El Ben is niet aaibaar, maar enige charme kan hem niet worden ontzegd. De rechters zijn misschien daarom wel iets vriendelijker dan ze doorgaans zijn bij mannen die je maar beter kunt opsluiten.
El Ben is het levende bewijs dat het leven ingewikkeld is.
Te ingewikkeld voor eenvoudige oplossingen, voor verleidelijke maar te snelle oordelen.
Het leven dat hij zelf tot nu toe leefde was grijs en regenachtig.
Dus met nauwelijks zonneschijn.
El Ben werd 24 jaar geleden geboren in Tunesië.
Hij woonde bij zijn moeder, bij zijn oma en tussendoor – zo anders dan de toeristenhotels – in vieze kindertehuizen.
Zo werd El Ben vooral in zijn eentje 9 jaar en bracht het lot hem in Nederland, waar zijn moeder toen al woonde.
Vraag me niet waarom.
Het leek er even op dat de lente in El Ben’s leven op springen stond, maar na vijf jaren hier ontdekten administratie-ambtenaren dat de dan 14-jarige El Ben een illegaal kindermens was.
Hij werd van school gehaald en als grof vuil over de schutting gekieperd.
Geen Pauw en Witteman, geen briefje van een staatssecretaris.
De Arabische taal nauwelijks meester zwierf El Ben helemaal in zijn up door de onveilige en smerige stegen van Tunis, want daar horen illegale kinderen thuis.
Hij leerde daar dat je moet pakken wat je pakken kunt, omdat je anders in de straten van Tunis dood gaat.
Zo werd El Ben een overlever.
Na vier lange en verwarde jaren belandde hij toch weer in Nederland, bij zijn ingewikkelde moeder.
Zijn rugzakje zat vol met straatwijsheid, want hij had de overlevingsmentaliteit voor alle zekerheid meegenomen.
Gedragsdeskundigen rapporteerden: El Ben is een bodemloze jongeman.
Met antisociale trekken.
En hij drinkt, wel zo veel dat gerust gesproken kan worden van een ziekelijke stoornis.
Met onze drank probeert El Ben nare herinneringen aan zijn verleden te dimmen.
Heel logisch, vinden de deskundigen, maar niet goed en gezond.
De officier van justitie zegt iets soortgelijks: ‘Zijn verleden is een tranentrekkend verhaal. Een verklaring voor zijn gedrag, maar het is geen excuus.’
El Ben zegt tegen de meelevende rechters: ‘Ik ben een goede jongen, maar als ik drank op heb, doe ik domme dingen, dan ben ik niet El Ben.’
Nu hij al 24 jaar is (‘ik word ook ouder’) wil hij veranderen: ‘Ik wil niet meer vechten op straat.’
Hij staat terecht voor een serie misdrijven.
Op camerabeelden is te zien hoe hij in de Peperstraat in Groningen in zestien seconden veertien maal met elleboog en viermaal met vuist op Achmed inbeukt.
In de rosse buurt schopte hij iemand die op de grond lag, met een aanloopje, alsof hij een penalty nam.
Hij had seks met een meisje dat nog geen 16 jaar, maar wel dronken van de whisky was.
En El Ben had een maaltijdbezorgster beroofd van haar portemonnee.
Of overvallen met geweld.
Dat was de vraag.
De maaltijd, een roti speciaal – de lekkerste van Humsies – moest worden afgeleverd op een adres aan de Wibenaheerd, een straat in Groningen.
El Ben hing daar op dat moment in de buurt rond, hangend met vrienden.
Zij zagen de bezorgster op haar scooter aan komen rijden.
El Ben riep haar.
Want hij kende Suzanne wel.
Ze kletsen en ouwehoeren wat.
Hij dolt, doet alsof hij de maaltijd wil meenemen.
Ze gaan als vrienden uit elkaar.
Wanneer Suzanne even later de roti bij de klant aflevert, ontdekt ze dat de portemonnee is verdwenen.
Ze belt haar baas die zegt dat ze de politie moet bellen.
Doet ze.
Ze zal tegen de rechters zeggen dat ze dat deed, terwijl ze boos, verdrietig en ook teleurgesteld was.
Op het politiebureau vertelt ze dat de overvaller haar bij de keel had vastgepakt.
En dat de overvaller haar had bedreigd.
El Ben ontkent het niet.
Hij ontkent niet dat hij de portemonnee uit de bak achterop de scooter had gepakt.
Maar hij had Suzanne niet bij de keel gegrepen.
En ook niet gezegd, zoals het wel in de aangifte staat: ‘Geef me je geld.’
Diefstal of overval met dreigend geweld
Zoiets scheelt nogal in straf.
De advocaat van El Ben zette in op diefstal en had daarom Suzanne opgeroepen als getuige.
Suzanne wilde dat niet, maar ze kwam wel, wel na een dreigend telefoontje (‘anders komen we je halen’) vanuit de rechtbank.
Met haar haren nog nat van het douchen schoof ze zenuwachtig aan in zittingszaal 14.
Suzanne is 17 jaar.
Rechters: Heeft u bij de politie de waarheid gesproken?
Suzanne: ‘Nee. Hij heeft mij niet bij de keel gepakt, dat heb ik gezegd, maar dat is niet waar.’
Rechters: ‘Wat is er dan gebeurd?’
Suzanne: ‘Nah. Hij riep mij, ik stopte. We gingen praten… Gewoon, over hoe gaat het en zo. Ik weet het niet meer… Ik moest van mijn baas aangifte doen, omdat er geld weg was. Hoe het geld is weggeraakt? Dat weet ik dus niet. Het geld zat in mijn bak, dat valt er niet zomaar uit, dus…’
Rechters: ‘Bent u overvallen?’
Suzanne: ‘Weet ik niet.’
Rechters: ‘Kom kom, u bent nog jong, uw geheugen is vast beter dan de onze. Zei hij, geef me je geld?’
Suzanne: ‘Klopt.’
Rechters: ‘Was u bang?’
Suzanne: ‘Ja.. uuh, ik weet het niet meer.’
Rechters: ‘U bent een beetje een vergeetachtig meisje.’
Suzanne: ‘Ja.’
El Ben mag ook vragen stellen aan de getuige.
Vraagt: ‘Suzanne, heb ik gezegd, geef me je geld?
Ja.
El Ben: ‘Was je bang voor mij?’
Ja.
El Ben, met al zijn charme: ‘Suzan, waarom spreek je niet de waarheid?’
Zij, luid en paniekerig: ‘Ik spreek de waarheid!
Een precaire situatie, zeggen de rechters, ze zeggen dat omdat Suzanne een beetje pat staat.
Of zo heeft een valse aangifte gedaan bij de politie.
Strafbaar.
Of ze spreekt als getuige onder ede in de rechtszaal niet de waarheid.
Nog strafbaarder.
Rechters: ‘We waarschuwen u. Meineed, dat is goed voor twee maanden gevangenis. Dan moet u vanavond de nacht in de cel doorbrengen, en misschien daarna nog wel een nacht.’
Heeft Suzanne het bij de politie een tikkeltje aangedikt?
Of is ze wel beroofd, maar wil ze El Ben niet verraden?
Wil ze loyaal zijn aan zowel haar baas als aan El Ben?
Of…
De rechters bevelen na het ongemakkelijke getuigenverhoor dat Suzanne de rechtszaal mag verlaten, maar niet het gerechtgebouw.
Ze moet als getuige beschikbaar blijven en wachten op de gang.
Suzanne knikt.
Maar eenmaal daar, op de gang, moet ze huilen en gaat ze, smart of niet, met haar mobiel belapparaat aan het oor er vandoor.
Ondertussen in de rechtszaal, verzucht de officier van justitie: ‘Iedereen zegt iets anders. Ik twijfel en dat moet in het voordeel zijn van de verdachte.’
De eis voor vechten op straat, voor de vrijpartij met het whiskymeisje en voor de diefstal van een portemonnee van een maaltijdbezorgster – in plaats van een overval – luidt: dertig maanden celstraf waarvan twaalf voorwaardelijk.
De advocaat stelt vrijspraak, vrijspraak en vrijspraak voor.
En als de rechtbank daar toch anders over denkt, dan moet de op te leggen straf als het even kan niet boven de 24 maanden onvoorwaardelijk uitstijgen.
El Ben heeft namelijk een aanvraag lopen voor de verlening van zijn verblijfsvergunning. Een straf hoger dan 24 maanden betekent automatisch een afwijzing en dan wordt El Ben nog een keer ons land uitgekieperd.
De advocaat: ‘Terugkeer naar Tunesië is voor hem de nachtmerrie.’
El Ben: ‘Ik ga hier sowieso niet meer komen.’
Rob Zijlstra
UPDATE – 25 juni 2012 – uitspraak
El Ben is veroordeeld 24 maanden celstraf waarvan 8 voorwaardelijk. De rechtbank acht de overval op de maaltijdbezorgster niet bewezen. Wel de diefstal van de portemonnee. Vandaar een lagere straf dan de eis. Zwaar tilt de rechtbank aan het zedendelict: het plegen van ontuchtige handelingen met het meisje. El Ben heeft de lichamelijke integriteit van het meisje op grove wijze geschonden. Alleen dat al is goed voor een celstraf van aanzielijke duur, aldus de rechtbank. .
HET VONNIS [zodra beschikbaar]
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
Beste Rob,
Je schrijft,
Zo werd El Ben vooral in zijn eentje 9 jaar en bracht het lot hem in Nederland.
De Arabische taal nauwelijks meester.
Is dit tendentieus ?
Immers wonende in zuid oost azie leren wij nagenoeg alle buitenlanders de taal na tientallen jaren niet (goed)
Maar de kinderen zijn……….. drie jaar…….. en spreken de taal al goed die nemen dat op als een spons.
Dus ik vermoed als El Ben de Arabische taal niet beheerst hij ook de nederlandse taal niet kan leren dan moet er sprake zijn van een afwijking. Of het verhaal is tendentieus toch ?
In elk geval ik geloof dit niet. Waar is dit opgebaseerd. Wie heeft dit gezegd ? Ontgaat mij iets ?
Dat hij de taal niet of nauwelijks meester is, werd door de rechter benoemd tijdens de behandeling van zijn persoonlijke omstandigheden. Hij spreekt overigens vloeiend Nederlands.
Dat hij de Arabische taal niet beheerst en wie dat heeft vast gesteld en hoe, weet ik niet. Wel dat hij in de zittingszaal in het Arabische sprak tegen een vrouw die op de publieke tribune zat, waarvan tijdens de zitting twee keer haar mobiele telefoon afging.
Ben ook benieuwd wie dit heeft vastgesteld en hoe men dit doet.
Niet objectief, omdat ik de moeder ben van het whiskeydrinkend meisje, heb de zitting als een kermisattractie ervaren, waar bij alle tenlasteleggingen, ook door de OvJ, de vermoedelijke dader met een fluwelenhandschoen werd benaderd.
Het is toch jammer dat tijdens de zitting, zoals zoveel verdachten, extreem veel rekening wordt gehouden met zijn jeugd en niet met de slachtoffers. Het is een feit dat als je slachtoffer bent in een zedenzaak, ook slachtoffer wordt van het rechtssysteem.
Gevàllen als El Ben staan niet op zich zelf, het is een schrijnend voorbeeld van de hedendaagse weerspiegeling: overleven geld op dit moment voor heel veel mensen, het is maar welke risico’s je hier voor wilt nemen.
Ja dit verhaal heeft ook weer een hoog geitenwollensokkengehalte. Oh oh wat is de dader zielig, één en al begrip. Het zal wel dat ie een moeilijke jeugd heeft gehad; dat zijn er zoveel. Niet iedereen met een moeilijke jeugd schopt mensen in elkaar en verkracht minderjarige meisjes
Patrick, je vult het verhaal iets teveel in met je eigen gedachten. Waar lees jij dat het minderjarige meisje verkracht werd?
Tja, dat is het probleem van de maatschappij en dus in de wetgeving, een verkrachting in bewijzen aantonen is bijna onmogelijk omdat het zijn, tegen haar woord is. Er zijn meestal geen toeschouwers bij. Vandaar dat het slachtoffer ook door een hel gaat als de tenlastelegging ontucht met een minderjarige wordt. Geen woord is er te lezen over de onderzoeken in het ziekenhuis, De verhoren waar een slachtoffer bijna als dader benaderd wordt, uren lang, fotoconfrontaties, therapieen, etc. Dat de vermoedelijke dader eerst ontkend heeft ooit seks (beslist niet vrijwillig) met het whiskeydrinkend meisje van toen nog geen 15,5 heeft gehad en haar nooit gezien heeft, is in het verhaal maar ook niet tijdens de zitting benoemd.
Max, het is inderdaad zo dat er niet gerept wordt over verkrachting, maar zeg nu eerlijk, als iemand aangifte doet en in een zitting wordt de aanklacht; ontucht met minderjarigen, wat denk je nu zelf, dat dit vrijwillig is gebeurd? De reactie van jou, wat ik ook echt begrijp als je het verhaal alleen maar letterlijk leest ( je kent de aangiftes niet)is toch beslist zeer kwetsend voor mijn dochter. De reactie van Patrick ( ik weet niet wie het is) gaf haar steun. Ik besef doordat ik weer reageer, hier ook reacties op kan komen maar ben er wel klaar mee dat een slachtoffer niet als slachtoffer wordt erkend. Dat blijkt al uit de tekst van whiskydrinkend meisje( jij weet niet en Rob ook niet, hoe die whisky bij haar naar binnen is gegooid). Met deze titel staat ze erin. Moeilijk en pijnlijk.
Rob, ik heb je een mail gestuurd, ik hoop dat je reageerd hierop of in iedergeval laat weten dat deze mail goed is aangekomen.
@ Mail ontvangen, maar kan niet terugmailen – berichten komen terug als onbezorgbaar…
Dejavu: ik schreef al “voor zover ik het kan beoordelen”, lijkt mij voldoende genuanceerd. Ik heb de genoemde zin als volgt geïnterpreteerd > het meisje was weliswaar te jong om seks mee te hebben MAAR ze was kennelijk wel volwassen genoeg om whisky te drinken (hetgeen haar eigen keuze kennelijk was)…”. Voor de rest moet je bij Rob Zelf zijn.
Heb mijn mail adres naar je toegestuurd.
Anoniem, ik wil helemaal niemand kwetsen – zeker jou en je dochter niet! Ik ga af op de verslaggeving van Rob en die is -voor zover ik het kan beoordelen- uiterst objectief. Natuurlijk ken ik de zaak en de aangifte niet. Ik moet het doen met de informatie die ik hier te lezen krijg. En dat is het enige waar ik op kan reageren. Het zal zeker heel erg moeilijk en bijzonder pijnlijk zijn voor jullie, dat wil ik totaal niet ontkennen en ik kan niet meer doen dan jullie hierbij heel veel kracht te wensen. Bij dezen dus…
Oh god dader heeft moeilijke jeugd gehad en is ook nog allochtoon dus extra zielig. Dus dat zal wel werkstrafje worden. Rondgezworven in de ghettos van Tunis, zomaar Nederland uitgekieperd door de fascisten van de IND. Zal de advocaat dat de verdachte niet ingefluisterd hebben?
Dat doet het altijd uitstekend bij de heren/dames rechters
Max….. “uiterst objectief” ?. Ik lees in het verslag: “Hij had seks met een meisje dat nog geen 16 jaar, MAAR wel dronken van de whisky was”. Met name dat woordje “MAAR” kan je interpreteren alsof de schrijver dit als een verzachtende omstandigheid voor de verdachte aanmerkt. Alleen “dus…” aan het eind van de zin ontbreekt nog om de volledige mening van de schrijver weer te geven. Het is verre van objectief om slechts 2 feiten uit een hele onderbouwing van een aanklacht te halen en dit op deze manier aan elkaar te koppelen.
Sorry, verkeerd geplaatst – probeer het nog een keer:
Dejavu: ik schreef al “voor zover ik het kan beoordelen”, lijkt mij voldoende genuanceerd. Ik heb de genoemde zin als volgt geïnterpreteerd > het meisje was weliswaar te jong om seks mee te hebben MAAR ze was kennelijk wel volwassen genoeg om whisky te drinken (hetgeen haar eigen keuze kennelijk was)…”. Voor de rest moet je bij Rob Zelf zijn.
Dank voor je reactie. Het ondersteund mij in mijn bewering dat het geen objectieve weergave is van de feiten maar dat het de mening van de schrijver weergespiegeld.
Ik geef slechts aan dat het meisje nog geen 16 jaar was en dronken was. En nee, ik ben niet altijd objectief; ik maak altijd een selectie. Dat kan ook niet anders, wil je alles melden, dan kun je per strafzaak een boek schrijven. Ik probeer wel altijd een zo goed en eerlijk mogelijk beeld neer te zetten, op basis van wat ik tijdens de zitting hoor (en soms zie).
rob zijlstra
Nee rob….goed lezen waar het mij om ging…je geeft niet slechts 2 los staande feiten weer, maar je brengt het ene feit in relatie met het andere. Je geeft niet aan dat “dat ze nog geen 16 jaar was EN dronken was”. Je schrijft: “nog geen 16 jaar, MAAR wel dronken van de whisky was”. En dat vindt ik dus tendentieus.
Rob, al een paar jaar volg ik je blog en lees ik met interesse, plezier, afschuw en instemming (afhankelijk van de casus) je verslaggeving uit de rechtszaal. Je invoelend vermogen met (ook weer: afhankelijk van de situatie) het slachtoffer dan wel de dader, veelal afkomstig uit de periferie van de samenleving, blijft voor mij hét punt om op deze site terug te blijven komen. Een verhaal heeft altijd – minstens – twee kanten en het is goed dat iemand de taak op zich neemt dat veelvergeten aspect van de rechtspraak te belichten. Om maar eens een post-modern gezegde te gebruiken: in de waan van de dag, jagend op oplage-, kijk- en luistercijfers, kijken de media niet op een nuance meer of minder. En die nuance is er altijd.
Toch bespeur ik de laatste tijd bij jou een zwaarmoedig fatalisme – je hoort het berustend zuchten haast door het computerscherm heen. Geluidloos schreeuwend spat de onmacht van het scherm. Onmacht om wat er van de wereld en ons rechtssysteem geworden is. Om het feit dat zelfs de gruwelijkste daden vaak begaan zijn door hele normale mensen, die zich – soms tegen wil en dank – geplaatst zagen voor uitzonderlijke situaties waar zij niet het hoofd aan wisten te bieden. Door het archetype buurman, de Corren van der Laak en dames Doorsnee van deze tijd, om het maar eens zo uit te drukken. En dat die gedachte, dat besef, een mens bij tijd en wijle ernstig uit de slaap kan houden.
Ik kan me voorstellen dat dat er na zoveel jaren insluipt, het ‘ik kijk nergens meer van op’-gevoel. Alsof de narigheid waarover verslag moet worden gedaan niet meer met een warme douche valt af te spoelen. Goed poetsen helpt niet meer, de vieze smaak blijft. Zoiets.
Wat ik maar wil zeggen: hulde en respect voor wat je doet. Het predikaat ‘held’ is in het verleden wel voor minder uitgereikt.
Goed en mooi gezegd Ewoud!
@Ewoud,
Hier ga ik goed over nadenken.
Het is inderdaad zo dat er altijd meerdere kanten zijn aan een verhaal. Het zou toch rechtvaardig zijn als deze meerder kanten in de rechtszaal ook belicht werden en niet alleen vanuit de vermoedelijke dader. Een rechtbankjournalist hoort alleen het verhaal wat tijdens de zitting verteld wordt. Zou toch zeer waardevol zijn voor een slachtoffer als zijn/haar kant ook belicht wordt in het bovenstaand verhaal. Dit kan tegenwoordig via een slachtoffer verklaring maar als het meisje van nog geen 16, dit niet durft vanuit angst mag een rechtbankjournalist zich afvragen wat hij aanricht bij de naam whiskymeisje. Is dit zo benoemd in de zitting, is de volgende vraag.
Ik neem aan dat deze reactie is geschreven door de moeder van het meisje. Het hele verhaal heeft Rob volgens mij gisteren in het DvhN gepubliceerd. Dat stuk eindigt met de mededeling dat de moeder achteraf gezien spijt heeft van de aangifte. Gezien de ervaringen met het OM begrijpelijk (ik heb een vergelijkbare ervaring; het lijkt wel of de medewerkers van het OM zaken die niet keihard zijn meer als bijkomend gedoe zien dan dat ze er serieus iets van proberen te maken), maar geen aangifte doen was desalniettemin geen goed idee geweest!
Moeder, succes met uw dochter. Weerbaarder is goed, maar ik hoop dat zij -en u- e daarmee niet het vertrouwen is verloren en vanuit angst leeft…
Kan het zijn dat Suzanne oog in oog met dit heerschap niet consistent verklaard uit angst? Omdat de kans groot is dat deze meneer er met een (voorwaardelijke) werkstraf vanaf komt en zij hem dus wel weer tegen zal komen?
Een 15-jarig meisje dronken voeren en er seks mee hebben?
Slachtoffer van z’n jeugd of niet, langer hier laten blijven wordt voor de volgende die deze meneer tegenkomt een grote nachtmerrie.
Daar ben ik ook bang voor. De nachtmerries van de volgende Wiskeydrinkende, korte rokjes dragende of hoofddoekloze meisjes van nog geen 16 zullen waarschijnlijk niet opwegen tegen de verschrikkelijke nachtmerrie van zijn jeugd. Ze zijn een gemakkelijke prooi want door de hedendaagse opvatiing dat ze er wel om hebben gevraagd is dit misdrijf bijna gelegitimeerd. Onderzoek wijst uit dat 1 op 10 vrouwen wel eens is misbruikt, hiervan doet 83% geen aangifte. Onder andere omdat zij ervaren dat er niet genoeg sympathie is voor verkrachtingsslachtoffers vanuit de media, het gerecht en de maatschappij in zijn geheel. Bovendien is de pak- en veroordelingskans klein.
“De advocaat stelt vrijspraak, vrijspraak en vrijspraak voor. En als de rechtbank daar toch anders over denkt, dan moet de op te leggen straf als het even kan niet boven de 24 maanden onvoorwaardelijk uitstijgen. El Ben heeft namelijk een aanvraag lopen voor de verlening van zijn verblijfsvergunning. Een straf hoger dan 24 maanden betekent automatisch een afwijzing en dan wordt El Ben nog een keer ons land uitgekieperd.”
UPDATE – 25 juni 2012 – uitspraak
El Ben is veroordeeld 24 maanden celstraf waarvan 8 voorwaardelijk.
Slechts 16 onvoorwaardelijk dus. Bedankt heren. Nederland is weer een stukje veilger…