In het maandbulletin van de school deden ze het af met een leugen.

Er stond dat meester Jan heeft besloten niet terug te keren in het onderwijs en dat hij gebruik gaat maken van zijn pensioenrecht.
De collega’s schrijven aan de ouders van de leerlingen dat ze het besluit van Jan na een 40-jarige diensttijd respecteren.
En dat ze in hem een collega verliezen waar ‘we altijd prettig mee hebben samengewerkt’.

Maar Jan (61) had helemaal niks besloten.
Er viel ook niets te respecteren
Jan moest, Jan kon niet anders.

Op 27 juli vorig jaar kreeg het leven van meester Jan een drastische wending.
Wat hij die avond nou precies aan het doen was, zal wel altijd onbekend blijven.
Misschien danste hij wel op de tafel.
Hoe dan ook, hij viel met een omgeklapte enkel tot gevolg.
Wat dat ook is, het deed ontzettend veel pijn.
Hij schreeuwde het uit.

De buren hoorden het.
Waarom is ook onbekend, maar de buren belden de politie.
Er kwamen twee hulpverlenende agenten die de voordeur forceerden en zich ontfermden over meester Jan op de grond.

Naast de kermende schoolmeester lag een flesje met daarin een stroperig goedje.
Een van de agenten herkende het van de opleiding: dat is de partydrug GHB.
De agenten vroegen of ze een beetje in het huis mochten rondsnuffelen.

Meester Jan, onder invloed en vol pijn, vond dat goed.
In de schuur werd een jerrycan met wel 5 liter GHB aangetroffen.
Een van de agenten keek niet per ongeluk ook in de computer, klikte wat in het rond, opende eens wat en riep: bingo!
Hij was in de computer op zoek naar informatie over de GHB-dealer, zo heette het officieel
Maar de agent zag 2565 foto’s en 723 filmpjes met kinderporno.

Misschien dat Jan op dat moment al besefte dat besloten moest worden dat hij niet voor de klas terug zou keren.
Hij moest mee naar het politiebureau en zat 15 dagen achter de tralies.

De GHB was, zegt hij, voor eigen gebruik geweest.
Hij had de laatste jaren groep 7 en 8 en dat viel hem zwaar.
De drug bracht wat verlichting.

Op het politiebureau werd meester Jan geconfronteerd met de andere vondst.
Hij was er erg van geschrokken.
Het vermoeden is – op basis van onderzoek – dat meester Jan in 2002 is begonnen met downloaden.
En dat hij dat meerdere keren per week deed.

De schoolmeester denkt zelf dat het minder frequent was: ‘Af en toe gewoon een keer. Soms ook wel maanden niet.’

Hij ruilde ook foto’s en films.
Zegt: ‘Ik ruilde foto’s en filmpjes die ik niet leuk vond.’
Officier van justitie: ‘Dus wat u wel leuk vond, dat bewaarde u?’

De schoolmeester verklaarde dat hij geen foto’s wilde met kinderen en volwassenen.
Zijn voorkeur ging uit naar jongens van 12, 13 jaar en die het dan met elkaar deden (moesten doen).
Een van de rechters: ‘We hebben ook iets met dieren gezien. Heel bizar.’

Meester Jan spreekt – zachtjes – van een dubbele moraal.
Dat hij wel wist dat het niet kan, wetende hoe die foto’s en films worden gemaakt, dat kinderen worden gedwongen dingen te doen die kinderen nooit zouden doen.
Zegt: ‘Maar dat stop je dan weg.’

Meester Jan zegt dat er nooit iets is gebeurd buiten de ranzige foto’s en films om.
Hij zegt: ‘Geen haar op mijn hoofd die iets met kinderen zou willen uitrichten. Ik heb nooit de behoefte gehad iets in die richting te ondernemen.’

Na vijftien dagen werd zijn detentie geschorst.
Voorwaarde was dat hij zich moest melden bij de reclassering en moest meewerken aan een nader onderzoek naar de fundamenten van de problematiek.
Zo werd het gezegd.
Misschien is meester Jan namelijk wel een pedofiel.
Als dat zo is, dan willen ze dat weten.

De schoolmeester: ‘Ik heb ook heel erg zoiets van ja, dit is zo dramatisch, dat ik, ja, dat dit, dit moet nooit weer gebeuren.’
Dan begint hij te huilen.
Huilt: ‘Ik weet wel dat het mijn eigen schuld is, en dat ik niet moet zeuren, maar…
het doet je geestelijk zo veel en ook lichamelijk, dat je alleen maar kan hopen, dat ik weer in rustiger vaarwater kom, zodat ik ook weer van het leven kan genieten, want dit hou ik niet vol. Ik ben niet stokoud, maar wel redelijk op leeftijd…’

Daar zit je dan.
Veertig jaar in het onderwijs, vele honderden kinderen,  misschien wel meer dan duizend,  heb je leren lezen en schrijven en dan beëindig je je prachtvak jankend in de verdachtenbank van een rechtszaal omdat je opgewonden raakt van beelden waarop is te zien hoe kinderen van diezelfde leeftijd  gruwelijk worden misbruikt, worden verkracht.

Natuurlijk stelt de advocaat – en terecht – de manier waarop de kinderporno is gevonden aan de kaak.
Is dat wel volgens het boekje gegaan?
Zij zegt van niet.
De agenten handelen buiten hun bevoegdheden om.
De agenten hadden toestemming van Jan om in de woning te snuffelen, om zoekend rond te kijken, maar nergens in.
Er was geen toestemming om in zijn computer te kijken en bestanden te openen.

Onrechtmatig verkregen bewijs telt niet en moet dus worden geschrapt wat in dit geval, zegt de advocaat, moet leiden tot vrijspraak.
De officier van justitie zegt dat altijd het risico bestaat dat de politie meer vindt dan de bedoeling was.
De rechters kunnen wat hem betreft volstaan met de constatering dat het ook anders had gekund.
Klaar.

Normaal gesproken eist het Openbaar Ministerie in deze gevallen forse gevangenisstraffen.
De officier van justitie: ‘Meneer werkt niet meer in het onderwijs, gebruikt al langere tijd geen GHB meer, volgt therapie en wil meewerken aan nader onderzoek. Om die reden wil ik hem niet terugsturen naar de gevangenis waar hij al 15 dagen heeft doorgebracht.’

De eis: 255 dagen celstraf waarvan 240 dagen voorwaardelijk.
Doet meester Jan niet wat de reclassering zegt, dan wacht hem 240 dagen zitten.
Daarnaast moet hij een taakstraf uitvoeren van 240 uur.

In het maandbulletin van de school wordt de mededeling aan de ouders afgesloten met een wens.
De collega’s wensen meester Jan voor de toekomst alle goeds toe (met uitroepteken)!

Rob Zijlstra.

•  GHB

.

UPDATE – 18 april 2013 – uitspraak
Meester Jan is veroordeeld tot de celstraf die hij al heeft uitgezeten (255 dagen waarvan 240 voorwaardelijk). Betekent ook dat hem nog 8 maanden voorwaardelijk boven het hoofd hangen. De taakstraf is teruggebracht tot 120 uur. De rechtbank heeft een korting verleend vanwege de onherstelbare fout van de politie. De agenten hadden niet in zijn computer mogen kijken. Nu ze dat wel hebben gedaan is de verdachte in zijn belangen geschaad, een fout die niet is terug te draaien. De compensatie is dan in d evorm van strafkorting.

HET VONNIS (zodra beschikbaar)