Het is soms wat.

Rechters klagen dat ze hun werk niet meer naar behoren kunnen uitvoeren.
Ze hebben het zo druk dat er onder druk beslissingen worden genomen die eigenlijk, zorgvuldig bezien, helemaal niet genomen moeten worden.
Dat is nogal wat.
Anderen zeggen dat de voor het leven benoemde rechters niet zo moeten zeuren, dat ze hun onafhankelijkheid niet zo te grabbel moeten gooien, maar de rug recht.

Rechters beklagen zich ondertussen ook, berichtte dagblad Trouw dinsdag op vier pagina’s, over advocaten die steeds vaker slecht functioneren.

‘Steeds vaker’ zijn journalistieke toverwoorden.
Wanneer je op iets van alledag ‘steeds vaker’ kunt plakken, is het per definitie nieuws. We moeten een beetje oppassen dat nieuws niet steeds vaker onzin wordt.

Advocaten beklagen elkaar.
Zelf mag ik in het nieuwe jaar graag klagen over het Openbaar Ministerie Noord-Nederland, voorheen de arrondissementsparketten Groningen, Assen en Leeuwarden.
Dit machtige orgaan heeft besloten geen informatie meer te verstrekken over openbare strafzaken aan de rechtbankpers.
Bijzonder vervelend vinden de officieren van justitie, maar er moet nu eenmaal worden bezuinigd.
Gelukkig hebben de rechters aangekondigd meer openheid rond strafzaken te betrachten, onder druk of niet.

De grootste jammerklacht kwam in dit nieuwe jaar evenwel van een burger.
Van Harko uit Sappemeer, 55 jaar.
Hij klaagt over politie en justitie en heeft daartoe alle reden vindt hij.
De politie heeft hem een kunstje geflikt en niet zo’n kleintje ook.
De politie heeft kinderporno op zijn computers gezet en die computers vervolgens – o toeval – gevonden.
En nu wil de officier van justitie hem vervolgen.
Harko: ‘Het is een complot.’

Harko was arbeidsdeskundige.
Hij begeleidde ex-gedetineerden naar werk.
In 2011 belandde hij als arbeidsdeskundige in een arbeidsconflict.
Hij zou geheime informatie hebben doorgespeeld aan een boef waardoor hij een langlopend politieonderzoek naar de filistijnen hielp.
De politie was, zegt hij, witheet geworden.
Drie dagen later werden zijn computers in beslag genomen en werden daarop eerst 450 en later – ra ra hoe kan dat nou? – 470 ranzige foto’s gevonden met porno met kinderen.

De drie rechters vallen niet van hun stoelen van verbazing.
Ze zeggen: ‘U bent boos.’
Harko knikt, dat mag je zeggen ja.
Sinds de inval, in juli 2011, staat zijn leven en die van zijn vrouw op de kop.
Om zich staande te houden, slikken hij en zijn vrouw medicijnen.

Rechters: ‘Bij de politie zei u dat de grootste criminelen bij politie en justitie werken.’
Harko: ‘Dat vinden de ex gedetineerden met wie ik werkte. Ik heb dat altijd de kop ingedrukt, maar nu heb ik mijn mening daarover bijgesteld.’
Rechters: ‘Maar er stonden wel 470 kinderpornofoto’s op uw computer.’
Harko: ‘Ik snap er geen sodemieter van. Kardinale vraag is: heb ik die er ook op gezet?’

De officier van justitie twijfelt niet.
In Luxemburg liep een onderzoek naar een kinderpornonetwerk.
Dat onderzoek leverde ip-adressen op, unieke adressen van computers.
Die adressen werden doorgespeeld naar onder meer de Nederlandse politie.
Met dank aan provider KPN kon een van de adressen worden gelinkt aan Harko.
Op de ochtend dat de computers in beslag werden genomen, had een van die dingen net een hoeveelheid porno gedownload.

Harko: ‘Klopt. Ik download gewone porno. Doe ik niet moeilijk over. Vroeger kocht ik de Playboy en de Penthouse. Nu is er internet. Maar ik doe geen kinderporno.’

Hij vertelt dat hij een digibeet is die de pesthekel aan computers heeft.
Hij had gehoord van anderen dat computers zo lek zijn als mandjes.
Klikken op het kruisje in de rechterbovenhoek kan al een opdracht zijn tot downloaden, zeiden anderen tegen hem.
Harko: ‘Ze kunnen op afstand allerlei rommel op je computer zetten. Toen de politie zei dat er kinderporno was aangetroffen, was ik zeer verbaasd. Ik heb mij er in verdiept en weet dat er tientallen manieren bestaan om plaatjes op een computer te zetten.’
Rechters: ‘En wij kennen mensen die wel duizend redenen hebben om te zeggen dat ze het niet hebben gedaan.’

De politie confronteerde hem met foto’s.
Harko zegt dat hij niet begrijpt dat die foto’s zijn aangeduid als kinderporno.
Hij zegt dat hij niet kan inschatten of een bloot meisje 16 jaar is of al 18 (en dan geen kind meer).
‘Men kan mij allerlei kwaliteiten en vaardigheden toedichten, maar dat niet.’

Hij zegt: ‘Wanneer mijn moeder een Pippi Langkous-pakje aantrekt en vlechtjes in haar haar doet en ik maak een foto, is dat dan kinderporno? Mijn moeder is 75 jaar.’
Rechters: ‘Een onsmakelijke vergelijking.’
Harko haalt de schouders op: ‘Mijn advocaat is het er ook niet mee eens dat ik dit zeg.’

De officier van justitie merkt op dat het strafblad van Harko op een haartje na schoon is. En dat Harko, nu werkloos, een maatschappelijke en zinvolle carrière achter de rug heeft. Dat het misdrijf in 2011 is geconstateerd en dat het nu al 2013 is.
Daarom zal hij niet de wel gebruikelijke gevangenisstraf eisen, maar een taakstraf, de maximale van 240 uur.
Dit omdat Harko een eindgebruiker is van een systeem waarin kinderen op vreselijke wijze worden misbruikt.
Kinderporno kan bestaan omdat er mannen als Harko bestaan.

Harko zegt desgevraagd dat hij de eis heeft begrepen.
Hij heeft vaak mensen begeleid met een taakstraf.
Opgelucht van toon: ‘Komt wel goed.’

Hij zegt dat hij heeft doorgeleerd, dat kinderporno een probleem is dat dat moet worden opgelost.
Maar dat ze dan hem niet moeten vervolgen, maar de producenten.
Dat justitie hem wil pakken betekent dat justitie aan de verkeerde kant van het lijntje zit. Zegt: ‘Dit is symptoombestrijding.’

Het klonk als een verkapte bekentenis.

Rob Zijlstra

• ip-adressen

UPDATE – 21 januari 2013 – uitspraak
De rechtbank heeft Harko veroordeeld conform de eis: 240 uur werken en een voorwaardelijke celstraf van 3 maanden. Hij krijgt de computer schoongemaakt en wel terug.