Ze moeten met z’n vieren terechtstaan.
De rechtbank doet dan vier afzonderlijke strafzaken tegelijk wat vooral praktisch is.
Ze moeten met z’n vieren omdat ze behalve met z’n tweeën, ook misdaden samen zouden hebben gepleegd.
Samen deden ze in Winschoten, Beerta en Blijham inbraken bij een dierenspeciaalzaak, bij garagebedrijven, bij een sportzaak, een Chinees restaurant en in een voetbalkantine waar het alarm afging.
Ze pikten onder meer geld, laptops, navigatiesystemen en visgerei.

Alleen Rick (26) is op tijd komen opdagen.
Mark (22) komt te laat (´vertraging trein´), Ron (20) is om onduidelijke redenen niet verschenen en Marvin (22) die als enige van het stel is gedetineerd, heeft geen zin om te komen.

Mark bekent zonder advocaat alles, zij het dat bij voetbalclub Thos niets is gestolen, ja wel geprobeerd, dat wel.
Waarom hij het heeft gedaan, willen de rechters weten.
Mark heeft geen idee.
Er bestaan inbrekers die inbreken voor het geld.
Mark laat zijn hersenen nog een tijdje kraken en zegt dan: ‘Euhewuh, mow… weetnie. Dan sta je daar ook niet bij stil. Dat je dan met vrienden bij elkaar zit. En iemand die bedenkt dat dan.’

Misschien deed Mark het wel omdat hij toch verder niets heeft te doen.
Hij heeft geen opleiding(en) en zit heel de dag thuis te blowen.
Af en toe drinkt hij wat, voor de afwisseling.
Het maakt hem allemaal ook niet uit.
Hij zoek werkt, ja dat wel, maar hij kan ook prima rondkomen.

Rechters: ‘Van de uitkering.’
Mark: ‘Ja.’

Jongens als Mark zijn bloedlink omdat ze blind doen wat anderen zeggen.
De officier van justitie wil hem niet zomaar naar de gevangenis sturen.
En dat is maar gelukkig ook.
In de gevangenis zijn veel te veel jongens die dingen kunnen zeggen die Mark zo zou doen zonder dat hij weet waarom.
De officier van justitie wil dat Mark eerst wordt onderzocht opdat wij weten welk steekje bij hem los zit.
Dan kun je proberen het te maken.

Rick weet wel waarom: hij kan geen ‘nee’ zeggen.
Behalve de inbraken, deed hij ook een gewapende overval.
Dat deed hij samen met Marvin die er niet is.
Rick is daar stellig in, maar Marvin ontkent.
Bij de politie had hij gezegd niet te begrijpen waarom Rick dat beweert, hij heeft ook geen ruzie met Rick of zo.
Rick zegt dat ze de overval hadden bedacht in het prethuis.
Dat is een huis in Winschoten.
Daar zitten ze met vrienden, roken ze het plafond geel, gamen ze zich scheel en ze bedenken er mooie plannen voor hun toekomst.
Die avond: we gaan de Zeeman (textiel) in Oude Pekela overvallen.
Marvin, zegt Rick, vond dat een mooi plan.

Ze fietsten, de een bij de ander achterop, van Winschoten naar Oude Pekela, half uurtje, met onder de jas een groot slagersmes als wapen.
Rick wist wel het een en ander over Zeeman, omdat zijn vriendinnetje er had gewerkt.
Via de achterdeur knalden ze naar binnen.
Marvin, bivakmuts op, riep ‘waar is het geld’, drukte het slagersmes op de keel van een medewerkster, Rick (muts met sjaal) graaide de kassa leeg.
Zo ze gekomen waren, zo gingen ze ook weer naar buiten.
Buiten belden ze Willem die hen met zijn taxi weer naar het prethuis had gebracht.

De overval werd gepleegd op 9 april 2010.
De politie deed onderzoek, maar kon niets vinden.
Er werden wel foto’s van de overval – van beelden van de beveiligingscamera – op het internet geplaatst.
Rick’s zwangere vriendin en haar moeder herkenden hem direct.
Rick beloofde beterschap, beloofde dat hij als vader zoiets nooit weer zou doen.

In juli dit jaar, twee jaar na de overval, werd hij aangehouden.
Dat kwam door de tante van Marvin.
Zij was naar de politie gegaan met de mededeling dat haar neefje en ene Rick de overval uit 2010 op de Zeeman hadden gepleegd.
Rick’s telefoon werd een tijdje afgeluisterd waardoor ook zijn rol bij de inbraken aan het licht kwam.

In de rechtszaal wordt een brief voorgelezen van het slachtoffer, de jonge vrouw die bij de kassa het slagersmes op haar keel kreeg gezet.
Ze dacht dat ze zou worden vermoord en van die gedachte van toen krijgt ze het nu nog steeds benauwd.
Ze durfde niet meer te werken.
Dat deed ze wel, uit angst anders geen vast arbeidscontract te krijgen.
Zo werkt dat bij Zeeman.
De twee angsten bij elkaar maakte dat ze instortte en zonder werk thuis kwam te zitten en haar woning lange tijd niet durfde te verlaten.
Nu durft ze soms niet in winkels te komen.

Ze schrijft: ‘Ik heb twee klotenjaren gehad.
Voor een paar honderd euro is mijn leven verziekt.’

De officier van justitie eist tegen Marvin ‘die geen zin had te komen want hij heeft niks gedaan’ een gevangenisstraf van vier jaar.
Eén jaar daarvan mag voorwaardelijk.
Tegen Rick zegt de officier van justitie: ‘Hij krijgt wat mij betreft ook twee klotenjaren. Ik eis dertig maanden waarvan zes voorwaardelijk.’
Rick zegt dat hij hoopt dat het met die mevrouw uiteindelijk goed komt.

Rob Zijlstra

UPDATE – 1 november 2012 – uitspraken
Rick is schuldig en veroordeeld tot 30 maanden celstraf waarvan 6 voorwaardelijk  Dan moet hij 2 jaar zitten, minus het voorarrest. Want dat heeft hij al gezeten. Bij het bepalen van de straf heeft de rechtbank niet alleen rekening gehouden met de ernst en de strafeis, maar ook met de gevolgen die de overval heeft gehad voor de medewerkster (baan kwijt, angst) en het feit dat verzekeringspremies door dit soort gedoe omhoog gaan.

Marvin die er niet was moet dertig maanden zitten. Daarvan moet hij er twintig zitten. Hoewel tegen hem een hogere straf was  geeist, valt zijn straf netto gezien gezien lager uit. Waarom de rechtbank zo heeft besloten, is vooralsnog onduidelijk.

Vonnissen volgen zodra beschikbaar

.