen kei- en keihard aan zijn eigen bouwbedrijf.
Dat ging zo goed dat het al snel uit de klauwen liep.
Mark werkte alleen nog maar.

Zegt tegen de rechters: ‘Ik verloor mezelf in mijn werk.’
Hij is tot dat inzicht gekomen tijdens zijn verblijf in de gevangenis waar hij sinds 20 januari zit opgesloten.
Tijdens het nadenken is hij 20 kilo afgevallen, want het verblijf achter de tralies valt hem zwaar.

Ook omdat hij onschuldig is.

Mark denkt dat prostitutie bestaat omdat vrouwen graag door mannen verwend willen worden.
En dat kwam mooi uit, want thuis kwam het er niet meer van.
Op de donderdagavonden liet zijn partner de borduurrobot voor wat die was en ging ze, in zijn dure BMW uit de dure klasse, andere leuke dingen doen.
Dat bood hem de mogelijkheid op die avonden een stukje ontspanning (zijn woorden) te zoeken.

Hij zocht die aan de Bornholmstraat in Groningen.
Dat is de tippelzone waar aan drugs verslaafde vrouwen zich volgens hem graag door mannen als hij laten verwennen.

Mark ging er niet alleen naar toe voor de seks.
Natuurlijk dat ook wel, maar ook ging hij er naar toe voor goede gesprekken.
En voor de gezelligheid.
Voor de keuvel en de klets.

De rechters zuchtten diep.
Hoe vaak hebben zij, zij met zoveel strafrechtelijke ervaring, de ellende van de straatprostitutie wel niet aangetroffen in de strafdossiers die ze dag in en dag uit moeten lezen?
En dan komt hij, hij van Mars, hier even beweren dat het er gezelligheid troef is.

De rechters zeggen (vrije vertaling): Marsman, de dames daar werken er niet voor hun plezier. En ook niet voor de gezelligheid. Dat is lariekoek. Ze leveren in doffe ellende seks voor een paar rottientjes waarmee ze zo snel ze kunnen naar hun rotdealer rennen voor een rotshot rotheroïne. Niet meer en niet minder. Ze willen niet van u genieten, ze willen slechts uw rotgeld.

Mark reageert alsof hij water ziet branden.
Zegt dat hij die ervaring niet heeft.
Dat de rechters wel een heel aparte kijk hebben op de heroïneprostitutie.

Goed, ze waren als plofkippen goedkoop, dat wel.
Voor dertig euro boden ze hun stukje ontspanning aan.
Hij, de geslaagde ondernemer die zelf 42,50 euro ex. btw in rekening bracht, betaalde daarom graag en vaak meer.
Hij is niet voor niets een fijne kerel.

Twee ontspanningsdames hebben aangifte tegen hem gedaan.
De een vertelde dat ze op de baan door Mark was opgepikt in zijn zwarte bedrijfsbus (Mark: ‘donkerblauwe’) en naar een afgelegen plek op het industrieterrein werd gebracht.
Daar wilde hij haar bevredigen, maar zij net andersom.
Want dat laatste is nu eenmaal haar ellendige werk, niet omgekeerd, want dat is te intiem.

Heel verhaal, maar toen ze vooraf het geld had gekregen, wilde ze weg.
Hij was het daar niet mee eens.
Toen ze uit de bus dreigde te vallen, kon hij haar nog net vastgrijpen, haar behoeden voor een vrije val.
Zij: ik probeerde te vluchten, maar hij sleurde me de bus weer in.

Mark: Het was gezellig.
Zij: ‘Hij heeft me toen verkracht.’
Mark: ‘Ik weet echt wel wanneer een vrouw doet alsof ze een orgasme heeft en wanneer niet.’
Rechters: ‘Marsman, die dames zijn professionals.’

Een donderdagavond later.
Hij pikte Sandra op, sleurde haar in zijn bedrijfsbus en bond haar vast, met tape.
Eerst met de goedkope witte tape, daarna met de grijze, met plakkerige duct-tape.
Vervolgens reden ze in zijn bedrijfsbus naar zijn bedrijfsloods, van Groningen naar ergens in Friesland.

Sandra dacht dat ze die avond dood zou gaan, dat zij een van de vrouwen op de baan zou zijn die nooit terug zou keren.
Dat zou hij ook gezegd hebben.
Hij zou hebben gezegd: ik kan je wegmaken.
Sandra moest toen denken aan Jolanda Meijer, een collega-prostituee die – lang geleden – ook is weggemaakt en nog nooit is teruggekomen.
Ze dacht, ik doe alles wat hij zegt, de enige mogelijkheid deze nacht te overleven.

Heel verhaal.
De gezelligheid, het stukje ontspanning a 30 dertig euro in de de Friese loods, duurde drie uur.
Op een tafel stond een helikopter met afstandsbediening.
Mark vertelde dat hij daarmee prostituees op de baan in de gaten hield.
Er was bier.
Sandra (verklaarde ze) had gesmeekt dat als hij haar dan toch zou doodmaken, of hij haar dan niet wilde verminken.
Ze had haar rode nagel afgebeten en die in de auto achtergelaten.
Dacht, dan heeft de politie na mijn dood in ieder geval sporen met dna.

Mark: ‘Nah. Ik heb nog nooit iemand kwaad gedaan.’

Uiteindelijk had hij haar teruggebracht naar de tippelzone.
Daar had Sandra – in shocktoestand – verteld wat haar die avond was overkomen, iemand had de politie gebeld en Mark werd, nog ter plaatse, gearresteerd.

Mark zegt tegen de rechters: ‘Wanneer je je gezond verstand gebruikt, weet je dat het niet waar kan zijn.”
Rechters moesten het maar eens vragen aan Simone, een vriendin, een heroïneprostituee die hij als zo vaak gezellig had verwend.
Sterker nog: ‘Op fan-tas-tische wijze.’
Rechters: ‘Wij vinden er nog niets van, Marsmans. Het is uw perceptie, maar misschien zagen zij u wel als een heel enge man.’

Mark zegt, omdat hij nu al drie maanden vastzit, dat zijn bedrijf, opgebouwd in twaalf kei- en keiharde jaren, dat dat bedrijf nu naar de filistijnen dreigt te gaan.
En dat hij ook nog het een en ander heeft te bespreken met zijn partner.
Omdat hij haar natuurlijk wel heeft belazerd.

De officier van justitie zit vol twijfels.
Straatprostituees zijn kwetsbaar, ja vogelvrij.
Doen lang niet altijd aangifte van de gewelddadige gezelligheid die ze zich moeten laten welgevallen.
Vanwege een paar rottientjes van rotmannen.

De officier van justitie denkt wel wat, maar de bewijzen die ze heeft, zijn minimaal.
Vrijspraak voor de eerste zaak.
Maar de tweede zaak – de zaak Sandra – vindt zij wettig en overtuigend.
Dus twee jaar cel.

Misschien wordt Mark over twee weken door de rechtbank vrijgesproken met een sisser.
Dat is, gezien ook de twijfelende officier van justitie, zo waar niet uitgesloten.
Maar als dat gaat gebeuren, wie legt deze succesvolle zakenman met zijn dure BMW dan uit dat een borduurrobot een regelrechte belediging is voor de liefde?

Rob Zijlstra

.

UPDATE – 7 mei 2012 – uitspraak
Het is een beste sisser geworden: geen 24 maanden celstraf, maar het dubbele, vier jaar. De rechtbank acht beide verkrachtingen bewezen en komt om die reden tot een fors hogere straf.
VONNIS

UPDATE – 25 juni 2013 – uitspraak hoger beroep
Mark is door het gerechtshof in Leeuwarden vrijgesproken van beide verdenkingen (verkrachtingen). In het arrest (uitspraak) staat dat  het hof niet kan vaststellen wat er op beide avonden is gebeurd. De uitspraak is gedaan op 6 juni. Mark – die tot vier jaar celstraf was veroordeeld – is per direct in vrijheid gesteld.
ARREST