Tyson schiet in de lach en zegt: ‘Het is niet om te lachen of zo, maar ‘ik schiet je kop er af’, dat heb ik niet gezegd. Zoiets zou ik nooit zeggen.’
Ja, de rest klopt wel.

Rechters: ‘Vertel eens.’

Tyson: ‘Ik vroeg die meneer om geld. Hij liep weg, ik achter hem aan, naar het kantoortje. Ik zei nog een keer, ik wel geld zien. Toen zag ik allemaal mensen negatief naar me kijken. Ik voelde me vies. En bang. Ik wou zo snel mogelijk weg. Toen probeerde iemand mij onderuit te schoppen. Ik richtte het pistool, om hem op afstand te houden. Toen sprongen een paar mensen op mij en werd ik overmeesterd.’

Tyson is 20 jaar.

De rechters vragen: ‘Waarom de C1000?’
‘Dat kwam in één keer bij me op.’
Bij de politie had hij op die vraag geantwoord: omdat er veel meisjes werken.
Rechters: ‘Was dat een overweging.’
Tyson: ‘Nee, maar het is wel zo.’

Tyson zat eerst nog gewoon op school.
MBO detailhandel.

Rechters: ‘Hoe kwam u aan dat wapen?
Resoluut: ‘Daar wil ik niet over praten.’
Rechters: ‘Hoe lang had u het wapen?
Tyson vertelt dat hij het wapen een dag van te voren had opgehaald.
Zegt: ‘Met de bedoeling er iets mee te doen, maar ik wist nog niet wat.’
Rechters: ‘Maar wel iets strafbaars?’
Tyson: ‘Ja, iets stouts.’

Geen strafblad.

Even voor negen uur die avond, 16 mei dit jaar, kwam er via 112 een melding bij de politie binnen dat er een overval was gepleegd op de C1000 en dat er mensen waren die de overvaller in de winkel in bedwang hielden.

Tyson: ‘Ik zat in een depressieve en wanhopige situatie. Stress. Financiële problemen. Ik kon geen werk vinden, ik was bij verschillende uitzendbureaus geweest. En toen, daar bovenop, zei mijn vriendin dat ze zwanger was. Ik wist niet meer wat ik moest doen.’

Hij maakte van een broekspijp van zijn joggingbroek een bivakmuts en trok een regenjas aan.
Daarna fietste hij naar de C1000.
Hij fietste zo de winkel binnen met het pistool, een FN Browning, in de hand.
Zegt: ‘Waarom ik op de fiets naar binnen ging, weet ik ook niet. Ik was al een beetje in paniek.’

Hij richtte het wapen op eerste de beste medewerker die hij zag en vroeg om geld.

Rechters: ‘U zegt dat het wapen was bedoeld om mee te dreigen. Maar er zat wel munitie in. Waarom?’
Tyson: ‘Het kwam niet in mij op om de munitie thuis te laten.’
Rechters: ‘Het wapen was stuk, er kon niet mee geschoten worden, maar dat wist u niet.’
Tyson knikt.
Hij had het gehoord.

Terwijl de medeweker in het kantoortje angstig probeert de kluis te openen, ziet Tyson al die blikken op zich gericht, voelt zich slecht, bang, en besluit er vandoor te gaan.
Halverwege wordt hij overmeesterd en belt iemand 112.

Rechters: ‘Wat had u eigenlijk verwacht?’
Tyson: ‘Een tientje was al goed geweest.’
De officier van justitie: ‘Stuitend.’

Dat snapt Tyson nu ook wel.
In de gevangenis had hij een cursus gevolgd, de cursus kiezen voor verandering.
Hij weet nu al dat het beter is eerst na te denken en pas dan te doen.
En dat je bij problemen om hulp kunt vragen.
Zegt: ‘Ik heb nu alles weer op een rijtje. Ik weet dat ik nu kan aankloppen bij een maatschappelijk werker. Dat wist ik eerst niet.’

Hij snapt ook dat de man die hij bedreigde, recht heeft op schadevergoeding.
De man vraagt 1700 euro.
Tyson: ‘Het was nooit de bedoeling hem een trauma te geven. Als ik had geweten dat ik iemands leven op zo’n manier kan verpesten, had ik het helemaal niet gedaan.’

De advocaat probeert te redden wat er te redden valt.
Ze zegt dat Tyson niet een door de wol geverfde crimineel is.
Dat hij al tijdens de overval voelde dat het niet goed was.
Dat hij nog voordat de kluis werd geopend, al bezig was weg te gaan.
En dat hij tijdens het weggaan, werd overmeesterd.

De advocaat: ‘Je zou kunnen spreken van vrijwillige terugtred.’
En dan geen straf.
De officier van justitie: ‘Niks daarvan. Er is sprake van een voltooide poging.’
Drie jaar gevangenisstraf.
Waarvan een jaar voorwaardelijk.

Rob Zijlstra

• vrijwillige terugtred

.

UPDATE – 13 september 2012 – uitspraak
Tyson is veroordeeld tot 30 maanden celstraf waarvan 10 voorwaardelijk: dat is netto 20 maanden zitten.  Van vrijwillige terugtred is geen sprake, vindt de rechtbank. Hij heeft de overval voorbereid, het wapen doorgeladen, het ding op iemands hoofd gezet, hij heeft een cassiere bedreigd. In het kantoortje raakte hij in paniek toen hij omstanders zag kijken. Daarop besloot hij er vandoor te gaan, om zijn vlucht mogelijk te maken bedreigde hij nog iemand met het wapen. Ofwel: een voltooide poging. En dus strafbaar.