Rick is negen jaar lang kickboxer geweest.
Niet snel bang.
Henk is jongerenwerker.
Weet wat er te koop is.

Rick en Henk kennen elkaar niet.
In mei van dit jaar kwamen ze elkaar tegen en dat was geen plezierige ontmoeting geweest.
Ze waren, los van elkaar, op stap in Groningen.

Henk – hij woont in Zoetermeer – was die avond samen met Lisa naar Groningen gekomen, met de auto.
Lisa had een moeilijke tijd achter de rug.
Ziekenhuis, niet fijn, eigen bijdrages, schulden.
Lisa, zegt hulpvaardige Henk, kon dus wel een verzetje gebruiken en een stapavondje in Groningen leek hen een goed idee.
Nee, Lisa was niet zijn vriendin, Lisa was gewoon een vriendin, al sinds de middelbare school.

Ze belandden in Groningen in een café.
Henk was wat gaan dansen, terwijl Lisa een jongen ontmoette.
Die jongen heette Rick.
Even later was Henk verdwenen en vroeg Lisa aan Rick of hij haar naar bioscoop Pathé kon brengen.
Rick, immers niet snel bang, wilde dat wel.
Hij haalde zijn scooter op en met Lisa achterop reed hij naar de bioscoop aan het Gedempte Zuiderdiep.

Rick zegt tegen de rechters: ‘Ik was altijd hulpvaardig, nu ben ik wantrouwend.’
Henk zegt dat hij dat wel begrijpt.
Hij zegt het heel erg te vinden, spijt, spijt, spijt.
Het voelt, zegt hij, alsof hij een stukje vrijheid bij Rick heeft weggenomen (…)

Wat gebeurde er dan?
Op het moment ze bij de bioscoop aankomen, stapt Lisa van de scooter.
Op vrijwel hetzelfde moment springt Henk achterop, zet een mes op Rick’s keel en dwingt hem weg te rijden om niet veel verder diens rugzak en portemonnee op te eisen.

Jawel, de hulpverlener overvalt hier de voormalige kickboxer.

Het was een complot geweest.
Lisa zou in een café een man verleiden om hem vervolgens naar de donkere steegjes rond de bioscoop te lokken.
Daar zou Henk toeslaan.
Henk: ‘Het was haar idee om snel geld te maken.’
Rechters: ‘Wat een rare manier om iemand die het moeilijk heeft gehad te helpen.’
Henk beaamt dat: ’t Is zo naïef.’

Hij vertelt dat ze het in het café al hadden afgesproken, dat ze hem zouden pakken. Zegt: ‘Het stond me tegen, want zo ben ik niet opgevoed, het zijn niet mijn waarden en normen. Maar Lisa drong aan. Ze zei ook dat ze ervaring had met dit soort berovingen. Ik zei nog nee, maar Lisa zei, alles komt goed.’

Henk ontkent overigens dat hij Rick heeft bedreigd met een mes.
Rick zit als getuige en als slachtoffer in de rechtszaal.

Als getuige zegt hij dat hij wel is bedreigd met een mes, met de punt op zijn keel, ook tijdens het rijden.
Hij zegt dat hij, negen jaar kickboxen, nooit zomaar iets aan iemand zou afgeven.
Zegt: ‘Dan kan ik net zo goed aan iedereen wel mijn dingen geven. Hij dreigde met een mes en tegen een mes kun je niet op.’

Als slachtoffer noemt hij de beroving ‘laag’ en ‘laf’.
Hij volgt traumatherapie, wat zwaar valt en vermoeiend is.
Rick: ‘Al die ellende voor een paar tientjes.’
Richting de hulpverlener: ‘Wees een kerel en beroof een bank.’

Henk is weer bij zijn ouders gaan wonen, vanwege de positieve energie die hem dat geeft.
Zijn familie is vandaag ook, he-le-maal vanuit Den Haag, met hem meegekomen naar Groningen, ter ondersteuning bij de gang naar het rechte pad.
Henk: ‘Mijn moeder werkt bij de reclassering.’
Zelf doet hij nu even geen hulpverlening, maar verzorgt hij op Schiphol de bagage.
Ondertussen werkt hij hard aan de oprichting van een eigen bedrijf.
Iets met marketing en netwerken.

De officier van justitie spreekt van een ernstig feit.
Diefstal met geweld.
Ze zegt dat ze gelooft dat Henk Rick wel degelijk heeft bedreigd met een mes.
Ze eist 39 dagen gevangenisstraf, de tijd die Henk heeft vastgezeten.
Daarnaast zes maanden voorwaardelijke celstraf.
En een taakstraf van 240 uur.

De rechters hadden al vastgesteld dat Henk geen strafblad heeft.
Dat hij altijd braaf naar school is gegaan.
En dat hij werkt voor zijn geld.
Eigenlijk geen problemen.
Het enige zorgelijke is, zo merken de rechters op, dat Henk praat als een jongerenwerker.
Die zijn eigen rol niet ziet.

De advocaat heeft een mooi verhaal wetende dat zijn cliënt (zo noemen advocaten verdachten) zich met zo’n strafeis in de handen mag knijpen.
Toch zegt de advocaat niet: beste rechters, wat ons betreft helemaal top, hier doen we het voor.
Hij zegt, wikkend en wegend: ‘Die werkstraf, tja… Eigenlijk heeft mijn cliënt het daar te druk voor. Het zou wel eens contraproductief kunnen werken.’

Hulpverlener Henk sluit in stijl af.
Hij zegt tegen de rechters dat hij Rick graag wil helpen er weer bovenop te komen.
Dat hij daar een rol in kan spelen, misschien wel een stukje meer dan Rick nu beseft.

Rick reageert er niet op, misschien heeft hij niks met hulpverleners.
Of niets met hulpverlener Henk in het bijzonder.
Dat kan natuurlijk ook.

Rob Zijlstra

UPDATE – 18 oktober 2012 – uitspraak
Henk is aan de beurt. Een taakstraf zoals geeist doet geen recht aan de ernst van de feiten, vinden de rechters van de meervoudige strafkamer. Wat wel recht doet en passend is, is een gevangenistraf van 15 maanden waarvan 5 voorwaardelijk. Een en ander betekent dat Henk zich moet melden aan de gevangenispoort.