Op de dag dat Achmed zijn vermeende misdaad pleegde, kozen de Fransen in een referendum met krap 51 procent voor Europa, reageerden de valutamarkten daar rustig op, stortte in Hoogeveen een vliegtuig neer (vier doden), meldde de NS maar weer eens dat een tariefsverhoging onvermijdelijk was, bestond er gedoe rond Ruud Gullit en het Nederlands elftal en gleed bij afrit Leek (A7) een auto in de sloot.
Met Achmed achter het stuur.
Twintig jaar later, donderdagmiddag, zit Achmed, 72 71 jaar oud en inmiddels gepensioneerd, in zittingszaal 14.
Vlak voordat hij de rechtszaal betreedt, knoopt hij het colbertje dicht.
Wanneer de rechters het woord tot hem richten, gaat hij staan.
Dat hoeft niet.
Achmed zou graag teruggaan naar Marokko, om daar op zijn dood te wachten.
Zijn kinderen willen dat hier blijft, in Venlo waar hij nu woont.
Wat hij zo heel de dag doet?
De rechters willen het weten.
Vegen, het huis schoonhouden.
Alleen als hij wat doet, dan kan hij het vergeten.
Op 19 september 1992 zou hij in de auto die in de sloot gleed, de toen 15-jarige Monica hebben verkracht.
Let wel, met zijn vingertopje, want dat kan juridisch gezien ook.
Hij zegt: ‘Het is niet waar.’
Monica, al 20 jaar geen 15 meer, zegt van wel.
Twee jaar geleden deed ze aangifte.
Bij het openbaar ministerie in Groningen moet je soms even in de rij staan wachten voordat ze je in behandeling nemen.
Monica had verteld dat zij met Achmed in Groningen was geweest en dat ze ’s avonds laat terugreden naar huis, naar Drachten.
Bij de afslag Leek had hij de snelweg verlaten en was de naastgelegen parallelweg opgereden.
Bij ’t Mienscheer.
Daar stopte hij.
Achmed had toen de gordels losgemaakt en vervolgens met veel geweld haar broek losgetrokken.
Met zijn hand had hij tussen haar benen gezeten.
Ze had zich heftig verzet en met moeite was ze er in geslaagd te vluchten.
Ze had over een slootje moeten springen, moeten rennen en had toen een echtpaar aangesproken.
Sindsdien heeft Monica nachtmerries, is ze depressief en vaak verdrietig.
Ze droomt naar over auto’s met koplampen die, terwijl zij door de weilanden rent, haar dood willen rijden.
In een brief aan de rechters laat ze weten te hopen dat de nachtmerries na de rechtszaak verdwijnen.
Ze wil ook 680 euro schadevergoeding.
Achmed, hij klinkt radeloos: ‘Allemaal leugens.’
Wanneer hij dat zegt, legt hij de beide handen op het hoofd.
Hij zegt: ‘Ik word gek. Dat meisje, die vrouw is levensgevaarlijk.
Ze heeft mij in mijn hoofd kapotgemaakt door deze verhalen te vertellen.’
De waarheid is zijn verhaal: hij was die avond met zijn dochtertje in Groningen, het was later geworden dan de bedoeling was.
Ze reden naar huis, naar Drachten.
Halverwege de rit zei het dochtertje, toen 6 jaar, dat ze moest plassen.
Bij de afslag Leek was hij van de snelweg gegaan, de parallelweg op.
Daar was de auto, hij had wat gedronken, in de sloot gegleden.
De politie was er nog aan te pas gekomen.
Monica had nooit bij hem in de auto gezeten.
Er is een proces-verbaal uit die tijd uit het archief gehaald.
Daarin staat dat Achmed samen met zijn dochtertje in de auto had gezeten.
Hij had, vanwege de wijn, een geldboete gekregen en een rijontzegging.
Waarom vertelt Monica zo een naar verhaal?
Achmed: ‘Het is haar wraak.’
Monica – als kind uit huis geplaatst, weggelopen, pleeggezin, kwetsbaar – speelde in die tijd vaak met zijn kinderen.
Ze sliep en at ook bij zijn gezin.
Achmed zelf woonde verderop, een kwartiertje lopen door Drachten.
En hij moest Monica niet.
Sterker nog, hij had het verboden dat zijn kinderen met haar speelden, want Monica had een slechte invloed.
Ze deed al seksuele dingen met grotere jongens en liet zijn kinderen stelen in winkels. ‘Zij gaf ons een slechte naam.’
Jaren verstreken, Europa veranderde, evenals de valutamarkten, treinkaartjes werden nog duurder, Achmed verhuisde naar Venlo en Ruud Gullit knipte zijn wilde haren kort.
Twee jaar geleden stapte Monica naar de politie.
Eerst vertelde ze dat Achmed had geprobeerd haar te verkrachten, in 1992 in de auto, maar dat dat niet was gelukt.
Toen ze kort daarna officieel aangifte deed, was het wel gelukt.
De advocaat van Achmed zegt dat het relaas van Monica nou niet bepaald betrouwbaar is.
Eerst een poging, daarna echt.
Dan kun je ook gaan twijfelen aan de geloofwaardigheid.
Maar de officier van justitie noemt de aangifte van Monica en haar verklaringen consistent.
Ze zegt: wat Achmed ons wil doen geloven – in de auto met zijn dochtertje dat moest plassen en dat ook nog zo laat op de avond – juist dat is niet te geloven.
Achmed verontschuldigend: ‘Het was later geworden dan de bedoeling was.’
De officier van justitie bits: ‘Dat zijn uw woorden.’
Daarna maakt de officier van justitie het af: ‘Het is twintig jaar geleden, maar dat maakt niet dat het feit minder ernstig is geworden. Ik zal daarom ook geen rekening houden met het tijdverloop. Wel zal ik rekening houden met de slechte gezondheid van meneer. In zijn voordeel. Ik eis vijftien maanden gevangenisstraf.’
Achmed zegt geëmotioneerd tegen zijn rechters: ‘Ik ben helemaal geblokkeerd. Het zit me boven het hart. Waar is de waarheid dan?’
Zijn Limburgse advocaat maakt zich na afloop geen zorgen.
‘Er is slechts een aangifte die door niets wordt ondersteund, een aangifte van bijna twintig jaar na dato, out of the blue. Geen getuigen, niets. Groninger rechters weten hier echt wel raad mee.’
Rob Zijlstra
UPDATE – 14 juni 2012 – uitspraak
De waarheid van dit verhaal is niet meer te achterhalen en daarom is Achmed vrijgesproken. De aangifte wordt ook onvoldoende ondersteund door bijwijsmiddelen. De rechtbank stelt verder dat niet kan worden uitgesloten dat Achmed de waarheid spreekt: dat hij met zijn dochter in de auto zat en niet met Monica. ‘De stelling van de officier van justitie dat deze verklaring ongeloofwaardig is, deelt de rechtbank niet’, zo staat in het vonnis.
Overigens is Achmed 71 jaar en niet zoals ik meldde 72.
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
Het OM presenteerde hier wel een zwakke zaak.
Van zowel vermeend slachtoffer als van de verdachte is het knap dat ze beiden weten wat er op de avond van 19 september 1992 zich heeft voorgedaan. Dat Achmed wel weet dat hij die bewuste avond de sloot is ingereden. En Monica heeft kort daarna aangifte gedaan van aanranding. Daar is wel het een en ander uit het dossier te vissen. Wat is daarmee gebeurd? Monica heeft nu gewacht tot het laatste moment van de verjaringstermijn.
Er zijn meerdere aanwijzingen dat Monica bij Achmed in de auto heeft gezeten. De plek waar Achmed’s auto de sloot is ingegleden is (dichtbij) de plek waar Monica is opgevangen door een echtpaar. Er is verband tussen Monica en de kinderen. Tijdstip en datum komen overeen. Er is destijds een verklaring van Monica afgenomen. Achmed heeft weet van de seksuele ervaringen die Monica zou hebben gehad. Daarnaast vond hij haar een “slecht meisje” en wilde niet dat zijn kinderen met haar optrokken wat een vreemde tegenstelling is als ze bij hem in de auto heeft gezeten. “Ze gaf ons een slechte naam” verklaren…. zelf had hij flink drank achterover geslagen (rijontzegging) en reed terwijl zijn dochtertje achterin de auto zat. Het verhaal van Achmed is heel wat minder consistent dan dat van Monica. En dan noem je een aangifte “wraak”?
Ben benieuwd waar de juridische bewijslast ligt.
@nuance. Ik vind dat jij je naam geen eer aandoet. Ik zie weinig nuance in jouw reactie.
Ik ben net als jij erg nieuwsgierig waar de juridische bewijslast ligt.
Het verhaal kan je op meerdere manieren lezen. Net als zoveel anderen ben ik wat wantrouwig als een aangifte pas na lange tijd wordt gedaan. Monica heeft op het eerste gezicht de schijn tegen mede door het overlopend zelfmedelijden van Achmed. Maar het OM zal niet zondermeer een zaak voor de rechter brengen als er geen bewijs zou zijn. Het verhaal dat Achmed’s dochter een plasje moest doen en hij daarvoor van de weg is gegaan is geen rare verklaring waarom de auto op die plek de sloot is ingereden. Maar het is opmerkelijk dat als rond datzelfde tijdstip en dichtbij Achmed’s auto Monica een echtpaar vastklampt en zij van die aanranding/verkrachting direct aangifte doet. Zij heeft op geen enkele manier kunnen weten dat Achmed daar met de auto stond voor een plasje van zijn dochter als Achmed’s ontkenning (dat Monica niet bij hem in de auto heeft gezeten) klopt. En dat vind ik een behoorlijke barst in het verhaal van Achmed. Tel daarbij de zware insinuaties (wel of niet op waarheid berust) die hij over Monica maakt op. In zijn ogen is Monica een gevaarlijk losbandig stelend meisje die nu uit is op wraak. Hoe komt hij aan die informatie? Monica kwam bij zijn gezin. ik neem aan dat hij gescheiden was want hij woonde zelf er een kwartier lopend vandaan. Zijn ex heeft in Monica niets kwaads gezien anders was ze daar geen kind aan huis geweest. Dan vraag ik me af waarop dat beeld wat hij neerzet berust. Hoe komt een 52jarige man dat ter ore? Welke reden er is geweest dat Monica bij hem in de auto stapte en hoe het dan mogelijk is geweest dat hij later nog iets heeft kunnen doen dat vertelt dit verhaal niet. We hebben het over twintig jaar geleden. Twintig jaar geleden was het nog een gangbare gedachte dat een meisje in minirok een verkrachting uitlokte. Nog steeds wordt er jaarlijks een sluthwalk gehouden.
nuance schreef: Maar het OM zal niet zondermeer een zaak voor de rechter brengen als er geen bewijs zou zijn.
En toch gebeurt dat met regelmaat.
Bijvoorbeeld: er was bewijs tegen de verdachte in de zaak van de Schiedammer Parkmoord. En toch is -jaren later- onomstotelijk komen vast te staan dat die verdachte uiteindelijk zowel door de rechtbank alswel door het gerechtshof onterecht is veroordeeld.
Dus de vraag is niet òf het OM bewijs toont maar wat dat bewijs nou eigenlijk
betekent of waard is.
De bewijslast ligt bij het OM. De onschuldpresumptie is nu eenmaal dat verdachten onschuldig zijn totdat het tegendeel is bewezen (art. 6 lid 2 EVRM). Als het OM geen bewijs kan overleggen waaruit blijkt dat de verdachte het heeft gedaan, moet de rechter dus vrijspreken. Waarvan akte!
Ik kan mij vergissen , maar is dit ondertussen niet verjaard?
http://nl.wikipedia.org/wiki/Verjaring#Verjaring_in_Nederland
Nee, omdat slachtoffer – het vermeende slachtoffer – toen nog minderjarig was.
Achmed schijnt heus nog wel te weten dat hij met een borrel teveel op,en zijn dochtertje in een sloot is ingereden.
Dat is denk ik iets wat je ondanks drank op ,niet gauw vergeet.
Ik blijf het een vreemd verhaal vinden van Monica vinden.
Waarom wachten tot het bijna verjaard is?
Achmed weet van de sexuele ervaringen van Monica,daar in dit verhaal blijkt ze mij heel open in te zijn.
Achmed zit fout.
Hoe dan ook ; je gaat niet rijden met drank op.
Maar.
Een vermeende aanranding,en daarna in het eggie?????
Waarom stap Monica dan in de auto?
Met drank op,okey,het wordt wat laat en je dochtertje moet plassen??( drank,niet okey!!)
Wij zijn ook wel eens laat teruggekomen van een feestje waar onze kinderen van hebben genoten en ook wel eens moesten plassen,daar in het veld,wat eigenlijk niet mag……..maar toch hebben gedaan,kom op zeg!
Heb jij nooit ergens geplast waar het niet mocht?????????
Op voorwaarde midden in de stad,want dat kan niet( wij wonen op het platteland…..)
Mijn twijfel gaat uit naar Achmed.
Mijn twijfel gaat uit naar Monica.
Haar verhaal komt volkomen ongeloofwaardig over.
Dit moet voor een rechter een hele moeilijke beslissing gaan worden; Er is geen direct bewijsmateriaal (DNA, vingerafdrukken, getuigen), het is haar bewering tegen zijn bewering……20 jaar na dato.
Veroordeel je Achmed, dan loop je de grote kans een totaal onschuldige te veroordelen -en onterecht de gevangenis in te laten draaien- naar aanleiding van een bewering zonder verder ondersteunend bewijs.
Dan zou iedere wraakzuchtige vrouw haar ex 20 jaar later nog kunnen laten oppakken en veroordelen op basis van slechts een bewering.
Spreek je Achmed vrij, dan loop je de even grote kans het slachtoffer van een verkrachting groot onrecht aan te doen en verschrikkelijk te schofferen door haar weg te zetten als leugenaar. Dat zou net zo erg zijn.
Ik ben blij dat ik hier geen oordeel hoef te vellen, want ik zou het werkelijk niet weten. Je loopt letterlijk 50 % kans de verkeerde uitspraak te doen.
ja ongelofelijk dat iemand 20 jaar later nog naar de rechter stapt……
hoeveel van zulke verhalen kunnen er dan nog komen? Tientallen?
Maar ik begrijp niet dat je vindt dat :
de kans lopen om een onschuildige te veroordelen en dus onterecht de gevangenis te zetten
net zo erg zou zijn als
een slachtoffer van een verkrachting groot onrecht aan te doen en verschrikkelijk te schofferen door haar weg te zetten als leugenaar.
Is dat echt laatste hetzelfde als 15 maanden gevangenisstraf?
Dat vind ik erg overdreven.
En die “verkrachting” is die bewezen?
15 maanden gevangenis is echt wel wat anders dan zo’n verhaal waarvan je niet weet of het waar is
Vijftien maanden gevangenisstraf zou indien onschuldig veroordeeld een groot onrecht zijn.
Het is voor een vrouw echter “killing” als de beschuldigingen wel kloppen en zij toe moet zien hoe de dader er mee wegkomt, en zij als ongeloofwaardig wordt weggezet. Dat is echter een van de risico’s als je twintig jaar wacht met aangifte.
Als je door de jaren heen de vergelijkbare zedenzaken op Rob zijn -oude en nieuwe- website leest ziet het er voor Achmed slecht uit. Rechters hebben zo iets van; ‘een vrouw doet niet voor niets aangifte’, of ‘het verhaal is zo gedetailleerd, dat moet het wel waar zijn’. Of ‘zo iets verzin je niet.’
Het enige andere waar je dan nog vanuit kan gaan is de typische borrelpraat karakertypering in de trant van; een man met een jonge vrouw alleen, wat denk je zelf….. Maar ja, dat is een borelpraat en geen bewijs.
zoals ik in mij eerst reactie al zei; ga er als rechter maar aan staan in de overtuiging dat je een juiste uitspraak hebt gedaan warmee recht geschied.
We hebben vandaag ook weer in de krant kunnen lezen over een gerechtelijke dwaling waarbij een zestal mensen onterecht tot een jarenlange gevangenisstraf zijn veroordeeld. Het gaat dus nog vaak genoeg fout….
Erg vervelend als het OM geen deugdelijk bewijs (DNA, of wat dan ook) kan produceren inderdaad. Voor niemand leuk.
Als ik het goed onthouden heb dan wordt meer dan 70% van de zedenverdachten enkel en alleen veroordeeld door hun eigen verklaring.
In zedenzaken moet je dus gewoon ontkennen.
Als je dan ontkent dan heb je als zedendelictverdachte dus een kans van meer dan 70% op vrijspraak.
Doen dus.
Want waarom zou je als verdachte het werk van het OM moeten doen?
Zorgen voor je eigen veroordeling?
Kom op zeg, dat is teveel gevraagd. 🙂
Sorry, bovenstaande anoniem ben ik, Henk
anoniem schreef: ‘Vijftien maanden gevangenisstraf zou indien onschuldig veroordeeld een groot onrecht zijn.’
Ja, dat zijn mooie woorden.
Maar wie ziet dat onrecht als die persoon inderdaad veroordeeld wordt?
Iedereen denkt dan toch: hij is veroordeeld dus hij heeft het gedaan?
Het gaat in zo’n geval inderdaad om een groot onrecht.
Maar dat moet de veroordeelde zelf dragen.
Hij kan niet meer verdedigd worden na de veroordeling.
Je uitspraak is dus waardeloos in de praktijk.