Hoe wrang, donderdagmiddag.
In zittingszaal 14 staat een 68-jarige man terecht omdat hij een verkeersongeluk heeft veroorzaakt op de A7.
Daarbij is een van de acht slachtoffers overleden.
Uitgerekend tijdens deze zitting flitst via Twitter het nieuwsbericht de rechtszaal binnen dat er zojuist een zeer ernstig ongeluk is gebeurd.
Met een overleden slachtoffer.
Op de A7.
Wrang, maar nog niks als je het vergelijkt met wat nu komt.
Het is 29 december 2012, rond half zeven in de avond.
Het is donker.
Thijs (hij is de 68-jarige man) is met zijn echtgenote en met twee kennissen op ziekenbezoek geweest,
Ze zijn nu weer op weg naar huis, naar hun huizen in Groningen.
Ze rijden ter hoogte van Noordbroek en zo snel als is toegestaan.
Ineens roept de vrouw van Thijs: Thijs!
Een andere inzittende: ‘Dit gaat fout.’
Een ruk aan het stuur, om de aanrijding met een zware bietenwagen die vanaf de oprit de snelweg komt oprijden, te voorkomen.
Ze knallen tegen de vangrail, tollen in de rondte waarna de auto honderdtachtig graden gedraaid tot stilstand komt op de linker rijbaan.
Een auto schiet rakelings voorbij.
Een tweede auto, een ambulance, schiet rakelings voorbij.
Een derde auto knalt met 125 kilometer per uur frontaal op de stilstaande auto van Thijs.
Airbags doen hun werk, maar voor de 67-jarige echtgenote van Thijs is dat niet voldoende.
Thijs zegt tegen de rechters: ‘Ze lachte nog even, toen was ze dood.’
Er zijn zeven gewonden onder wie Thijs.
Op de snelweg is het een chaos, twitteren passanten de wereld in.
De bietenwagen reed tijdens het invoegen maximaal 60 kilometer per uur.
De achterkant zou zwenken.
Thijs weet het niet meer, hij had het stuur omgegooid en toen tot twaalf geteld, tot de enorme klap.
Zo zit het in zijn hoofd.
De rechters vragen of Thijs vindt of hij schuld heeft.
Thijs, mat: ‘Nee.’
Rechters: ‘Wie dan wel?’
Thijs: ‘Ik weet het niet, ik geef niemand de schuld, mezelf ook niet.’
Hoe zwaar moet het zijn?
Dat je als verdachte moet accepteren dat je partner is overleden als gevolg van een ongeluk dat aan jouw schuld is te wijten.
Thijs had de dagvaarding die de politie aan hem wilde uitreiken niet willen accepteren.
De agenten hadden toen gezegd, we komen terug met een busje en nemen dan de handboeien mee.
Domme politie, hoe tactisch kun je zijn, zegt de advocaat van Thijs verontwaardigd.
Thijs zegt dat hij geen idee heeft wat hij met de rest van zijn leven aanmoet.
Hij zegt: ‘Morgen zouden we 47 jaar zijn getrouwd.’
Hij had gezegd bij de reclassering dat hij een eventueel op te leggen werkstraf niet zal uitvoeren.
Rechters: ‘U heeft gezegd, uit principe niet.’
Thijs: ‘Nee, want ik voel mij niet schuldig.’
De officier van justitie probeert duidelijk te maken dat Thijs het bij het verkeerde eind heeft.
Zegt ter inleiding: ‘Soms denk je, de wet, wat zit die raar in elkaar. U heeft dit ook niet gewild. En dat u zo zeer getroffen bent door dit ongeluk is van zeer grote betekenis. U bent het ergst getroffen van allemaal. Uw vrouw is overleden. U lag zelf ook in de kreukels.’
De officier van justitie vervolgt: ‘Maar de vraag die moet worden beantwoord is of dat wat er is gebeurd te wijten is aan uw gedrag. En het beeld dat ontstaat, is dat u te dicht bent gaan rijden op de bietenwagen. En toen stuurde u plots naar links, de vangrail in. U heeft niet geremd, of uw snelheid aangepast. En dat had u wel moeten doen. Dat is het verwijt. Het klinkt hard, en het is raar want het kan ons allemaal overkomen, maar u had niet in de vangrail terecht mogen komen, u had anders moeten reageren.’
De officier van justitie rondt af: ‘U neemt geen verantwoordelijkheid. U zegt, het was niet mijn schuld, maar dat is uw werkelijkheid. De mijne is anders. En er zijn nog andere mensen, mensen die gewond zijn geraakt, die tot op de dag van vandaag de gevolgen van het ongeluk moeten ondervinden.’
De officier van justitie zegt dat er geen straf bestaat die recht doet aan wat er is gebeurd.
Hij eist een werkstraf van 180 uur wegens onvoorzichtig dan wel onoplettend rijgedrag, wegens het niet aanpassen van de snelheid aan de omstandigheden, wegens het onvoldoende afstand houden van een voor hem rijdende vrachtauto.
Daarnaast een rijontzegging van achttien maanden, de helft voorwaardelijk.
De advocaat vraagt zich af: “Hij reageerde en dat werd hem noodlottig. Is er dan sprake van schuld?
Het eigen antwoord: ‘Nee, rechtbank. Dit is nou een ongeluk.’
Rob Zijlstra
UPDATE – 19 september – uitspraak
Thijs is schuldig. Hij heeft de zorgplicht die hij als automobilist heeft niet goed vervuld. Hij had afstand moeten houden en zijn snelheid moeten aanpassen. De man verdient evenwel geen straf. Volgens de rechtbank dient het opleggen van een straf aan iemand die zo is getroffen geen doel.
poll gesloten
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
Ook wanneer je invoegt moet je opletten, ik lees niks over de bietenauto. Dit is toch vreselijk voor deze man (Thijs).
Ten aanzien van de bietenwagen is het verhaal wat onduidelijk. Volgens de advocaat heeft de politie verzuimd goed onderzoek te doen naar de rol van de vrachtauto. De chauffeur is wel gehoord en die heeft gezegd dat er niets bijzònders aan de hand was. Volgens de advocaat is het logisch dat de chauffeur dat zegt (‘zou ik ook zeggen als ik hem was’), maar het hoeft niet waar te zijn.
En ja, voor deze Thijs is het vreselijk.
Is de rol van de bietenwagen niet juist cruciaal om schuld te kunnen vaststellen? Als de bietenwagen bijvoorbeeld slecht zichtbaar was of rare manoeuvres maakte lijkt de primaire schuld me toch echt bij de bestuurder van die bietenwagen te liggen en niet bij de automobilist. Het lijkt me een nalaten van justitie dat daar geen verder onderzoek naar is gedaan.
UIt berichtgeving op internet las ik dat het ongeluk tussen Hoogezand en Westerbroek heeft plaatsgevonden. Bij Zuidbroek/Noordbroek zijn er nare ongelukken gebeurd maar deze toch dichter bij de stad. De enige oprit die daar tussen ligt is de oprit Kolham. (Toch? of ligt daar ook nog een tankstation tussen?) Zo’n scherpe U-bocht waar je met je personenauto al volgas moet geven om met passende snelheid de A7 op te rijden. Als dan in het donker een vrachtwagen geen kans ziet om op die korte invoegstrook vaart te maken dan is invoegen met 60 km/u een levensgevaarlijke situatie. In het donker is de afstand niet goed in te schatten. Als ik het mij goed herinner dan is er ook hoge begroeiing tussen die U-bocht en de A7. Anders schijnt het licht van de koplampen recht de aankomende auto’s in. Een bijzonder onoverzichtelijke situatie. Het is vreselijk wat er is gebeurd. En dan de bestuurder de schuld geven dat hij niet genoeg afstand heeft gehouden tot een voertuig die met 60 invoegt. Ik snap het niet. De doodrijder van twee meisjes in een woonwijk is vrijgesproken. Er kon niet worden bewezen dat hij te hard reed en niet over zijn stuur kon kijken. En ondanks dat de weg aldaar een speelplek was voor kinderen hoefde de bestuurder niet te verwachten dat er kinderen zich op het wegdek zouden bevinden. En dan in deze onverwachte situatie waarbij in paniek het stuur wordt omgegooid wordt er door het OM gesproken over schuld! Diegenen die het ooit hebben meegemaakt om op de snelweg een auto die 60 reed (wat officieel mag) in te halen, die weten hoe erg dat schrikken is. Laat staan als het donker is. Gun deze man een rouwproces!
Lastige zaak. Leed vd man is natuurlijk enorm. Dat op zichzelf hoeft geen reden te zijn de zaak niet ad rechter voor te leggen. Dit aspect kan echter wel meegenomen worden bij de vervolgingsbeslissing door het OM, net als het letsel bij andere slachtoffers. Waar het in deze zaak met name om draait: waarin zit nu precies het verwijtbare handelen? En, zoals al eerder opgeworpen, wat is de rol vd bietenwagen. Invoegend verkeer mag pas invoegen als t kan. Is dat hier wel gebeurd? Dat wordt vooralsnog niet duidelijk en is zoals ik begrijp ook niet echt ad orde geweest. Uiteraard hoeft ander verkeer geen stilstaand voertuig op de linker rijbaan (ook elders niet, me dunkt) te verwachten, maar waarom stond deze man daar stil? Is hem dat te verwijten of werd dat veroorzaakt door handelen vd vrachtwagenchauffeur? In ieder geval een rotzaak met alleen slachtoffers.
Hier is het strafrecht niet voor bedoeld.
En als je als officier deze zaak aanbrengt, omdat je vindt dat er een rechter naar moet kijken, dan eis je geen straf. Als je dat wel doet, heb je het niet begrepen…
Ik ken de details van de zaak niet. Maar ik vind dat bij verkeerszaken de nodige terughoudendheid gehanteerd moet worden bij het voorleggen van zaken voor de rechter. Vaak zijn het zaken waar vanaf de zijlijn, het makkelijk oordelen is dat iets fout is. Als ik je blog zo lees dan neig ik te zeggen dat dit een zaak is die niet voorgelegd had moeten worden.
Het is buitengewoon schandalig dat het strafrecht hiervoor wordt misbruikt. Dit is een ongeluk in de ware zin van het woord. Een straf in zo’n situatie is een groot onrecht. De officier in kwestie moet zich rot schamen!
Naar mijn idee is er geen schuld maar een aanrijding met een nare afloop.
Ik vind dit een schandaal, en hier is het strafrecht naar mijn mening niet voor bedoeld.
Ik ben bekend met deze familie en dit had ik nooit verwacht!
Ik wens de familie en alle andere betrokkenen veel sterkte.
De officier van justitie en de rechter zouden zichzelf eens flink achter de oren moeten krabben!
Ik sluit me aan bij Wilma, diep triest dit, een trap nageven aan zo’n rouwende man.
Ik las in je tweet dat je dit een mooi vonnis vond maar ik denk dat de man in kwestie dat niet met je eens is. Als je ’s nachts met normale snelheid op de snelweg rijdt en opeens schuif er vlak voor je iets groots op de weg dat bijna stilstaat dan is je natuurlijk reactie om te remmen, of als dat niet meer kan, uit te wijken. Dat is geen kwade opzet en ook geen schuld. Je kunt er niks aan doen. Hij hield zich aan alle regels.
In een instinctieve reactie doe je meestal iets dat je heel vaak doet en niet iets dat je nooit doet of zelfs probeert te voorkomen. Daarom oefenen voetballers ook 1000 keer hetzelfde driehoekje en worden soldaten dag in dag uit gedrild. Daarom is het de man ook niet te verwijten dat hij er niet voor heeft gekozen om achterop de vrachtwagen te knallen of de vluchtstrook op te rijden. Verreweg de meeste automobilisten zouden hetzelfde hebben gereageerd.
Om zo’n man dan te veroordelen vind ik echt belachelijk van zo’n rechter, ookal krijgt hij geen straf. De man heeft toch te horen gekregen dat het zijn schuld was dat zijn vrouw is overleden terwijl dat gewoon niet waar is!
Als er al iemand schuld moet hebben (wat helemaal niet hoeft) dan zou ik eerst eens kijken naar de bietenwagen. Volgens mij moet je als invoegend verkeer je snelheid aanpassen aan de weggebruikers en niet andersom. En in de wegenverkeerswet staat ook dat je niet zo langzaam mag rijden dat je het overige verkeer hindert of in gevaar brengt. 60 is niet snel, op een SNELweg.
Maar dat had de politie natuurlijk weer niet helemaal goed onderzocht. Maar ondertussen wel deze man het leven zuur maken. Dit speelt dus voor hem nu al bijna een jaar. En je weet hoe mensen denken: hij zal toch niet voor niks vervolgd worden; er zal toch wel iets van waar zijn…
Zou zo’n officier van justitie ’s avonds ook nog even langs het bed van zijn kindjes lopen en zeggen: papa heeft weer lekker gewerkt vandaag?
Een rechtdoend vonnis lijkt me dat, ik was eerst bang voor ’n fout vonnis, maar de rechters hebben het weer gered met de weinige info die ze kregen.
In dit geval hadden ze misschien wel iets meer info kunnen vragen over de invoegende bietenwagen omdat er soms naast zakelijke rechtsvragen (wie heeft er schuld en bij wie leggen we die schuld als eerste) ook nog vragen over (de grenzen aan) menselijke reacties beantwoord kunnen worden.
Maar nogmaals: redelijk netjes, dat vonnis.